Etiopia dnia 22 marca 1979 r.,Seszele dnia 29 maja 1979 r.,
Republika Zielonego Przylądka dnia 30 lipca 1979 r.,
Burma dnia 7 marca 1980 r.,
Socjalistyczna Republika Wietnamu dnia 26 sierpnia 1980 r.
z następującymi oświadczeniami:
"1. Zakres przywilejów i immunitetów udzielonych członkom personelu administracyjnego i technicznego oraz członkom ich rodzin zgodnie z artykułem 37 ustęp 2 konwencji powinien być szczegółowo uzgodniony przez zainteresowane państwa.
2. Postanowienia artykułów 48 i 50 konwencji mają charakter dyskryminacyjny, który nie jest zgodny z zasadami równej suwerenności państw i ogranicza uniwersalizm konwencji. Rząd Socjalistycznej Republiki Wietnamu podtrzymuje stanowisko, że wszystkie państwa mają prawo do uczestnictwa w wymienionej konwencji.",
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna dnia 29 października 1980 r.,
Arabia Saudyjska dnia 10 lutego 1981 r.
z następującym zastrzeżeniem:
"1. Jeżeli władze Królestwa Arabii Saudyjskiej będą podejrzewać, że bagaż dyplomatyczny lub jakaś przesyłka zawiera materiały, które nie powinny być przesyłane w bagażu dyplomatycznym, władze te mogą zażądać otworzenia przesyłki w ich obecności i w obecności przedstawiciela wyznaczonego przez zainteresowaną misję dyplomatyczną. Jeżeli żądanie to zostanie odrzucone, bagaż lub przesyłka zostaną zwrócone.",
Sudan dnia 13 kwietnia 1981 r.
z następującymi zastrzeżeniami:
"Immunitety i przywileje dyplomatyczne przewidziane w artykule 37 ustęp 2 konwencji, uznane w prawie zwyczajowym i w praktyce przez państwa na rzecz szefów misji i członków personelu dyplomatycznego misji, nie mogą być przyznane przez Rząd Demokratycznej Republiki Sudanu innym członkom personelu misji, chyba że nastąpi to na zasadzie wzajemności. Rząd Demokratycznej Republiki Sudanu zastrzega sobie prawo do interpretacji artykułu 38 konwencji w ten sposób, że członkowi personelu dyplomatycznego, który jest obywatelem albo stałym mieszkańcem Sudanu, nie zapewni on immunitetu jurysdykcyjnego lub nietykalności, nawet jeżeli zakwestionowane czynności stanowią oficjalną działalność wykonywaną przez tego członka personelu dyplomatycznego w ramach jego zadań.",
Mozambik dnia 18 listopada 1981 r.
z następującymi oświadczeniami:
"Ludowa Republika Mozambiku korzysta z okazji, aby zwrócić uwagę na dyskryminacyjny charakter artykułów 48 i 50 niniejszej konwencji, które uniemożliwiają niektórym państwom przystąpienie do niej. Biorąc pod uwagę szeroki zasięg konwencji, mającej wpływ na interesy wszystkich państw na świecie, powinna ona być otwarta dla wszystkich państw. Ludowa Republika Mozambiku uważa, że wspólne uczestnictwo państw w konwencji nie oznacza oficjalnego uznania tych państw.",
Indonezja dnia 4 czerwca 1982 r.,
Republika Wysp Św. Tomasza i Książęcej dnia 3 maja 1983 r.
Zgodnie z artykułem 51 ustęp 2 konwencji weszła ona w życie w stosunku do wyżej wymienionych państw trzydziestego dnia po złożeniu odpowiedniego dokumentu przystąpienia.
Ponadto podaje się do wiadomości, co następuje:
- Arabska Republika Syryjska w ślad za dokumentem przystąpienia, złożonym dnia 4 sierpnia 1978 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 3, poz. 14), złożyła dnia 15 marca 1979 r. następujące oświadczenie:
"Wyłączenie przewidziane w artykule 36 ustęp 1 konwencji nie będzie miało zastosowania do członków personelu administracyjnego i technicznego misji, z wyjątkiem pierwszych sześciu miesięcy po ich przybyciu do państwa przyjmującego.",
- Chińska Republika Ludowa wycofała dnia 15 września 1980 r. zastrzeżenie zgłoszone do artykułu 37 ustępy 2, 3 i 4 konwencji (Dz. U. z 1976 r. Nr 17, poz. 110),
- Rząd Kiribati przesłał dnia 2 kwietnia 1982 r. notyfikację o sukcesji obowiązującej od daty uzyskania niepodległości,
- Rząd Tuvalu przesłał dnia 15 września 1982 r. notyfikację o sukcesji obowiązującej od daty uzyskania niepodległości.
