Przepisy art. 32 ust. 1 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) - dalej u.o.r., określają kiedy należy zakończyć amortyzację środków trwałych. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się do chwili:
•    zrównania wartości odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych z wartością początkową środka trwałego,
•    przeznaczenia środka trwałego do likwidacji, sprzedaży lub stwierdzenia jego niedoboru.
Warto zauważyć, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w celu uwzględnienia utraty wartości środka trwałego, która, zgodnie z art. 31 ust. 2 u.o.r., następuje na skutek jego zużywania lub upływu czasu. Tak więc, pomimo nieużywania może nastąpić zużycie ekonomiczne środka w skutek upływu czasu, a zatem nie ma podstaw do zaprzestania amortyzacji.
W przypadku, gdy środki trwałe są nieużywane czasowo, a w przyszłości zostaną przywrócone do używania lub przeznaczone do sprzedaży, można, w myśl art. 32 ust. 2 u.o.r., dokonać weryfikacji stawek amortyzacyjnych. Ponieważ utrata wartości nieużywanych środków trwałych jest wolniejsza, można obniżyć stawki amortyzacyjne, jednocześnie wydłużając okres ich ekonomicznej użyteczności. Wartość obniżenia nie została określona, co oznacza, że może być dowolna. Obniżenie stawki nie może jednak doprowadzić do zaprzestania odpisów amortyzacyjnych, czyli odpis roczny nie może być niższy od 1 grosza.
Należy jednak pamiętać, że gdy środki trwałe utraciły trwale swą użyteczność gospodarczą, wówczas należy dokonać odpisu aktualizującego w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych.