Czy oprócz dyrektywy Rady nr 70/221/EWG z dnia 20 marca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zbiorników paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 76 z 6.04.1970, str. 23 z późn. zm.) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/28/WE z dnia 24 października 1995 r. odnoszącej się do palności materiałów konstrukcyjnych używanych w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych (Dz. Urz. WE L 281 z 23.11.1995, str. 1 z późn. zm.) są jakieś inne dyrektywy lub normy dotyczące wymogów palności pojazdów samochodowych?
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć, oprócz dyrektywy Rady nr 70/221/EWG z dnia 20 marca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zbiorników paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 76 z 6.04.1970, str. 23 z późn. zm.) - dalej dyrektywa 70/221/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/28/WE z dnia 24 października 1995 r. odnoszącej się do palności materiałów konstrukcyjnych używanych w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych (Dz. Urz. WE L 281 z 23.11.1995, str. 1 z późn. zm.) - dalej dyrektywa 95/28/WE, także w Polskich Normach.
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć w następujących regulacjach prawnych Unii Europejskiej oraz Polskich Normach:
1)
Dyrektywa 70/221/EWG;
2)
Dyrektywa Komisji nr 2006/20/WE z dnia 17 lutego 2006 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. UE L 48 z 18.02.2006, str. 16);
3)
Dyrektywa 95/28/WE;
4)
PN-ISO 3795:1996 Pojazdy drogowe oraz ciągniki, maszyny rolnicze i leśne. Określanie palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów. W normie podano metodę badań palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów w przestrzeni użytkowej przez osoby oraz określono zasadę badań, przyrządy i aparaturę pomiarową, kształt i wymiary próbek oraz sposób ich pobierania. W normie podano opis badań, wyliczenie stopnia palności oraz dane, które należy podać w sprawozdaniu z badań;
5)
PN-EN 50265-1:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 1: Aparatura;
6)
PN-EN 50265-2-1:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 2-1: Sposoby badania – Płomień mieszankowy 1kW;
7)
PN-EN 50265-2-2:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 2.2: Sposoby badania – Płomień palnika dyfuzyjnego;
8)
PN-EN 50266-1:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 1: Aparatura;
9)
PN-EN 50266-2-1:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-1: Metody badania – Kategoria A F/R;
10)
PN-EN 50266-2-2:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-2: Metody badania – Kategoria A;
11)
PN-EN 50266-2-3:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-3: Metody badania – Kategoria B;
12)
PN-EN 50266-2-4:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-4: Metody badania – Kategoria C;
13)
PN-EN 50266-2-5:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-5: Metody badania – Kategoria D.
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć także w normach i wytycznych obowiązujących w różnych krajach Unii Europejskiej:
1)
ASTM D5132 Standard Test Method for Horizontal Burning Rate of Polymeric Materials Used in Occupant Compartments of Motor Vehicles
2)
ISO3795 Road vehicles, and tractors and machinery for agriculture and forestry- Determination of burning behavior of interior materials
3)
FMVSS 302 The Federal Motor Vehicle Safety Standard (FMVSS) 302 for Flammability of Interior Materials - Passenger Cars, Multipurpose Passenger Vehicles, Trucks, and Buses. Norma MVSS 302 dotyczy łatwopalności materiałów użytych we wnętrzach pojazdów pasażerskich, wielozadaniowych pojazdów pasażerskich, samochodów ciężarowych i autobusów.
4)
DIN 75200. Determination of the behaviour in fire of materials used for motor vehicle interiors
5)
SAE J369 Flammability of Polymeric Interior Materials—Horizontal Test Method.
Krzysztof Zamajtys
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć, oprócz dyrektywy Rady nr 70/221/EWG z dnia 20 marca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do zbiorników paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. WE L 76 z 6.04.1970, str. 23 z późn. zm.) - dalej dyrektywa 70/221/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady nr 95/28/WE z dnia 24 października 1995 r. odnoszącej się do palności materiałów konstrukcyjnych używanych w niektórych kategoriach pojazdów silnikowych (Dz. Urz. WE L 281 z 23.11.1995, str. 1 z późn. zm.) - dalej dyrektywa 95/28/WE, także w Polskich Normach.
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć w następujących regulacjach prawnych Unii Europejskiej oraz Polskich Normach:
1)
Dyrektywa 70/221/EWG;
2)
Dyrektywa Komisji nr 2006/20/WE z dnia 17 lutego 2006 r. zmieniająca, w celu dostosowania do postępu technicznego, dyrektywę Rady 70/221/EWG w sprawie zbiorników ciekłego paliwa oraz tylnych zabezpieczeń pojazdów silnikowych i ich przyczep (Dz. Urz. UE L 48 z 18.02.2006, str. 16);
3)
Dyrektywa 95/28/WE;
4)
PN-ISO 3795:1996 Pojazdy drogowe oraz ciągniki, maszyny rolnicze i leśne. Określanie palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów. W normie podano metodę badań palności materiałów stosowanych wewnątrz pojazdów w przestrzeni użytkowej przez osoby oraz określono zasadę badań, przyrządy i aparaturę pomiarową, kształt i wymiary próbek oraz sposób ich pobierania. W normie podano opis badań, wyliczenie stopnia palności oraz dane, które należy podać w sprawozdaniu z badań;
5)
PN-EN 50265-1:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 1: Aparatura;
6)
PN-EN 50265-2-1:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 2-1: Sposoby badania – Płomień mieszankowy 1kW;
7)
PN-EN 50265-2-2:2001 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności pojedynczego izolowanego przewodu lub kabla na pionowe rozprzestrzenianie płomienia – Część 2.2: Sposoby badania – Płomień palnika dyfuzyjnego;
8)
PN-EN 50266-1:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 1: Aparatura;
9)
PN-EN 50266-2-1:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-1: Metody badania – Kategoria A F/R;
10)
PN-EN 50266-2-2:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-2: Metody badania – Kategoria A;
11)
PN-EN 50266-2-3:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-3: Metody badania – Kategoria B;
12)
PN-EN 50266-2-4:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-4: Metody badania – Kategoria C;
13)
PN-EN 50266-2-5:2003 Wspólne metody badania palności przewodów i kabli – Sprawdzenie odporności na pionowe rozprzestrzenianie się płomienia wzdłuż pionowo zamontowanych wiązek kabli lub przewodów – Część 2-5: Metody badania – Kategoria D.
Wymagania palności pojazdów samochodowych i ich części oraz wykorzystanych w nich elementów można znaleźć także w normach i wytycznych obowiązujących w różnych krajach Unii Europejskiej:
1)
ASTM D5132 Standard Test Method for Horizontal Burning Rate of Polymeric Materials Used in Occupant Compartments of Motor Vehicles
2)
ISO3795 Road vehicles, and tractors and machinery for agriculture and forestry- Determination of burning behavior of interior materials
3)
FMVSS 302 The Federal Motor Vehicle Safety Standard (FMVSS) 302 for Flammability of Interior Materials - Passenger Cars, Multipurpose Passenger Vehicles, Trucks, and Buses. Norma MVSS 302 dotyczy łatwopalności materiałów użytych we wnętrzach pojazdów pasażerskich, wielozadaniowych pojazdów pasażerskich, samochodów ciężarowych i autobusów.
4)
DIN 75200. Determination of the behaviour in fire of materials used for motor vehicle interiors
5)
SAE J369 Flammability of Polymeric Interior Materials—Horizontal Test Method.
Krzysztof Zamajtys