Szczegółowe zasady zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót ziemnych reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 lutego 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas wykonywania robót budowlanych (Dz. U. Nr 47, poz. 401) - dalej r.b.h.r.b.
Wykonywanie prac ziemnych powinno być prowadzone w oparciu o projekt określający położenie wszelkich instalacji i urządzeń podziemnych, mogących się znaleźć w zasięgu prowadzonych prac. Działania te mają na celu zapobieżenie ewentualnym uszkodzeniom instalacji i urządzeń, co może być przyczyną wielu groźnych wypadków. Wykonywanie robót ziemnych w bezpośrednim sąsiedztwie sieci elektroenergetycznych, gazowych, telekomunikacyjnych, ciepłowniczych, wodociągowych i kanalizacyjnych powinno być poprzedzone określeniem przez kierownika budowy bezpiecznej odległości, w jakiej mogą być one wykonywane od istniejącej sieci, i sposobu wykonywania tych robót. Bezpieczną odległość wykonywania robót ustala kierownik budowy w porozumieniu z właściwą jednostką, w której zarządzie lub użytkowaniu znajdują się te instalacje. Miejsca robót należy oznakować napisami ostrzegawczymi i ogrodzić.
Prace przygotowawcze powinny objąć również zbadanie gruntu, ustalenie poziomu wód gruntowych, czy też zapewnienie dróg dojazdowych dla środków transportu współpracujących z maszynami do robót ziemnych.
Niezmiernie istotne jest również, by do miejsc prowadzenia prac ziemnych miały dostęp jedynie osoby upoważnione i odpowiednio poinstruowane. Do wykonywania poszczególnych prac powinni być wyznaczenie pracownicy, którzy:

  • nie mają przeciwwskazań lekarskich do wykonywania ww. prac;
  • zostali odpowiednio przeszkoleni w zakresie prowadzenia prac ziemnych;
  • posiadają dodatkowe uprawnienia wymagane przy niektórych rodzajach prac takich jak prace spawalnicze, prace związane z wykorzystaniem koparek, koparko-ładowarek.

W czasie wykonywania wykopów w miejscach dostępnych dla osób niezatrudnionych przy tych robotach należy wokół wykopów pozostawionych na czas zmroku i w nocy ustawić balustrady, składające się z deski krawężnikowej o wysokości 0,15 m i poręczy ochronnej umieszczonej na wysokości 1,1 m. Wolną przestrzeń pomiędzy deską krawężnikową a poręczą wypełnia się w sposób zabezpieczający przed ewentualnym przejściem przez nią, zaopatrzone w światło ostrzegawcze koloru czerwonego. Balustrady powinny być ustawiane w odległości nie mniejszej niż 1 m od krawędzi wykopu. Dodatkowo, w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa wykop należy szczelnie przykryć, w sposób uniemożliwiający wpadnięcie do wykopu. W przypadku, gdy teren, na którym są wykonywane roboty ziemne nie może być ogrodzony, wykonawca robót powinien zapewnić stały jego dozór.

Niebagatelne znacznie ma odpowiednie zabezpieczenia ścian wykopu – w wyniku osunięcia się mas ziemnych może dojść do poważnych, w tym i śmiertelnych wypadków. Wykopy o ścianach pionowych nieumocnionych, bez rozparcia lub podparcia, mogą być wykonywane tylko do głębokości 1 m w gruntach zwartych, w przypadku gdy teren przy wykopie nie jest obciążony w pasie o szerokości równej głębokości wykopu. Wykopy bez umocnień, o głębokości większej niż 1 m, lecz nie większej od 2 m, można wykonywać, jeżeli pozwalają na to wyniki badań gruntu i dokumentacja geologiczno-inżynierska. Stosowanie zabezpieczeń ażurowych ścian wykopów można stosować tylko w gruntach zwartych (stosowanie takiego zabezpieczenia jest zabronione w okresie zimowym).
W przypadku wykonywania wykopów ze skarpami o bezpiecznym nachyleniu, zgodnym z przepisami odrębnymi, należy:

  • w pasie terenu przylegającego do górnej krawędzi skarpy, na szerokości równej trzykrotnej głębokości wykopu, wykonać spadki umożliwiające łatwy odpływ wód opadowych w kierunku od wykopu;
  • likwidować naruszenie struktury gruntu skarpy, usuwając naruszony grunt, z zachowaniem bezpiecznego nachylenia w każdym punkcie skarpy;
  • sprawdzać stan skarpy po deszczu, mrozie lub po dłuższej przerwie w pracy.

Bezpieczne nachylenie ścian wykopów powinno być określone w dokumentacji projektowej wówczas, gdy:

1) roboty ziemne są wykonywane w gruncie nawodnionym;
2) teren przy skarpie wykopu ma być obciążony w pasie równym głębokości wykopu;
3) grunt stanowią iły skłonne do pęcznienia;
4) wykopu dokonuje się na terenach osuwiskowych;
5) głębokość wykopu wynosi więcej niż 4 m.
W przypadku, gdy wykop osiągnie głębokość większą niż 1 m od poziomu terenu, należy wykonać zejście (wejście) do wykopu. Odległość pomiędzy zejściami (wejściami) do wykopu nie powinna przekraczać 20 m. Wchodzenie do wykopu i wychodzenie po rozporach oraz przemieszczanie osób urządzeniami służącymi do wydobywania urobku jest zabronione. Każdorazowe rozpoczęcie robót w wykopie wymaga sprawdzenia stanu jego obudowy lub skarp.
W czasie wykonywania robót ziemnych nie powinno dopuszczać się do tworzenia się nawisów gruntu. Koparka w czasie pracy powinna być ustawiona w odległości od wykopu co najmniej 0,6 m poza granicą klina naturalnego odłamu gruntu. Przy wykonywaniu robót ziemnych sprzętem zmechanizowanym należy wyznaczyć w terenie strefę niebezpieczną i odpowiednio ją oznakować. Przebywanie osób pomiędzy ścianą wykopu a koparką, nawet w czasie postoju, jest zabronione.
Przestrzegania powyższych wymagań jest niezmiernie ważne, ponieważ do najczęściej występujących zagrożeń przy prowadzeniu prac ziemnych należą:

  • zasypanie pracowników w wyniku zawalenia się ścian wykopu;
  • wpadnięcie do wykopu np. na skutek obsunięcia się ziemi z krawędzi wykopu;
  • uderzenie pracownika znajdującego się w wykopie przez bryłę ziemi, kamienie, itp.

Podane powyżej wymagania dotyczące przestrzegania przepisów BHP przy prowadzeniu prac ziemnych nie są jedynymi obowiązującymi wymogami w powyższym zakresie. Dodatkowe, szczegółowe wymagania prawne w zakresie prowadzenia prac ziemnych dotyczące m.in. magazynowania urobku oraz wykorzystywanych materiałów, pracy maszyn ziemnych oraz sposobu montażu/demontażu dodatkowej infrastruktury niezbędnej na etapie prowadzenia prac ziemnych zostały określone szczegółowo w r.b.h.r.b.