Opłata za korzystanie ze środowiska, którą firmy muszą obowiązkowo zapłacić, stanowi koszt prowadzonej działalności.
Prawo ochrony środowiska przewiduje obowiązek ponoszenia tzw. opłaty środowiskowej. Nie ulega wątpliwości, że opłata ta stanowi koszt uzyskania przychodu podatnika jako wydatek związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Do tej opłaty nie ma zastosowania wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią nie stanowią kosztów uzyskania przychodu kary, opłaty i odszkodowania oraz odsetki od tych zobowiązań z tytułu nieprzestrzegania przepisów w zakresie ochrony środowiska. Nie można jednak wydatków poniesionych na powyższą opłatę zakwalifikować jako koszty bezpośrednie. Nie można ich bowiem bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami podatnika. Zdaniem ekspertów opłatę za korzystanie ze środowiska należy uznać za koszty pośrednie. Są to koszty, których nie sposób bezpośrednio powiązać z wydatkami podatnika, lecz które są związane z całokształtem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Jeżeli są spełnione wszystkie kryteria zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu wymienione w ich ogólnej definicji (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT), to opłaty te można rozliczyć podatkowo w dacie ich poniesienia, czyli w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych.
Źródło: Gazeta Prawna, 23 sierpnia 2010 r.