(2014/C 366/05)(Dz.U.UE C z dnia 16 października 2014 r.)
Decyzją nr 299/14/COL z dnia 16 lipca 2014 r., zamieszczoną w autentycznej wersji językowej na stronach następujących po niniejszym streszczeniu, Urząd Nadzoru EFTA (zwany dalej "Urzędem") wszczął postępowanie zgodnie z art. 1 ust. 2 części I Protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości. Władze Islandii otrzymały stosowną informację wraz z kopią wyżej wymienionej decyzji.
Urząd Nadzoru EFTA wzywa niniejszym państwa EFTA, państwa członkowskie UE oraz inne zainteresowane strony do zgłaszania uwag w sprawie omawianego środka w terminie jednego miesiąca od daty publikacji niniejszego zaproszenia na poniższy adres Urzędu Nadzoru EFTA:
EFTA Surveillance Authority
Registry
Rue Belliard/Belliardstraat 35
1040 Bruxelles/Brussel
BELGIQUE/BELGIË
Uwagi zostaną przekazane władzom islandzkim. Zainteresowane strony zgłaszające uwagi mogą wystąpić z odpowiednio uzasadnionym pisemnym wnioskiem o objęcie ich tożsamości klauzulą poufności.
STRESZCZENIE
1. Procedura
W dniu 29 lipca 2010 r. Urząd otrzymał skargę w imieniu przedsiębiorstwa Míla 1 dotyczącą domniemanej niezgodnej z prawem pomocy państwa przyznanej przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych w Islandii w formie dzierżawy na potrzeby użytkowania i eksploatacji dwóch światłowodów, które były uprzednio eksploatowane przez Organizację Traktatu Północnoatlantyckiego ("NATO"). W następstwie skargi, w okresie od sierpnia 2010 r. do listopada 2012 r. Urząd prowadził korespondencję ze skarżącym i z władzami islandzkimi.
W dniu 21 listopada 2012 r. Urząd przyjął decyzję nr 410/12/COL, stwierdzając, że dzierżawa światłowodu przez Agencję Obrony Ministerstwa Spraw Zagranicznych przedsiębiorstwu OG fjarskipti (Vodafone Iceland) na potrzeby użytkowania i eksploatacji światłowodu nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 Porozumienia EOG.
W dniu 19 lutego 2013 r. przedsiębiorstwo Míla złożyło wniosek do Trybunału EFTA o stwierdzenie nieważności tej decyzji. Wyrokiem z dnia 27 stycznia 2014 r. w sprawie E-1/13 Trybunał EFTA postanowił unieważnić decyzję Urzędu 2 .
2. Opis środka
W sierpniu 2007 r. Ministerstwo Spraw Zagranicznych ustanowiło grupę roboczą z myślą o usprawnieniu eksploatacji i użytkowania światłowodu NATO 3 . Głównymi celami grupy były: (i) zmniejszenie kosztów związanych z eksploatacją i konserwacją światłowodów; (ii) poprawa powszechnego dostępu do szybkiego połączenia, zwłaszcza na wiejskich obszarach Islandii; oraz (iii) wspieranie konkurencji na krajowym rynku transmisji danych. Za najbardziej wykonalny sposób osiągnięcia tych celów i otrzymania korzystnych ofert uznano publikację zaproszenia do składania ofert dotyczących dzierżawy dwóch z trzech istniejących światłowodów.
W kwietniu 2008 r. Państwowe Centrum Handlu (i. Ríkiskaup) ogłosiło przetarg na użytkowanie i eksploatację dwóch spośród trzech światłowodów w formie dzierżawy dwóm niepowiązanym stronom, z zamiarem wynegocjowania dzierżawy na okres dziesięciu lat. Termin składania ofert ustalono na dzień 19 czerwca 2008 r.
Ocena ofert opierała się na następujących kryteriach przyznania zamówienia, uwzględniających cele projektu: (i) "wspieranie konkurencji" - 40 na 100 pkt; (ii) "wysokość opłaty za dzierżawę" - 15 pkt; (iii) "data rozpoczęcia świadczenia usług" - 10 pkt; (iv) "świadczenie usług" - 10 pkt; (v) "liczba punktów końcowych sieci" - 15 pkt; oraz (vi) "jedna taryfa dla całego kraju" - 10 pkt.
W wyniku procedury przetargowej wpłynęło pięć ofert od czterech niezależnych przedsiębiorstw. Wszystkie cztery przedsiębiorstwa, które złożyły oferty, uznano za posiadające zdolność techniczną niezbędną do realizacji projektu oraz za spełniające wymogi ogólne i finansowe. Dwoma przedsiębiorstwami, które otrzymały najwyższą liczbę punktów w oparciu o wspomniane kryteria przyznania zamówienia, były Fjarski ehf. (92,18 pkt) i Vodafone (89,67 pkt). Z tymi dwoma przedsiębiorstwami rozpoczęto negocjacje. Z uwagi na kryzys finansowy w Islandii, który rozpoczął się jesienią 2008 r., negocjacje zaczęły się faktycznie dopiero pod koniec 2009 r. i zakończyły na początku 2010 r. Przedsiębiorstwo Fjarski ehf. zdecydowało się jednak wycofać z projektu. Wynegocjowano zatem umowę dzierżawy z przedsiębiorstwem Vodafone, obejmującą tylko jeden z dwóch światłowodów.
Umowa, zawarta w dniu 1 lutego 2010 r. między firmą Vodafone a Islandzką Agencją Obrony, przewiduje użytkowanie światłowodu należącego do ośmiożyłowego kabla światłowodowego o długości 1 800 km, okrążającego Islandię, zgodnie z opisem projektu nr 14477 sporządzonym przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Koszt rocznej dzierżawy ustalono na 19 150 000 ISK indeksowanych zgodnie ze wskaźnikiem kosztów budowy. Umowa obowiązuje przez dziesięć lat. Opłata pobierana za dzierżawę światłowodów była w zamyśle przeznaczona na pokrycie co najmniej kosztów operacyjnych rządu.
W lipcu 2010 r. Urząd otrzymał skargę od przedsiębiorstwa Míla dotyczącą wyżej opisanej umowy. Skarżący utrzymuje, że przedmiotowa umowa obejmuje pomoc państwa w formie opłaty za użytkowanie światłowodu znacznie poniżej poziomu, jaki inwestor rynkowy uznałby za dopuszczalny. Ponadto stwierdzono, że przez nałożenie opłaty pokrywającej wyłącznie koszt eksploatacji światłowodów dzierżawcę zwolniono z obciążeń finansowych ponoszonych zazwyczaj przez przedsiębiorstwa w tej samej branży, w tym przez skarżącego. W szczególności uznano, że opłata nie uwzględnia odpowiedniego wkładu w koszty stałe ani odpowiedniej wysokości zwrotu z kapitału własnego. Skarżący twierdzi również, że ze względu na metodę wyboru określoną w ofercie przetargowej przedsiębiorstwo Míla zostało faktycznie wykluczone z procedury przetargowej, ponieważ było ono jedynym przedsiębiorstwem działającym na danym rynku i w związku z tym z definicji nie było w stanie uzyskać 40 % punktów przyznawanych w ramach oceny ofert w związku z kryterium wspierania konkurencji. Przedsiębiorstwo Míla nie wzięło udziału w przetargu, gdyż posiadało już wystarczającą zdolność dzięki swoim pięciu światłowodom w tym samym kablu światłowodowym. Aby jednak potencjalna oferta przedsiębiorstwa Míla mogła zostać wybrana, opłata za dzierżawę musiałaby być o wiele wyższa niż opłaty zaproponowane przez pozostałe przedsiębiorstwa.
3. Uwagi władz islandzkich
Władze islandzkie uważają, że dzierżawa światłowodów NATO nie stanowi pomocy państwa, ponieważ umowa nie przynosi dzierżawcy korzyści gospodarczej wykraczającej poza warunki rynkowe; ponadto władze te utrzymują, że przedmiotowy środek nie wiąże się z wykorzystaniem zasobów państwowych i nie zakłóca konkurencji ani nie grozi jej zakłóceniem. Procedura dzierżawy i procedura przetargowa umożliwiły natomiast konkurencję w dziedzinie infrastruktury na rynku łączy dzierżawionych, na którym w omawianym okresie działało tylko jedno przedsiębiorstwo. W związku z tym przedmiotowy środek nie spełnia warunków stanowienia pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
4. Ocena
4.1. Występowanie pomocy państwa
Prawa własności przedmiotowych światłowodów należą do NATO, natomiast rząd Islandii ma szeroko zakrojone prawo użytkowania i inne prawa do eksploatacji zgodnie z ustaleniami między NATO a rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki. Ponieważ istotne jest nie pochodzenie zasobów, ale stopień kontroli organu publicznego, występowanie zasobów państwowych nie może zostać wykluczone. W związku z tym Urząd jest zdania, że dzierżawa światłowodów może zostać uznana za przekazanie zasobów państwowych w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG.
Korzyść uzyskana przez przedsiębiorstwo jest w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia EOG korzyścią gospodarczą, której przedsiębiorstwo to nie uzyskałoby w normalnych warunkach rynkowych, przez co znajduje się ono w sytuacji korzystniejszej niż przedsiębiorstwa konkurencyjne. Aby ocenić, czy organ publiczny działał jak prywatny podmiot gospodarczy, sądy europejskie stosują test prywatnego inwestora 4 , zgodnie z którym pomoc państwa jest przyznawana w momencie, gdy państwo udostępnia przedsiębiorstwu środki, które w normalnym toku zdarzeń nie zostałyby udostępnione przez inwestora prywatnego stosującego zwykłe kryteria komercyjne. Ściśle powiązanym pojęciem jest test prywatnego sprzedawcy, którego celem jest ocena, czy sprzedaż lub dzierżawa aktywów przez podmiot publiczny wiąże się z pomocą państwa, i polega na stwierdzeniu, czy prywatny sprzedawca mógłby uzyskać takie same lub korzystniejsze ceny w normalnych warunkach rynkowych. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem organy krajowe mogą wykorzystywać procedury przetargowe w celu ustalenia ceny rynkowej oraz zapewnienia, aby sprzedaż odbyła się zgodnie z warunkami rynkowymi 5 . Zgodność z warunkami rynkowymi i zgodność opłaty za dzierżawę z ceną rynkową mogą zostać stwierdzone za pomocą pewnych kryteriów zastępczych. Najważniejszym kryterium wyboru powinna być wysokość opłaty, przy jednoczesnym uwzględnieniu wymaganych ustaleń umownych oraz innych elementów dotyczących wartości światłowodów 6 .
Skarżący i władze islandzkie przedstawiły stanowiska, które wydają się sprzeczne. Władze islandzkie utrzymują, że zastosowano zwyczajowe przepisy dotyczące zamówień publicznych, że zaproszenie do składania ofert zostało odpowiednio upublicznione oraz że przetarg był otwarty dla wszystkich stron, które spełniały wymogi ogólne, finansowe i techniczne. Ponadto władze islandzkie twierdzą, że kryterium wyboru ofert zostało zastosowane w ten sam sposób do wszystkich potencjalnych oferentów. Zapewniono zatem równe traktowanie i uczciwą konkurencję. Skarżący twierdzi natomiast, że metoda wyboru określona w ofercie była nieprawidłowa i że kryterium ceny lub opłaty za dzierżawę przyznano niewystarczającą wagę wynoszącą tylko 15 %.
Trybunał EFTA, opierając się na domniemaniu, że Urząd zastosował w swej decyzji test prywatnego inwestora, uznaje, że kryteria przyznania zamówienia w przedmiotowej procedurze przetargowej nie odzwierciedlają tego, co prywatny sprzedawca uznałby za istotne w procedurze dzierżawy. Kryteria przyznania zamówienia inne niż cena wydają się być odzwierciedleniem względów porządku publicznego lub kwestii regulacyjnych, których inwestor prywatny nie uznałby za istotne.
Mając na uwadze powyższe, Urząd ma wątpliwości co do kryteriów przyznania zamówienia w przedmiotowej procedurze przetargowej i nie jest przekonany, że procedura ta stanowiła wiarygodne kryterium zastępcze służące określeniu ceny rynkowej. W związku z tym Urząd nie może wykluczyć, że przedmiotowy środek wiąże się z pomocą państwa. W razie wątpliwości Urząd zobowiązany jest wszcząć formalne postępowanie wyjaśniające.
4.2. Zgodność pomocy
Zgodnie z art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG "pomoc przeznaczona na ułatwianie rozwoju niektórych działań gospodarczych lub niektórych regionów gospodarczych" może zostać uznana za zgodną z funkcjonowaniem Porozumienia EOG, o ile pomoc taka nie wpływa na warunki handlowe i konkurencję w EOG w zakresie sprzecznym ze wspólnym interesem. Władze islandzkie nie przedstawiły jednak wystarczających argumentów na uzasadnienie zgodności przedmiotowej pomocy państwa z art. 61 ust. 3 Porozumienia EOG. Władze te powołały się na cel środka, jakim jest zwiększenie powszechnego dostępu szerokopasmowego na obszarach objętych pomocą, lecz nie przedstawiły dokumentów potwierdzających tę argumentację.
Władze islandzkie stwierdziły również, że jeżeli Urząd miałby uznać dzierżawę światłowodów jako pomoc państwa, wówczas można by ją zakwalifikować jako rekompensatę za usługę świadczoną w ogólnym interesie gospodarczym zgodnie z art. 59 ust. 2 Porozumienia EOG. Zgodnie z dostępnymi informacjami Urząd nie może jednak na obecnym etapie stwierdzić zgodności środka na tej podstawie. W związku z tym Urząd zwraca się do władz islandzkich o przedstawienie dodatkowych informacji w tym zakresie.
Po wstępnej ocenie Urząd ma zatem wątpliwości co do możliwości uznania, na obecnym etapie, dzierżawy przedmiotowych światłowodów za zgodną z art. 61 ust. 3 lit. c) Porozumienia EOG. W związku z tym Urząd zwraca się do władz islandzkich o przedstawienie mu argumentów na uzasadnienie zgodności przedmiotowej dzierżawy z art. 61 Porozumienia EOG.
5. Podsumowanie i zaproszenie do zgłaszania uwag
W kontekście powyższych uwag Urząd podjął decyzję o wszczęciu formalnego postępowania wyjaśniającego zgodnie z art. 1 ust. 2 części I protokołu 3 do Porozumienia między państwami EFTA w sprawie ustanowienia Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości w odniesieniu do ewentualnej pomocy państwa w formie dzierżawy światłowodu eksploatowanego uprzednio w imieniu NATO.
Zainteresowane strony zaprasza się do nadsyłania uwag w terminie jednego miesiąca od publikacji niniejszego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Zgodnie z art. 14 Protokołu 3 do beneficjenta można wystąpić o zwrot wszelkiej bezprawnie przyznanej pomocy.
1 Główną dziedziną działalności przedsiębiorstwa Míla jest budowa i eksploatacja sieci telekomunikacyjnych w Islandii.
2 Sprawa E-1/13 Míla ehf. przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA z 27.1.2014 [dotychczas nieopublikowana].
3 Uprzednio eksploatowanego przez Agencję Radarową (i. Ratsjárstofnun) pod auspicjami władz amerykańskich, następnie przejętego przez Agencję Obrony (i. Varnarmálastofnun). Agencja Radarowa eksploatowała trzy światłowody w ośmiożyłowym kablu światłowodowym o długości ok. 1 800 km, okrążającym Islandię i jej region północno-zachodni.
4 Zob. np. sprawa T-2/96 i T-97/96 Neue Maxhütte Stahlwerke i Lech-Stahlwerke przeciwko Komisji, Rec. 1999 s. II-17, pkt 104 oraz sprawy połączone T-228/99 i T-233/99 Westdeutsche Landesbank Girozentrale i Land Nordrhein-Westfalen przeciwko Komisji, Rec. 2003, s. II-435.
5 Zob. sprawy połączone C-214/12 P, C-215/12 P i C-223/12 P Land Burgenland przeciwko Komisji [dotychczas nieopublikowane], pkt 93 i sprawa C-214/07 Komisja przeciwko Francji, Zb.Orz. 2008, s. I-8357, pkt 59-60.
6 Sprawy połączone T-268/08 i T-281/08 Land Burgenland i Austria przeciwko Komisji, Zb.Orz. 2012, s. II-0000.
7 Vodafone Iceland (Fjarskipti hf.) is an Icelandic telecommunications company, providing fixed telephony, mobile and data transmission services in Iceland. Vodafone is currently the second largest telecom operator in Iceland, following the incumbent Skipti hf. and its subsidiaries Síminn and Míla. The company carries the Vodafone brand and trademark. However, the Vodafone Group owns no interest in the company, but rather franchises the brand and associated advertising styles to Fjarskipti. Fjarskipti was previously owned by the Icelandic Teymi Group. The Teymi Group was later split up, and Fjarskipti went through a financial restructuring process. In December 2012, Fjarskipti was listed on the Icelandic Stock Exchange.
8 Case E-1/13 Míla ehf. v EFTA Surveillance Authority, judgment delivered on 27.1.2014 [not yet reported].
9 With the entry into force of the Defence Act No 34/2008 on 31 May 2008, the Radar Agency was closed. Certain functions of the Radar Agency were taken over by the Defence Agency (Varnarmálastofnun). By Act No 98/2010, amending the Defence Act, the Defence Agency was closed on 1 January 2011 and certain functions taken over by other State agencies, including the Ministry for Foreign Affairs.
10 The remaining five fibres are the property of Míla, the complainant.
11 The Icelandic public procurement rules are laid down in Act No 84/2007. That Act implements the EU Public Procurement Directive into Icelandic law, i.e. Directive 2004/18/EC of the European Parliament and of the Council of 31 March 2004 on the coordination of procedures for the award of public works contracts, public supply contracts and public service contracts (OJ L 134, 30.4.2004, p. 114), incorporated as point 2 Annex XVI to the EEA Agreement by Joint Committee Decision No 68/2006 (OJ L 245, 7.9.2006, p. 22 and the EEA Supplement No 44, 7.9.2006, p. 18), e.i.f. 18.4.2007.
12 Project No 14477. Optical Fibres. Ministry for Foreign Affairs. April 2008.
13 Point 1.2.4 of the description of Project No 14477.
14 Mannvit made a reservation regarding the proposal from Hringiðan. According to that proposal, the project was to be performed by an undertaking to be founded by Hringiðan. Mannvit did not consider it possible to assess the capacity of this undertaking which at the time had not been established.
15 See Table 1.
16 The complainant's assessment of the aid amount is based on a memorandum annexed to the complaint, containing Míla's calculations of the value of the alleged subsidy. The calculations are based on Míla's own costs of operating fibres in the same cable.
17 Reference is made to paragraph 34 of the Authority's Decision No 410/12/COL for a more detailed outline of the debt relief of Teymi.
18 Orkufjarskipti is jointly owned by Landsvirkjun (the National Power Company) and Landsnet (operator of Iceland's electricity transmission grid). Orkufjarskipti operates and maintains telecommunication infrastructure in Iceland for its owners.
19 According to the complainant, the tariff entered into force on 1.8.2012, having been reviewed and accepted by the Post and Telecom Authority in Iceland following a regulatory procedure. By accepting the tariff, the Post and Telecom Authority has agreed that the tariff is based on a cost analysis.
20 The monthly rent per kilometre varies from ISK 4 826 for fibre 1 to ISK 7 507 for fibre 6.
21 Letter of the Ministry of Finance to the Authority, dated 3.12.2010.
22 Article 15 of the Act states that Icelandic authorities shall handle the operation, management and use of buildings and other properties located in Iceland and owned by NATO, in accordance with international obligations and the powers of Iceland as user and host state. The second paragraph of the same article refers to a list of the assets that the Icelandic authorities are responsible for, published in Notice 610/2010, where the three fibres are specifically mentioned in Annex IV (Item No 8439).
23 Letter of the Ministry of Finance to the Authority, dated 3.12.2010.
24 The agreement states that (i) the three optical fibres were to be owned and operated by the Government of Iceland, (ii) the US, acting on behalf of NATO, was to pay NATO's contribution toward construction expenses, up to a certain maximum amount, and (iii) the US, on behalf of NATO, shall have continued uninterrupted right of use of the fibres 'as long as the Defence Agreement of 1951 remains in effect, or for the life of the system, whichever occurs first'.
25 E-mail of the Ministry for Foreign Affairs to the EFTA Surveillance Authority of 16 November 2012. Reference is also made to paragraph 42 of the Authority's Decision No 410/12/COL, for further clarification on the ownership of the three fibres.
26 Written observations of the Icelandic Government of 2 July 2013 in Case E-1/13 Míla ehf. v EFTA Surveillance Authority, p. 7.
27 The maintenance service ensures the function of the fibre at all times, i.e. all monitoring and testing, repairs and technical support. Two of the fibres are now in use for NATO operations in Iceland. Major repairs of the cable are not included in the maintenance agreement. The relevant proportion (3/8) of such costs has been claimed from NATO on a case-by-case basis when they have occurred.
28 The reference is to the Authority's broadband guidelines in force at the time when the complaint was submitted. By Decision No 73/13/COL of 20 February 2013, the Authority adopted new broadband guidelines, available at: http://www.eftasurv.int/state-aid/ legal-framework/state-aid-guidelines/ [not yet published in the OJ].
29 Paragraph 101 in EFTA Court Judgment in Case E-1/13 Míla ehf. v EFTA Surveillance Authority, 27.1.2014 [not yet reported].
30 According to settled case-law, classification as aid requires that all the conditions set out in the provision should be fulfilled, see Case C-142/87 Belgium v Commission ('Tubemeuse') [1990] ECR I-959.
31 In its judgment in case T-475/04, Bouygues SA and Bouygues Télécom SA v Commission [2007] ECR II-2097, the General Court upheld the Commission's decisions to reject a complaint alleging that State aid was involved in the granting of a mobile license, stating in paragraph 110, that: 'although the right to use the wireless space granted to the operators has an economic value, the amount payable as a fee can constitute State aid only if, all other things being equal, there is a difference between the price paid by each of the operators concerned [...]. On the other hand, if the national authorities decide as a general principle that licenses will be awarded free of charge, or awarded by means of public auctions or awarded at a standard price, there is no aid element, provided these terms are applied to all the operators concerned without distinction.'.
32 See Article 16 of the Icelandic Defence Act No 34/2008.
33 See, for example, Case C-206/06 Essent Netwerk Noord [2008] ECR I-5497, paragraph 70; Case C-83/98 France v Ladbroke Racing and Commission [2000] ECR I-3271, paragraph 50.
34 Case T-358/94 Air France v Commission [1996] ECR II-2109, paragraphs 65-67.
35 Case C-41/90 Höfner and Elser v Macroton [1991] ECR I-1979, paragraphs 21-23 and Case E-5/07 Private Barnehagers Landsforbund v EFTA Surveillance Authority [2008] Ct. Rep. 61, paragraph 78.
36 Case C-222/04 Ministero dell'Economica e delle Finanze v Cassa di Risparmio di Firenze SpA [2006] ECR I-289, paragraph 108.
37 While the complaint also refers to Fjarski ehf. as a beneficiary, the Icelandic authorities have confirmed that no contract was made with this company as it had withdrawn its offer. It is therefore clear that no aid has been granted to Fjarski ehf.
38 Joined Cases C-314/12 P, C-215/12 P and C-223/12 P Land Burgenland and Others v Commission [2013] ECR I-682.
39 See for instance case C-124/10 P Commission v EDF [not yet published], paragraph 90; case C-387/92 Banco Exterior de España [1994] ECR I-877, paragraph 14, and case C-6/97 Italy v Commission [1997] ECR I-2981 paragraph 16.
40 For the application of the 'private vendor test', see Joined Cases C-314/12 P, C-215/12 P and C-223/12 P Land Burgenland and Others v Commission cited above.
41 See, for instance, T-2/96 and T-97/96 Neue Maxhütte Stahlwerke and Lech-Stahlwerke v Commission [1999] ECR II-17, paragraph 104 and Joined Cases T-228/99 and T-233/99 Westdeutsche Landesbank Girozentrale and Land Nordrhein-Westfalen v Commission [2003] ECR II-435.
42 See for example, the Opinion of Advocate-General Jacobs in Joined Cases C-278/92, C-279/92 and C-280/92 Kingdom of Spain v Commission [1994] ECR I-4103, paragraph 28. See also Case 40/85 Belgium v Commission (Boch) [1986] ECR 2321, at paragraph 13; Case C-301/87 France v Commission (Boussac) [1990] ECR I-307, paragraphs 39-40, and Case C-303/88 Italy v Commission (Lanerossi) [1991] ECR I-1433, paragraph 24.
43 See Joined Cases C-314/12 P, C-215/12 P and C-223/12 P Land Burgenland and Others v Commission, cited above.
45 Case T-442/03 SIC v Commission [2008] ECR II-1161, paragraph 147. By analogy, see Case C-225/91 Matra v Commission [1993] ECR I-3203, paragraph 44.
46 See Joined Cases C-214/12 P, C-215/12 P and C-223/12 P Land Burgenland v European Commission, cited above, paragraph 94.
47 See for example Case C-390/98 Banks [2001] ECR I-6117, paragraph 77 and Case C-277/00 Germany v Commission [2004] ECR I-3925, paragraph 80.
48 See Table 1 above.
49 See paragraph
50 Judgment of the General Court in Case T-244/08, Konsum Nord ekonomisk förening v European Commission (not yet reported). In January 2008, the Commission found in Decision No 2008/366/EC that the transaction in which Konsum Jämtland, a supermarket chain, bought a piece of land for a new supermarket from the municipality of Jämtland in the village of Åre, constituted unlawful State aid contrary to Article 107(1) of the Treaty on the Functioning of the European Union. The municipality of Jämtland sold the property to Konsum Jämtland in October 2005, for an amount of SEK 2 million, despite the fact that a competitor of Konsum Jämtland, Lidl, had offered to pay SEK 6,6 million for the property. The Decision was appealed and in December 2011 the General Court issued a judgment in which it found that the Decision should be annulled. The General Court stated that the Commission made an error of assessment when it found that the higher bid from Lidl was comparable with the price ultimately paid for the property. It thus found that the price paid in the actual transaction should be given preference, considering that it established a market value and that it was incorrect that the market value should be established based solely on the higher bid without considering the particular circumstances invoked by the Swedish authorities.
51 Paragraph 99 in the EFTA Court's judgment in Case E-1/13.
53 Case E-6/98 Norway v EFTA Surveillance Authority [1999] Ct. Rep. 76, paragraph 59; Case 730/79 Philip Morris v Commission [1980] ECR 2671, paragraph 11, where it is stated that 'When State financial aid strengthens the position of an undertaking compared with other undertakings competing in intra-Community trade the latter must be regarded as affected by that aid'.
54 Case T-288/07 Friulia Venezia Giulia [2001] ECR II-1619, paragraph 41.
55 See Case T-55/99 CETL [2000] ECR II-3207, paragraph 89 and Case C-280/00 Altmark Trans [2003] ECR I-7747, paragraph 81.