Terenowa koordynacja inwestycji oraz realizacja inwestycji towarzyszących i wspólnych.

UCHWAŁA Nr 118

RADY MINISTRÓW

z dnia 4 lipca 1969 r.

w sprawie terenowej koordynacji inwestycji oraz realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych.

Na podstawie art. 16 ustawy z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (Dz. U. z 1963 r. Nr 29, poz. 172) Rada Ministrów uchwalą, co następuje:

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§ 1. Celem koordynacji terenowej inwestycji jest zwiększenie efektywności inwestycji w całej gospodarce narodowej, ze szczególnym uwzględnieniem:

1) obniżenia społecznych kosztów inwestowania,

2) zapewnienia inwestycjom najkorzystniejszych warunków lokalizacyjnych oraz warunków do pełnego wykorzystania uzyskanych zdolności produkcyjnych i usługowych,

3) zapewnienia obniżki kosztów eksploatacyjnych,

4) oszczędnej gospodarki terenami budowlanymi.

§  2.

1. Przedmiotem koordynacji terenowej są inwestycje polegające na budownictwie inwestycyjnym, podejmowane przez jednostki państwowe, spółdzielcze oraz organizacje społeczne, polityczne i zawodowe, a obejmujące:

1) inwestycje podstawowe, których wiodącym celem jest osiągnięcie zamierzonego efektu produkcyjnego lub usługowego,

2) inwestycje towarzyszące, warunkujące prawidłową działalność inwestycji podstawowych.

Koordynacja terenowa inwestycji podstawowych powinna zapewnić obniżenie kosztów budowy oraz najkorzystniejsze warunki realizacji inwestycji i późniejszej eksploatacji wybudowanych obiektów w istniejącej sytuacji terenowej. Koordynacja inwestycji towarzyszących powinna zapewnić kompleksową i terminową ich realizację, aby stworzyć prawidłowe warunki oddania do użytku i eksploatacji inwestycji podstawowej, przy równoczesnej obniżce kosztów budowy tych obiektów, oraz właściwą obsługę socjalno-bytową załóg robotniczych. Inwestycje podstawowe i towarzyszące - w zależności od wyników analizy ekonomicznej - mogą być realizowane w formie inwestycji wspólnych lub indywidualnych. Zakres inwestycji towarzyszących podlegających koordynacji terenowej w trybie przewidzianym w niniejszej uchwale określony jest w rozdziale 2, natomiast inwestycji wspólnych w rozdziale 3.

2. Koordynacja terenowa inwestycji powinna uwzględniać ustalenia podjęte w ramach koordynacji branżowej inwestycji, zgodnie z zasadami określonymi w uchwale nr 1-16 Rady Ministrów z dnia 14 maja 1965 r. o współpracy i koordynacji gospodarczej (Monitor Polski Nr 33, poz. 178).

§  3.

1. Zobowiązuje się prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw), określanych dalej skrótem "prezydia WRN", do wyznaczenia wojewódzkich i powiatowych organów koordynacji terenowej inwestycji, zwanych dalej w skrócie "organami koordynującymi", jak również ustalenia zasad ich współdziałania w oparciu o następujące wytyczne:

1) ogólną terenową -koordynację inwestycji o charakterze kompleksowym oraz koordynację inwestycji mających szczególne znaczenie dla województwa, powiatu lub miasta albo wchodzących w zakres działania kilku wydziałów prezydium rady narodowej - wykonują terenowe komisje planowania gospodarczego,

2) terenową koordynację inwestycji o charakterze branżowym, mających znaczenie lokalne, wykonują właściwe wydziały prezydium rady narodowej, zgadnie z ogólnymi wytycznymi koordynacyjnymi, ustalonymi przez wojewódzkie komisje planowania gospodarczego, oraz regionalnymi i miejscowymi planami zagospodarowania (przestrzennego; decyzje koordynacyjne powinny być wydawane w porozumieniu z wojewódzkimi komisjami planowania gospodarczego.

2. Prezydia rad narodowych mogą powoływać zespoły doradcze do opiniowania ważniejszych problemów inwestycyjnych.

§  4.

1. Koordynacja terenowa prowadzona jest w fazie programowania oraz w fazie planowania inwestycji w trybie i terminach określonych w instrukcjach o sporządzaniu wieloletnich i dwuletnich planów gospodarczych, z uwzględnieniem przepisów niniejszej, uchwały.

2. Zobowiązuje się ministrów i prezydia WRN do wzajemnego przekazywania sobie danych wynikających z planów resortowych i regionalnych lub innych opracowań dotyczących koncepcji rozwojowych w układzie branżowym i terytorialnym - w terminach umożliwiających ich uwzględnienie w opracowywanych planach 5-letnich.

§  5.

1. Inwestorzy przygotowujący wnioski o ustalenie lokalizacji inwestycji obowiązani są uzyskać opinię organu koordynującego. Jeżeli inwestor ze względu na charakter inwestycji przedstawia wnioski o ustalenie lokalizacji inwestycji kilku prezydiom rad narodowych, obowiązany jest uzyskać opinię właściwych organów koordynujących.

2. Opinia, o której mowa w ust. 1, powinna obejmować:

1) ocenę uzasadnienia lokalizacji inwestycji na określonym terenie z punktu widzenia celów, o których mowa w § 1,

2) zalecenia koordynacyjne; zalecenia te powinny dotyczyć:

a) możliwości i celowości zblokowania lub skojarzenia na jednym terenie inwestycji, podstawowych lub towarzyszących z przedsięwzięciami innych inwestorów,

b) programów inwestycji towarzyszących,

c) możliwości pokrycia z miejscowych zasobów siły roboczej wzrostu zatrudnienia w budowanym rozbudowywanym, modernizowanym) zakładzie pracy.

3. Organy koordynacji terenowej są zobowiązane do wydania opinii, o której mowa w ust. 2, w ciągu 30 dni o§ daty otrzymania wniosków od inwestora. Jeżeli chodzi o opinie dotyczące dużych i skomplikowanych inwestycji przemysłowych, termin ten może być przedłużony do 60 dni.

4-5. 1 (skreślone).

6. Inwestorzy są zobowiązani do uwzględnienia w założeniach techniczno-ekonomicznych inwestycji i we wnioskach o uzyskanie decyzji lokalizacyjnej zaleceń koordynacyjnych ustalonych w przyjętym wariancie lokalizacyjnym,

§  6.

1-2. 2 (skreślone).

3. Ustalenia koordynacyjne dotyczące zblokowania lub skojarzenia inwestycji planu terenowego oraz obiektów planu centralnego, wymienionych w § 20 ust. 2, -jak również ustalenia wysokości udziałów w kosztach budowy lub przebudowy urządzeń wymienionych w § 14 ust. 1 pkt 2 są wiążące dla inwestorów oraz ich jednostek nadrzędnych. Przy podejmowaniu decyzji o zblokowaniu inwestycji (inwestycje wspólne) organy koordynujące obowiązane są uwzględnić i zapewnić warunki niezbędne do wykonania tych inwestycji w terminach wynikających z potrzeb produkcyjnych i socjalnych poszczególnych użytkowników inwestycji wspólnej.

4. Prezydia rad narodowych obowiązane są zapewnić inwestorowi świadczenie usług przez urządzenia, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 2, w uzgodnionym zakresie.

§ 7. 3 (skreślony).

§ 8. 4 Opierając się na ustaleniach koordynacyjnych w zakresie inwestycji wspólnych i towarzyszących wraz z określeniem wysokości udziału inwestora w kosztach budowy lub przebudowy urządzeń wymienionych w § 14 ust. 1 pkt 2 inwestorzy zawierają odpowiednie umowy z organami rad narodowych lub inwestorem zastępczym w sprawie inwestycji wspólnych oraz dokonują szczegółowych uzgodnień w zakresie inwestycji towarzyszących.

Rozdział  2.

Inwestycje towarzyszące.

§ 9. Do inwestycji towarzyszących w rozumieniu niniejszej uchwały zalicza się budowę obiektów komunikacyjnych, energetycznych i wodnych, zapewniających prawidłowe funkcjonowanie inwestycji podstawowych i wiążących je z układem zewnętrznych urządzeń sieciowych, oraz budowę obiektów zapewniających prawidłowe warunki bytowe i socjalne pracowników.

§  10.

1. Ustala się następujący zakres inwestycji towarzyszących, które nie obciążają nakładów i środków przeznaczonych na inwestycję podstawową (§ 2 ust. 1 pkt 1).

ale które powinny być uwzględnione w analizie efektywności ekonomicznej inwestycji podstawowej w rozmiarach uzasadnionych jej potrzebami:

1) budowa lub rozbudowa zawodowych elektrowni, elektrociepłowni i gazowni,

2) budowa lub rozbudowa central telefonicznych,

3) budowa lub rozbudowa stacji kolejowych i rozrządowych,

4) budowa lub przebudowa dróg państwowych łącznie z mostami i wiaduktami na tych drogach,

5) budowa lub rozbudowa kompleksowych zbiorników wodnych,

6) budowa następujących urządzeń miejskich:

a) urządzenia komunalne,

b) przedszkola, szkoły podstawowe, zasadnicze szkoły zawodowe, szkoły średnie,

c) zakłady usługowe,

d) żłobki, przychodnie lekarskie, ośrodki zdrowia i szpitale powiatowe,

e) świetlice, biblioteki i powiatowe domy kultury,

f) sieć handlu detalicznego i gastronomii,

g) boiska, stadiony, pływalnie i lodowiska,

7) budownictwo mieszkaniowe zakładów pracy.

2. Wymienione niżej jednostki organizacyjne obowiązane są do zapewnienia obsługi nowo budowanych i rozbudowywanych zakładów w zakresie i terminach ustalonych w fazie uzgadniania założeń techniczno-ekonomicznych oraz do zapewnienia w swoich planach inwestycyjnych budowy lub rozbudowy własnych urządzeń w zakresie niezbędnym do obsługi budowanych i rozbudowywanych zakładów:

1) zjednoczenia energetyczne - w zakresie elektrowni i linii wysokiego napięcia oraz w ustalonym zakresie elektrociepłowni,

2) zjednoczenia gazownictwa - w zakresie gazowni i magistralnych gazociągów,

3) dyrekcje okręgowe poczt i telegrafów - w zakresie central telefonicznych i kabli telekomunikacyjnych,

4) dyrekcje okręgowe kolei państwowych - w zakresie obiektów i urządzeń kolejowych przeznaczonych dla ogólnej sieci kolejowej,

5) wojewódzkie zarządy dróg publicznych - w zakresie dróg państwowych, mostów i wiaduktów,

6) okręgowe zarządy -wodne - w zakresie kompleksowych zbiorników wodnych.

3. Wysokość nakładów obciążających rachunek efektywności z tytułu inwestycji towarzyszących wymienionych w ust. 1 powinna być ustalana w fazie uzgadniania założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji. Wysokość tych nakładów powinna być proporcjonalna- do zgłaszanych przez zakład zapotrzebowań.

§  11.

1. Zobowiązuje się ministrów (kierowników urzędów centralnych) nadzorujących inwestorów podejmujących budowę lub rozbudowę zakładów produkcyjnych lub usługowych oraz nadzorujących zakłady zwiększające zmianowość pracy do zapewnienia środków na budownictwo mieszkaniowe zakładów pracy w rozmiarach odpowiadających ilości mieszkań, określonej w ustaleniach koordynacyjnych.

2. Ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) zapewnią zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych zakładów, w których budownictwo mieszkaniowe warunkuje pełne wykorzystanie istniejących i tworzonych zdolności produkcyjnych, oraz zorganizują stałą współpracę z prezydiami rad narodowych w zakresie planowania i rozdziału mieszkań uzyskiwanych w ramach budownictwa mieszkaniowego zakładów pracy.

§  12.

1. Prezydia rad narodowych zapewnią realizację w miastach i osiedlach, w których następuje budowa lub rozbudowa zakładów produkcyjnych lub usługowych, programu budownictwa socjalno-bytowego i kulturalnego, uwzględniającego obok potrzeb miejscowej ludności również potrzeby pracowników napływowych związanych z budową lub rozbudową wspomnianych zakładów, w zakresie wymienionym w § 10 ust. 1 pkt 6 przy uwzględnieniu przepisów § 13.

2. Program budownictwa, o którym mowa w ust. 1, powinien uwzględniać uzbrojenie terenów pod spółdzielcze budownictwo mieszkaniowe zakładów pracy, jak również urządzenia komunalne dla włączenia nowego lub rozbudowywanego zakładu do systemu obsługi komunalnej w mieście w zakresie ujęć i magistral wodociągowych, oczyszczalni ścieków i kolektorów kanalizacyjnych, magistral ciepłowniczych, ulic i tras komunikacji miejskiej.

3. Program rzeczowy i koszty inwestycji towarzyszących, planowanych przez rady narodowe, powinny być uzgodnione z budowanymi i rozbudowywanymi zakładami ' produkcyjnymi lub usługowymi w fazie uzgadniania techniczno-ekonomicznych założeń inwestycji przez organy koordynacji terenowej z uwzględnieniem udziału tych zakładów w kosztach budowy obiektów określonych w § 14 ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 13. W celu zapewnienia pełnego wyposażenia nowo budowanych osiedli mieszkaniowych - ministrowie (kierownicy urzędów centralnych), nadzorujący inwestorów budowanych, rozbudowywanych oraz zwiększających zmianowość pracy zakładów produkcyjnych lub usługowych, obowiązani są uwzględnić w planie inwestycyjnym resortu i przekazać do planu terenowego nakłady i środki na częściowe pokrycie kosztów, o których mowa w § 12 ust. 1, w wysokości następującego procentowego udziału w stosunku do kosztów budownictwa mieszkaniowego oddawanego do dyspozycji zakładów:

1) 25% w miastach powyżej 200 tys. mieszkańców,

2) 20% w miastach od 20 do 200 tys. mieszkańców,

3) 15% w miastach i osiedlach poniżej 20 tys. mieszkańców,

4) 10% w gromadach.

Inwestorzy budownictwa mieszkaniowego realizowanego na terenie gromad obowiązani są ponadto pokryć pełne koszty komunalnego uzbrojenia terenu przeznaczonego pod budownictwo mieszkaniowe.

§  14.

1. Ustala się następujący zakres inwestycji towarzyszących, obciążających nakłady i środki przeznaczone na inwestycję podstawową i podlegających wyodrębnieniu w wydzielonej części zbiorczego zestawienia kosztów inwestycji podstawowej:

1) udziały w kosztach budowy międzyzakładowych obiektów wspólnych, związanych z obsługą obiektów podstawowych, a zwłaszcza elektrowni, elektrociepłowni, kotłowni, gazogeneratorów, ujęć i oczyszczalni ścieków, dróg dojazdowych i bocznic kolejowych,

2) udziały w kosztach budowy lub przebudowy urządzeń publicznych, związanych z obsługą obiektów podstawowych, a zwłaszcza:

a) zewnętrznych odcinków zasilających sieci energetycznej, gazowniczej, ciepłowniczej, wodociągowej i kanalizacyjnej, łącznie z urządzeniami pomiarowymi, oraz odcinków dojazdowych dróg lokalnych, jeżeli warunki techniczne zasilania lub transportu wymagają takiej budowy lub przebudowy,

b) linii tramwajowych, jeżeli ich budowa lub przebudowa wynika głównie z potrzeb przewozu pracowników do zakładu i stanowi podstawowy środek prze-wozu pracowników,

c) uzbrojenia dzielnic przemysłowo-składowych w wypadku lokalizacji zakładu na terenie takiej dzielnicy,

d) komunalnych ujęć wodociągowych ii oczyszczalni ścieków.

3) obiekty zakładowe związane z obsługą załogi, a zwłaszcza:

a) budynki mieszkaniowe dla załogi awaryjnej, w ilości uzasadnionej wykazem stanowisk, określonych w przepisach resortowych,

b) hotele robotnicze,

c) zawodowe szkoły zakładowe,

d) zakładowe obiekty socjalno-kulturalne (domy kultury, żłobki, przychodnie lekarskie, obiekty sportowe itp.) w ilościach określonych w normatywach lub wytycznych technicznych projektowania:

jeżeli warunki techniczne lub organizacyjne nie wymagają budowy tych obiektów jako urządzeń dostępnych wyłącznie dla pracowników (zamkniętych), obiekty te powinny być realizowane w. formie inwestycji wspólnych z innymi zakładami lub radami narodowymi.

2. W celu zapewnienia porównywalności różnych wariantów lokalizacyjnych w zbiorczym zestawieniu kosztów budowy należy wyodrębnić. nakłady na następujące obiekty zakładowe:

1) elektrownie, elektrociepłownie, kotłownie i gazogeneratory,

2) ujęcia wodne łącznie 2 siecią doprowadzającą,

3) oczyszczalnie ścieków i kolektory odprowadzające,

4) drogi dojazdowe o charakterze niepublicznym,

5) bocznice kolejowe.

§  15.

1. Ministrowie Górnictwa i Energetyki, Gospodarki Komunalnej oraz Komunikacji ustalą w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów wytyczne dla działalności swoich organów w zakresie określonym w § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a) w ciągu 3 miesięcy od dnia ogłoszenia niniejszej uchwały.

2. Wysokość udziałów w kosztach budowy urządzeń towarzyszących, o których mowa w § 14 ust. 1 pkt 2 lit. b), c), d), oraz terminy (przekazania nakładów i środków do dyspozycji prezydium właściwej rady narodowej ustalają organy do spraw koordynacji terenowej inwestycji w oparciu o wytyczne Ministra Gospodarki Komunalnej, wydane w porozumieniu z Przewodniczącym Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.

3. Wytyczne organów wymienionych w ust. 1 i 2 powinny uwzględniać założenie, że udział inwestorów w kosztach budowy urządzeń publicznych powinien być dla każdego inwestora bardziej korzystny niż inwestycja podejmowana indywidualnie.

§ 16. Inwestycje produkcyjne lub usługowe włączone do planu z centralnej rezerwy planu powinny uwzględniać również niezbędne nakłady na inwestycje towarzyszące.

Rozdział  3.

Inwestycje wspólne.

§  17.

1. W celu zwiększenia efektywności inwestycji, tj. obniżenia nakładów inwestycyjnych lub zmniejszenia kosztów eksploatacyjnych, zobowiązuje się jednostki państwowe, spółdzielcze, organizacje społeczne, polityczne i zawodowe oraz prezydia rad narodowych do występowania i ekonomicznie uzasadnioną inicjatywą blokowania lub kojarzenia projektowanych inwestycji oraz ich realizacji jako inwestycji wspólnych.

2. Ministerstwa (urzędy pentralne) oraz zjednoczenia koordynują inwestycje w ramach swoich planów centralnych lub koncepcji rozwojowych branż, jak również uzgadniają je w trybie koordynacji międzybranżowej i międzyresortowej.

3. Rady narodowe odpowiedzialne są za koordynację terenową inwestycji i ich kojarzenie z punktu widzenia rozmieszczenia przestrzennego oraz racjonalnego i kompleksowego rozwoju danego terenu.

§ 18. Przez inwestycje wspólne należy rozumieć budynki, budowle, urządzenia techniczne lub inne elementy środków trwałych użytkowane przez kilka wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo jednostek lub udostępnione do użytkowania innym jednostkom przez jednostki zarządzające tymi obiektami.

§  19.

1. W formie inwestycji wspólnych mogą być realizowane wszystkie rodzaje inwestycji niezależnie od ich charakteru, źródeł finansowania i organizacyjnego podporządkowania inwestorów, o ile jest to uzasadnione względami techniczno-ekonomicznymi oraz możliwe do skojarzenia w czasie.

2. Przy podejmowaniu decyzji o realizacji inwestycji wspólnej należy przestrzegać zasady, aby korzyści ekonomiczne osiągane w wyniku wspólnej budowy były większe od ewentualnych strat wynikających z przedłużenia cyklu budowy i okresu zamrożenia nakładów lub przejściowego zwiększenia kosztów eksploatacyjnych Wskutek uwzględnienia potrzeb przyszłych użytkowników.

3. Minister Finansów określi szczegółowo zasady rozliczania kosztów eksploatacyjnych urządzeń wspólnych w okresie czasowego niepełnego ich wykorzystania przez wszystkich przewidzianych użytkowników.

§  20.

1. Organami koordynacyjnymi i podejmującymi decyzje w przedmiocie blokowania lub kojarzenia inwestycji są:

1) organy koordynujące (§ 3 ust. 1), działające po porozumieniu z zainteresowanymi inwestorami i zjednoczeniami wiodącymi, a w sprawach energetycznych także z właściwymi terenowo okręgowymi inspektoratami gospodarki paliwowo-energetycznej,

2) właściwe zjednoczenia wiodące (jednostki upoważnione lub równorzędne), działające po porozumieniu z właściwym organem koordynującym (§ 3 ust. 1).

2. Organy koordynujące upoważnione są do podejmowania decyzji (ust. 1 pkt 1) w stosunku do następujących rodzajów inwestycji:

1) obiekty i urządzenia związane z obsługą działalności podstawowej jednostek gospodarczych, jak:

- kotłownie, ciepłownie i elektrociepłownie zakładowe,

- zakładowe ujęcia wody łącznie z siecią doprowadzającą oraz niezbędnymi zbiornikami retencyjnymi,

- zakładowe oczyszczalnie ścieków i kolektory odprowadzające,

- gazogeneratory,

- obiekty ochrony przeciwpożarowej,

- magazyny i składowiska,

- garaże, bazy transportu i sprzętu,

- stacje paliw i olejów,

- obiekty zaplecza technicznego dla budownictwa,

- drogi dojazdowe i bocznice kolejowe,

- pralnie,

2) obiekty i urządzenia socjalne i kulturalne, jak:

- zakładowe szkoły zawodowe,

- żłobki,

- przedszkola,

- ambulatoria lekarskie i przychodnie,

- hotele robotnicze,

- obiekty wypoczynkowe, sportowe i inne o charakterze rekreacyjnym,

- świetlice i domy kultury,

- domy rencistów,

3) budynki administracyjne,

4) ośrodki obliczeniowe,

5) obiekty handlowe i usługowe,

6) urządzenia osiedlowe we wspólnych osiedlach mieszkaniowych.

3. Terenową koordynację rozwoju ośrodków wczasowo-wypoczynkowych zapewniają prezydia wojewódzkich rad narodowych, na których terenie są one położone, w porozumieniu z Głównym Komitetem Kultury Fizycznej i Turystyki oraz Centralną Radą Związków Zawodowych.

4. Zjednoczenia wiodące (jednostki upoważnione lub równorzędne) upoważnione są do wydawania decyzji (ust. 1 pkt 2) w stosunku do inwestycji podstawowych o charakterze produkcyjnym, nie wymienionych w ust. 2, których konieczność łączenia wynika z realizacji zadań o koordynacji branżowej, określonych w uchwale nr 116 Rady Ministrów z dnia 14 maja 1965 r. o współpracy i koordynacji gospodarczej.

5. Organy wymienione w ust. 1 pkt 1 i 2 mogą ponadto na podstawie wzajemnych uzgodnień podejmować decyzje o blokowaniu lub kojarzeniu innych obiektów, jak np.: warsztatów naprawczych i remontowych, zakładowych urządzeń do transportu cieczy, gazów i materiałów sypkich, galwanizerni, stołówek itp.

§  21.

1. Przed powzięciem decyzji o realizacji inwestycji wspólnej właściwy organ koordynujący powinien rozpatrzyć w porozumieniu z zainteresowanymi inwestorami lub ich jednostkami nadrzędnymi zagadnienia dotyczące:

1) określenia przyszłych użytkowników inwestycji wspólnej,

2) określenia rozmiarów zapotrzebowania każdego z użytkowników oraz terminów i zasad korzystania z efektów produkcyjnych, usługowych lub użytkowych planowanej inwestycji wspólnej,

3) szacunkowego określenia udziałów zainteresowanych inwestorów w kosztach projektowania i realizacji inwestycji wspólnej proporcjonalnie do wielkości zapotrzebowania na odpowiednie usługi i produkcję,

4) ustalenia przyszłego administratora inwestycji wspólnej.

2. Na podstawie określenia rozmiarów potrzeb użytkowników (ust. 1 pkt 2) organ koordynujący powinien wstępnie ustalić efekty gospodarcze oraz terminy oddania inwestycji do użytku.

3. W uzasadnionych wypadkach ustalenie administratora inwestycji wspólnej może nastąpić w toku realizacji inwestycji.

4. Przed powzięciem decyzji o realizacji inwestycji wspólnej organ koordynujący (§ 3 ust. 1) wyznacza inwestora zastępczego.

5. Decyzja o realizacji inwestycji wspólnej powinna być podjęta po rozpatrzeniu szczegółowej analizy efektywności ekonomicznej w oparciu o założenia techniczno-ekonomiczne inwestycji.

6. Decyzja koordynacyjna powinna zawierać ustalenia w zakresie wymienionym w ust. 1.

7. Dokumentację dla przyszłych inwestycji wspólnych zapewnia inwestor zastępczy. Sfinansowanie dokumentacji przyszłościowej następuje według zasad określonych w przepisach o finansowaniu inwestycji.

§  22.

1. Inwestorem zastępczym może być jednostka organizacyjna podległa prezydium rady narodowej bądź użytkownik posiadający największy udział w budowie przyszłego obiektu (zwłaszcza obiektu przemysłowego), bądź też inna jednostka, która przejmie w administrację budowany obiekt.

2. Do działalności inwestora zastępczego mają zastosowanie przepisy o organizacji i zadaniach służb inwestorskich.

3. Inwestorowi zastępczemu z tytułu ogółu czynności związanych z przygotowaniem i prowadzeniem inwestycji wspólnej przysługuje wynagrodzenie w wysokości 2% ogólnej sumy wartości kosztorysowej inwestycji wspólnej.

§  23.

1. Zatwierdzenie założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji wspólnej powinno nastąpić w trybie obowiązujących przepisów dla danego rodzaju inwestycji w pionie inwestora zastępczego, przy udziale zainteresowanych współinwestorów i ich jednostek nadrzędnych.

2. W celu zmniejszenia ryzyka inwestora zastępczego inwestycji wspólnej upoważnia się prezydia WRN do wyrażania zgody na zwiększenie rezerwy na nieprzewidziane wydatki, ustalonej w zbiorczym zestawieniu kosztów, zgodnie z przepisami §§ 10 i 11 uchwały nr 110 Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 1969 r. w sprawie projektowania inwestycji (Monitor Polski Nr 28, poz. 220).

3. Po zatwierdzeniu założeń techniczno-ekonomicznych inwestycji, inwestor zastępczy zawiera z zainteresowanymi współinwestorami umowy, określając w nich szczegółowo prawa i obowiązki zainteresowanych stron. Projekt umowy przedstawia inwestor zastępczy.

4. W umowie powinny być ostatecznie ustalone wielkości udziałów w kosztach przygotowania i realizacji inwestycji wspólnej, terminy przekazywania udziałów na rzecz inwestora zastępczego, zasady użytkowania wspólnych obiektów, jak również zasady pokrywania kosztów ich eksploatacji.

5. Wysokość udziału w kosztach realizacji inwestycji wspólnej ustala się na podstawie zbiorczego zestawienia kosztów, objętych zatwierdzonymi założeniami techniczno-ekonomicznymi, proporcjonalnie do wielkości zapotrzebowania na odpowiednie usługi lub produkcję.

6. Niezgłoszenie zastrzeżeń do projektu umowy (ust. 3) w terminie 14-dniowym od daty jego otrzymania jest równoznaczne z zawarciem umowy w brzmieniu proponowanym przez inwestora zastępczego.

§  24.

1. Do czasu rozpoczęcia realizacji inwestycji wspólnej organ podejmujący decyzję w przedmiocie inwestycji wspólnej (§ 20 ust. 1 pkt 1 i 2) może wyrazić zgodę na wycofanie się jednego lub więcej ze współinwestorów, jeśli jest to uzasadnione ważnymi względami gospodarczymi. W tym wypadku organ ten powinien ponowne rozpatrzyć celowość i opłacalność inwestycji lub możliwość ograniczenia jej zakresu rzeczowego.

2. Współinwestor wycofujący się z realizacji inwestycji wspólnej zobowiązany jest do pokrycia strat inwestora zastępczego powstałych z tego powodu.

3. Jeżeli inwestor zastępczy zrealizuje w terminie inwestycję i nie przekroczy kosztów określonych w umowie zawartej z bankiem finansującym, wówczas wynikające z tego tytułu korzyści określone w obowiązujących przepisach przypadają inwestorowi zastępczemu. W razie tańszej realizacji inwestycji, niż określono w umowie, nakłady i środki zaoszczędzone pozostają w dyspozycji inwestora zastępczego. Wszelkie natomiast zwiększenia kosztów inwestycji w stosunku do określonych w umowie pokrywa inwestor zastępczy. Ponadto inwestor zastępczy pokrywa kary wynikające z umowy o realizację inwestycji, karne odsetki bankowe, jak również egzekwuje kary od uczestników procesu inwestycyjnego.

4. Wzrost wartości kosztorysowej inwestycji wspólnej; wywołany zwiększeniem przez współinwestorów zapotrzebowania na usługi lub zakresu korzystania z efektów danej inwestycji, pokrywa w całości zainteresowany współinwestor.

§ 25. Jeżeli termin przekazania udziału w inwestycji wspólnej przewidzianego w planie inwestora nie pokrywa się z harmonogramem realizacji inwestycji wspólnej, wówczas dla zapewnienia ciągłości realizacji tej inwestycji upoważnia się banki finansujące inwestycje do udzielenia inwestorom zastępczym kredytu do wysokości udziałów przewidzianych do przekazania przez właściwych inwestorów w dalszych latach.

§ 26. Administratorem inwestycji wspólnej może być jeden z uczestników tej inwestycji, wyznaczony przez organ podejmujący decyzją w przedmiocie inwestycji wspólnej (§ 20 ust. 1 pkt 1 i 2), z tym że administratorem obiektu znajdującego się na terenie istniejącej jednostki organizacyjnej powinna być ta jednostka, a administratorem obiektów socjalnych, kulturalnych i komunalnych - w zasadzie organy rad narodowych.

§  27.

1. Obiekty zbudowane jako inwestycje wspólne zwiększają wartość majątku trwałego administratora tych obiektów.

2. Współinwestorzy obiektu wspólnego płacą za korzystanie z tego obiektu lub za świadczone usługi ceny obowiązujące w danej miejscowości, a w razie braku takich cen - ceny ustalone na podstawie planowej kalkulacji kosztów z 5% narzutem zysku dla administratora obiektu.

3. W uzasadnionych wypadkach współinwestorzy mogą ustalić w umowach inne zasady zarządzania obiektami wspólnymi oraz inne zasady rozliczeń za korzystanie z tych obiektów oraz w miarę potrzeby kolegialne formy bieżącej koordynacji wzajemnych potrzeb (rady użytkowników).

4. Właściwi ministrowie (kierownicy urzędów centralnych) mogą wydać w ramach zasad ustalonych niniejszą uchwałą szczegółowe przepisy dotyczące administrowania i eksploatacji obiektów zrealizowanych jako inwestycje wspólne.

Rozdział  4.

Przepisy końcowe.

§  28.

1. Przy terenowej koordynacji inwestycji, określonej niniejszą uchwałą, mają odpowiednie zastosowanie przepisy o programowaniu rozwoju branż i regionów, postępie technicznym, współpracy terenowych organów planowania gospodarczego z terenowymi organami planowania przestrzennego, projektowaniu inwestycji oraz o metodach oceny i klasyfikowania nowo rozpoczynanych inwestycji przemysłowych.

2. Przepisy zawarte w rozdziałach 14 3 niniejszej uchwały obowiązują również w działalności koordynacyjnej jednostek gospodarki uspołecznionej, uregulowanej w odrębnych przepisach, dotyczącej zaopatrzenia rolnictwa w wodę, turystycznego zagospodarowania kraju, społecznej akcji związanej z rozwojem radiofonii i telewizji,

3. Inwestycje wspólne, co do których decyzje koordynacyjne zostały podjęte przed wejściem w życie niniejszej uchwały, realizowane są według dotychczas obowiązujących przepisów.

§  29.

1. Zainteresowani ministrowie i prezydia WRN wyodrębnią w opracowywanym projekcie planu 54etniego szacunkowe wielkości nakładów inwestycyjnych przewidywanych do przekazania lub przejęcia z tytułu udziału w inwestycjach wspólnych lub inwestycjach towarzyszących, a których mowa w § 14 ust. 1 pkt 2, z tym że zapotrzebowanie na roboty budowlano-montażowe związane z tą grupą inwestycji zostanie ujęte w planie inwestorów przejmujących nakłady.

2. Podstawą planowania i finansowania inwestycji wspólnych oraz inwestycji towarzyszących, pokrywanych z udziałów w tych inwestycjach, są plany rzeczowo-finansowe i harmonogramy realizacyjne przedstawiane przez inwestorów zastępczych, określające wysokość nakładów opartą na podstawie umów lub decyzji organów koordynujących. Banki finansujące inwestycje przyjmując do finansowania inwestycje wspólne i towarzyszące, realizowane z udziałów w tych inwestycjach, przenoszą równocześnie odpowiednie środki i nakłady inwestorów zobowiązanych do przekazania udziałów na rzecz inwestora zastępczego.

3. Banki finansujące inwestycje obowiązane są sprawdzać, czy w przedstawianych planach rzeczowo-finansowych inwestycji uwzględnione zostały środki na realizację inwestycji towarzyszących i wspólnych, określonych zgodnie z przepisami niniejszej uchwały.

4. Zasady oraz tryb finansowania inwestycji wspólnych i towarzyszących regulują odrębne przepisy.

§ 30. Przepisy niniejszej uchwały nie dotyczą:

1) inwestycji związanych z obronnością kraju, z wyjątkiem inwestycji wspólnych i towarzyszących przemysłu obronnego,

2) 5 (skreślony),

3) inwestycji górniczych, głębinowych i portowych, z wyjątkiem obiektów realizowanych jako inwestycje wspólne i towarzyszące.

§  31.

1. Tracą moc:

1) uchwała nr 67 Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1963 r. w sprawie terenowej koordynacji inwestycji (Monitor Polski Nr 19, poz. 104),

2) uchwała nr 100 Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 1965 r. w sprawie planowania, realizacji i finansowania inwestycji wspólnych (Monitor Polski Nr 26, poz. 128),

3) uchwała nr 12 Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1967 r. w sprawie udziału jednostek państwowych i spółdzielczych w kosztach projektowania, wykonania i utrzymania wspólnych obiektów budowlanych gospodarki wodnej (Monitor Polski Nr 9, poz. 48).

2. Zobowiązuje się Ministrów Łączności, Rolnictwa, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz innych zainteresowanych ministrów i kierowników urzędów, jak również prezydia WRN, do dostosowania do przepisów niniejszej uchwały wydanych szczegółowych aktów prawnych dotyczących koordynacji inwestycji, inwestycji towarzyszących i wspólnych.

§ 32. Wykonanie uchwały porucza się Przewodniczącemu Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, ministrom i kierownikom urzędów centralnych oraz prezydiom WRN.

§ 33. Uchwała wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z tym że przepisy dotyczące inwestycji towarzyszących wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1970 r.

1 § 5 ust. 4-5 skreślone przez § 22 pkt 1 uchwały nr 109 z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (M.P.71.31.198) z dniem 8 czerwca 1971 r.

2 § 6 ust. 1-2 skreślone przez § 22 pkt 1 uchwały nr 109 z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (M.P.71.31.198) z dniem 8 czerwca 1971 r.

3 § 7 skreślony przez § 22 pkt 1 uchwały nr 109 z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (M.P.71.31.198) z dniem 8 czerwca 1971 r.

4 § 8 zmieniony przez § 22 pkt 2 uchwały nr 109 z dnia 29 maja 1971 r. w sprawie lokalizacji inwestycji (M.P.71.31.198) z dniem 8 czerwca 1971 r.

5 § 30 pkt 2 skreślony przez § 12 uchwały nr 209 z dnia 30 sierpnia 1974 r. w sprawie pomocy Państwa dla zespołowej gospodarki w rolnictwie (M.P.74.31.185) z dniem 1 września 1974 r.

• Identyfikator: M.P.1969.31.227
• Rodzaj: Uchwała
• Tytuł: Terenowa koordynacja inwestycji oraz realizacja inwestycji towarzyszących i wspólnych.
• Data aktu: 04/07/1969
• Data ogłoszenia: 16/07/1969
• Data wejścia w życie: 16/07/1969, 01/01/1970