Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.
Jaki jest cel zrównoważonej gospodarki leśnej?
Koncepcja zrównoważonej gospodarki leśnej ugruntowała się na konferencji ministrów leśnictwa w Helsinkach w 1993 roku. Polski ustawodawca zaaplikował tą zasadę w art. 6 ust. 1 pkt 1a ustawy o lasach (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 12, poz. 59). Definicja obejmuje działalność, która ma zmierzać do ukształtowania struktury lasów i ich wykorzystania w sposób i tempie zapewniającym trwałe zachowanie ich bogactwa biologicznego, wysokiej produkcyjności oraz potencjału regeneracyjnego, także żywotności i zdolności do wypełniania, zarówno współcześnie, jaki w przyszłości, wszystkich ważnych ochronnych, gospodarczych i socjalnych funkcji.
Zasada trwale zrównoważonej gospodarki leśnej jest częścią szerszej koncepcji prezentowanej w art. 5 Konstytucji RP. Zgodnie z nią gospodarowanie lasem jak i ochrona przyrody powinna odbywać się z zachowaniem zrównoważonego rozwoju. Na jej podstawie władze państwowe są zobowiązane zapewnić swoim obywatelom utrzymanie takiego stanu środowiska, który uwzględni wyważony rozwój człowieka przy jednoczesnym zachowaniu ochronnych celów dla przyrody (za wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 czerwca 2006 r., K 23/05).
Celem trwale zrównoważonej gospodarki leśnej ma być ukształtowanie struktury lasów. Jednakże realizacja tego zadania powinna jednocześnie uwzględniać potrzebę wykorzystywania lasów przez człowieka. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o lasach, głównymi środkami za pomocą, jakich ma być realizowana zasada zrównoważonej gospodarki leśnej są plany urządzenia lasu w przypadku lasów państwowych oraz uproszczone plany urządzenia lasu w przypadku lasów prywatnych. Oba dokumenty opracowywane są dla określonego obszaru, nadleśnictwa, na okres 10-letni i zawierają min. szczegółowe zapisy dotyczące analizy gospodarki leśnej czy też programu ochrony przyrody.
Artykuł pochodzi z programu Prawo Ochrony Środowiska.