P8_TA(2019)0343Rezolucja ustawodawcza Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2019 r. w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 (COM(2018)0390 - C8-0270/2018 - 2018/0210(COD))
(Zwykła procedura ustawodawcza: pierwsze czytanie)
(2021/C 116/15)
(Dz.U.UE C z dnia 31 marca 2021 r.)
Parlament Europejski,
P8_TC1-COD(2018)0210
Stanowisko Parlamentu Europejskiego przyjęte w pierwszym czytaniu w dniu 4 kwietnia 2019 r. w celu przyjęcia rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) .../... w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i, Rybackiego i Akwakultury oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 [Popr. 1 Ta poprawka dotyczy całego tekstu]
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 42, art. 43 ust. 2, art. 91 ust. 1, art. 100 ust. 2, art. 173 ust. 3, art. 175, art. 188, art. 192 ust. 1, art. 194 ust. 2, art. 195 ust. 2 i art. 349,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 3 ,
uwzględniając opinię Komitetu Regionów 4 ,
stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą 5 ,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Należy ustanowić Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR EFMRA) na okres 2021-2027. [Popr. 1 This amendment applies throughout the text] Zadaniem tego funduszu powinno być kierowanie środków finansowych z budżetu Unii na wspieranie wdrażania wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb), dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej, unijnej polityki morskiej oraz międzynarodowych zobowiązań Unii w dziedzinie zarządzania oceanami. Takie finansowanie stanowi bardzo ważne narzędzie, które wspiera zrównoważone rybołówstwo, w tym i ochronę żywych zasobów morza i siedlisk, zrównoważone rolnictwo, zapewnia bezpieczeństwo żywnościowe dzięki dostawom produktów rybołówstwa, wnosi wkład w rozwój zrównoważonej niebieskiej gospodarki, zapewnia dobrobyt i spójność gospodarczą i społeczną społecznościom trudniącym się rybołówstwem i akwakulturą oraz przyczynia się do zdrowego stanu, bezpieczeństwa i czystości mórz i oceanów, ochrony na nich, a także do zrównoważonego zarządzania nimi. Wsparcie z EFMRA powinno przyczyniać się do zaspokojenia potrzeb producentów i konsumentów. [Popr. 276]
(1a) Parlament Europejski podkreśla swoje stanowisko, zgodnie z którym, w związku z porozumieniem paryskim, należy znacznie zwiększyć wydatki horyzontalne związane z klimatem w porównaniu z obecnymi wieloletnimi ramami finansowymi (WRF) i osiągnąć poziom 30 % tak szybko, jak to możliwe, a najpóźniej do 2027 r. [Popr. 4]
(1b) W dniach 14 marca 2018 r. i 30 maja 2018 r. w rezolucjach w sprawie WRF na lata 2021-2027 Parlament Europejski podkreślił znaczenie zasad horyzontalnych, które powinny stanowić podstawę WRF 2021-2027 oraz wszystkich powiązanych obszarów polityki Unii. Parlament Europejski potwierdził w tym kontekście, że Unia musi wywiązać się ze swojego zobowiązania, by pełnić rolę prekursora we wdrażaniu celów zrównoważonego rozwoju ONZ, i wyraził ubolewanie z powodu faktu, że we wnioskach w sprawie WRF brak jest wyraźnego i widocznego zaangażowania w tym zakresie; w związku z tym Parlament Europejski zwrócił się o uwzględnianie celów zrównoważonego rozwoju we wszystkich unijnych strategiach politycznych i inicjatywach w kolejnych WRF. Ponadto przypomniał, że silniejsza i ambitniejsza Unia może powstać jedynie pod warunkiem zapewnienia dodatkowych środków finansowych. Parlament Europejski wezwał zatem do ciągłego wspierania istniejących polityk, w szczególności długoletnich polityk Unii zapisanych w traktatach, mianowicie wspólnej polityki rolnej oraz WPRyb i polityki spójności, ponieważ zapewniają one obywatelom Unii wymierne korzyści. [Popr. 5]
(1c) W swojej rezolucji z dnia 14 marca 2018 r. Parlament Europejski podkreślił społecznoekonomiczne i ekologiczne znaczenie sektora rybołówstwa, środowiska morskiego i "niebieskiej gospodarki" oraz ich wkład w zrównoważoną niezależność żywnościową Unii pod względem zapewnienia zrównoważonego rozwoju europejskiej akwakultury i rybołówstwa oraz łagodzenia wpływu na środowisko. Ponadto Parlament Europejski wezwał do utrzymania konkretnych kwot przeznaczonych na rybołówstwo w obecnych WRF oraz, jeśli przewidziano nowe cele interwencji w niebieską gospodarkę, zwiększenie środków finansowych na gospodarkę morską. [Popr. 6]
(1d) Ponadto w swoich rezolucjach w sprawie WRF na lata 2021-2027 z 14 marca 2018 r. i 30 maja 2018 r. Parlament Europejski podkreślił, że zwalczanie dyskryminacji ma zasadnicze znaczenie dla wypełnienia zobowiązań Unii na rzecz Europy sprzyjającej integracji społecznej, a w związku z tym należy przeznaczyć konkretne środki finansowe na równouprawnienie mężczyzn i kobiet oraz na uwzględnianie aspektu płci we wszystkich unijnych strategiach politycznych i inicjatywach w kolejnych WRF. [Popr. 7]
(1e) W ramach EFMRA należy wspierać przede wszystkim rybołówstwo na małą skalę w celu zaradzenia konkretnym problemom tego segmentu i wspierać zrównoważone lokalne zarządzanie tego rodzaju połowami i rozwój społeczności nadbrzeżnych. [Popr. 8]
(2) Jako że Unia jest jedną ze światowych potęg morskich światowym podmiotem w działalności dotyczącej oceanów o największym obszarze morskim na świecie, jeżeli weźmiemy pod uwagę jej regiony najbardziej oddalone oraz kraje i terytoria zamorskie, stała się ona piątym pod względem wielkości producentem produktów rybołówstwa na świecie, spoczywa na niej wielka odpowiedzialność za ochronę, zachowanie i zrównoważoną eksploatację oceanów oraz i ich zasobów. Ponieważ liczba ludności na świecie gwałtownie rośnie, ochrona mórz i oceanów ma ogromne znaczenie. Leży ona również w interesie społecznoekonomicznym Unii: zrównoważona niebieska gospodarka stymuluje, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, pobudza inwestycje, zatrudnienie i wzrost, wspiera badania naukowe i innowacje oraz - dzięki wykorzystaniu energii oceanicznej - zwiększa bezpieczeństwo energetyczne. Poza tym bezpieczne i chronione morza i oceany to niezbędny warunek, który umożliwia skuteczną kontrolę granic oraz zwalczanie przestępczości na morzu, co ma znaczenie z punktu widzenia obaw społeczeństwa związanych z bezpieczeństwem. [Popr. 277]
(2a) Zrównoważone rybołówstwo oraz akwakultura morska i słodkowodna znacząco przyczyniają się do bezpieczeństwa żywnościowego w Unii, do utrzymania i tworzenia miejsc pracy na obszarach wiejskich oraz do ochrony środowiska naturalnego, w szczególności różnorodności biologicznej. Wspieranie i rozwój sektora rybołówstwa i akwakultury powinny stanowić centralny element przyszłej unijnej polityki rybołówstwa. [Popr. 10]
(3) Aby poprawić koordynację i ujednolicić wdrażanie wsparcia z funduszy według metody zarządzania dzielonego ("fundusze"), przyjęto rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) xx/xx [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów] ("rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów") 6 , którego głównym celem jest spójne uproszczenie realizacji polityki. Te wspólne przepisy mają zastosowanie do części EFMR EFMRA realizowanej według metody zarządzania dzielonego. Fundusze mają uzupełniające się cele i są zarządzane w taki sam sposób. Z tego względu w rozporządzeniu (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów] określono szereg wspólnych celów ogólnych i zasad ogólnych, takich jak partnerstwo i wielopoziomowy system rządzenia. Zawiera ono ponadto wspólne elementy planowania strategicznego i programowania, w tym przepisy dotyczące umowy partnerstwa, która zostanie zawarta z każdym państwem członkowskim, jak również określa wspólne podejście do ukierunkowania funduszy na realizację celów. W związku z tym rozporządzenie obejmuje warunki podstawowe, przegląd wyników oraz mechanizmy monitorowania, sprawozdawczości i oceny. Ustanowiono również wspólne przepisy dotyczące zasad kwalifikowalności oraz określono szczególne zasady w odniesieniu do instrumentów finansowych, wykorzystywania funduszu InvestEU, rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność i zarządzania finansami. Takie same dla wszystkich funduszy są również niektóre zasady zarządzania i kontroli. Komplementar- ność między funduszami, w tym EFMR EFMRA, i innymi programami Unii zostanie opisana w umowie partnerstwa, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów].
(4) Do niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają horyzontalne przepisy finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Przepisy te są określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr xx/xx [rozporządzenie w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii] ("rozporządzenie finansowe") 7 i określają w szczególności procedurę ustanawiania i wykonania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrole wykonywania obowiązków przez podmioty upoważnione do działań finansowych. Przepisy przyjęte na podstawie art. 322 Traktatu dotyczą również ochrony budżetu Unii w przypadku uogólnionych braków w zakresie praworządności w państwach członkowskich, jako że poszanowanie praworządności jest niezbędnym warunkiem wstępnym należytego zarządzania finansami i skutecznego unijnego finansowania.
(5) W ramach zarządzania bezpośredniego EFMR EFMRA zapewni synergie i komplementarność z innymi odpowiednimi funduszami i programami Unii, a także synergie między państwami członkowskimi i regionami. Powinien on również umożliwić finansowanie w formie instrumentów finansowych w ramach działań łączonych realizowanych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr xx/xx [rozporządzenie w sprawie InvestEU] 8 . [Popr. 11]
(6) Wsparcie w ramach EFMR EFMRA należy wykorzystywać w celu skorygowania niedoskonałości rynku lub nieoptymalnych sytuacji w zakresie inwestycji w proporcjonalny sposób; nie powinno ono powielać ani wypierać finansowania prywatnego ani zakłócać konkurencji na rynku wewnętrznym. Wsparcie powinna charakteryzować się wyraźną europejską wartością dodaną, przyczyniając się do zwiększenia dochodów z rybołówstwa, do promowania miejsc pracy w sektorze, związanych z posiadaniem odpowiednich praw, do zagwarantowania uczciwych cen dla producentów, do zwiększenia wartości dodanej połowów oraz do wspierania rozwoju powiązanych działalności, działań związanych z zaopatrzeniem i działań związanych ze zbytem. [Popr. 12]
(7) Rodzaje finansowania i metody realizacji na podstawie niniejszego rozporządzenia należy wybrać na podstawie ich potencjału w zakresie realizacji priorytetów przyjętych dla działań oraz uzyskania wyników, z uwzględnieniem w szczególności kosztów kontroli, obciążenia administracyjnego i oczekiwanego ryzyka naruszenia przepisów. Powinno to obejmować rozważenie możliwości zastosowania płatności ryczałtowych, stawek ryczałtowych i kosztów jednostkowych oraz finansowania niepowiązanego z kosztami, o których mowa w art. 125 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenia w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii]. [Popr. 13]
(8) Wieloletnie ramy finansowe WRF ustanowione w rozporządzeniu (UE) xx/xx 9 przewidują, że budżet Unii nadal ma wspierać politykę rybołówstwa i politykę morską. Należy zwiększyć budżet EFMR powinien wynosić, według cen bieżących, 6 140 000 000 EUR EFMRA o co najmniej o 10 % w odniesieniu do EFMR na lata 2014-2020. Jego zasoby EFMR należy rozdzielić między zarządzanie dzielone, bezpośrednie i pośrednie. Na wsparcie według metody zarządzania dzielonego należy przydzielić 5 311 000 000 EUR 87 %, a na wsparcie według metody zarządzania bezpośredniego i pośredniego - 829 000 000 EUR 13 %. Aby zapewnić stabilność - zwłaszcza w odniesieniu do realizacji celów WPRyb, określenie alokacji krajowych według metody zarządzania dzielonego na okres programowania 2021-2027 powinno się opierać na podziale przyjętym dla EFMR na lata 2014-2020. Należy zarezerwować określone kwoty należy zarezerwować dla regionów najbardziej oddalonych, na kontrolę i egzekwowanie oraz na, gromadzenie i przetwarzanie danych do celów zarządzania rybołówstwem i celów naukowych, na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej i ekosystemów morskich i przybrzeżnych oraz na wiedzę o morzu, natomiast kwoty na trwałe zaprzestanie i nadzwyczajne zaprzestanie odnoszące się do trwałego działalności połowowej oraz na inwestycje w statki należy ograniczyć. [Popr. 14]
(8a) Mając na uwadze znaczenie sektora akwakultury, poziom funduszy unijnych na ten sektor, a zwłaszcza na akwakulturę słodkowodną, należy utrzymać na wysokości przewidzianej dla bieżącego okresu budżetowego. [Popr. 15]
(9) W europejskim sektorze morskim zatrudnionych jest ponad 5 mln osób; przynosi on dochody rzędu prawie 500 mld EUR rocznie i może w nim powstać więcej miejsc pracy. Wartość produkcji światowej gospodarki morskiej szacuje się na 1,3 bln EUR, a do 2030 r. kwota ta może ponad dwukrotnie wzrosnąć. Potrzeba osiągnięcia celów porozumienia paryskiego w zakresie emisji CO2, większej wymaga przeznaczenia co najmniej 30 % budżetu Unii na finansowanie działań związanych z przeciwdziałaniem zmianie klimatu. Niezbędne jest także zwiększenie zasobooszczędności i zmniejszenia zmniejszenie śladu środowiskowego niebieskiej gospodarki stanowi znaczną siłę, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii i która była i powinna pozostać znaczącą siłą napędową dla innowacji w innych sektorach, takich jak wyposażenie morskie, przemysł stoczniowy, obserwacje oceanów, bagrowanie, ochrona wybrzeży i budownictwo morskie. Inwestycje w gospodarkę morską zapewniają unijne fundusze strukturalne, w szczególności Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz EFMR. Aby wykorzystać potencjał wzrostu gospodarczego w tym sektorze, należy stosować można by zastosować nowe narzędzia inwestowania, np. InvestEU. [Popr. 16]
(9a) Decyzje inwestycyjne w zrównoważonej niebieskiej gospodarce powinny być uzasadnione najlepszymi dostępnymi ocenami naukowymi, by uniknąć szkodliwych skutków dla środowiska, zagrażających zrównoważonemu rozwojowi w dłuższej perspektywie. W razie braku informacji lub wiedzy wystarczających do oceny wpływu inwestycji na środowisko należy przyjąć podejście ostrożnościowe, zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym, ponieważ niektóre działania mogą potencjalnie przynosić szkodliwe skutki. [Popr. 17]
(10) EFMR EFMRA powinien opierać się na czterech pięciu priorytetach: wsparcie zrównoważonego rybołówstwa i, w tym ochrony żywych zasobów morza; wsparcie zrównoważonej akwakultury; wkład w bezpieczeństwo żywnościowe w Unii dzięki konkurencyjności i zrównoważoności w akwakulturze rynków rybołówstwa i akwakultury oraz na rynkach sektorów związanych z przetwórstwem; wkład w rozwój zrównoważonej niebieskiej gospodarki z uwzględnieniem pojemności środowiska oraz wsparcie dobrobytu oraz spójności gospodarczej i społecznej społeczności nadbrzeżnych i śródlądowych; poprawa skuteczności międzynarodowego zarządzania oceanami oraz wkład w bezpieczeństwo oraz czystość mórz i oceanów, ochronę na nich, a także zrównoważone zarządzanie nimi. Priorytety te należy realizować według metody zarządzania dzielonego, bezpośredniego i pośredniego. [Popr. 18]
(10a) Priorytety można by określić za pomocą konkretnych celów Unii, aby jeszcze jaśniej wskazać, na co można wykorzystywać ten fundusz i jak zwiększyć jego skuteczność. [Popr. 19]
(11) EFMR EFMRA po roku 2020 powinien mieć uproszczoną strukturę bez określonych z góry środków ani szczegółowych i nadmiernie nakazowych zasad kwalifikowalności na szczeblu Unii. Zamiast tego w ramach każdego priorytetu należy określić szeroko zakrojone obszary wsparcia. Sporządzając swoje programy, państwa członkowskie powinny zatem wskazać w nich najbardziej właściwe środki realizacji priorytetów. Wsparcie zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów] można przydzielać na rozmaite środki określone w programach państw członkowskich, pod warunkiem że środki te podlegają obszarom wsparcia priorytetom ustanowionym w niniejszym rozporządzeniu. Należy jednak sporządzić wykaz operacji niekwalifikowalnych, aby zapobiec szkodliwym skutkom dla ochrony zasobów rybołówstwa; w tym celu należy wprowadzić np. ogólny zakaz inwestycji, które spowodują zwiększenie zdolności połowowej, z pewnymi należycie uzasadnionymi odstępstwami. Ponadto inwestycje i rekompensaty dla flot powinny być ściśle uzależnione od przestrzegania celów WPRyb dotyczących ochrony środowiska. [Popr. 20]
(12) W agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 ochronę i zrównoważoną eksploatację mórz i oceanów uznano za jeden z siedemnastu celów zrównoważonego rozwoju (cel nr 14). Unia w pełni identyfikuje się z tym celem i angażuje się w jego realizację. W związku z tym Unia zamierza wspierać zrównoważoną niebieską gospodarkę, w której uwzględnia która rozwija się planowanie przestrzenne zgodnie z zasadami ekologii i jest zgodna z podejściem ekosystemowym do planowania przestrzennego obszarów morskich, w szczególności uwzględniając podatność gatunków i siedlisk na działalność człowieka na morzu, ochronę zasobów biologicznych i osiągnięcie dobrego stanu środowiska, a także chce zakazać pewnych form dotacji dla rybołówstwa, które sprzyjają nadmiernej zdolności połowowej i przełowieniu, oraz znieść dotacje sprzyjające nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN); ponadto zdecydowała, że w przyszłości nie będzie wprowadzać tego rodzaju dotacji. Taki rezultat powinny przynieść negocjacje w sprawie dotacji dla rybołówstwa prowadzone na forum Światowej Organizacji Handlu. Ponadto w trakcie negocjacji na forum Światowej Organizacji Handlu podczas Światowego Szczytu Zrównoważonego Rozwoju w 2002 r. oraz na Konferencji Narodów Zjednoczonych w 2012 r. w sprawie Zrównoważonego Rozwoju (Rio+20) Unia zobowiązała się do zniesienia dotacji, które sprzyjają nadmiernej zdolności połowowej floty i przełowieniu. Zrównoważone unijne sektory rybołówstwa i akwakultury morskiej i słodkowodnej w znaczący sposób przyczyniają się do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju ONZ. [Popr. 21]
(12a) EFMRA powinien także przyczyniać się do osiągnięcia pozostałych celów zrównoważonego rozwoju wyznaczonych przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Niniejsze rozporządzenie uwzględnia w szczególności następujące cele:
- cel nr 1 - wyeliminowanie ubóstwa: EFMRA przyczyni się do poprawy warunków życia najbardziej podatnych na zagrożenia społeczności nadbrzeżnych, zwłaszcza tych, które są uzależnione od jednego łowiska zagrożonego przełowieniem, zmianami na skalę światową lub problemami ochrony środowiska;
- cel nr 3 - dobre zdrowie i jakość życia: EFMRA przyczyni się do walki z zanieczyszczeniem wód przybrzeżnych, będącym przyczyną chorób endemicznych, oraz do zapewnienia wysokiej jakości produktów spożywczych pochodzących z rybołówstwa i akwakultury;
- cel nr 7 - niezanieczyszczające źródła energii: dzięki finansowaniu niebieskiej gospodarki EFMRA w połączeniu ze środkami przeznaczonymi na program "Horyzont Europa" wesprze rozwój odnawialnych źródeł energii morskiej i zapewni spójność tego rozwoju z ochroną środowiska morskiego i zachowaniem zasobów rybnych;
- cel nr 8 - wzrost gospodarczy i godna praca: EFMRA w połączeniu z EFS przyczyni się do rozwoju niebieskiej gospodarki, będącej czynnikiem wzrostu gospodarczego. Zapewni również, by ten wzrost gospodarczy był źródłem godnego zatrudnienia dla społeczności nadbrzeżnych. Ponadto EFMR przyczyni się do poprawy warunków pracy rybaków.
- cel nr 12 - odpowiedzialna konsumpcja i produkcja: EFMRA przyczyni się do racjonalnego wykorzystania zasobów naturalnych i do mniejszego marnotrawstwa zasobów naturalnych i energetycznych.
- cel nr 13 - działania w dziedzinie klimatu: Budżet EFMRA będzie ukierunkowany na walkę ze zmianą klimatu. [Popr. 22]
(13) Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie ze zobowiązaniami Unii na rzecz realizacji porozumienia paryskiego i celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, niniejsze rozporządzenie powinno przyczynić się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu i do osiągnięcia celu ogólnego, w ramach którego wydatki na realizację celów klimatycznych w budżecie Unii mają sięgnąć 25 30 %. Oczekuje się, że w ramach działań objętych działania objęte niniejszym rozporządzeniem 30 % ogólnej puli środków finansowych umożliwią EFMR będzie przeznaczonych na realizację EFMRA przyczynienie się do realizacji celów w zakresie klimatu, jednak bez szkody dla finansowania WPRyb, co będzie wymagało zwiększenia jej finansowania. Odpowiednie działania, w tym projekty mające na celu ochronę i odbudowę skupisk trawy morskiej i przybrzeżnych terenów podmokłych, które są głównymi pochłaniaczami dwutlenku węgla, zostaną określone w trakcie przygotowania i realizacji EFMR EFMRA oraz zostaną poddane ponownej ocenie w kontekście odpowiednich ewaluacji i przeglądów. [Popr. 23]
(14) EFMR EFMRA powinien wnosić wkład w realizację celów środowiskowych Unii, z należytym uwzględnieniem spójności społecznej, w ramach WPRyb i dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej, i być skoordynowany z europejską polityką ochrony środowiska, w tym z przepisami w sprawie jakości wody, gwarantującymi odpowiednią jakość środowiska morskiego, by poprawić sytuację w sektorze rybołówstwa. Wkład ten należy monitorować przez stosowanie unijnych wskaźników środowiskowych i powinien on podlegać systematycznej sprawozdawczości w kontekście ewaluacji i rocznych sprawozdań z realizacji celów. [Popr. 24]
(15) Zgodnie z art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 ("rozporządzenie w sprawie WPRyb") 10 pomoc finansowa Unii w ramach EFMR EFMRA powinna być uzależniona od pełnego przestrzegania przepisów WPRyb i odnośnych przepisów unijnego prawa ochrony środowiska. Unijna pomoc finansowa powinna być przyznawana wyłącznie tym podmiotom i państwom członkowskim, które w pełni wywiązują się z odnośnych zobowiązań prawnych. Wnioski składane przez beneficjentów, którzy nie przestrzegają obowiązujących przepisów WPRyb, nie powinny być rozpatrywane. [Popr. 25]
(16) Aby uwzględnić szczególne warunki związane z WPRyb, o których mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1380/2013, i przyczynić się do pełnego przestrzegania przepisów WPRyb, należy ustanowić przepisy dodatkowe w stosunku do przepisów dotyczących wstrzymania biegu terminu i zawieszenia płatności oraz korekt finansowych, określonych w rozporządzeniu (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. W przypadku gdy państwo członkowskie lub beneficjent nie dopełnia swoich obowiązków wynikających z WPRyb lub w przypadku gdy Komisja ma dowody wskazujące-na potwierdzające takie niedopełnienie, Komisja,-w-ramach-środka zapobiegawczego, powinna mieć możliwość tymczasowego wstrzymania biegu terminów płatności. Oprócz możliwości wstrzymania biegu terminów płatności, w celu uniknięcia realnego ryzyka dokonania płatności w związku z wydatkiem niekwalifikowalnym, Komisja powinna mieć możliwość zawieszenia płatności i dokonania korekt finansowych w przypadkach poważnego naruszenia przepisów WPRyb przez państwo członkowskie. [Popr. 26]
(17) W ostatnich kilku latach dzięki WPRyb dokonano znacznych postępów, jeśli chodzi o przywracanie podjęto szereg kroków na rzecz przywrócenia właściwej liczebności stad ryb, poprawę poprawy rentowności unijnej branży rybackiej i ochronę ochrony ekosystemów morskich. Nadal jednak występują poważne problemy związane z realizacją pełnym osiągnięciem celów społecznoekonomicznych i środowiskowych WPRyb, w tym z wywiązaniem się ze zobowiązania prawnego do przywrócenia i utrzymania wszystkich populacji stad ryb powyżej poziomów biomasy umożliwiających uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu. Ten proces wymaga dalszego wsparcia po roku 2020, zwłaszcza w basenach morskich, w których postępy są wolniejsze, w szczególności w regionach najbardziej odizolowanych, takich jak regiony najbardziej oddalone. [Popr. 27]
(17a) Art. 13 TFUE przewiduje, że przy formułowaniu i wykonywaniu między innymi unijnej polityki rybołówstwa, Unia i państwa członkowskie muszą w pełni uwzględniać wymagania w zakresie dobrostanu zwierząt jako istot zdolnych do odczuwania, przy równoczesnym przestrzeganiu przepisów prawnych i administracyjnych oraz zwyczajów państw członkowskich związanych w szczególności z obyczajami religijnymi, tradycjami kulturowymi i dziedzictwem. [Popr. 2]
(18) Rybołówstwo ma ogromne znaczenie z punktu widzenia źródeł utrzymania i dziedzictwa kulturowego wielu społeczności nadbrzeżnych i wyspiarskich w Unii, zwłaszcza na obszarach, gdzie ważną rolę odgrywa łodziowe rybołówstwo przybrzeżne na małą skalę, takich jak regiony najbardziej oddalone. W związku z tym, że średnia wieku w wielu społecznościach rybackich wynosi ponad 50 lat, wymiana pokoleniowa i zróżnicowanie działalności w sektorze rybołówstwa nadal stanowią problem. Kluczowe jest zatem to, by z EFMRA wspierać atrakcyjność sektora rybołówstwa przez szkolenia zawodowe i ułatwianie młodym ludziom dostępu do zawodów związanych z rybołówstwem. [Popr. 28]
(18a) Wdrożenie mechanizmów współzarządzania w rybołówstwie zawodowym i rekreacyjnym i w akwakulturze, z bezpośrednim udziałem zainteresowanych stron, takich jak administracja, sektor rybołówstwa i akwakultury, społeczność naukowa i społeczeństwo obywatelskie, które opierają swoje działania na równym podziale obowiązków w procesie decyzyjnym, a także na zarządzaniu adaptacyjnym opartym na wiedzy, informacjach i natychmiastowości, sprzyja realizacji celów WPRyb. EFMRA powinien wspierać wdrażanie tych mechanizmów na szczeblu lokalnym. [Popr. 29]
(19) EFMR EFMRA powinien wspierać realizację przyczyniać się do osiągnięcia celów WPRyb związanych ze środowiskiem, gospodarką, społeczeństwem i zatrudnieniem, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Takie wsparcie powinno zapewniać, aby działalność połowowa była zrównoważona środowiskowo w perspektywie długoterminowej oraz zarządzana w sposób spójny z celami określonymi w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, które polegają na osiąganiu przyczynią się do osiągnięcia korzyści ekonomicznych, społecznych, a także korzyści i w dziedzinie zatrudnienia, oraz na wkładzie w dostępność do dostępności dostaw zdrowej żywności, gwarantując jednocześnie uczciwe warunki pracy. W związku z tym należy zwrócić uwagę zwłaszcza na małe wyspy przybrzeżne uzależnione od rybołówstwa oraz wesprzeć je, aby umożliwić im przetrwanie i rozwój. [Popr. 30]
(20) Wsparcie z EFMR EFMRA powinno mieć na celu osiągnięcie przyczynić się do terminowego osiągnięcia prawnego obowiązku przywrócenia i utrzymanie zrównoważonego rybołówstwa utrzymania populacji wszystkich stad ryb powyżej poziomów biomasy umożliwiającej uzyskanie maksymalnego podtrzymywalnego połowu oraz zminimalizowania, a w oparciu o maksymalny podtrzymywalny połów (MSY) oraz zminimalizowanie negatywnych skutków miarę możliwości wyeliminowania., negatywnego wpływu niezrównoważonej i szkodliwej działalności połowowej dla ekosystemu morskiego na ekosystem morski. Wsparcie to powinno obejmować innowacje i inwestycje dotyczące niskoemisyjnych praktyk i technik połowowych o niskim wpływie na środowisko i odpornych, a także technik mających na zmianę klimatu celu połowy selektywne. [Popr. 31]
(21) Jedno z największych wyzwań w WPRyb stanowi obowiązek wyładunku. Wiąże się on ze znacznymi zmianami w praktykach połowowych, co niekiedy pociąga za sobą wysokie koszty finansowe dla tego sektora. Powinno zatem być możliwe przydzielanie z EFMR EFMRA wsparcia na innowacje i inwestycje, które wnoszą wkład w realizację obowiązku wyładunku, a poziom intensywności pomocy powinien być wyższy niż ten, który dotyczy innych operacji; przykładem takich inwestycji są inwestycje w selektywne narzędzia połowowe, ulepszanie infrastruktury portowej oraz wprowadzanie do obrotu niezamierzonych połowów. Fundusz powinien również zapewniać pomoc o maksymalnej intensywności w wysokości 100 % na projektowanie, rozwój, monitorowanie, ocenę i zarządzanie w odniesieniu do przejrzystych systemów wymiany uprawnień do połowów między państwami członkowskimi ("wymiana kwot"), aby złagodzić efekt "gatunków dławiących" związany z obowiązkiem wyładunku. [Popr. 279]
(21a) Obowiązek wyładunku należy monitorować równomiernie w całym spektrum, od małych do dużych statków rybackich, w każdym państwie członkowskim. [Popr. 33]
(22) Powinno być możliwe przydzielanie z EFMR EFMRA wsparcia na innowacje i inwestycje na statkach rybackich zmierzające do poprawy zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy, ochrony środowiska, efektywności energetycznej, dobrostanu zwierząt oraz jakości połowów, jak również wsparcia na rozwiązywanie konkretnych problemów w zakresie ochrony zdrowia. Takie wsparcie nie powinno jednak prowadzić do ryzyka zwiększenia zdolności połowowej ani możliwości lokalizacji ryb, a także nie powinno być przyznawane jedynie z tytułu przestrzegania wymogów, które na mocy prawa Unii lub prawa krajowego są obowiązkowe. Dzięki strukturze bez określonych z góry środków państwa członkowskie powinny samodzielnie określać szczegółowe zasady kwalifikowalności dotyczące tych inwestycji i tego wsparcia. W odniesieniu do zdrowia, bezpieczeństwa i warunków pracy na statkach rybackich należy zezwolić na wyższy poziom intensywności pomocy niż w przypadku innych operacji. [Popr. 34]
(23) Dla realizacji WPRyb kluczowe znaczenie ma kontrola rybołówstwa. W ramach EFMR EFMRA należy zatem przydzielać wsparcie - realizowane według metody zarządzania dzielonego - na rozwój i wdrażanie unijnego systemu kontroli rybołówstwa, o którym mowa w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 ("rozporządzenie w sprawie kontroli") 11 . Niektóre obowiązki wprowadzone w wyniku zmiany rozporządzenia w sprawie kontroli uzasadniają przyznawanie określonych rodzajów wsparcia z EFMR EFMRA, np. na obowiązkowe systemy śledzenia statków i systemy elektronicznego raportowania w przypadku statków rybackich do łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, obowiązkowe elektroniczne systemy zdalnego monitorowania oraz urządzenia do obowiązkowego pomiaru ciągłego i rejestracji mocy napędowej silnika. Ponadto inwestycje państw członkowskich w urządzenia do kontroli mogą być wykorzystywane również do potrzeb nadzoru morskiego i współpracy w zakresie funkcji straży przybrzeżnej.
(24) Skuteczna realizacja WPRyb jest uzależniona od dostępności doradztwa naukowego na potrzeby zarządzania rybołówstwem, a zatem od dostępności danych dotyczących rybołówstwa. Biorąc pod uwagę wyzwania oraz koszty związane z pozyskiwaniem wiarygodnych i kompletnych danych, należy wspierać działania państw członkowskich dotyczące gromadzenia, przetwarzania i przetwarzania wymiany danych zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 ("rozporządzenie w sprawie ram gromadzenia danych") 12 oraz działania dotyczące rozwoju najlepszego dostępnego doradztwa naukowego. Wsparcie to powinno umożliwiać synergie z gromadzeniem, przetwarzaniem i przetwarzaniem wymianą innych rodzajów danych morskich, w tym danych dotyczących połowów rekreacyjnych. [Popr. 35]
(25) W ramach EFMR EFMRA należy wspierać realizację WPRyb i zarządzanie nią - według metody zarządzania bezpośredniego i pośredniego - w sposób skuteczny i oparty na wiedzy dzięki doradztwu naukowemu, rozwojowi i wdrożeniu unijnego systemu kontroli rybołówstwa, działalności komitetów doradczych i dobrowolnym wkładom finansowym na rzecz organizacji międzynarodowych, a także większemu zaangażowaniu Unii na rzecz międzynarodowego zarządzania oceanami. [Popr. 36]
(26) Z uwagi na wyzwania związane z realizacją celów WPRyb dotyczących ochrony powinno być możliwe przydzielanie w ramach EFMR EFMRA wsparcia na działania w zakresie zarządzania rybołówstwem i flotami rybackimi. W związku z tym w przypadku niektórych segmentów floty i basenów morskich nadal konieczne jest wsparcie na dostosowanie flot. Takie wsparcie powinno być wyraźnie ukierunkowane na ochronę i zrównoważoną eksploatację żywych zasobów morza, a jego celem powinna być równowaga między zdolnością połowową a dostępnymi uprawnieniami do połowów. Powinno być zatem możliwe przydzielanie w ramach EFMR EFMRA wsparcia na trwałe zaprzestanie działalności połowowej w segmentach floty, w których zdolność połowowa nie jest proporcjonalna do dostępnych uprawnień do połowów. Takie wsparcie powinno stanowić narzędzie dostosowania planów działania dotyczących dostosowania segmentów floty, w stosunku do których stwierdzono strukturalną nadwyżkę zdolności, jak określono w art. 22 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, i powinno być wykonywane poprzez zezłomowanie statku rybackiego lub jego wycofanie z eksploatacji i dostosowanie do innych działań. W przypadku gdy dostosowanie doprowadziłoby do zwiększenia presji wywieranej przez połowy rekreacyjne na ekosystem morski, wsparcie powinno być przyznawane tylko wtedy, gdy jest zgodne z WPRyb i celami odpowiednich planów wieloletnich. Aby zapewnić spójność dostosowania strukturalnego flot z celami dotyczącymi ochrony, wsparcie na trwałe zaprzestanie działalności połowowej powinno być ściśle uzależnione od spełnienia pewnych warunków i powiązane z-osiągnięciem-określonych rezultatów. Wsparcie powinno być zatem wykonywane wyłącznie poprzez finansowanie niepowiązane z kosztami zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. Zgodnie z tym mechanizmem Komisja powinna zwracać środki państwom członkowskim z tytułu trwałego zaprzestania działalności połowowej nie na podstawie faktycznych kosztów, ale na podstawie spełnienia pewnych warunków i osiągnięcia rezultatów. W tym celu Komisja powinna w drodze aktu delegowanego określić takie warunki, które powinny być związane z realizacją celów WPRyb dotyczących ochrony. [Popr. 37]
(26a) Aby rozwinąć rybołówstwo zrównoważone, przyjazne dla środowiska i umożliwiające ograniczenie presji połowowej na zasoby rybne, EFMRA powinien wspierać modernizację statków rybackich, tak aby zmniejszyć ich zapotrzebowanie na energię, również w przypadku segmentów charakteryzujących się brakiem równowagi, za pomocą dotacji lub instrumentów finansowych. Ponadto EFMRA powinien umożliwiać młodym rybakom nabywanie narzędzi pracy, w tym statków o długości powyżej 12 metrów, z wyłączeniem segmentów charakteryzujących się brakiem równowagi. [Popr. 38]
(26b) Ponieważ porty rybackie, miejsca wyładunku, przystanie i giełdy rybne są kluczowe dla zagwarantowania jakości wyładowywanych produktów, bezpieczeństwa i warunków pracy, EFMRA powinien w pierwszej kolejności wspierać modernizację infrastruktury portowej, zwłaszcza w dziedzinie wprowadzania do obrotu produktów rybołówstwa w celu optymizacji wartości dodanej wyładowanych produktów. [Popr. 39]
(27) Z uwagi na fakt, że działalność połowowa jest w wysokim stopniu nieprzewidywalna, rybacy mogą ponosić znaczne straty ekonomiczne w wyniku wyjątkowych okoliczności tymczasowego zaprzestania działalności. Aby złagodzić te konsekwencje, powinno być możliwe przydzielenie z EFMR EFMRA wsparcia na rekompensaty za nadzwyczajne tymczasowe zaprzestanie działalności połowowej spowodowane: wprowadzeniem określonych środków ochrony (planów wieloletnich, celów dotyczących zachowania i zrównoważonej eksploatacji stad, środków dostosowania zdolności połowowej statków rybackich do dostępnych uprawnień do połowów i środków technicznych); wprowadzeniem środków nadzwyczajnych, wstrzymaniem - z powodu siły wyższej - stosowania lub nieodnowienia umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów; klęską żywiołową lub incydentem środowiskowym, w tym przypadki zamykania z powodów sanitarnych lub anormalnej śmiertelności zasobów rybnych, wypadki na morzu w trakcie działalności połowowej i niekorzystne zjawiska klimatyczne. Wsparcie powinno być przyznawanie tylko wtedy, gdy wpływ takich okoliczności na rybaków jest znaczący, tj. gdy zarobkowa działalność połowowa odnośnego statku została wstrzymana na co najmniej 90 120 kolejnych dni oraz gdy straty ekonomiczne spowodowane zaprzestaniem działalności wynoszą ponad 30 % średniego rocznego obrotu odnośnego przedsiębiorstwa w określonym czasie w ciągu dwóch ostatnich lat. W warunkach przyznawania takiego wsparcia należy uwzględnić specyfikę połowów węgorza. [Popr. 40]
(27a) Rybacy oraz producenci akwakultury morskiej i słodkowodnej powinni mieć możliwość otrzymywania wsparcia z EFMRA na wypadek kryzysu na rynku rybnym i rynku akwakultury, klęsk żywiołowych oraz incydentów środowiskowych. [Popr. 41]
(27b) Aby przyczynić się do pozytywnego rozwoju zasobów i utrzymania działalności połowowej poza okresem zamkniętym, w ramach EFMRA należy wspierać stosowanie okresów zamkniętych zawsze wtedy, gdy - stosowane w wyznaczonych krytycznych fazach cyklu życia gatunków - okażą się niezbędne dla zrównoważonej eksploatacji zasobów rybnych. [Popr. 306]
(27c) Parlament Europejski podkreśla pilną potrzebę wsparcia utworzenia funduszu kompensacji płac uwzględniającego okresy, w których obowiązuje zakaz połowów, oraz zagwarantowania, że okresy te będą uwzględniane jako faktyczny czas pracy w kontekście świadczeń emerytalnych i innych uprawnień do zabezpieczenia społecznego. Ponadto, Parlament Europejski opowiada się za wprowadzeniem płacy minimalnej, ustalonej zgodnie z lokalnymi praktykami, negocjacjami i układami zbiorowymi. [Popr. 307]
(28) Łodziowe rybołówstwo przybrzeżne prowadzone jest przez statki rybackie o długości poniżej 12 metrów i niekorzystające z ciągnionych narzędzi połowowych. Do tego sektora zalicza się prawie 75 % wszystkich statków rybackich zarejestrowanych w Unii i prawie połowa zatrudnionych w branży rybackiej. Podmioty łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego są w szczególnym stopniu uzależnione od zdrowych stad, które stanowią główne źródło ich przychodów. Z tego względu EFMR EFMRA powinien traktować je preferencyjnie dzięki intensywności pomocy wynoszącej 100 %, również z tytułu operacji związanych z kontrolą i egzekwowaniem, w dążeniu do propagowania zrównoważonych praktyk połowowych zgodnie z celami WPRyb. Ponadto niektóre obszary wsparcia - tj. wsparcie na nabycie używanego statku, odnowienie i zmianę jego przeznaczenia oraz i wymianę lub modernizację silnika, a także wsparcie dla młodych rybaków - powinny być zarezerwowane dla łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego w segmencie floty, w którym zdolność połowowa jest proporcjonalna do dostępnych uprawnień łodziowego, przy zachowaniu równowagi między zdolnością połowową a dostępnymi uprawnieniami do połowów. Poza tym państwa członkowskie powinny do swoich programów włączyć plan działania dotyczący łodziowego rybołówstwa przybrzeżnego, który należy monitorować na podstawie wskaźników, dla których należy określić cele pośrednie i cele końcowe. [Popr. 42 i 308]
(29) Jak Komisja stwierdziła w swoim komunikacie z dnia 24 października 2017 r. do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno Społecznego, Komitetu Regionów i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, zatytułowanym "Silniejsze i odnowione partnerstwa strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE" 13 , Regiony najbardziej oddalone borykają się ze specyficznymi problemami związanymi z oddaleniem geograficznym, topografią i klimatem, o czym mowa w art. 349 Traktatu; jednocześnie regiony te posiadają pewne zasoby, dzięki którym mogą rozwijać zrównoważoną niebieską gospodarkę. Z tego względu dla każdego regionu najbardziej oddalonego zainteresowane państwa członkowskie powinny załączyć do swojego programu plan działania dotyczący rozwoju sektorów zrównoważonej niebieskiej gospodarki, w tym zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa i akwakultury, a na wsparcie realizacji tych planów działania należy zarezerwować pewną alokację finansową. Aby utrzymać konkurencyjność niektórych produktów rybołówstwa i akwakultury pochodzących z regionów najbardziej oddalonych względem podobnych produktów z innych regionów Unii, w ramach EFMR powinno być również' możliwe przydzielanie 1992 r. Unia wprowadziła środki w celu rekompensaty takich dodatkowych kosztów ponoszonych przez sektor rybołówstwa. Środki, które mają zastosowanie w okresie 20142020, zostały określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 14 . Należy kontynuować przyznawanie wsparcia na rekompensatę za dodatkowe koszty, jakie ponosi w celu zrównoważenia dodatkowych kosztów rybołówstwa, rolnictwa, przetwórstwa i obrotu niektórymi produktami rybołówstwa i akwakultury z regionów najbardziej oddalonych, tak aby rekompensata przyczyniła się do utrzymania rentowności ekonomicznej podmiotów z tych regionów. W obliczu innych warunków obrotu w konkretnych regionach najbardziej oddalonych z powodu ich położenia oraz ze względu na wahania połowów i wyspiarskiego charakteru stad, a także popytu, ustalenie, które produkty rybołówstwa kwalifikują się do rekompensaty, powinno leżeć w gestii zainteresowanych państw członkowskich, podobnie jak ustalenie odpowiednich maksymalnych ilości oraz kwot rekompensaty w ramach całkowitego przydziału środków finansowych dla danego państwa członkowskiego. To wsparcie powinno stanowić określony odsetek ogólnej alokacji finansowej. Należy upoważnić państwa członkowskie do różnicowania wykazu i ilości takich produktów rybołówstwa oraz kwoty rekompensaty w ramach całkowitego przydziału środków finansowych dla danego państwa członkowskiego. Ponadto należy upoważnić państwa członkowskie do dostosowywania planów rekompensat, jeżeli uzasadniają to zmieniające się warunki. Państwa członkowskie powinny ustalić kwotę rekompensaty na poziomie, który pozwala na odpowiednie zrównoważenie dodatkowych kosztów wynikających ze szczególnych utrudnień w regionach najbardziej oddalonych. Aby uniknąć nadmiernych rekompensat, kwota ta powinna być proporcjonalna do dodatkowych kosztów, jakie taka pomoc ma zrównoważyć. W tym celu należy również wziąć pod uwagę inne rodzaje interwencji publicznej, które mają wpływ na poziom dodatkowych kosztów. Ponadto w przypadku regionów najbardziej oddalonych należy stosować wyższy poziom intensywności pomocy niż ten stosowany w odniesieniu do innych operacji. [Popr. 43]
(29a) Aby zapewnić przetrwanie sektora rybołówstwa przybrzeżnego na małą skalę w regionach najbardziej oddalonych i zgodnie z zasadami zróżnicowanego traktowania małych wysp i terytoriów określonymi w celu zrównoważonego rozwoju nr 14, w regionach najbardziej oddalonych powinno być możliwe wspieranie z EFMRA, na podstawie art. 349 TFUE, nabywania i odnowy statków do rybołówstwa przybrzeżnego na małą skalę, które wyładowują całe połowy w portach regionów najbardziej oddalonych i przyczyniają się do zrównoważonego rozwoju lokalnego, co służyłoby poprawie bezpieczeństwa ludzi, dostosowaniu do unijnych norm sanitarnych, zwalczaniu połowów NNN oraz osiąganiu większej efektywności środowiskowej. Ta odnowa floty rybackiej powinna pozostać w granicach zatwierdzonych pułapów zdolności połowowej i powinna być zgodna z celami WPRyb. Z EFMRA powinno być możliwe wspieranie środków powiązanych, takich jak budowa lub modernizacja stoczni przeznaczonych dla statków rybackich uprawiających rybołówstwo przybrzeżne na małą skalę w regionach najbardziej oddalonych, nabywanie lub remonty infrastruktury i sprzętu czy badania. [Popr. 44]
(29b) Uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego w sprawie specyficznej sytuacji wysp (2015/3014(RSP)) oraz opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w sprawie specyficznych problemów wysp (1229/2011), rolnictwo, hodowla i rybołówstwo stanowią ważny element lokalnej gospodarki wysp. Europejskie regiony wyspiarskie cierpią z powodu braku dostępności, w szczególności dla MŚP, niskiego poziomu zróżnicowania produktów i potrzebują strategii, aby wykorzystać wszystkie możliwe synergie między europejskimi funduszami strukturalnymi i inwestycyjnymi a innymi unijnymi instrumentami w celu zrównoważenia utrudnień na wyspach i wzmocnienia ich wzrostu gospodarczego, tworzenia miejsc pracy i zrównoważonego rozwoju. Chociaż art. 174 TFUE uznaje trwałe utrudnienia naturalne i geograficzne specyficzne dla sytuacji wysp, Komisja musi ustanowić "unijne strategiczne ramy dla wysp" w celu połączenia instrumentów, które mogą mieć istotne oddziaływanie terytorialne. [Popr. 45]
(30) W ramach zarządzania dzielonego z EFMR EFMRA powinno być możliwe przydzielanie wsparcia na ochronę i odbudowę różnorodności biologicznej mórz i obszarów przybrzeżnych oraz ekosystemów morskich i przybrzeżnych. W tym celu powinno być dostępne wsparcie na rekompensaty za wyławianie przez rybaków z morza utraconych narzędzi połowowych i odpadów morskich, szczególnie plastikowych, oraz na inwestycje w portach, by zapewnić odpowiednie urządzenia do odbioru i przechowywania zebranych utraconych narzędzi połowowych i odpadów morskich. Należy również udostępnić wsparcie na działania zmierzające do osiągnięcia lub utrzymania dobrego stanu środowiska w środowisku morskim zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE ("dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej") 15 , na wdrażanie środków ochrony przestrzennej ustanowionych na mocy tej dyrektywy oraz, zgodnie z priorytetowymi programami ramowymi ustanowionymi zgodnie z dyrektywą Rady 92/43/EWG ("dyrektywa siedliskowa") 16 i dyrektywą 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 17 oraz zgodnie z unijnymi normami w zakresie ścieków komunalnych, a także na budowę, instalację, modernizację i przygotowanie pod względem naukowym oraz ocenę nieruchomych i ruchomych urządzeń służących ochronie i rozwojowi fauny i flory morskiej w regionach najbardziej oddalonych, na zarządzanie obszarami sieci Natura 2000 oraz ich odbudowę i monitorowanie, a także na ochronę gatunków zgodnie z dyrektywą 92/43/EWG i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE ("dyrektywa ptasia") 18 . W ramach zarządzania bezpośredniego z EFMR EFMRA należy przydzielać wsparcie na zapewnianie czystości i zdrowego stanu mórz i oceanów oraz wsparcie na realizację europejskiej strategii na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym, zawartej w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 16 stycznia 2016 r. 19 , zgodnie z celem polegającym na osiągnięciu lub utrzymaniu dobrego stanu środowiska w środowisku morskim. [Popr. 46]
(31) Rybołówstwo W agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 wyeliminowanie głodu, osiągnięcie bezpieczeństwa żywnościowego i lepszego odżywiania uznano za jeden z siedemnastu celów zrównoważonego rozwoju (cel nr 2). Unia w pełni identyfikuje się z tym celem i angażuje się w jego realizację. W tym kontekście rybołówstwo i zrównoważona i akwakultura wnoszą wkład do bezpieczeństwa żywnościowego oraz wyżywienia. Unia jednak importuje obecnie ponad 60 % produktów rybołówstwa, przez co jest w znacznym stopniu zależna od państw trzecich. Propagowanie spożycia białka pochodzenia rybnego produktów rybołówstwa, wyprodukowanego wyprodukowanych w Unii zgodnie z wysokimi standardami jakości i udostępnianego udostępnianych konsumentom po przystępnych cenach, stanowi znaczące wyzwanie, a można je podjąć, dostarczając produkty lokalnego rybołówstwa przybrzeżnego na małą skalę zakładom publicznym, np. szpitalom lub szkołom, oraz wdrażając w placówkach edukacji programy szkoleniowe i uświadamiające na temat znaczenia produktów lokalnego rybołówstwa. [Popr. 47]
(32) Powinno być możliwe przydzielanie z EFMR EFMRA wsparcia na promocję i zrównoważony rozwój akwakultury, w tym akwakultury słodkowodnej, w celu chowu zwierząt wodnych i uprawy roślin wodnych do produkcji żywności i innych surowców. W niektórych państwach członkowskich nadal obowiązują złożone procedury administracyjne, np. utrudniony dostęp do terenów i uciążliwe procedury przyznawania licencji. Powoduje to, że sektor ma trudności z poprawą wizerunku i konkurencyjności produktów akwakultury. Wsparcie powinno być zgodne z wieloletnimi krajowymi planami strategicznymi na rzecz rozwoju akwakultury, opracowanymi na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. W szczególności powinno się kwalifikować wsparcie na rzecz zrównoważenia środowiskowego, inwestycji produkcyjnych, innowacji, zdobywania umiejętności zawodowych, poprawy warunków pracy, środków kompensacyjnych zapewniających ważne usługi w zakresie gospodarowania gruntami i zasobami naturalnymi. Działania w zakresie zdrowia publicznego, systemy ubezpieczeń zasobów akwakultury oraz działania w zakresie zdrowia i dobrostanu zwierząt również powinny się kwalifikować. W przypadku inwestycji produkcyjnych Wsparcie powinno jednak być zapewnione jedynie zapewnianie najlepiej za pomocą instrumentów finansowych oraz funduszu InvestEU, które wywierają większy wpływ na rynki i w związku z funduszu InvestEU oraz tym stanowią lepsze od dotacji rozwiązanie problemów związanych z finansowaniem w tym sektorze formie dotacji. [Popr. 48]
(33) Bezpieczeństwo żywnościowe jest uzależnione od ochrony środowiska morskiego, zrównoważonego zarządzania zasobami rybnymi, wydajnych i dobrze zorganizowanych rynków, które zapewniają przejrzystość, stabilność, jakość i różnorodność łańcucha dostaw, jak również informacji dla konsumentów. W tym celu w ramach EFMR EFMRA powinno być możliwe przydzielanie wsparcia na wprowadzanie do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury, zgodnie z celami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 ("rozporządzenie o wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury") 20 . W szczególności wsparcie powinno być udostępniane między innymi na zakładanie organizacji producentów, w tym spółdzielni rybaków, dla drobnych producentów, na realizację planów produkcji i wprowadzania do obrotu, kampanie promocyjne i informacyjne, wspieranie nowych rynków zbytu, przeprowadzanie badań dotyczących rynków, ochronę i wzmocnienie Europejskiego Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) oraz opracowanie i upowszechnianie badań rynkowych. [Popr. 49 i 280]
(33a) Jakość i różnorodność unijnych produktów rybołówstwa dają przewagę konkurencyjną producentom, co wnosi istotny wkład w dziedzictwo kulturowe i kulinarne, gdzie łączy się pielęgnowanie tradycji kulturowych z rozwojem i stosowaniem nowej wiedzy naukowej. Obywatele i konsumenci coraz częściej poszukują wysokiej jakości produktów o szczególnych cechach związanych z pochodzeniem geograficznym. EFMRA może zatem wspierać produkty rybołówstwa objęte rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 21 . Może zwłaszcza pomagać w uznawaniu i rejestrowaniu oznaczeń geograficznych produktów wysokiej jakości objętych niniejszym rozporządzeniem. Może także wspierać organizacje zarządzające chronionymi nazwami pochodzenia (ChNP) i chronionymi oznaczeniami geograficznymi (ChOG), a także opracowywane przez nie programy poprawy jakości. Pomoc może dotyczyć również prowadzonych przez te organizacje badań służących poszerzeniu wiedzy o konkretnych środkach produkcji, procesach i produktach. [Popr. 50]
(33b) Uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 4 grudnia 2008 r. w sprawie opracowania europejskiego planu zarządzania populacją kormoranów oraz rezolucję z dnia 17 czerwca 2010 r. w sprawie nowego impulsu dla strategii zrównoważonego rozwoju europejskiej akwakultury, w ramach EFMRA należy wspierać badania naukowe i gromadzenie danych na temat wpływu ptaków migrujących na sektor akwakultury i na odnośne zasoby ryb w Unii. [Popr. 51]
(33c) Biorąc pod uwagę konieczność utrzymania rozwijającego się sektora akwakultury i znaczne straty zasobów ryb, jakie sektor ten napotyka z powodu ptaków wędrownych, w ramach EFMRA należy uwzględnić pewną rekompensatę za te straty do czasu wdrożenia europejskiego planu zarządzania. [Popr. 52]
(34) Dla dostępności i jakości produktów rybołówstwa i akwakultury duże znaczenie ma przemysł przetwórczy. W ramach EFMR EFMRA powinno być możliwe przydzielanie wsparcia na ukierunkowane inwestycje w tym sektorze, pod warunkiem że wnoszą one wkład w realizację celów wspólnej organizacji rynków. Wsparcie takie należy przydzielać jedynie może być przydzielane w postaci dotacji, instrumentów finansowych i z funduszu InvestEU, a nie w formie dotacji. [Popr. 53]
(34a) Oprócz wspomnianych już kwalifikujących się środków powinno być możliwe wspieranie z EFMRA innych dziedzin związanych z rybołówstwem i akwakulturą, w tym wspieranie kontrolowanych polowań ochronnych lub zarządzania uciążliwymi gatunkami zwierząt, które zagrażają utrzymaniu zrównoważonego poziomu zasobów ryb, a mianowicie fokami i kormoranami. [Popr. 54]
(34b) Oprócz wspomnianych już kwalifikujących się środków powinno być możliwe wspieranie z EFMRA innych dziedzin związanych z rybołówstwem i akwakulturą, w tym rekompensowanie szkód powodowanych przez ssaki i ptaki chronione prawem unijnym, zwłaszcza foki i kormorany. [Popr. 55]
(35) Tworzenie miejsc pracy w regionach nadbrzeżnych jest zależne od kierowanego przez społeczności lokalne rozwoju zrównoważonej niebieskiej gospodarki, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii i ożywia tkankę społeczną w tych regionach, w tym na wyspach i w regionach najbardziej oddalonych. Wzrost w sektorach i usługach związanych z morzami i oceanami prawdopodobnie przewyższy wzrost światowej gospodarki i wniesie znaczny wkład w zatrudnienie i wzrost do 2030 r. Zrównoważony charakter niebieskiego wzrostu zależy od innowacji i inwestycji w nowych przedsiębiorstwach sektora morskiego, biogospodarki i biogospodarki biotechnologii, które mogą zapewniać nowe miejsca pracy i jednocześnie wspierać rozwój lokalny, a także opracowywania nowych produktów morskich opartych na biologii; dotyczy to na przykład modeli ekoturystyki, morskiej energii odnawialnej, innowacyjnego przemysłu stoczniowego wysokiej jakości i nowych usług portowych oraz zrównoważonego rozwoju sektora rybołówstwa i akwakultury. Inwestycje publiczne w zrównoważoną niebieską gospodarkę powinny pochodzić głównie z budżetu Unii, natomiast w ramach EFMR EFMRA należy koncentrować się na warunkach podstawowych dla rozwoju zrównoważonej niebieskiej gospodarki, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, i na usuwaniu "wąskich gardeł", by ułatwiać inwestowanie i rozwój nowych rynków i technologii lub usług. Wsparcie na rozwój zrównoważonej niebieskiej gospodarki powinno być realizowane według metody zarządzania dzielonego, bezpośredniego i pośredniego. [Popr. 56]
(35a) Zgodnie z motywem 3 rozporządzenia w sprawie WPRyb połowy rekreacyjne mogą mieć istotny wpływ na zasoby rybne i państwa członkowskie powinny zatem zapewnić, by były one prowadzone w sposób zgodny z celami WPRyb. Jednak połowami rekreacyjnymi nie można zarządzać bez rzetelnego i regularnego gromadzenia danych dotyczących tych połowów, co podkreślono w rezolucji Parlamentu Europejskiego w sprawie sytuacji w zakresie połowów rekreacyjnych w Unii Europejskiej (2017/2120(INI)). [Popr. 57]
(35b) Zrównoważona niebieska gospodarka ma zapewniać zrównoważoną konsumpcję i produkcję oraz zasobooszczęd- ność, a jednocześnie ochronę i utrzymanie różnorodności, wydajności, odporności, głównych funkcji i nieodłącznych wartości ekosystemów morskich. Jej podstawą jest ocena długoterminowych potrzeb obecnych i przyszłych pokoleń. Wymaga to również odpowiedniego ustalania cen towarów i usług. [Popr. 58]
(35c) Istnieje zapotrzebowanie na środki wsparcia w celu ułatwienia dialogu społecznego i wykorzystania EFMRA do wspierania szkolenia wykwalifikowanych specjalistów dla sektora morskiego i gospodarki rybnej. Znaczenie modernizacji sektora morskiego i rybołówstwa oraz rola innowacji w tym względzie wymagają zweryfikowania alokacji finansowych przeznaczonych na szkolenia zawodowe w EFMRA. [Popr. 59]
(35d) Aby poprawić konkurencyjność i wynik gospodarczy działalności połowowej i morskiej, konieczne jest także inwestowanie w kapitał ludzki. Dlatego też EFMRA powinien wspierać usługi doradcze, współpracę między naukowcami a rybakami, szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie oraz stymulować upowszechnianie wiedzy, pomagać poprawić ogólne wyniki i konkurencyjność podmiotów oraz promować dialog społeczny. Uznaje się rolę małżonków i partnerów życiowych rybaków pracujących na własny rachunek, dlatego pod pewnymi warunkami także oni powinni otrzymać wsparcie na szkolenie zawodowe, uczenie się przez całe życie i upowszechnianie wiedzy oraz tworzenie sieci kontaktów, które przyczyniają się do ich rozwoju zawodowego. [Popr. 60]
(36) Rozwój zrównoważonej niebieskiej gospodarki w dużej mierze zależy od partnerstw zawieranych między podmiotami lokalnymi i wspierających żywotność i trwałość ludności społeczności i gospodarek nadbrzeżnych i wyspiarskich. EFMR EFMRA powinien zapewnić narzędzia wspierania takich partnerstw. W tym celu wsparcie na rozwój lokalny kierowany przez społeczność powinno być udostępniane według metody zarządzania dzielonego. Takie rozwiązanie powinno sprzyjać zróżnicowaniu gospodarczemu w skali lokalnej dzięki rozwojowi rybołówstwa przybrzeżnego i słodkowodnego, akwakultury i zrównoważonej niebieskiej gospodarki. Strategie rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność powinny zapewniać, aby społeczności lokalne w lepszy sposób wykorzystywały możliwości zrównoważonej niebieskiej gospodarki i czerpały z nich korzyści, wykorzystując i rozwijając zasoby środowiskowe, kulturowe, społeczne i ludzkie. W związku z tym każde partnerstwo lokalne powinno być zgodne z głównymi założeniami odpowiedniej strategii i zapewniać wyważony udział i reprezentatywność wszystkich zainteresowanych stron działających w lokalnej zrównoważonej niebieskiej gospodarce. [Popr. 61]
(37) W ramach zarządzania dzielonego z EFMR EFMRA powinno być możliwe przydzielanie wsparcia na zrównoważoną niebieską gospodarkę, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, poprzez gromadzenie i wykorzystywanie danych oraz zarządzanie tymi danymi w celu poszerzenia wiedzy o stanie środowiska morskiego i słodkowodnego oraz o stanie zasobów. Celem takiego wsparcia powinno być spełnienie wymogów dyrektywy 92/43/EWG i dyrektywy 2009/147/WE, wspieranie planowania przestrzennego obszarów morskich, zrównoważoność sektora rybołówstwa i akwakultury oraz poprawa jakości danych i wymiany danych w ramach europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego. [Popr. 62]
(38) W ramach zarządzania bezpośredniego i pośredniego EFMR EFMRA należy koncentrować się na warunkach podstawowych dla rozwoju tworzeniu warunków sprzyjających zrównoważonej niebieskiej gospodarki. Obejmuje to wspieranie gospodarce, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, prowadzącej do zdrowego środowiska morskiego dzięki wspieraniu zintegrowanego sprawowania rządów i zarządzania w zakresie polityki polityce morskiej, promowanie wspieraniu transferu i wykorzystywania wyników badań naukowych, innowacji i technologii w niebieskiej gospodarce, doskonalenie doskonaleniu umiejętności związanych z morzem, szerzenie szerzeniu podstawowej wiedzy o morzach i oceanach oraz poprawę szerzeniu wymiany danych środowiskowych i społecznoekonomicznych dotyczących zrównoważonej niebieskiej gospodarki, wspieranie wspieraniu zrównoważonej, niskoemisyjnej i odpornej na zmianę klimatu zrównoważonej niebieskiej gospodarki oraz opracowanie serii opracowaniu szeregu projektów oraz innowacyjnych instrumentów finansowych. W wymienionych wyżej dziedzinach należy odpowiednio uwzględnić specyficzną sytuację regionów najbardziej oddalonych i wysp uwzględnionych w art. 174 TFUE. [Popr. 63]
(39) 60 % mórz i oceanów leży poza granicami jurysdykcji państwowej. Oznacza to, że za te obszary odpowiada wspólnie społeczność międzynarodowa. Większość problemów związanych z morzami i oceanami, np. przełowienie, zmiana klimatu, zakwaszanie środowiska, zanieczyszczenie i zanik, poszukiwania złóż ropy naftowej czy wydobycie kopalin z dna morskiego, powodujące zmniejszanie się różnorodności biologicznej, ma charakter transgraniczny i z tego powodu wymaga reakcji zbiorowej. Na mocy Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, której Unia jest stroną zgodnie z decyzją Rady 98/392/WE 22 , ustanowiono wiele uprawnień jurysdykcyjnych, instytucji i szczegółowych ram, aby regulować działalność człowieka na morzach i oceanach oraz zarządzać tą działalnością. Od kilku lat panuje powszechna opinia, że środowiskiem morskim i działalnością człowieka na morzu należy zarządzać w sposób bardziej skuteczny, aby zaradzić coraz większej presji na to środowisko oceany i morza. [Popr. 64]
(40) Jako że Unia to jeden ze światowych podmiotów polityki morskiej, jest silnie zaangażowana we wspieranie międzynarodowego zarządzania oceanami, zgodnie ze wspólnym komunikatem do Rady, Parlamentu Europejskiego, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 10 listopada 2016 r. zatytułowanym "Międzynarodowe zarządzanie oceanami - program działań na rzecz przyszłości oceanów" 23 . Unijna polityka zarządzania oceanami stanowi nowy rodzaj polityki, w której morza i oceany traktowane są w sposób zintegrowany. Międzynarodowe zarządzanie oceanami ma zasadnicze znaczenie nie tylko dla realizacji agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030, a zwłaszcza celu zrównoważonego rozwoju nr 14 (ochrona i zrównoważone wykorzystywanie oceanów, mórz i zasobów morskich), ale również dla zagwarantowania bezpieczeństwa i czystości mórz i oceanów, ochrony na nich oraz zrównoważonego zarządzania nimi w przyszłości. Unia powinna wywiązać się z tych zobowiązań międzynarodowych i zdecydowanie propagować i prowadzić - na szczeblu dwustronnym, regionalnym i wielostronnym - lepsze międzynarodowe zarządzanie oceanami. Polegałoby ono m.in. na zapobieganiu nielegalnym, nieraportowanym połowom NNN, ich powstrzymywaniu i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywaniu i eliminowaniu wpływu na środowisko morskie, poprawie ram międzynarodowego zarządzania oceanami, zmniejszeniu presji na morza i oceany, tworzeniu warunków sprzyjających zrównoważonej niebieskiej gospodarce, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, oraz ulepszeniu międzynarodowych badań naukowych i danych dotyczących mórz i oceanów. [Popr. 65]
(41) Działania na rzecz międzynarodowego zarządzania oceanami w ramach EFMR EFMRA mają ulepszyć ogólne ramy międzynarodowych i regionalnych procesów, umów, zasad i instytucji, aby regulować działalność człowieka na morzach i oceanach oraz zarządzać tą działalnością. EFMR EFMRA powinien finansować porozumienia międzynarodowe, które Unia zawarła w obszarach nieobjętych umowami o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów zawartymi z różnymi państwami trzecimi, jak również składki członkowskie wpłacane przez Unię na rzecz regionalnych organizacji ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO). Umowy o partnerstwie w sprawie zrównoważonych połowów oraz RFMO nadal będą finansowane w ramach różnych komponentów budżetu Unii.
(42) Z punktu widzenia bezpieczeństwa i obronności zasadniczą rolę odgrywa lepsza ochrona granic i ochrona na morzu. Zgodnie ze strategią Unii Europejskiej w zakresie bezpieczeństwa morskiego przyjętą przez Radę Unii Europejskiej w dniu 24 czerwca 2014 r. i powiązanym z nią planem działania przyjętym w dniu 16 grudnia 2014 r. podstawowe znaczenie dla realizacji tych celów ma wymiana informacji oraz współpraca w ramach Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej między Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa, Europejską Agencją Bezpieczeństwa Morskiego oraz Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej. Ze środków EFMR EFMRA należy zatem wspierać nadzór morski oraz współpracę straży przybrzeżnych zarówno według metody zarządzania dzielonego, jak i bezpośredniego, w tym przez nabywanie sprzętu do wielozadaniowych operacji morskich. Należy również umożliwić odpowiednim agencjom wdrażanie wsparcia w dziedzinie nadzoru morskiego i ochrony na morzu według metody zarządzania pośredniego.
(43) W ramach zarządzania dzielonego każde państwo członkowskie powinno - we współpracy ze wszystkimi regionami - przygotować jeden program, który Komisja zatwierdzi. W kontekście regionalizacji oraz aby zachęcić państwa członkowskie do przyjęcia bardziej strategicznego podejścia w trakcie opracowywania programów, Komisja powinna sporządzić dla każdego basenu morskiego analizę, w której wskaże wspólne mocne i słabe strony z punktu widzenia realizacji celów WPRyb. Zarówno państwom członkowskim, jak i Komisji analiza ta pomoże uwzględnić wyzwania i potrzeby regionalne podczas negocjowania każdego programu. Przy ocenie programów Komisja powinna wziąć pod uwagę wyzwania środowiskowe i społecznoekonomiczne związane z WPRyb, wyniki społecznoekonomiczne zrównoważonej niebieskiej gospodarki, która rozwija się zgodnie z zasadami ekologii, zwłaszcza w odniesieniu do rybołówstwa przybrzeżnego na małą skalę, problemy występujące na poziomie basenów morskich, ochronę i odbudowę ekosystemów morskich, ograniczenie ilości i zbieranie odpadów morskich oraz łagodzenie zmiany walkę ze zmianą klimatu, jej łagodzenie i przystosowanie się do niej. [Popr. 66]
(43a) W celu skutecznego wdrażania środków zarządczych na szczeblu regionalnym państwa członkowskie powinny wprowadzić system współzarządzania obejmujący regionalne komitety doradcze, organizacje rybaków oraz właściwe instytucje lub organy, aby wesprzeć dialog i zwiększyć zaangażowanie stron. [Popr. 67]
(44) Wyniki uzyskane w państwach członkowskich dzięki wsparciu z EFMR EFMRA należy oceniać na podstawie wskaźników. Państwa członkowskie powinny składać sprawozdania z postępów w realizacji przyjętych celów pośrednich i celów końcowych, a w oparciu o roczne sprawozdania państw członkowskich z realizacji celów Komisja powinna dokonać przeglądu wyników, co umożliwi wczesne wykrycie ewentualnych problemów z realizacją oraz wprowadzenie działań naprawczych. W tym celu należy ustanowić wspólny system monitorowania i ewaluacji.
44a) Procedury płatności na mocy obecnego EFMRA zostały uznane za nieskuteczne, ponieważ po czterech latach stosowania wykorzystano jedynie 11 % środków. Procedurę tę należy usprawnić, aby przyspieszyć płatności na rzecz beneficjentów, w szczególności w odniesieniu do poszczególnych osób lub rodzin. [Popr. 68]
(45) Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 24 zachodzi potrzeba oceny EFMR EFMRA w oparciu o informacje zgromadzone w kontekście konkretnych wymogów dotyczących monitorowania, przy czym należy unikać nadmiernej regulacji i obciążeń administracyjnych, zwłaszcza względem państw członkowskich. Wspomniane wymogi mogą, w stosownych przypadkach, obejmować wymierne wskaźniki jako podstawę oceny oddziaływania EFMR EFMRA w terenie.
(46) Komisja powinna prowadzić działania informacyjne i komunikacyjne związane z EFMR EFMRA, jego działaniami i wynikami. Zasoby finansowe przydzielone na EFMR EFMRA powinny przyczyniać się również do komunikacji instytucjonalnej w zakresie priorytetów politycznych Unii, o ile są one związane priorytetami EFMR EFMRA.
(46a) Komisja powinna także zapewniać odpowiednie narzędzia, by informować społeczeństwo na temat rybołówstwa i akwakultury oraz korzyści płynących ze spożycia różnorodnych ryb i owoców morza. [Popr. 69]
(47) Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii], rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 25 , rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 26 , rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 27 i rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 28 interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków zapobiegania nieprawidłowościom (w tym nadużyciom finansowym), ich wykrywania, korygowania i dochodzenia, a także odzyskiwania środków straconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania sankcji administracyjnych. W szczególności, zgodnie z rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 883/2013 i rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może powinien prowadzić dochodzenia, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycie finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działanie, naruszające interesy finansowe Unii. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska (EPPO) może powinna prowadzić dochodzenia i ścigać nadużycia finansowe i inne przestępstwa naruszające interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 29 . Zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii] każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, w pełni współpracują w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznają konieczne prawa i dostęp Komisji, OLAF-owi, EPPO i Europejskiemu Trybunałowi Obrachunkowemu (ETO) oraz zapewniają, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa. Państwa członkowskie powinny zapewnić, aby podczas zarządzania EFMR EFMRA i jego wdrażania interesy finansowe Unii były chronione, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii] i z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. [Popr. 47]
(48) W celu zwiększenia przejrzystości w zakresie wykorzystania funduszy unijnych i należytego zarządzania finansowego nimi, w szczególności wzmocnienia kontroli publicznej nad wykorzystanymi środkami finansowymi, pewne informacje na temat operacji finansowanych w ramach EFMR EFMRA należy opublikować na stronie internetowej państwa członkowskiego zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr [rozporządzenie w sprawie wspólnych przepisów]. Gdy państwo członkowskie publikuje informacje na temat operacji finansowanych w ramach EFMR EFMRA, musi przestrzegać przy tym przepisów dotyczących ochrony danych osobowych określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 30 . [Popr. 71]
(49) W celu uzupełnienia i zmiany innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do: określenia progu determinującego niedopuszczalność oraz długości okresu niedopuszczalności w związku z kryteriami dopuszczalności wniosków; określenia warunków związanych z wdrażaniem środków ochrony na potrzeby finansowania niepowiązanego z kosztami w odniesieniu do trwałego zaprzestania działalności połowowej; określenia kryteriów obliczania kosztów dodatkowych wynikających ze szczególnych utrudnień występujących w regionach najbardziej oddalonych; określenia przypadków naruszenia przepisów przez państwa członkowskie, mogących powodować wstrzymania biegu terminów płatności; określenia przypadków poważnego naruszenia przepisów przez państwa członkowskie, mogących powodować zawieszenie płatności; określenia kryteriów ustalania poziomu korekt finansowych oraz kryteriów stosowania stawek ryczałtowych lub ekstrapolowanych korekt finansowych; zmiany załącznika I i ustanowienia ram monitorowania i ewaluacji. Aby ułatwić płynne przejście z systemu ustanowionego rozporządzeniem (UE) nr 508/2014 na system ustanowiony niniejszym rozporządzeniem, należy również przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do ustanowienia warunków przejściowych.
(50) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do zatwierdzania i zmian programów operacyjnych oraz zatwierdzania i zmian krajowych planów prac dotyczących gromadzenia danych, a także w odniesieniu do zawieszenia płatności i korekt finansowych.
(51) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do procedur, formatu i harmonogramu przedkładania krajowych planów prac dotyczących gromadzenia danych oraz przedstawiania rocznych sprawozdań z realizacji celów,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Sporządzono w ...,
| W imieniu Parlamentu Europejskiego |
W imieniu Rady |
| Przewodniczący |
Przewodniczący |
1 Dz.U. C 110 z 22.3.2019, s. 104.
2 Dz.U. C 361 z 5.10.2018, s. 9.
3 Dz.U. C 110 z 22.3.2019, s. 104.
4 Dz.U. C 361 z 5.10.2018, s. 9.
5 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2019 r.
6 Dz.U. C [...] z [_], s. [_].
7 Dz.U. C [...] z [...], s. [...].
8 Dz.U. C [.] z [.], s. [.].
9 Dz.U. C [...] z [_], s. [_].
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1380/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1954/2003 i (WE) nr 1224/2009 oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 i (WE) nr 639/2004 oraz decyzję Rady 2004/585/WE (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 22).
11 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).
12 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1004 z dnia 17 maja 2017 r. w sprawie ustanowienia unijnych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 199/2008 (Dz.U. L 157 z 20.6.2017, s. 1).
13 COM(2017)0623.
14 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 508/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylające rozporządzenia Rady (WE) nr 2328/2003, (WE) nr 861/2006, (WE) nr 1198/2006 i (WE) nr 791/2007 oraz rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1255/2011 (Dz.U. L 149 z 20.5.2014, s. 1).
15 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. ustanawiająca ramy działań Wspólnoty w dziedzinie polityki środowiska morskiego (Dz.U. L 164 z 25.6.2008, s. 19).
16 Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).
17 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/60/WE z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1).
18 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).
19 COM(2018)0028.
20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1379/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury, zmieniające rozporządzenia Rady (WE) nr 1184/2006 i (WE) nr 1224/2009 i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 (Dz.U. L 354 z 28.12.2013, s. 1).
21 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).
22 Decyzja Rady 98/392/WE z dnia 23 marca 1998 r. dotycząca zawarcia przez Wspólnotę Europejską Konwencji Narodów Zjednoczonych z dnia 10 grudnia 1982 r. o prawie morza i Porozumienia z dnia 28 lipca 1994 r. odnoszącego się do stosowania jego części XI (Dz.U. L 179 z 23.6.1998, s. 1).
23 JOIN(2016)0049.
24 Porozumienie międzyinstytucjonalne pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej a Komisją Europejską z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1).
25 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).
26 Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).
27 Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).
28 Rozporządzenie Rady (UE) 2017/1939 z dnia 12 października 2017 r. wdrażające wzmocnioną współpracę w zakresie ustanowienia Prokuratury Europejskiej (Dz.U. L 283 z 31.10.2017, s. 1).
29 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29).
30 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
31 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006 z dnia 21 grudnia 2006 r. w sprawie środków zarządzania zrównoważoną eksploatacją zasobów rybołówstwa Morza Śródziemnego, zmieniające rozporządzenie (EWG) nr 2847/93 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1626/94 (Dz.U. L 409 z 30.12.2006, s. 11).
32 Dz.U. C [...] z [_], s. [_].
33 Rozporządzenie Rady (WE) nr 1005/2008 z dnia 29 września 2008 r. ustanawiające wspólnotowy system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1936/2001 i (WE) nr 601/2004 oraz uchylające rozporządzenia (WE) nr 1093/94 i (WE) nr 1447/1999 (Dz.U. L 286 z 29.10.2008, s. 1).
34 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/99/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne (Dz.U. L 328 z 6.12.2008, s. 28).
35 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 z dnia 5 lipca 2017 r. w sprawie zwalczania za pośrednictwem prawa karnego nadużyć na szkodę interesów finansowych Unii (Dz.U. L 198 z 28.7.2017, s. 29).
36 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/429 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie przenośnych chorób zwierząt oraz zmieniające i uchylające niektóre akty w dziedzinie zdrowia zwierząt ("Prawo o zdrowiu zwierząt") (Dz.U. L 84 z 31.3.2016, s. 1).
37 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 652/2014 z dnia 15 maja 2014 r. ustanawiające przepisy w zakresie zarządzania wydatkami odnoszącymi się do łańcucha żywnościowego, zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt oraz dotyczącymi zdrowia roślin i materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, zmieniające dyrektywy Rady 98/56/WE, 2000/29/WE i 2008/90/WE, rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002, (WE) nr 882/2004 i (WE) nr 396/2005, dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające decyzje Rady 66/399/EWG, 76/894/EWG i 2009/470/WE (Dz.U. L 189 z 27.6.2014, s. 1).
38 Rozporządzenie Komisji (WE) nr 665/2008 z dnia 14 lipca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 199/2008 w sprawie ustanowienia wspólnotowych ram gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa oraz w sprawie wspierania doradztwa naukowego w zakresie wspólnej polityki rybołówstwa (Dz.U. L 186 z 15.7.2008, s. 3).
39 Decyzja Komisji 2010/93/UE z dnia 18 grudnia 2009 r. w sprawie przyjęcia wieloletniego programu wspólnotowego gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa na lata 2011-2013 (notyfikowana jako dokument nr C(2009)10121) (Dz.U. L 41 z 16.2.2010, s. 8).
40 Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2016/1251 z dnia 12 lipca 2016 r. w sprawie przyjęcia wieloletniego unijnego programu gromadzenia danych, zarządzania nimi i ich wykorzystywania w sektorze rybołówstwa i akwakultury na lata 2017-2019 (Dz.U. L 207 z 1.8.2016, s. 113).
41 Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/89/UE z dnia 23 lipca 2014 r. ustanawiająca ramy planowania przestrzennego obszarów morskich (Dz.U. L 257 z 28.8.2014, s. 135).
42 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 z dnia 14 września 2016 r. w sprawie Europejskiej Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/399 i uchylające rozporządzenie (WE) nr 863/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady, rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 i decyzję Rady 2005/267/WE (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 1).
43 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1625 z dnia 14 września 2016 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 ustanawiające Europejską Agencję Bezpieczeństwa Morskiego (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 77).
44 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1626 z dnia 14 września 2016 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 768/2005 ustanawiające Wspólnotową Agencję Kontroli Rybołówstwa (Dz.U. L 251 z 16.9.2016, s. 80).
45 Te dane liczbowe będą wymagać dostosowania zgodnie z ustalonymi danymi liczbowymi zawartymi w art. 5 ust. 1.
46 Decyzja Rady (UE) 2015/1565 z dnia 14 września 2015 r. w sprawie zatwierdzenia w imieniu Unii Europejskiej deklaracji w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach UE w wyłącznej strefie ekonomicznej u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Boliwariańskiej Republiki Wenezueli (Dz.U. L 244 z 14.9.2015, s. 55).
47 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).
