Sąd okręgowy 23 marca 2018 r. oddalił apelację pozwanego Z. Spółki Akcyjnej w K. od wyroku Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądzającego od pozwanego na rzecz powódki Elżbiety Ś. 23 tys. 888,65 zł z tytułu odprawy emerytalnej wraz z ustawowymi odsetkami.
Ponadto sąd zasądził 19 tys. 110,92 zł z tytułu nagrody jubileuszowej wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.
W sprawie tej ustalono, że powódka była zatrudniona u pozwanego od lipca 1979 r. na stanowisku laboranta zmianowego w pełnym wymiarze czasu pracy. Na mocy uchwały zarządu z sierpnia 2007 r. pozwany dokonał zmian restrukturyzacyjnych, w wyniku których laboratorium, w którym pracowała powódka, przeszło do spółki zależnej P. Sp. z o.o. utworzonej dla obsługi laboratoryjnej pozwanego. W związku z tymi zmianami powódka i inni pracownicy laboratorium zostali w styczniu 2008 r. przekazani w trybie art. 23(1) k.p. do nowego pracodawcy.
Czytaj w LEX: Pojęcie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę - omówienie orzecznictwa >
Likwidacja spółki
Uchwałą 25 lutego 2014 r. zarząd pozwanego wystąpił do rady nadzorczej pozwanego o zgodę na rozwiązanie i likwidację spółki P. Sp. z o.o., na co rada nadzorcza zgodziła się. Ta zmiana restrukturyzacyjna sprawiła, że powódka od 1 lipca 2014 r. została przeniesiona w trybie art. 23(1) k.p. z powrotem do pozwanego.
Następnie stosunek pracy powódki został rozwiązany na mocy porozumienia stron we wrześniu 2014 r. w związku z jej przejściem na emeryturę. W dacie przechodzenia na emeryturę powódka miała 55 lat, a jej łączny staż pracy wynosił 39 lat i 8 miesięcy.
Pismem z lipca 2014 r. powódka zwróciła się do pozwanego o wypłatę nagrody jubileuszowej z tytułu 40 lat pracy, który przypadał w styczniu 2015 r. oraz odprawy emerytalnej jak dla pracowników pozwanego.
Czytaj w LEX: Nagrody jubileuszowe >
Odmowa wypłaty nagrody jubileuszowej
W odpowiedzi pozwany odmówił wypłaty nagrody jubileuszowej, której nie przewidywał jej uzp dla pracowników P. Sp. z o.o., bowiem miał on zastosowanie do powódki przez rok od powrotnego przejścia do pozwanego. Natomiast odprawę emerytalną wypłacono powódce wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia w kwocie 3.920 zł netto.
Zgodnie z punktem 5 załącznika dla pracowników pozwanego, pracownikowi po 35 latach pracy przysługuje nagroda jubileuszowa w wysokości 400% podstawy wymiaru. Natomiast w myśl punktu 3 załącznika 3 pracownikowi pozwanego po 40 latach pracy wypłaca się odprawę emerytalną w wysokości 300% podstawy wymiaru. Ponadto, pismem okólnym nr 1/2001 dyrektora polityki personalnej z dnia 2 kwietnia 2001 r. ustalono podwójną odprawę dla pracowników, którzy po osiągnięciu wieku emerytalnego dla kobiet - 55 lat, mężczyzn - 60 lat odchodzą na emeryturę na zasadzie porozumienia stron.
Czytaj w LEX: Obowiązki pracodawcy wynikające z rozwiązania stosunku pracy. Odprawy pieniężne >
Natomiast Z. dla pracowników P. Sp. z o.o. nie przewidywał nagród jubileuszowych, a odprawa emerytalna przysługiwała w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia.
Sąd: Nagroda należy się
W takim stanie sprawy Sądy obu instancji uznały, że roszczenia powódki o zapłatę odprawy oraz nagrody jubileuszowej w stawkach wynikających z obowiązującego u pozwanego Z. zasługiwało na uwzględnienie.
Dokonując wykładni art. 241 (8 )§ 1 k.p., sąd drugiej instancji uznał, że norma w nim zawarta odnosi się bezpośrednio do skutków transferu przedsiębiorstwa w obszarze zbiorowego prawa pracy i ma walor czysto ochronny. Przewiduje wydłużenie okresu obowiązywania dotychczasowego układu obejmującego pracowników przekształcanego zakładu pracy - na okres jednego roku od dnia przejścia zakładu lub jego części na nowego pracodawcę, a przez to zapewnia tym pracownikom (i tylko im) dotychczasowy poziom świadczeń.
Skarga kasacyjna spółki
We wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania skarżący sformułował zagadnienia wymagające wykładni przepisów i rozstrzygnięcia kwestii:
- czy rola art. 241 (8) §1 k.p. ogranicza się do ochrony pracownika w związku z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę (art. 23(1) k.p.), czy też ma on - wynikający z funkcji organizatorskiej prawa pracy - walor utrzymania całokształtu sytuacji prawnej pracownika wynikającej z układu zbiorowego obowiązującego u poprzedniego pracodawcy, a zatem zarówno w elementach korzystniejszych jak i mniej korzystnych od tych, które obowiązują u nowego pracodawcy?
- czy ocena, że w związku z reorganizacją wiążącą się z przejściem zakładu pracy na nowego pracodawcę (art. 23(1) k.p.) i zastosowaniem art. 241(8) k.p. nowy pracodawca działa w warunkach nadużycia prawa (art. 8 k.p.), może wynikać z porównania uprawnienia do pojedynczego składnika warunków pracy i płacy, czy powinna uwzględniać całokształt sytuacji prawnej pracownika
SN: brak usprawiedliwionych podstaw
Sąd Najwyższy oddalił skargę zakładu ze względu na korzystniejsze dla powódki postanowienia Z. obowiązującego u skarżącego pracodawcy od postanowień Z. jej poprzednika prawnego (zależnej P. Sp. z o.o.).
Sędzia sprawozdawca Zbigniew Myszka zauważył, że Załącznik nr 15 do układu zbiorowego pracy stanowi, że pracownikowi przysługuje nagroda jubileuszowa za okresy zatrudnienia w danym zakładzie pracy oraz za okresy zatrudnienia w innych zakładach pracy (pkt 1), której podstawę wymiaru stanowi okres zatrudnienia u danego pracodawcy, tj. „w „energetyce i Spółkach Zależnych”.
Taki stan układowego prawa pracy oznaczał, że powódce przysługiwała nagroda jubileuszowa z tytułu łącznego stażu pracy u skarżącego pracodawcy oraz okresu zatrudnienia w zależnej od skarżącego P. Sp. z o.o.
Także pkt 2a załącznika nr 16 do Z. skarżącego stanowi, że podstawę wymiaru jednorazowej pieniężnej odprawy emerytalnej oblicza się za okres pracy u pracodawcy, tj. „w energetyce i Spółkach Zależnych”. Wszystko to oznacza, że w razie powrotnego przejścia pracowników spółki zależnej do skarżącej spółki-matki - ten pracodawca stosuje do powrotnie przejętych pracowników korzystniejsze warunki pracy i płacy niż wynikające z dotychczasowego układu zbiorowego pracy, który obowiązywał w spółce zależnej, jeżeli stosowanie korzystniejszych warunków nakazują wyraźne postanowienia zakładowego układu zbiorowego pracy obowiązującego u „powrotnego” pracodawcy. W tej sprawie oznaczało to, że postanowienia Z. obowiązujące u poprzednika prawnego przejętej przez skarżącego (zależnej P. Sp. z o.o.) naruszające zasadę równego traktowania powódki w „powrotnym” zatrudnieniu nie obowiązywały z mocy art. 9 § 1 pkt 4 k.p. Dlatego skarżący miał obowiązek stosowania korzystniejszych dla powódki postanowień zawartych w wyżej ujawnionych załącznikach nr 15 i 16 do obowiązującego u niego zakładowego układu zbiorowego pracy.
Sygn. akt II PK 154/18, wyrok z 6 lutego 2020 r.
