Odpowiedź:
Roboty budowlane polegające na powiększeniu tarasu w budynku mieszkalnym jednorodzinnym wymagają uprzedniego uzyskania pozwolenia na budowę (pozwolenie na rozbudowę budynku mieszkalnego).

Uzasadnienie:
Przepisy prawa budowlanego nie definiują terminu taras. W języku potocznym pojęcie to ma dwa znaczenia. Może oznaczać „stropodach nad budynkiem przystosowany do przebywania ludzi” albo „urządzenie budowlane związane z budynkiem w postaci konstrukcji na podmurówce lub na słupach, bez dachu i bez ścian”. „Urządzenie terenu, które jest dostępne z wewnątrz budynku, a niekiedy i z zewnątrz, przystosowane do przebywania ludzi”. (T. Dzięgielewski, Mały ilustrowany słownik budowlany, s. 23, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1973). Pytanie dotyczy „powiększenia tarasu w budynku mieszkalnym jednorodzinnym” zatem w dalszych rozważaniach posłużono się drugim znaczeniem tego terminu.

Z definicji słownikowej wynika, że taras stanowi całość funkcjonalno-użytkową z budynkiem mieszkalnym. Takie rozumienie tego pojęcia potwierdzają przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1422) – dalej r.w.t., zwanego dalej rozporządzeniem.
Stosownie do § 12 ust. 5 pkt 1 r.w.t., odległość od granicy z sąsiednią działką budowlaną nie może być mniejsza niż 1,5 m do okapu, gzymsu, balkonu lub daszku nad wejściem, a także do takich części budynku jak galeria, taras, schody zewnętrzne, pochylnia lub rampa. Ponadto stosownie do § 3 pkt 24 r.w.t., do kubatury brutto budynku wlicza się kubaturę przejść, prześwitów i przejazdów bramowych, poddaszy nieużytkowych oraz przykrytych części zewnętrznych budynku, takich jak: loggie, podcienia, ganki, krużganki, werandy, a także kubaturę balkonów i tarasów, obliczaną do wysokości balustrady.

W świetle powyższego taras stanowi element budynku, nierozerwalnie z nim związany zarówno konstrukcyjnie (taras wlicza się do powierzchni zabudowy budynku i jego kubatury) oraz funkcjonalnie, gdyż zapewnia on obsługę budynku. Jego istnienie rzutuje na podniesienie walorów użytkowych samego budynku, który zyskuje element mogący stanowić miejsce wypoczynku, a niekiedy dodatkową możliwość bezpośredniej komunikacji z ogrodem. Nawet wykonanie (powiększenie) tarasu jako drewnianej konstrukcji samonośnej i oddylatowanej od budynku nie musi świadczyć o braku więzi z budynkiem, gdyż poszczególne elementy obiektu budowlanego mogą być wykonywane w różnej technologii i z różnych materiałów (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 7.02.2012 r., sygn. akt II SA/Kr 1857/11, dostępny w bazie orzeczeń sądowoadministracyjnych orzeczenia.nsa.gov.pl).

Artykuł 28 ust. 1 ustawy z 7.07.1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290) – dalej pr. bud. stanowi, że roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31 pr. bud. Przez roboty budowlane, w myśl art. 3 pkt 7 pr. bud., należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Budową jest natomiast, wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6 pr. bud.). Powiększenie tarasu w budynku mieszkalnym trzeba zakwalifikować jako rozbudowę budynku. Roboty budowlane spowodują bowiem zmianę podstawowych parametrów istniejącego obiektu (zwiększeniu ulegnie powierzchnia zabudowy budynku oraz jego kubatura). Takie roboty budowlane nie zostały wyłączone spod ogólnej zasady wyrażonej w cytowanym wyżej art. 28 ust. 1 pr. bud.

Radosław Chojnicki, autor współpracuje z publikacją Serwis Budowlany
Odpowiedzi udzielono 15.05.2017 r.
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Serwis Budowlany
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów