Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy jest jednostronną decyzją pracodawcy, który z określonych powodów nie życzy sobie obecności pracownika w zakładzie pracy lub uważa tę obecność za zbyteczną albo też obecność pracownika jest niemożliwa ze względu na określone w zakładzie procedury czy organizację pracy. Nie zmienia to faktu, że taka decyzja pracodawcy nie ma żadnego związku ze zdolnością pracownika do pracy. Zwolnienie lekarskie (ZUS ZLA) jest dokumentem stwierdzającym, że pracownik nie jest zdolny do świadczenia pracy. A zatem fakt wydania pracownikowi takiego orzeczenia (zwolnienia lekarskiego) stanowi potwierdzenie jego niezdolności do pracy. Zwolnienie przez pracodawcę z obowiązku świadczenia pracy jest natomiast jednostronną decyzją nie popartą zresztą przepisami prawa. Wynika ze swobody kontraktowania, czyli z przepisu art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.) w związku z art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.). Jako decyzja zupełnie jednostronna i w zasadzie swobodna nie wpływa na uprawnienia pracownika wynikające z systemu ubezpieczeń społecznych i skoro pracownik został uznany za niezdolnego do pracy służą mu wszystkie świadczenia należne z tytułu ubezpieczeń społecznych, w tym zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne.