W niniejszej sprawie przedmiotem sporu była kwestia obciążenia spółki podatkiem od nieruchomości z tytułu posiadanych systemów antenowych, anteny UKF, anteny nadawczej UKF, oświetlenia przeszkodowego zamontowanych na masztach antenowych.
W ocenie organów podatkowych wskazane systemy antenowe to, stanowiąca całość techniczno-użytkową, sieć telekomunikacyjna, spełniająca cechy budowli. Zdaniem spółki jednak systemy antenowe służą świadczeniu usług emisji radiowej lub telewizyjnej i nie stanowią całości techniczno –użytkowej z innymi urządzeniami zlokalizowanymi na innych nieruchomościach. Dosył sygnałów do obiektów, na których urządzenia są zlokalizowane, może być realizowany za pomocą łączy telekomunikacyjnych, które nie należą do sieci spółki, zaś takie radiowe połączenie nie może zostać uznane za budowlę lub jej część.
WSA w Rzeszowie w sporze tym rację przyznał spółce i uchylił zarówno decyzje prezydenta miasta jak i SKO.
Według sądu mimo, że Prawo budowlane zalicza do obiektów budowlanych także sieci telekomunikacyjne (załącznik do ustawy - kategoria XXVI), to jednak, aby sieć techniczna mogła zostać uznana za budowlę, a następnie zostać objęta podatkiem od nieruchomości, musi stanowić całość techniczno–użytkową. A całości techniczno–użytkowej nie można utożsamiać z rzeczą i jej częściami składowymi w rozumieniu k.c. Tworzenie całości techniczno-użytkowej należy rozumieć jako połączenie poszczególnych elementów w taki sposób, aby zgodnie z wymogami techniki nadawały się one do określonego użytku. Jako przykład takiego obiektu sąd wskazał kanalizację kablową. Jest ona samodzielnym obiektem budowlanym, jednakże bez wypełnienia jej kablami nie pełni ona żadnej konkretnej funkcji użytkowej. Dopiero kanalizacja kablowa i położone w kable i pozostałe elementy, stanowią pewną całość użytkową, pozwalającą na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług telekomunikacyjnych. Zdaniem sądu tak rozumianej budowli sieciowej nie stanowi sporny system antenowy. Przeciwna interpretacja sprzeciwiałaby się zdaniem sądu treści art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, który wprost, jako przedmiot opodatkowania określa maszty antenowe, nic nie wspominając o antenach, którym trudno z resztą przypisać budowlany charakter.
Zdaniem sądu systemy antenowe nie spełniają również kryteriów urządzenia technicznego, ponieważ nie są urządzeniem wolnostojącym, a zamontowane są na istniejących masztach. Systemy te nie są również urządzeniami budowlanymi, ponieważ nie mają nic wspólnego z zapewnieniem możliwości użytkowania masztu antenowego zgodnie z jego przeznaczeniem. W konsekwencji sąd przyjął, że systemy antenowe, o których mowa nie mogą być przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Wyrok WSA w Rzeszowie z 21 czerwca 2012 r., I SA/Rz 390/12
Źródło: www.nsa.gov.pl