Pracownicze plany kapitałowe stały się już faktem. Docelowo mają się one stać się praktycznie powszechne, co oznacza, że trafią do prawie każdego pracodawcy. Jak wygląda sprawa PPK w przypadku pracowników przejętych w trybie art. 231 kodeksu pracy?
Czytaj w LEX: Tworzenie Pracowniczych Planów Kapitałowych krok po kroku >
Regulacje ustawowe kodeksu pracy
W tym miejscu należy przypomnieć, że przywołany przepis art. 231 kodeksu pracy wprowadza instytucję tzw. sukcesji generalnej w zakresie treści stosunków pracy po zmianie pracodawcy. Z tym że z treści przepisów ustawy o PPK nie wynika, aby uczestnictwo w pracowniczym planie kapitałowym było częścią treści stosunku pracy. Dlatego brak jest co do zasady podstaw do przyjęcia, że w przypadku przejścia części zakładu pracy automatycznie kontynuowany jest stosunek uczestnictwa danego pracownika w PPK. Wręcz przeciwnie - z uwagi na przepisy ustawy o PPK przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę oznacza dla danego pracownika możliwość powstania nowego, kolejnego stosunku uczestnictwa w PPK.
Sytuacja przewidziana przepisami ustawy o PPK
W przypadku ustawy o PPK kwestię przypadku przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę przedmiotową kwestię reguluje przepis art. 9 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 4 października 2018 roku o pracowniczych planach kapitałowych. Przepis ten stanowi, że w przypadku nabycia przez podmiot zatrudniający przedsiębiorstwa innego podmiotu zatrudniającego w całości lub jego zorganizowanej części, podmiot zatrudniający, który nabył przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część albo będący podmiotem przejmującym zawiera, w terminie 7 dni od dnia tego nabycia lub połączenia, umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych z tą samą instytucją finansową, z którą zawarta została przez ten podmiot zatrudniający umowa o zarządzanie PPK. Należy podkreślić, że przywołany powyżej przepis dotyczy wszystkich osób zatrudnionych, a nie zaś tylko uczestników PPK u byłego pracodawcy. Oznacza to, że leżący po stronie pracodawcy przejmującego obowiązek zawarcia umowy o prowadzenie dotyczy każdej przejętej przez nowego pracodawcę osoby zatrudnionej, a nie tylko uczestników PPK byłego pracodawcy. Dlatego do wszystkich adresatów tej normy zastosowanie znajduje jeden termin – 7-dniowy, liczony od dnia przejścia.
Zobacz procedury w LEX:
- Obowiązki podmiotu zatrudniającego wobec instytucji finansowej w zakresie uruchomienia PPK >
- Kwalifikowanie świadczeń stanowiących podstawę naliczania wpłat do PPK >
Wiek przejętego pracownika ma znaczenie
Prowadzący PPK pracodawca przejmujący musi dla celów PPK pamiętać o wieku przejętego pracownika. Do obowiązkowego zapisania (czyli zawarcia umowy o prowadzenie PPK) u nowego pracodawcy znajdują zastosowanie zasady ogólne wynikające z przepisów ustawy o PPK, odnoszące się do wieku osoby zatrudnionej. To jest przejęte przez nowego pracodawcę osoby w wieku 18-54 powinny zostać zapisane w tym terminie 7-dniowym z mocy ustawy, a osoby w wieku 55-69 lat dopiero na ich wniosek i w dowolnym terminie. Wszystko powyższe, zakładając, że staż pracy danego pracownika razem u dotychczasowego i nowego pracodawcy wynosi co najmniej 3 miesiące, powinno nastąpić w terminie 7 dni od dnia przejścia do nowego pracodawcy. Należy podkreślić, że z treści obowiązujących przepisów nie wynika jakakolwiek podstawa prawna do stosowania wobec uczestnika innego terminu, np. terminu jednomiesięcznego, to jest do zapisania pracownika do PPK od następnego miesiąca po miesiącu przejścia do nowego pracodawcy.
Resumując, w sytuacji przejścia zakładu pracy do nowego pracodawcy w trybie art. 231 kodeksu pracy zapisanie do PPK, rozumiane jako zawarcie umowy o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz danej osoby zatrudnionej powinno, w przedmiotowym przypadku nastąpić w terminie 7 dni od dnia przejścia.
dr Marcin Wojewódka, radca prawny w Wojewódka i Wspólnicy Sp.k.
Sprawdź w LEX: Kiedy zgłosić zleceniobiorcę do PPK? >
Czytaj więcej na Prawo.pl: Do PPK przystąpiło 40 proc. pracowników>>