Rozporządzenie z dnia 21 stycznia 2015 r. (Dz. U. poz. 170) zastąpiło rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania sumy zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniach (Dz. U. Nr 66, poz. 619), które, zgodnie z art. 81 pkt 3 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. poz. 888), utraciło moc z dniem 2 stycznia 2015 r. Nowy akt całkowicie powtarza treść poprzedniego rozporządzenia.
Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. poz. 888) wprowadzający opakowania jest obowiązany ograniczać ilość i negatywne oddziaływanie na środowisko substancji stosowanych do wytwarzania opakowań w taki sposób, aby maksymalna suma zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniu nie przekraczała 100 mg/kg. Omawiane rozporządzenie określa zasady pobierania próbek opakowań do badań, wzór służący ustaleniu zawartości każdego z metali w poszczególnych materiałach wykorzystanych do produkcji opakowania oraz wzór służący ustaleniu sumy zawartości tych metali w opakowaniu. Przy ustalaniu zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w poszczególnych materiałach wykorzystanych do produkcji opakowania zawartość każdego z tych metali w opakowaniu oblicza się jako sumę zawartości danego metalu w opakowaniu w przeliczeniu na całkowitą masę opakowania, uwzględniając udział masy poszczególnych materiałów w masie całego opakowania. Natomiast sumę zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniu określa się jako sumę zawartości poszczególnych metali w opakowaniu.
§ 6 rozporządzenia określa również, jakie informacje powinny znaleźć się w protokole zawierającym ostateczne wyniki badań zawartości ołowiu, kadmu, rtęci i chromu sześciowartościowego w opakowaniu.