Pytanie dotyczy zapewnienia miejsc postojowych, w sytuacji braku uregulowania w mpzp. W tej sytuacji mają zastosowanie przepisy z warunków technicznych, które mówią jedynie o obowiązku urządzenia miejsc postojowych "stosownie do przeznaczenia i sposobu zagospodarowania działki" oraz jest wspomniane o "potrzebnej liczbie miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne". W urzędzie twierdzą że ta ilość "stosowna do przeznaczenia" oraz "potrzebna liczba" to są 1 miejsce postojowe na 1 lokal mieszkalny i 1 miejsce dla niepełnosprawnych na każdy budynek. Inwestor uważa, że jeżeli plan miejscowy nie zobowiązuje do urządzenia miejsc postojowych to określenia "stosownie do przeznaczenia" i "potrzebna liczba miejsc" pozostawiają inwestorowi swobodę określenia ile to jest i może w ogóle tych miejsc nawet nie robić.

Czy urząd ma jakieś podstawy, żeby tego wymagać?

Odpowiedź
Przyjąć należy, że stanowisko organu jest prawidłowe.

Uzasadnienie
Zgodnie z § 18 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dalej r.w.t., zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. Liczbę i sposób urządzenia miejsc postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają osoby niepełnosprawne (§ 18 ust. 2 r.w.t.).

Powyższy przepis jest przepisem nieostrym, brak w nim wskazania określonej liczby minimalnej projektowanych miejsc i w odróżnieniu od przepisów § 19-21 nie zawiera żadnych precyzyjnych wyliczeń, czy parametrów dotyczących projektowanych miejsc postojowych. Ocena więc spełnienia wymogów tego przepisu przez pryzmat obowiązku określonego w art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane powinna uwzględniać w każdym przypadku konkretne okoliczności faktyczne dotyczące projektowanej inwestycji i, co do zasady, jest uzależniona od uznania administracyjnego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, gdy ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie określają minimalnej liczby miejsc postojowych należy przyjąć, że stanowisko organu, zgodnie z którym należy przewidzieć 1 miejsce postojowe na 1 lokal mieszkalny i 1 miejsce dla niepełnosprawnych na każdy budynek wielorodzinny, należy uznać za w pełni racjonalne i zasługujące na aprobatę. Planowane zamierzenie musi posiadać odpowiednią liczbę miejsc postojowych zarówno dla użytkowników stałych, jak i przebywających okresowo. Z kolei bez większych wątpliwości można przyjąć, że w dzisiejszych czasach każdy właściciel lokalu w budynku mieszkalnym wielorodzinnym będzie posiadał co najmniej jeden samochód.