Wspólne stanowisko przyjęte przez Radę w celu przyjęcia dyrektywy 2005/…/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiego z dnia … w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (promieniowaniem optycznym) (dziewiętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG).

WSPÓLNE STANOWISKO (WE) NR 24/2005

przyjęte przez Radę dnia 18 kwietnia 2005 r.

w celu przyjęcia dyrektywy 2005/.../WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiego z dnia ... w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (promieniowaniem optycznym) (dziewiętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)

(2005/C 172 E/02)

(Dz.U.UE C z dnia 12 lipca 2005 r.)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 137 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji⁽¹⁾, przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno - Społecznego⁽²⁾,

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu⁽³⁾,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z Traktatem, Rada może w trybie dyrektyw przyjmować minimalne wymagania sprzyjające poprawie warunków, w szczególności w środowisku pracy, w celu zagwarantowania lepszego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Takie dyrektywy powinny unikać nakładania ograniczeń administracyjnych, finansowych i prawnych w sposób, który wstrzymywałby tworzenie i rozwój małych i średnich przedsiębiorstw.

(2) Komunikat Komisji, dotyczący jej programu działań związanego z wprowadzeniem w życie Wspólnotowej Karty Socjalnych Praw Podstawowych Pracowników, przewiduje wprowadzenie minimalnych wymogów w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi. We wrześniu 1990 r. Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie tego programu działań⁽⁴⁾, w którym zwraca się do Komisji w szczególności o przygotowanie szczegółowej dyrektywy w sprawie ryzyka, spowodowanego hałasem i wibracjami, a także innymi czynnikami fizycznymi w miejscu pracy.

(3) Jako pierwszy krok, Parlament Europejski i Rada przyjęły dyrektywę 2002/44/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracjami) (szesnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)⁽⁵⁾. Następnie, w dniu 6 lutego 2003 r., Parlament Europejski i Rada przyjęły dyrektywę 2003/10/WE w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (hałasem) (siedemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)⁽⁶⁾. Następnie Parlament Europejski i Rada przyjęły w dniu 29 kwietnia 2004 r. dyrektywę 2004/40/WE w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (polem elektromagnetycznym) (osiemnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)⁽⁷⁾.

(4) Obecnie uznaje się za niezbędne wprowadzenie środków ochrony pracowników przed ryzykiem spowodowanym promieniowaniem optycznym, w związku z jego wpływem na zdrowie i bezpieczeństwo pracowników, w szczególności w postaci uszkodzeń oczu i skóry. Środki te mają nie tylko zapewnić ochronę zdrowia i bezpieczeństwo indywidualne każdego pracownika, lecz także stworzyć minimalne podstawy ochrony wszystkich pracowników we Wspólnocie w celu uniknięcia możliwych zakłóceń konkurencji.

(5) Niniejsza dyrektywa ustanawia minimalne wymagania, pozostawiając w ten sposób Państwom Członkowskim możliwość utrzymania lub przyjęcia bardziej rygorystycznych przepisów w zakresie ochrony pracowników, w szczególności poprzez ustanowienie niższych wartości granicznych ekspozycji. Wprowadzenie w życie niniejszej dyrektywy nie powinno służyć uzasadnieniu regresu w stosunku do sytuacji już istniejącej w każdym Państwie Członkowskim.

(6) System ochrony przed zagrożeniem związanym z promieniowaniem optycznym powinien ograniczać się do zdefiniowania, w sposób nieobciążony nadmiernymi szczegółami, celów, do których się dąży, obowiązujących zasad i podstawowych wartości, które należy stosować, tak aby umożliwić Państwom Członkowskim stosowanie minimalnych wymagań w jednakowy sposób.

(7) Poziom narażenia na promieniowanie optyczne może być skutecznie obniżany poprzez uwzględnienie środków zapobiegawczych przy projektowaniu miejsc pracy oraz poprzez taki dobór sprzętu, procedur i metod pracy, który przyznaje pierwszeństwo ograniczeniu ryzyka u źródła. W ten sposób przepisy dotyczące sprzętu i metod pracy przyczyniają się do ochrony pracowników, których to dotyczy. Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi zapobiegania określonymi w art. 6 ust. 2 dyrektywy Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy⁽⁸⁾, środki ochrony zbiorowej mają pierwszeństwo przed środkami ochrony indywidualnej.

(8) W celu poprawy bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników pracodawcy powinni dokonać dostosowań w świetle postępu technicznego i wiedzy naukowej dotyczącej ryzyka związanego z narażeniem na promieniowanie optyczne.

(9) W związku z tym, że niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ta dyrektywa ma zastosowanie w zakresie narażenia pracowników na promieniowanie optyczne, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.

(10) Niniejsza dyrektywa stanowi praktyczny krok w kierunku tworzenia społecznego wymiaru rynku wewnętrznego.

(11) Podejście uzupełniające, które jednocześnie wspiera zasadę lepszego stanowienia prawa oraz zapewnia wysoki poziom ochrony, może zostać osiągnięte tam, gdzie produkty wytworzone przez producentów źródeł promieniowania optycznego i związanego z nimi sprzętu spełniają zharmonizowane normy opracowane w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa użytkowników przed zagrożeniami właściwymi dla takich produktów; odpowiednio, nie ma konieczności, aby pracodawcy powtarzali pomiary lub obliczenia wcześniej dokonane przez producenta w celu określenia zgodności z istotnymi wymogami bezpieczeństwa takiego sprzętu, określonymi w mających zastosowanie dyrektywach wspólnotowych.

(12) Środki niezbędne dla wykonania niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji⁽⁹⁾,

(13) Przestrzeganie wartości granicznych ekspozycji powinno zapewnić wysoki poziom ochrony w odniesieniu do określonych skutków zdrowotnych, mogących być wynikiem narażenia na promieniowanie optyczne. Jednakże w związku z tym, że stosowanie wartości granicznych ekspozycji i kontroli inżynieryjnej nie wydaje się być stosowne w przypadku narażenia na naturalne źródła promieniowania optycznego, w ocenie zagrożenia i ograniczaniu ryzyka związanego z narażeniem na światło słoneczne niezwykle istotne jest stosowanie środków zapobiegawczych, włącznie z informowaniem i szkoleniem pracowników.

(14) Zgodnie z ust. 34 porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa⁽¹⁰⁾, zachęca się Państwa Członkowskie do sporządzania, do celów własnych i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie zilustrują korelacje między niniejszą dyrektywą a przyjętymi przepisami krajowymi, oraz podania ich do wiadomości publicznej.

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

SEKCJA  I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł  1

Cel i zakres

1. Niniejsza dyrektywa, będąca dziewiętnastą dyrektywą szczegółową w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, ustanawia minimalne wymagania w zakresie ochrony pracowników przed ryzykiem dla ich zdrowia i bezpieczeństwa wynikającym lub mogącym wyniknąć z narażenia na promieniowanie optyczne w czasie pracy.

2. Niniejsza dyrektywa dotyczy ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników z powodu niekorzystnych skutków dla oczu i skóry spowodowanych narażeniem na promieniowanie optyczne.

3. Dyrektywa 89/391/EWG ma pełne zastosowanie do całego obszaru określonego w ust. 1, bez uszczerbku dla bardziej rygorystycznych lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.

Artykuł  2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) promieniowanie optyczne: wszelkie promieniowanie elektromagnetyczne o długości fali w zakresie od 100 nm do 1 mm. Widmo promieniowania optycznego dzieli się na promieniowanie nadfioletowe, promieniowanie widzialne i promieniowanie podczerwone:

i) promieniowanie nadfioletowe: promieniowanie optyczne o długości fali w zakresie od 100 nm do 400 nm. Zakres nadfioletu dzieli się na UVA (315- 400 nm), UVB (280-315 nm) oraz UVC (100- 280 nm);

ii) promieniowanie widzialne: promieniowanie optyczne o długości fali w zakresie od 380 nm do 780 nm.

iii) promieniowanie podczerwone: promieniowanie optyczne o długości fali w zakresie od 780 nm do 1 mm. Zakres podczerwieni dzieli się na IRA (780- 1.400 nm), IRB (1.400-3.000 nm) oraz IRC (3.000 nm-1 mm);

b) laser (wzmocnienie światła poprzez wymuszoną emisję promieniowania): każde urządzenie, które może wytwarzać lub wzmacniać promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie długości fal promieniowania optycznego, głównie w procesie kontrolowanej emisji wymuszonej;

c) promieniowanie laserowe: promieniowanie optyczne emitowane przez laser;

d) promieniowanie niekoherentne (nielaserowe): każde promieniowanie optyczne inne niż promieniowanie laserowe;

e) wartości graniczne ekspozycji: wartości graniczne ekspozycji na promieniowanie optyczne, które bezpośrednio opierają się na ustalonych skutkach zdrowotnych i względach biologicznych. Zastosowanie się do tych wartości granicznych zapewni pracownikom, narażonym na promieniowanie optyczne emitowane przez sztuczne źródła, ochronę przed wszelkimi znanymi niekorzystnymi skutkami zdrowotnymi;

f) natężenie napromienienia (E) lub gęstość mocy: strumień promienisty (energetyczny) padający na elementarną powierzchnię, wyrażone w watach na metr kwadratowy (W m-2);

g) napromienienie (H): całka natężenia napromienienia liczona dla danego czasu ekspozycji, wyrażone w dżulach na metr kwadratowy (J m-2);

h) luminancja energetyczna (L): strumień energetyczny (promienisty) lub moc wyjściowa (wypromieniowana) w jednostkowym kącie bryłowym przez elementarną powierzchnię, wyrażona w watach na metr kwadratowy na steradian (W m-2 sr-1);

i) poziom: kombinacja natężenia napromienienia, napromienienia i luminancji energetycznej, na które narażony jest pracownik.

Artykuł  3

Wartości graniczne ekspozycji

1. Wartości graniczne ekspozycji dla promieniowania niekoherentnego (nielaserowego), innego niż emitowane przez naturalne źródła promieniowania optycznego, są określone w załączniku I.

2. Wartości graniczne ekspozycji dla promieniowania laserowego są określone w załączniku II.

SEKCJA  II

OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW

Artykuł  4

Określenie ekspozycji i ocena ryzyka

1. Wypełniając obowiązki określone w art. 6 ust. 3 i art. 9 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, pracodawca, w przypadku pracowników narażonych na promieniowanie optyczne emitowane przez sztuczne źródła, ocenia i, jeżeli to konieczne, dokonuje pomiaru lub obliczeń poziomów ekspozycji na promieniowanie optyczne, na jakie mogą być narażeni pracownicy, tak aby środki niezbędne do ograniczenia ekspozycji do mających zastosowanie poziomów mogły zostać określone i wprowadzone w życie. Metodologia stosowana do oceny, pomiaru lub obliczeń powinna być zgodna z normami Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej (IEC) w odniesieniu do promieniowania laserowego i zaleceń Międzynarodowej Komisji Oświetleniowej (CIE) oraz Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego (CEN) w odniesieniu do promieniowania niekoherentnego (nielaserowego). W przypadkach ekspozycji, które nie są objęte tymi normami i zaleceniami, i do czasu gdy odpowiednie normy lub zalecenia UE staną się dostępne, ocenę, pomiary lub obliczenia należy przeprowadzać, stosując dostępne wytyczne krajowe lub międzynarodowe oparte na naukowych podstawach. W obydwu przypadkach ekspozycji ocena może uwzględniać dane dostarczone przez producentów sprzętu, w przypadkach objętych odpowiednią dyrektywą wspólnotową.

2. Wypełniając obowiązki określone w art. 6 ust. 3 i art. 9 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, pracodawca, w przypadku pracowników narażonych na promieniowanie optyczne emitowane przez źródła naturalne, dokonuje oceny ryzyk dla zdrowia i bezpieczeństwa, tak aby środki niezbędne do zminimalizowania tego ryzyka mogły zostać określone i wprowadzone w życie.

3. Ocenę, pomiar lub obliczenia, o których mowa w ust. 1, oraz ocenę, o której mowa w ust. 2, planują i przeprowadzają kompetentne służby lub osoby w odpowiednich przedziałach czasowych, uwzględniając w szczególności postanowienia art. 7 i 11 dyrektywy 89/391/EWG dotyczące niezbędnych kompetentnych służb lub osób oraz konsultacji i udziału pracowników. Dane otrzymane z tych ocen, włącznie z danymi uzyskanymi z pomiaru lub obliczeń poziomu ekspozycji, o których mowa w ust. 1, przechowuje się w odpowiedniej postaci, umożliwiającej konsultację na późniejszym etapie.

4. Zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy 89/391/EWG, dokonując oceny ryzyka, pracodawca jest obowiązany zwrócić szczególną uwagę na:

a) poziom, zakres długości fal oraz czas trwania ekspozycji na promieniowanie optyczne emitowane przez sztuczne źródła;

b) ekspozycję na promieniowanie optyczne emitowane przez naturalne źródła;

c) wartości graniczne ekspozycji określone w art. 3 niniejszej dyrektywy;

d) wszelkie skutki dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników należących do grup ryzyka o szczególnej wrażliwości;

e) wszelkie możliwe skutki dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, wynikające z interakcji w miejscu pracy między promieniowaniem optycznym a chemicznymi substancjami fotouczulającymi;

f) wszelkie pośrednie skutki, takie jak czasowe oślepienie, eksplozja lub pożar;

g) istnienie wyposażenia zastępczego, przeznaczonego do ograniczenia poziomów ekspozycji na promieniowanie optyczne;

h) odpowiednie informacje uzyskane w wyniku profilaktycznych badań lekarskich, w tym, w miarę możliwości, na informacje opublikowane;

i) wielorakie źródła narażenia na promieniowanie optyczne;

j) klasyfikację zastosowaną dla lasera, określoną zgodnie z odpowiednią normą IEC, oraz w odniesieniu do każdego sztucznego źródła, co do którego istnieje prawdopodobieństwo spowodowania uszkodzenia podobnego do tego, jakie może spowodować laser klasy 3B lub 4 - każdą podobną klasyfikację;

k) informacje dostarczone przez producentów źródeł promieniowania optycznego i związanego z nimi wyposażenia roboczego, zgodnie z odpowiednimi dyrektywami wspólnotowymi.

5. Pracodawca jest zobowiązany posiadać ocenę ryzyka, zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) dyrektywy 89/391/EWG, i określić, jakie środki należy podjąć zgodnie z art. 5 i 6 niniejszej dyrektywy. Ocenę ryzyka zapisuje się na odpowiednim nośniku, zgodnie z krajowym prawem i praktyką; może ona zawierać uzasadnienie pracodawcy stwierdzające, że charakter i zakres ryzyka związanego z promieniowaniem optycznym powoduje, że dalsza szczegółowa ocena ryzyka jest zbędna. Ocenę ryzyka należy systematycznie aktualizować, w szczególności, jeżeli nastąpiły istotne zmiany, które mogły spowodować, że ocena stała się nieaktualna, lub jeżeli wyniki badań lekarskich wskazują na konieczność aktualizacji.

Artykuł  5

Przepisy mające na celu unikanie lub ograniczanie ryzyka

1. Uwzględniając postęp techniczny i dostępność środków kontroli ryzyka w miejscu jego powstawania (u źródła), należy eliminować lub ograniczać do minimum ryzyko wynikające z narażenia na promieniowanie optyczne.

Ograniczenie ryzyka związanego z narażeniem na promieniowanie optyczne opiera się na ogólnych zasadach dotyczących zapobiegania określonych w dyrektywie 89/391/EWG.

2. W przypadku gdy ocena ryzyka przeprowadzona zgodnie z art. 4 ust. 1 w odniesieniu do pracowników narażonych na promieniowanie optyczne emitowane przez sztuczne źródła wykazuje, że wartości graniczne ekspozycji mogą zostać przekroczone, pracodawca opracowuje i wprowadza w życie plan działania obejmujący środki techniczne lub organizacyjne, uwzględniając w szczególności:

a) inne metody pracy, ograniczające ryzyko związane z promieniowaniem optycznym;

b) dobór sprzętu o niższym poziomie emisji promieniowania optycznego, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy;

c) środki techniczne mające na celu redukcję emisji promieniowania optycznego, w tym, tam, gdzie jest to konieczne, zastosowanie blokad, ekranowania lub podobnych mechanizmów ochrony zdrowia;

d) właściwe programy konserwacji sprzętu roboczego, miejsc pracy i systemów stanowisk pracy;

e) projektowanie i rozmieszczenie miejsc pracy i stanowisk pracy;

f) ograniczenie czasu trwania i poziomu ekspozycji;

g) dostępność właściwie dobranych środków ochrony indywidualnej;

h) instrukcje producentów sprzętu, w przypadkach objętych odpowiednimi dyrektywami wspólnotowymi.

3. W przypadku gdy ocena ryzyka przeprowadzona zgodnie z art. 4 ust. 2 wskazuje na ryzyko pracowników eksponowanych na promieniowanie optyczne emitowane przez źródła naturalne, pracodawca opracowuje i wprowadza w życie plan działania obejmujący środki techniczne lub organizacyjne w celu ograniczenia do minimum ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa.

4. Na podstawie oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z art. 4, miejsca pracy, w których pracownicy mogliby być narażeni na promieniowanie optyczne emitowane przez sztuczne źródła, którego poziomy przekraczają wartości graniczne ekspozycji, powinny zostać odpowiednio oznakowane zgodnie z dyrektywą Rady 92/58/EWG z dnia 24 czerwca 1992 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących znaków bezpieczeństwa i/lub zdrowia w pracy (dziewiąta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)⁽¹¹⁾. Obszary, o których mowa, powinny zostać określone, a dostęp do nich ograniczony, tam, gdzie jest to technicznie możliwe i tam, gdzie istnieje ryzyko, że wartości graniczne ekspozycji mogą zostać przekroczone.

5. Jeżeli, pomimo środków podjętych przez pracodawcę w stosunku do sztucznych źródeł promieniowania optycznego w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą, wartości graniczne ekspozycji zostaną przekroczone, pracodawca podejmuje natychmiastowe działanie w celu ograniczenia ekspozycji poniżej wartości granicznej ekspozycji. Pracodawca ustala przyczyny przekroczenia wartości granicznych ekspozycji oraz dostosowuje środki ochrony i środki zapobiegawcze, tak aby zapobiec ich ponownemu przekroczeniu. W żadnym przypadku ekspozycja pracowników nie przekroczy wartości granicznych ekspozycji.

6. Zgodnie z art. 15 dyrektywy 89/391/EWG, pracodawca dostosowuje środki, określone w niniejszym artykule, do potrzeb pracowników należących do grup szczególnego ryzyka.

Artykuł  6

Informowanie i szkolenie pracowników

Bez uszczerbku dla art. 10 i 12 dyrektywy 89/391/EWG, pracodawca zapewnia pracownikom, narażonym w pracy na ryzyko związane z promieniowaniem optycznym, i/lub ich przedstawicielom uzyskanie wszelkich niezbędnych informacji i szkolenie dotyczące wyników oceny ryzyka, o której mowa w art. 4 niniejszej dyrektywy, w szczególności dotyczących:

a) środków podjętych w celu wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy;

b) wartości granicznych ekspozycji i związanego z nimi potencjalnego ryzyka;

c) wyników ocen, pomiarów lub obliczeń, dotyczących poziomów ekspozycji na promieniowanie optyczne, przeprowadzonych zgodnie z art. 4 niniejszej dyrektywy, wraz z wyjaśnieniem ich znaczenia oraz potencjalnego ryzyka;

d) sposobu wykrywania niekorzystnych skutków dla zdrowia wynikających z ekspozycji i sposobu ich zgłaszania;

e) okoliczności, w których pracownicy uprawnieni są do profilaktycznych badań lekarskich;

f) bezpiecznych sposobów wykonywania pracy, ograniczających do minimum ryzyko związane z ekspozycją;

g) właściwego stosowania odpowiednich środków ochrony indywidualnej.

Artykuł  7

Konsultacje i udział pracowników

Konsultacje i udział pracowników lub ich przedstawicieli w sprawach, których dotyczy niniejsza dyrektywa, odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.

SEKCJA  III

PRZEPISY RÓŻNE

Artykuł  8

Profilaktyczne badania lekarskie

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 14 dyrektywy 89/391/EWG, Państwa Członkowskie przyjmą przepisy w celu zapewnienia odpowiednich profilaktycznych badań lekarskich pracowników, w przypadku gdy wyniki oceny ryzyka przewidzianej w art. 4 niniejszej dyrektywy wskazują na znaczące ryzyko dla ich zdrowia. Przepisy te, w tym wymagania określone w zakresie dokumentacji medycznej i jej dostępności, wprowadza się zgodnie z krajowym prawem lub praktyką.

2. Państwa Członkowskie stwarzają warunki w celu zapewnienia sporządzania i aktualizacji indywidualnej dokumentacji medycznej każdego pracownika, który poddał się profilaktycznym badaniom lekarskim zgodnie z ust. 1. Dokumentacja medyczna zawiera podsumowanie wyników przeprowadzonych profilaktycznych badań lekarskich. Prowadzi się ją w odpowiedniej formie, umożliwiającej późniejsze konsultacje, z uwzględnieniem wymogów wszelkiej poufności. Kopia odpowiedniej dokumentacji jest przekazywana właściwym organom na żądanie, z uwzględnieniem wymogów poufności. Indywidualnym pracownikom udostępnia się na żądanie dokumentację medyczną dotyczącą ich stanu zdrowia.

3. W przypadku gdy w wyniku profilaktycznych badań lekarskich stwierdzono, że pracownik zachorował na określoną chorobę lub poniósł uszczerbek na zdrowiu, które w opinii lekarza lub specjalisty medycyny pracy są wynikiem narażenia na promieniowanie optyczne w pracy:

a) lekarz lub inna osoba o odpowiednich kwalifikacjach zawiadamia pracownika o wynikach, które dotyczą go osobiście. Pracownik powinien, w szczególności, otrzymać informację i poradę dotyczącą wszelkich badań lekarskich, którym powinien się poddać po ustaniu narażenia;

b) pracodawca jest informowany o wszelkich istotnych wynikach profilaktycznych badań lekarskich, z uwzględnieniem wymogów tajemnicy lekarskiej;

c) pracodawca:

– dokonuje przeglądu oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z art. 4,

– dokonuje przeglądu środków podjętych w celu eliminacji lub zmniejszenia ryzyka zgodnie z art. 5,

– uwzględnia porady specjalisty medycyny pracy lub innej odpowiednio wykwalifikowanej osoby, lub właściwych organów, przy wprowadzaniu jakiegokolwiek środka wymaganego w celu eliminacji lub zmniejszenia ryzyka zgodnie z art. 5, włącznie z możliwością przeniesienia pracownika do innej pracy, gdzie nie występuje ryzyko ekspozycji na promieniowanie optyczne przekraczające odpowiednie wartości graniczne ekspozycji, oraz

– organizuje okresowe profilaktyczne badania lekarskie i zapewnia przegląd stanu zdrowia każdego innego pracownika, który jest podobnie narażony. W takich przypadkach lekarz właściwej specjalności lub specjalista medycyny pracy, lub właściwe organy mogą zaproponować, aby narażone osoby poddały się badaniom lekarskim.

Artykuł  9

Sankcje

Państwa Członkowskie przewidują odpowiednie sankcje, które stosuje się w przypadku naruszenia ustawodawstwa krajowego, przyjętego zgodnie z niniejszą dyrektywą. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł  10

Zmiany techniczne

1. Wszelkie modyfikacje wartości granicznych ekspozycji określonych w załącznikach przyjmuje Parlament Europejski i Rada, zgodnie z procedurą określoną w art. 137 ust. 2 Traktatu.

2. Zmiany załączników o ściśle technicznym charakterze, zgodne z:

a) przyjęciem dyrektyw w dziedzinie technicznej harmonizacji i normalizacji w odniesieniu do projektowania, budowy, wytwarzania lub konstrukcji sprzętu roboczego i/lub miejsc pracy;

b) postępem technicznym, zmianami w najbardziej odpowiednich zharmonizowanych normach europejskich lub specyfikacjach międzynarodowych i nowymi odkryciami naukowymi, dotyczącymi narażenia na promieniowanie optyczne w związku z wykonywanym zawodem, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 11 ust. 2.

Artykuł  11

Komitet

1. Komisja jest wspierana przez Komitet, określony w art. 17 dyrektywy 89/391/EWG.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem postanowień jej art. 8.

Okres, o którym mowa w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE, wynosi trzy miesiące.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

SEKCJA IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł  12

Sprawozdania

Co pięć lat Państwa Członkowskie przedkładają Komisji sprawozdania z praktycznego wdrażania niniejszej dyrektywy, wskazując stanowiska partnerów społecznych.

Co pięć lat Komisja informuje Parlament Europejski, Radę, Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy o treści tych sprawozdań, o swojej ocenie rozwoju sytuacji w tej dziedzinie oraz o wszelkich działaniach, które mogą być uzasadnione w świetle nowej wiedzy naukowej.

Artykuł  13

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, niezbędne do stosowania niniejszej dyrektywy do ...^(*). Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o przyjmowanych lub już przyjętych tekstach przepisów prawa krajowego w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł  14

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł  15

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w ..., dnia ...

W imieniu Parlamentu Europejskiego	W imieniu Rady
...	...
Przewodniczący	Przewodniczący

______

^(*) 4 lata od wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

⁽¹⁾ Dz.U. C 77 z 18.3.1993, str. 12 oraz Dz.U. C 230 z 19.8.1994, str. 3.

⁽²⁾ Dz.U. C 249 z 13.9.1993, str. 28.

⁽³⁾ Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 20 kwietnia 1994 r. (Dz.U. C 128 z 9.5.1994, str. 146) potwierdzona w dniu 16 września 1999 r. (Dz.U. C 54 z 25.2.2000, str. 75), wspólne stanowisko Rady z dnia 18 kwietnia 2005 r. oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia ...... (dotychczas niepublikowane w Dzienniku Urzędowym).

⁽⁴⁾ Dz.U. C 260 z 15.10.1990, str. 167.

⁽⁵⁾ Dz.U. L 177 z 6.7.2002, str. 13.

⁽⁶⁾ Dz.U. L 42 z 15.2.2003, str. 38.

⁽⁷⁾ Dz.U. L 159 z 30.4.2004, str.1, sprostowana w Dz.U. L 184 z 24.5.2004, str. 1.

⁽⁸⁾ Dz.U. L 183 z 29.6.1989, str.1. Dyrektywa zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, str.1).

⁽⁹⁾ Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

⁽¹⁰⁾ Dz. U. C 321 z 31.12.2003, str. 1.

⁽¹¹⁾ Dz.U. L 245 z 26.8.1992, str. 23.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK  I

PROMIENIOWANIE OPTYCZNE NIEKOHERENTNE (NIELASEROWE)

grafika

ZAŁĄCZNIK  II

PROMIENIOWANIE OPTYCZNE LASEROWE

grafika

UZASADNIENIE RADY

I. WPROWADZENIE

Dnia 8 lutego 1993 r., na podstawie art. 118a Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Komisja przedłożyła Radzie wniosek dotyczący dyrektywy Rady w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi.

Wniosek ten miał stanowić uzupełnienie dyrektywy 89/391/EWG poprzez wyjaśnienie sposobu, w jaki niektóre z jej postanowień miały być stosowane w szczególnym przypadku narażenia na działanie czynników fizycznych.

Parlament Europejski oraz Komitet Ekonomiczno-Społeczny przedstawiły swoje opinie, odpowiednio, w dniach 20 kwietnia 1994 r. i 30 czerwca 1993 r. Parlament Europejski potwierdził pierwsze czytanie dnia 16 września 1999 r.⁽¹⁾.

Komisja przedłożyła zmieniony wniosek dnia 8 lipca 1994 r.

Po wejściu w życie Traktatu z Amsterdamu, podstawa prawna zmieniła się z dawnego art. 118a na art. 137 ust. 2, który przewiduje procedurę współdecydowania wraz z Parlamentem Europejskim oraz konsultacje z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów.

W piśmie z dnia 13 stycznia 2000 r. Komitet Regionów stwierdził, że nie przedłoży opinii w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy.

Główną cechą wniosku było połączenie w jednym instrumencie czterech rodzajów czynników fizycznych (hałasu, wibracji mechanicznych, promieniowania optycznego i pól elektromagnetycznych), z których każdy byłby przedmiotem oddzielnego załącznika.

Z uwagi na bardzo odmienne właściwości czterech wymienionych czynników fizycznych, w 1999 r. podjęto decyzję o kontynuowaniu postępowania na podstawie odrębnych dyrektyw. Dyrektywy dotyczące wibracji, hałasu i pól elektromagnetycznych zostały już przyjęte. Rada podjęła wówczas decyzję o skupieniu się na promieniowaniu optycznym, czwartym i ostatnim elemencie.

Rada przyjęła wspólne stanowisko dnia 18 kwietnia 2005 r., zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu.

II. CEL WNIOSKU

Wniosek dotyczący dyrektywy, po podziale pierwotnego wniosku, ma na celu zwiększenie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem wynikającym z narażenia na promieniowanie optyczne.

III. ANALIZA WSPÓLNEGO STANOWISKA

1. Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 137 ust. 1 Traktatu "Wspólnota wspiera i uzupełnia działania Państw Członkowskich w [...] polepszaniu w szczególności środowiska pracy w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników;" itd.

Artykuł 137 ust. 2 Traktatu stwierdza, że Rada: "może przyjąć, w drodze dyrektyw, minimalne wymagania stopniowo wprowadzane w życie, z uwzględnieniem warunków i norm technicznych istniejących w każdym z Państw Członkowskich".

Wspólne stanowisko Rady jest zgodne z celami art. 137 ust. 2 Traktatu w przedmiotowym zakresie, ponieważ ma ono wprowadzić minimalne wymagania w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem wynikającym z narażenia na promieniowanie optyczne.

Ponadto wspólne stanowisko uwzględnia cele przedstawione przez Komisję i poparte przez Parlament, pomimo innej struktury wynikającej z podziału pierwotnego wniosku. Zawiera ono wiele zmian wynikłych z pierwszego czytania wniosku Komisji w Parlamencie.

2. Struktura i elementy kluczowe

2.1 Struktura ogólna

Struktura ogólna wspólnego stanowiska, na przykład wprowadzenie maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji, artykułów dotyczących informowania i szkolenia, konsultowania i udziału pracowników oraz przepisów różnych, ściśle wzoruje się na przepisach dyrektyw dotyczących wibracji, hałasu i pól elektromagnetycznych. Wspólne stanowisko jest również zgodne z ogólną strukturą zmienionego wniosku Komisji.

Zgodnie z art. 1, wspólne stanowisko odnosi się do narażenia zdrowia i bezpieczeństwa pracowników na ryzyko spowodowane negatywnymi skutkami promieniowania optycznego dla oczu i skóry. Nie ma rozróżnienia pomiędzy skutkami długotrwałymi a krótkotrwałymi, ponieważ zakres dyrektywy obejmuje zarówno ostre, jak i przewlekłe negatywne skutki dla zdrowia. Na przykład odzwierciedla to fakt, że nadmierna ekspozycja na promieniowanie ultrafioletowe może spowodować długotrwałe skutki takie, jak różne odmiany czerniaka.

2.2 Maksymalne dopuszczalne ekspozycje

Wspólne stanowisko opiera się na wprowadzeniu maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji (ELV), zgodnie z definicją zamieszczoną w art. 2 oraz wartościami podanymi w tabelach w Załącznikach zgodnie z art. 3. Powyższe wartości opierają się zasadniczo na zaleceniach Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony przed Promieniowaniem Niejonizującym (ICNIRP). W dziedzinach, w których ICNIRP nie ustaliła żadnych wartości, zastosowano wartości ustalone przez Międzynarodową Komisję Elektrotechniczną (IEC). Te oparte na naukowych podstawach zalecenia, które są dość ostrożne, mają za zadanie zapobiegać ostrym i długotrwałym skutkom dla oczu i skóry, jakie mogą się pojawić przy skrajnie wysokich poziomach ekspozycji.

Wartości ELV zapisane w zaleceniach ICNIRP odpowiadają wartościom opracowanym przez inne niezależne doradcze organy naukowe działające w tej dziedzinie, w szczególności Amerykańską Konferencję Rządowych Przemysłowych Służb Medycznych (ACGIH), Narodową Radę Ochrony Radiologicznej (Zjednoczone Królestwo) oraz Radę Zdrowia Niderlandów (Gezondheidsraad). Wartości ELV dla promieniowania niespójnego, innego niż to emitowane przez naturalne źródła promieniowania optycznego, przedstawione zostały w Załączniku I, natomiast wartości ELV dla promieniowania laserowego przedstawione zostały w Załączniku II.

Stosowanie maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji i kontroli inżynieryjnej nie jest stosowne w przypadku ekspozycji na naturalne źródła promieniowania optycznego, a zatem środki zapobiegawcze, w tym informowanie i szkolenia pracowników, mają krytyczne znaczenie w ocenie zagrożenia i ograniczaniu ryzyka dotyczącego ekspozycji związanej z naturalnymi źródłami promieniowania optycznego (słońce, aktywność wulkaniczna, naturalne pożary, błyskawice itd.).

2.3 Określenie ekspozycji i ocena ryzyka

Przepisy art. 4 dotyczące ustalenia ekspozycji oraz oceny ryzyka stanowią kluczowy element wspólnego stanowiska. Istotnymi elementami oceny ryzyka, na które pracodawca zwraca szczególną uwagę, są między innymi pracownicy należący do grup szczególnego ryzyka oraz wielokrotne źródła ekspozycji (art. 4 ust. 4).

Artykuł 4 ust. 1 stanowi, że pracodawca ocenia oraz, w razie potrzeby, dokonuje pomiaru i/ lub obliczeń poziomów ekspozycji na promieniowanie optyczne. Powyższy artykuł zawiera instrukcje dotyczące metodologii, którą należy zastosować: jeżeli są dostępne, należy stosować standardy i zalecenia IEC, CIE lub CEN⁽²⁾, jeżeli nie są one dostępne, należy przestrzegać zaleceń krajowych lub międzynarodowych opartych na naukowych podstawach. Aby uniknąć zbędnych powtórzeń, ocena może uwzględniać dane dostarczone przez producentów sprzętu, jeżeli jest to ujęte w odpowiedniej dyrektywie wspólnotowej.

2.4 Działania, które należy podjąć po zdefiniowaniu ryzyka

Celem wspólnego stanowiska jest wyeliminowanie lub zmniejszenie do minimum ryzyka wynikającego z narażenia na promieniowanie optyczne. Artykuł 5 ust. 2 odnosi się do pracowników narażonych na sztuczne źródła promieniowania optycznego, natomiast art. 5 ust. 3 odnosi się do pracowników narażonych na naturalne źródła promieniowania optycznego. W obu przypadkach pracodawca opracowuje i wprowadza w życie program działań obejmujący środki techniczne i/lub organizacyjne.

W przypadku źródeł sztucznych, art. 5 ust. 2 odnosi się między innymi do innych metod pracy, doboru właściwego sprzętu, technicznych metod redukcji lub projektowania i rozmieszczenia miejsc pracy jako szczególnych elementów takiego planu działań. Wzorując się na koncepcji maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji, art. 5 ust. 5 wyraźnie stwierdza, że pracownicy nie mogą być narażeni na promieniowanie powyżej wartości ELV. Jednakże w przypadku przekroczenia wartości ELV pracodawca podejmuje natychmiastowe działania zmierzające do obniżenia ekspozycji poniżej tych wartości, ustala przyczyny przekroczenia wartości ELV oraz zmienia środki ochrony i środki zapobiegawcze w taki sposób, by uniknąć ponownego pojawienia się takich przypadków.

Kolejnym obowiązkiem powstającym w momencie zdefiniowania ryzyka jest identyfikacja, oznakowanie za pomocą stosownych znaków oraz ograniczenie dostępu do przedmiotowych obszarów (art. 5 ust. 4).

Przestrzeganie maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji w zakresie sztucznych źródeł optycznych oraz systematyczne zachowanie zapobiegawczego podejścia do źródeł naturalnych może zapewnić wyższy poziom ochrony przed wszelkimi możliwymi negatywnymi skutkami.

2.5 Główne różnice w stosunku do zmienionego wniosku Komisji

Główne różnice pomiędzy wspólnym stanowiskiem a zmienionym wnioskiem Komisji dotyczą:

- nowej struktury z uwagi na fakt, że kwestia promieniowania optycznego jest zawarta w określonej dyrektywie,

- zmiany struktury i definicji maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji, w tym wykreślenie wartości generujących działanie oraz poziomów progowych,

- tabel oraz przepisów zawartych w załącznikach, które są ściśle zgodne z zaleceniami

ICNIRP;

- odwołań do standardów, zaleceń oraz wytycznych opartych na naukowych podstawach dla celów oceny, pomiaru i obliczenia poziomów ekspozycji na sztuczne źródła promieniowania optycznego w kontekście oceny ryzyka;

- zniesienia wymogu, aby traktować pewne rodzaje działań jako stwarzające większe ryzyko oraz zgłaszać je odpowiednim władzom;

- udzielania osobom pracującym na zewnątrz takiego samego poziomu ochrony jak osobom pracującym w pomieszczeniach zamkniętych.

3. Zmiany Parlamentu Europejskiego w pierwszym czytaniu

Ponieważ wspólne stanowisko dotyczy wyłącznie promieniowania optycznego, niektóre zmiany Parlamentu Europejskiego nie mieszczą się w przedmiotowym kontekście. W związku z tym, przed przyjęciem wspólnego stanowiska, należało wziąć pod uwagę wyłącznie następujące zmiany: 1, 4- 21, 25, 27, 34-36.

3.1 Zmiany wprowadzone przez Parlament Europejski, przyjęte przez Radę

Zmiany 1, 5, 9, 14, 16 i 25 zostały w całości przyjęte we wspólnym stanowisku, jeżeli nie dosłownie, to przynajmniej co do istoty.

Ponadto zmiana 4 została częściowo uwzględniona w art. 2 lit. e). Jednakże zamiast tekstu zmiany 4 Rada wolała stwierdzić, że przestrzeganie maksymalnych dopuszczalnych ekspozycji zapewni pracownikom ochronę przed wszystkimi znanymi negatywnymi skutkami dla zdrowia.

Istotę zmiany 10 odzwierciedla art. 5 ust. 6, chociaż Rada nie uznała za stosowne odniesienia do wyłącznego celu środków zapobiegawczych dla grup szczególnego ryzyka.

Istota zmiany 12 została przyjęta w art. 5 ust. 1, w którym wspólne stanowisko obecnie dotyczy wyeliminowania lub zmniejszenia ekspozycji do minimum.

Zmiana 13 została częściowo przyjęta w art. 5 ust. 5. Rada nie widziała potrzeby szczególnego odniesienia się do środków zbiorowych, ponieważ pracodawca musi uwzględnić wszystkie możliwe środki zapobiegawcze, kiedy podejmuje działania zmierzające do zmniejszenia ekspozycji poniżej jej dopuszczalnych wartości.

Istota zmiany 17 została przyjęta w art. 4 ust. 4 lit. f), który zawiera wykaz różnorodnych możliwych pośrednich skutków ekspozycji na promieniowanie optyczne.

3.2 Zmiany wprowadzone przez Parlament Europejski, nie przyjęte przez Radę

Rada nie uznała za wskazane włączenia zmian 6, 7, 8, 11, 15, 18, 19, 20, 21, 27, 34, 35 i 36 do swojego wspólnego stanowiska z następujących powodów:

- nie było potrzeby podawania poziomu progowego albo wartości generujących działanie zawartych w poprawionym wniosku Komisji oraz w poprawkach 6 i 7, ponieważ respektowanie dopuszczalnych wartości ekspozycji zgodnie z zaleceniami ICNIRP już gwarantuje, że nie ma żadnych znanych negatywnych skutków dla zdrowia. W medycynie pracy jest niewiele dziedzin, które byłyby tak dokładnie zbadane jak promieniowanie optyczne lub w których panowałaby tak powszechna zgoda pomiędzy krajowymi i międzynarodowymi doradczymi organami ds. zdrowia w zakresie bezpiecznych poziomów ekspozycji,

- zmiana 8 nie została przyjęta, ponieważ odrębna definicja "oceny", poza przepisami dotyczącymi oceny zawartymi w art. 4, jest zbędna,

- zmiana 11 nie została przyjęta, ponieważ zgodnie z art. 4 należy oszacować ryzyko dla zdrowia pracownika, a nie poziom ekspozycji,

- zmiana 15 dotycząca opieki zdrowotnej nie została przyjęta, ponieważ Rada wolała ogólne odniesienie do art. 14 dyrektywy ramowej 89/391/EWG od nałożenia nadmiernie wiążącego obowiązku na pracowników. Jednakże art. 8 wspólnego stanowiska zawiera pewną ilość postanowień dotyczących ustaleń w zakresie opieki zdrowotnej,

- zmiany 18, 19 i 20 były zbędne, ponieważ wspólne stanowisko nie zawiera specjalnego przepisu dotyczącego derogacji lub zwolnień,

- Rada uznała standardowy zapis w art. 11 dotyczący Komitetu, który miałby wspierać Komisję za właściwy, i w związku z tym nie przyjęła zmiany 21.

- zmiana 27 była zbędna, ponieważ wspólne stanowisko nie zawiera specjalnego przepisu dotyczącego czynności niebezpiecznych.

- zmiany 34, 35 i 36 nie zostały przyjęte, ponieważ struktura Załączników została zmieniona zgodnie z zaleceniami ICNIRP.

IV. WNIOSEK

Rada uznaje, że, jako całość, wspólne stanowisko jest zgodne z podstawowymi celami zmienionego wniosku Komisji. Rada uznaje również, że, uwzględniając przygotowanie odrębnych tekstów w odniesieniu do każdego z czterech czynników fizycznych, uwzględniło ono główne cele, do których dążył Parlament Europejski w swoich zmianach do pierwotnego wniosku Komisji.

______

⁽¹⁾ Dz.U. C 54 z 25.2.2000, str. 75.

⁽²⁾ IEC: Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna,

CIE: Międzynarodowa Komisja ds. Oświetlenia,

CEN: Europejski Komitet Normalizacyjny.

• Identyfikator: Dz.U.UE.C.2005.172E.26
• Rodzaj: Informacja
• Tytuł: Wspólne stanowisko przyjęte przez Radę w celu przyjęcia dyrektywy 2005/…/WE Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiego z dnia … w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (promieniowaniem optycznym) (dziewiętnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG).
• Data aktu: 18/04/2005
• Data ogłoszenia: 12/07/2005