Obszar śródziemnomorski.

WSPÓLNA STRATEGIA RADY EUROPEJSKIEJ

z dnia 19 czerwca 2000 r.

w sprawie obszaru śródziemnomorskiego

(2000/458/WPZiB)

(Dz.U.UE L z dnia 22 lipca 2000 r.)

RADA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 13 ust. 2,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ WSPÓLNĄ STRATEGIĘ:

CZĘŚĆ  I

WIZJA UE DLA OBSZARU ŚRÓDZIEMNOMORSKIEGO

1. Obszar śródziemnomorski ma dla UE strategiczne znaczenie. Prosperujący, demokratyczny, stabilny i bezpieczny, otwarty na Europę region służy najlepiej zarówno UE, jak i Europie jako całości.

2. Obszar śródziemnomorski nadal stoi wobec wyzwań politycznych, gospodarczych, prawnych, ekologicznych i społecznych. Sprostanie tym skomplikowanym i różnorodnym wyzwaniom wymaga od UE i partnerów śródziemnomorskich wspólnej pracy i wspólnej wizji, wrażliwości i wzajemnego szacunku.

3. W swej polityce względem obszaru śródziemnomorskiego UE kieruje się zasadą partnerstwa, które powinno być aktywnie wspierane przez obie strony. UE współpracuje ze swymi śródziemnym partnerami w celu: rozwijania dobrosąsiedzkich stosunków, poprawy koniunktury, walki z ubóstwem, propagowania i ochrony wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, demokracji, dobrego zarządzania i zasad państwa prawnego, promocji kultury i tolerancji religijnej, rozwoju współpracy ze społeczeństwem obywatelskim, w tym z organizacjami pozarządowymi. UE realizuje te cele poprzez wspieranie wysiłków partnerów śródziemnomorskich, zmierzających do urzeczywistnienia celów określonych w partnerstwie eurośródziemnomorskim, a także wykorzystując swoje stosunki dwustronne do realizacji tych celów, jak również poprzez wnoszenie wkładu w tworzenie pokojowego otoczenia na Bliskim Wschodzie.

4. Niniejsza wspólna strategia oparta jest na partnerstwie eurośródziemnomorskim, ustanowionym mocą Deklaracji Barcelońskiej i jej aktów wykonawczych, Deklaracji Berlińskiej i długoletniej polityce Unii Europejskiej względem basenu Morza Śródziemnego, wraz z jej komponentami dwustronnym i regionalnym.

5. UE jest przekonana, że pomyślne zakończenie bliskowschodniego procesu pokojowego na wszystkich jego płaszczyznach oraz rozwiązanie innych konfliktów w regionie stanowią ważne warunki konieczne dla osiągnięcia pokoju i stabilności na obszarze śródziemnomorskim. Uwzględniając swoje interesy na obszarze oraz bliskie i długotrwałe więzy z państwami tego regionu, Unia dąży do odegrania w pełni swojej roli w przywracaniu stabilności i rozwoju na Bliskim Wschodzie. Współpraca już rozpoczęta w ramach procesu barcelońskiego jest determinującym czynnikiem w ustanawianiu fundamentów po osiągnięciu pokoju. Unia wspiera więc wysiłki stron w celu wykonania porozumień pokojowych. W tym względzie przyjęcie Śródziemnomorskiej Karty Pokoju i Stabilności - cel, który poprzedza przyjęcie niniejszej strategii, powinien być decydującym czynnikiem w procesie po zakończeniu konfliktu na obszarze śródziemnomorskim.

6. Mając na uwadze istotne znaczenie obszaru śródziemnomorskiego dla UE i celem dalszego wzmacniania jego wymiaru, Rada Europejska przyjmuje niniejszą wspólną strategię. Obejmuje ona wszelkie relacje UE ze wszystkimi partnerami uczestniczącymi w procesie barcelońskim oraz z Libią. Nie obejmuje jednakże dwustronnych stosunków UE z państwami śródziemnomorskimi kandydującymi do członkostwa w UE, ponieważ relacje te określa proces przystąpienia. Zważywszy, że Unia Europejska chce nadal w pełni odgrywać swoją rolę w bliskowschodnim procesie pokojowym, zgodnie ze swym dorobkiem prawnym, obejmującym Deklarację Berlińską, niniejsza wspólna strategia obejmuje wkład UE w konsolidację pokoju na Bliskim Wschodzie, po osiągnięciu całościowego porozumienia pokojowego.

CZĘŚĆ  II

CELE

7. Cele polityki Unii Europejskiej na obszarze śródziemnomorskim obejmują:

– dokonanie znaczącego i wymiernego postępu w urzeczywistnianiu celów Deklaracji Barcelońskiej i wynikającego z niej dorobku, tj.:

– utworzenie wspólnego obszaru pokoju i stabilności poprzez partnerstwo w sferze polityki i bezpieczeństwa,

– stworzenie wspólnego obszaru dobrej koniunktury poprzez partnerstwo gospodarcze i finansowe,

– stworzenie partnerstwa w sprawach społecznych, kulturalnych i ludzkich: rozwój zasobów ludzkich, promowanie porozumienia między kulturami i wymianę między społeczeństwami obywatelskimi,

– propagowanie wartości podstawowych przyjętych przez UE i jej Państwa Członkowskie, w tym praw człowieka, demokracji, dobrego zarządzania, przejrzystości i zasady państwa prawnego,

– zachęcanie i wspieranie partnerów śródziemnomorskich w procesie ustanawiania wolnego handlu z UE i między sobą w zakresie Deklaracji Barcelońskiej, przekształceń gospodarczych i zwiększania inwestycji w regionie,

– umacnianie współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, zgodnie z ustaleniami Rady Europejskiej w Tampere,

– prowadzenie dialogu międzykulturowego i międzycywilizacyjnego w celu walki z nietolerancją, rasizmem i ksenofobią.

8. Jeśli chodzi o sprawy bezpieczeństwa, UE zamierza skorzystać z kształtującej się europejskiej wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony w celu rozważenia sposobów umocnienia, wraz z partnerami śródziemnomorskimi, bezpieczeństwa opartego na współpracy w regionie.

9. Unia już w przeszłości odgrywała aktywną rolę w wysiłkach na rzecz ustanowienia sprawiedliwego, wszechstronnego i trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie i zapewnienia stabilności i rozwoju w regionie. Jej zdaniem współpraca zainicjowana już w ramach procesu barcelońskiego jest czynnikiem warunkującym zapewnienie fundamentów, na których należy budować po osiągnięciu pokoju. W ramach niniejszej wspólnej strategii i uwzględniając jej ust. 6, Unia Europejska stawia sobie za cele:

– propagowanie warunków, które pomogą stronom w wykonywaniu wzajemnych porozumień,

– rozwój podstaw do normalnych i dobrosąsiedzkich stosunków oraz zachęcanie stron do angażowania się we współpracę regionalną,

– przyczynianie się do konsolidacji pokoju w regionie, w tym integracji gospodarczej i wzajemnego zrozumienia między społeczeństwami obywatelskimi.

10. W celu zwiększenia skuteczności, wpływu i widoczności unijnych działań i inicjatyw w regionie UE realizuje następujące cele ogólne:

– wzmacnianie koordynacji, spójności i komplementarności oraz zapewnianie współdziałania różnych regionalnych i subregionalnych działań, instrumentów i interwencji realizowanych przez UE i jej Państwa Członkowskie,

– zapewnianie komplementarności polityki śródziemnomorskiej UE z politykami UE względem innych partnerów.

CZĘŚĆ  III

OBSZARY DZIAŁAŃ I SPECJALNE INICJATYWY

11. UE razem ze swymi partnerami śródziemnomorskimi podejmuje się wszechstronnej rewizji procesu barcelońskiego w celu jego ugruntowania i większego zorientowania na działania i osiągnięte rezultaty.

12. Unia Europejska realizuje kolejne specjalne inicjatywy, z możliwością podjęcia nowych, które mogłyby, gdzie jest to właściwe, uwzględniać specyficzną sytuację i potrzeby danych państw, regionów i podregionów.

Aspekty polityczne i bezpieczeństwa

13. UE umacnia dialog polityczny i bezpieczeństwa ze swymi partnerami śródziemnomorskimi na wszystkich płaszczyznach: dwustronnie z poszczególnymi partnerami śródziemnomorskimi, w ramach Deklaracji Barcelońskiej, w tym Eurośródziemnomorskiej Karty Pokoju i Stabilności po jej wejściu w życie, i w innych wielostronnych kontekstach, jakimi są:

– znalezienie porozumienia w kwestiach bezpieczeństwa w celu ustanowienia wspólnego obszaru pokoju i stabilności,

– stworzenie instrumentów budujących partnerstwo, w szczególności poprzez popieranie regularnych konsultacji i wymiany informacji ze swoimi partnerami śródziemnomorskimi,

– zapewnianie aktualnych i właściwych informacji o inicjatywach, które mogłyby odnosić się do innych partnerów śródziemnomorskich,

– wzmocnienie współpracy w walce z globalnymi wyzwaniami dla bezpieczeństwa, takimi jak terroryzm, przestępczość zorganizowana i handel środkami odurzającymi,

– współpraca w sprawie ewentualnych uzgodnień dotyczących zapobiegania konfliktom, zarządzania kryzysami i odbudowy po zakończeniu konfliktu, zachęcając do pokojowego rozwiązania konfliktów i sporów, w tym na drodze sądowej,

– badanie możliwości zajęcia się problemem min przeciwpiechotnych w regionie śródziemnomorskim poprzez współpracę w akcji przeciwko minom, obejmującej usuwanie min, rozwijanie świadomości dotyczącej min oraz pomocy pacjentom, w związku z popieraniem celów Konwencji Ottawskiej,

– popieranie podpisania i ratyfikacji przez partnerów śródziemnomorskich wszystkich instrumentów dotyczących nierozprzestrzeniania, w tym Traktatu o Nierozprzestrzenianiu Broni Jądrowej, Konwencji o Zakazie Broni Chemicznej, Traktatu o Wszechstronnym Zakazie Prób Jądrowych, Konwencji o Zakazie Broni Biologicznej,

– dążenie do stworzenia wzajemnie i skutecznie sprawdzalnej strefy bliskowschodniej wolnej od broni masowego rażenia, nuklearnej, chemicznej i biologicznej oraz od systemów jej dostarczania.

W tym względzie UE uwzględni dalszy rozwój wspólnej europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony.

Demokracja, prawa człowieka i zasada państwa prawa

14. W ramach procesu barcelońskiego i w swoich stosunkach dwustronnych z partnerami śródziemnomorskimi UE:

– aktywnie wspiera wzmacnianie instytucji demokratycznych i zasady państwa prawa, w szczególności poprzez dialog polityczny i wspieranie reformy sądownictwa, rozwój instytucjonalny i wolność słowa, w szczególności poprzez wzmocnienie niezależności mediów,

– wspiera i zachęca do wysiłków na rzecz popierania dobrego zarządzania,

– podkreśla znaczenie wspierania i ochrony praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich, w tym poprzez wsparcie podmiotów ze sfer rządowych i pozarządowych, zaangażowanych w regionie poprzez kształcenie, monitorowanie, propagowanie i podnoszenie świadomości w zakresie praw człowieka,

– w kontekście Karty NZ i Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka apeluje o przystąpienie do międzynarodowych instrumentów praw człowieka, obejmujących pełną realizację praw obywatelskich, kulturalnych, gospodarczych i politycznych oraz socjalnych, bez względu na kolor skóry, płeć, język lub religię,

– podejmuje środki w celu przekonania wszystkich partnerów śródziemnomorskich do zniesienia kary śmierci zgodnie z uzgodnionymi wytycznymi UE.

Pokój na Bliskim Wschodzie

15. UE, uwzględniając ust. 6 niniejszej wspólnej strategii,

– służy ekspertyzą, przedstawia koncepcje i udostępnia swoją mediację i pomoc kluczowym stronom procesu pokojowego w celu ułatwienia zawarcia porozumień pokojowych i pomocy w przygotowaniu "ery popokojowej" na Bliskim Wschodzie,

– aktywnie wspiera postęp na wielostronnej drodze procesu pokojowego, czerpiąc także ze współdziałania z procesem barcelońskim. W odniesieniu do kluczowych kwestii, takich jak woda i uchodźcy, UE oferuje swoją ekspertyzę za każdym razem, gdy jest o to proszona,

– w ramach obszernych uregulowań i na wniosek kluczowych stron uwzględnia uczestnictwo Państw Członkowskich w realizacji uzgodnień w dziedzinie bezpieczeństwa,

– wnosi wkład w międzynarodowe zobowiązanie konieczne do wprowadzenia i konsolidacji pokoju na Bliskim Wschodzie, szczególnie poprzez wspieranie regionalnej współpracy i integracji ekonomicznej oraz rozszerzanie obrotów handlowych,

– działa w kierunku wzmocnienia stabilności na Bliskim Wschodzie poprzez wspólne bezpieczeństwo będące skutkiem wniesienia wkładu w realizację Eurośródziemnomorskiej Karty Pokoju i Stabilności po jej przyjęciu i wejściu w życie.

Aspekty ekonomiczne i finansowe

16. UE:

– aktywnie działa w kierunku wykonywania eurośródziemnomorskich umów stowarzyszeniowych, szczególnie poprzez dalsze propagowanie postępującej liberalizacji handlu we wszystkich dziedzinach odnoszących się do partnerów, w znaczeniu Deklaracji Barcelońskiej,

– podejmuje wszelkie wysiłki przyspieszające zawarcie i wykonywanie pozostałych umów stowarzyszeniowych,

– wspiera środki mające na celu podniesienie atrakcyjności regionu dla inwestorów, w szczególności poprzez rozszerzanie rynku, zachęcanie do dostosowania polityk odnoszących się do jednolitego rynku UE, poprawę ram regulacyjnych, zapewnienie sprawiedliwego traktowania inwestorów i podnoszenie świadomości w UE na temat korzyści inwestowania w regionie,

– zachęca i wspiera współpracę subregionalną, taką jak w obrębie Arabskiej Unii Magrebu, w ramach prowadzących do szerszej współpracy regionalnej,

– zachęca i wspiera wysiłki partnerów śródziemnomorskich w celu zwiększenia handlu Południe-Południe, w szczególności poprzez umowy handlowe Południe-Południe i postępującą harmonizację reguł pochodzenia,

– pomaga partnerom śródziemnomorskim we wzmacnianiu ich zdolności do formułowania odpowiednich polityk handlowych i do aktywnego uczestnictwa w negocjacjach handlowych, w szczególności w odniesieniu do rozwoju eurośródziemnomorskiej strefy wolnego handlu i przyszłych negocjacji WTO,

– zachęca tak szybko, jak to jest możliwe, do liberalizacji płatności z rachunków bieżących w związku z pełną liberalizacją przepływu kapitału. Ponadto propaguje euro jako walutę umów i rozliczeń w handlu śródziemnomorskim,

– wspiera infrastrukturę wzajemnych powiązań między partnerami śródziemnomorskimi oraz między nimi a UE, czerpiąc z doświadczeń sieci transeuropejskich w transporcie, energii i telekomunikacji,

– zachęca do realizacji polityki podkreślającej rolę sektora prywatnego i promocji małych i średnich przedsiębiorstw w państwach będących partnerami śródziemnomorskimi, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw ukierunkowanych na wywóz, jako jeden z najbardziej efektywnych sposobów tworzenia miejsc pracy,

– zapewnia odpowiednie uwzględnienie celu tworzenia gospodarki rynkowej w wymiarze społecznym, w tym podstawowych norm pracy i propagowanie równości płci.

17. UE zachęca wszystkich partnerów do uczestnictwa w WTO na właściwych warunkach.

18. UE maksymalizuje wpływ współpracy finansowej poprzez budżet UE, w szczególności MEDA i EBI, za pomocą następujących środków:

– Wspólnota Europejska i Państwa Członkowskie koordynują swoje poszczególne strategie współpracy w dziedzinie finansów i rozwoju, programy i działania na rzecz partnerów śródziemnomorskich, a także współpracują z innymi darczyńcami w celu zapewnienia spójności, komplementarności i, gdzie jest to stosowne, współfinansowania,

– Unia Europejska wzmacnia dialog gospodarczy z partnerami śródziemnomorskimi, w szczególności w kontekście programowania pomocy finansowej, w związku z propagowaniem szybszej transformacji gospodarczej, solidnej polityki fiskalnej i pieniężnej oraz reformy strukturalnej,

– Komisja zapewni, by inne zasoby budżetowe Wspólnoty, dostępne w celach przynoszenia korzyści partnerom śródziemnomorskim, były wykorzystywane spójnie, będzie więc dążyć do lepszej koordynacji z odpowiednimi programami UE (piąty program ramowy badawczo-rozwojowy, potwierdzający międzynarodową rolę badań Wspólnoty z partnerami, Synergy, LIFE, Interreg III).

19. UE propaguje lepsze zintegrowanie strategii wodnych i polityk gospodarki wodnej na obszarze śródziemnomorskim.

Środowisko naturalne

20. UE zapewni uwzględnienie potrzeby lepszego propagowania integracji aspektów środowiskowych w świetle trwałości rozwoju gospodarczego.

Aspekty społeczne i kulturalne

21. W uzupełnieniu do współpracy w ramach Partnerstwa Eurośródziemnomorskiego UE:

– podejmuje wszelkie niezbędne środki w celu ułatwienia i zachęcenia do rozwoju społeczeństwa obywatelskiego oraz przyszłego rozwoju wymiany zasobów ludzkich między UE i partnerami śródziemnomorskimi. Organizacje pozarządowe będą zachęcane do uczestnictwa we współpracy na poziomie dwustronnym i regionalnym. Szczególną uwagą otoczone zostaną media i uniwersytety,

– wspiera wysiłki w kierunku propagowania współpracy w sprawach społecznych, obejmujących promocję równych szans dla mężczyzn i kobiet oraz w kierunku wzmocnienia dialogu społecznego,

– zachęca do podejmowania wysiłków zmierzających do poprawy edukacji i szkoleń zawodowych, w szczególności dla młodzieży oraz kobiet, w celu wzmocnienia ich integracji na rynku pracy. W tym kontekście współpraca regionalna jest ulepszana poprzez wymianę najlepszych praktyk, transferu know-how oraz budowania zdolności.

Wymiar sprawiedliwości i sprawy wewnętrzne

22. Czerpiąc ze wspólnego dorobku procesu barcelońskiego, w dalszym ciągu z wniosków Rady Europejskiej w Tampere, UE:

– działa zgodnie z Konwencją Genewską w sprawie uchodźców i innymi odpowiednimi instrumentami oraz propaguje pełną zgodność partnerów śródziemnomorskich,

– bada możliwości uproszczenia i przyspieszenia procedur wizowych,

– wspiera identyfikację zbieżności w systemach prawnych różnych inspiracji w celu rozwiązywania problemów prawa cywilnego, odnoszących się do osób fizycznych: prawa spadkowego i prawa rodzinnego, w tym rozwodów,

– wspiera przejrzystość i większą przewidywalność systemów prawnych w krajach partnerskich w celu zachęcania do inwestycji zagranicznych i zachęca legalnych imigrantów do podejmowania działań na rzecz wspólnego rozwoju z ich państwami pochodzenia,

– zapewnia, by reguły przekazywania zysków były liberalizowane i znajduje rozwiązania unikające podwójnego opodatkowania, w szczególności dla legalnych imigrantów oraz osób o podwójnym obywatelstwie,

– rozwija skuteczne mechanizmy współpracy w celu walki z sieciami nielegalnej imigracji, w tym handlem ludźmi, między innymi, poprzez ustanowienie porozumień odnośnie do deportacji dotyczących obywateli własnych oraz obywateli państw trzecich nieposiadających przynależności państwowej,

– rozpoczyna dialogi dotyczące ustanowienia nowoczesnych i skutecznych systemów kontroli granicznej, oferujących, między innymi, dostęp do programów kształcenia i wymiany urzędników,

– pracuje z państwami śródziemnomorskimi w celu rozwiązania kwestii migracji, w pełni uwzględniając rzeczywistość społeczną, gospodarczą i kulturalną w państwach partnerskich. Takie podejście wymaga walki z ubóstwem, poprawy warunków życia i możliwości pracy, zapobiegania konfliktom, konsolidowania państw demokratycznych i zapewnienia poszanowania praw człowieka,

– rozwija wspólne podejście do zapewnienia integracji ze społeczeństwem obywateli państw śródziemnomorskich, którzy od pewnego czasu są legalnymi mieszkańcami Państwa Członkowskiego i posiadają długoterminowe zezwolenie na pobyt, mające na celu zbliżenie ich statusu prawnego w danym Państwie Członkowskim do statusu obywateli UE,

– wymienia informacje i dane statystyczne z partnerami śródziemnomorskimi w sprawach ruchów migracyjnych.

23. UE rozwija nadal swą współpracę z partnerami śródziemnomorskimi w celu walki z przestępczością zorganizowaną, w tym handlem środkami odurzającymi i praniem brudnych pieniędzy, w szczególności poprzez:

– pomoc w kształceniu pracowników organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości z naciskiem na przekazywanie informacji o dorobku prawnym Unii w dziedzinie przestępczości zorganizowanej,

– propozycje współpracy z partnerami śródziemnomorskimi w celu rozwijania niezbędnych ram prawnych, instytucjonalnych i sądowniczych dla efektywnego karania tych przestępstw i w celu rozwoju mechanizmów współpracy w celu walki z przestępczością transgraniczną.

UE nadal zachęca partnerów śródziemnomorskich do przynależności do międzynarodowych konwencji ONZ w sprawie terroryzmu oraz do działania w przekonaniu, że walka przeciw terroryzmowi musi być mocno oparta na zasadach prawa międzynarodowego i poszanowania praw człowieka.

CZĘŚĆ  IV

INSTRUMENTY I ŚRODKI

Przepisy ogólne

24. Niniejsza wspólna strategia jest realizowana przez instytucje i organy UE, przy czym każdy z nich działa w ramach kompetencji nadanych im przez Traktaty oraz zgodnie z procedurami określonymi w ramach tych Traktatów.

25. W przypadku aspektów niniejszej wspólnej strategii dotyczących WPZiB Unii sekretarz generalny Rady/wysoki przedstawiciel do spraw WPZiB, wspierany przez specjalnego wysłannika do spraw procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie, wspiera Radę i państwo pełniące przewodnictwo w UE w jej wykonywaniu i w wykonywaniu działań przyjętych na jej podstawie. Bez wpływu na swe kompetencje w ramach Traktatu WE Komisja jest w pełni włączana, zgodnie z art. 18 i 27 Traktatu UE.

26. Rada i Komisja, zgodnie z art. 3 Traktatu o UE, zapewnią spójność, jednolitość i skuteczność działań Unii. Skuteczność niniejszej wspólnej strategii jest optymalizowana poprzez zapewnienie możliwie największej spójności między różnymi instrumentami i dziedzinami działalności podjętymi przez Unię, oraz między działaniami Unii i działaniami Państw Członkowskich. Unia zapewni komplementarność między polityką śródziemnomorską i innymi politykami.

27. Państwa Członkowskie ustanowią wkład w cele niniejszej wspólnej strategii poprzez odpowiednie i skoordynowane zastosowanie wszystkich odpowiednich instrumentów i środków, jakimi dysponują. Obecne uzgodnienia, na podstawie których Państwa Członkowskie uznają państwa, decydują o członkostwie państw w organizacjach międzynarodowych lub decydują o podtrzymaniu i rozwijaniu stosunków dwustronnych, dyplomatycznych i innych (takich jak polityczne, sportowe i kulturalne), nie mają wpływu na niniejszą wspólną strategię.

Rada, Komisja i Państwa Członkowskie

28. Rada, Komisja i Państwa Członkowskie:

– dokonają przeglądu, według swoich kompetencji i zdolności istniejących działań, programów, instrumentów i polityk innych niż Deklaracja Barcelońska i jej działania wykonawcze w celu zapewnienia ich zgodności z niniejszą wspólną strategią, a w przypadku zaistnienia jakichś niezgodności możliwie najszybciej wprowadzą niezbędne zmiany,

– wykorzystają odpowiednio i w całości istniejące instrumenty i środki oraz wszystkie odpowiednie programy UE i Państw Członkowskich oraz opracowują i prowadzą w tym celu dowodzący rejestr zasobów Unii, Wspólnoty i Państw Członkowskich, poprzez który niniejsza wspólna strategia będzie wykonywana.

Koordynacja

29. Państwa Członkowskie poczynią dodatkowe wysiłki w celu koordynacji swoich działań w stosunku do obszaru śródziemnomorskiego, angażując organizacje regionalne i międzynarodowe, takie jak Rada Europy, ONZ, OBWE i międzynarodowe instrumenty finansowe; taka koordynacja w sposób właściwy uwzględni uprawnienia Wspólnoty.

30. Państwa Członkowskie uczestniczące w innych forach, angażujące się bądź w realizację głównego celu, bądź w działania poboczne działań związanych z Morzem Śródziemnym, będą to robić w sposób zgodny z celami niniejszej wspólnej strategii.

31. Przedstawiciele Państw Członkowskich oraz Komisja w państwach będących partnerami śródziemnomorskimi w pełni uwzględnią niniejszą wspólną strategię w koordynacji swoich działań na tym terenie.

32. Rada, Komisja i Państwa Członkowskie pracują na rzecz bardziej efektywnej współpracy z organizacjami regionalnymi i międzynarodowymi i usiłują, wraz z podobnie myślącymi państwami, osiągnąć cele niniejszej wspólnej strategii.

Wykonywanie i rewizja

33. Rada Europejska zwraca się z wnioskiem, by Rada:

– zapewniła, że każda nowo wybrana Prezydencja przedstawia Radzie, w ramach swego ogólnego programu, priorytety do realizacji niniejszej wspólnej strategii, w oparciu o cele w części II, z właściwym uwzględnieniem obszarów działań w części III,

– dokonywała rewizji i oceny działania Unii w ramach niniejszej wspólnej strategii i nie mniej niż raz w roku składała Radzie Europejskiej sprawozdanie w sprawie postępów w osiąganiu tych celów,

– dokonywała przeglądu sytuacji na obszarze śródziemnomorskim i stanu współpracy partnerów śródziemnomorskich w realizacji niniejszej wspólnej strategii oraz przedstawiła Radzie Europejskiej sprawozdanie oceniające na ten temat,

– gdzie jest to konieczne, przedstawiła Radzie Europejskiej propozycje zmian do części II i III niniejszej wspólnej strategii.

34. Komisja wnosi wkład w powyższe działania zgodnie ze swoimi kompetencjami.

Współpraca z partnerami śródziemnomorskimi

35. Unia Europejska i jej Państwa Członkowskie blisko współpracują z partnerami śródziemnomorskimi podczas wykonywania niniejszej wspólnej strategii, w szczególności poprzez umowy stowarzyszeniowe i poprzez Eurośródziemnomorski Komitet ds. Procesu Barcelońskiego, z uwzględnieniem zaleceń i obaw wyrażanych przez partnerów śródziemnomorskich.

CZĘŚĆ  V ¹

Czas trwania

36. Niniejsza wspólna strategia ma zastosowanie do dnia 23 styczen 2006 r. Rada Europejska, na zalecenie Rady, może przedłużyć, dokonać rewizji i w razie potrzeby przyjąć niniejszą wspólną strategię.

Publikacja

37. Niniejsza wspólna strategia zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Sporządzono w Santa Maria da Feira, dnia 19 czerwca 2000 r.

	W imieniu Rady Europejskiej
	Przewodniczący
	A. GUTERRES

1 Część V zmieniony przez art. 1 decyzji nr 2004/763/WPZiB z dnia 5 listopada 2004 r. (Dz.U.UE.L.04.337.72) zmieniającej nin. wspólnąstrategię z dniem 5 listopada 2004 r.

• Identyfikator: Dz.U.UE.L.2000.183.5
• Rodzaj: Wspólna strategia
• Tytuł: Obszar śródziemnomorski.
• Data aktu: 19/06/2000
• Data ogłoszenia: 22/07/2000
• Data wejścia w życie: 01/05/2004, 22/07/2000