Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu opakowań. Bruksela.1960.10.06.

KONWENCJA CELNA

W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU OPAKOWAŃ

sporządzona w Brukseli dnia 6 października 1960 r.

W Imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

RADA PAŃSTWA

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 6 października 1960 roku została sporządzona w Brukseli Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu opakowań.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 25 maja 1965 roku.

(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru).

ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU OPAKOWAŃ

sporządzona w Brukseli dnia 6 października 1960 r.

KONWENCJA CELNA W SPRAWIE CZASOWEGO PRZYWOZU OPAKOWAŃ

Wstęp

Rządy sygnatariusze niniejszej Konwencji,

zebrane pod auspicjami Rady Współpracy Celnej i Umawiających się Stron Układu Ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu,

mając na względzie wyrażone przez przedstawicieli międzynarodowego handlu życzenie rozszerzenia stosowania zasad bezcłowego czasowego przywozu,

pragnąc ułatwić handel międzynarodowy,

przekonane, że przyjęcie ogólnych zasad bezcłowego czasowego przywozu opakowań przyniesie poważne korzyści dla międzynarodowego handlu,

uzgodniły, co następuje:

Rozdział  I.

Określenia.

Artykuł  1.

Dla celów niniejszej Konwencji rozumie się:

a) przez "opakowanie" - wszelkie przedmioty używane jako opakowanie lub przeznaczone do użycia jako opakowania w stanie, w jakim są przywożone, a w szczególności:

(i) przedmioty użyte lub przeznaczone do użycia jako zewnętrzne lub wewnętrzne opakowanie towaru;

(ii) przedmioty użyte lub przeznaczone do nawijania, składania lub umocowania towaru;

z wyłączeniem materiałów do opakowania przywożonych luzem (słoma, papier, wata szklana, wióry itp.) oraz z wyłączeniem wyposażenia transportowego, a w szczególności "pojemników" w rozumieniu artykułu 1 (b) Konwencji celnej w sprawie pojemników, podpisanej w Genewie 18 maja 1956 r.;

b) przez "należności przywozowe" - należności celne i wszystkie inne należności i podatki pobierane od przywozu lub w związku z przywozem, jak również wszelkie akcyzy i inne podatki wewnątrzkrajowe, którym podlegają towary przywożone, jednakże z wyłączeniem należności i opłat odpowiadających przybliżonym kosztom wyświadczonych usług i nie stanowiących pośredniej ochrony produktów krajowych lub podatków przywozowych o charakterze fiskalnym;

c) przez "odprawę warunkową" - czasowy przywóz wolny od należności przywozowych oraz zakazów i ograniczeń przywozowych, pod warunkiem powrotnego wywozu;

d) przez "opakowanie pełne" - opakowanie używane łącznie z towarem;

e) przez "towar opakowany" - towar w opakowaniu pełnym;

f) przez "osobę" - zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne.

Rozdział  II.

Zakres stosowania.

Artykuł  2.

Odprawę warunkową stosuje się do opakowań pod warunkiem, że dają się one zidentyfikować przy powrotnym wywozie oraz że:

a) przy przywozie opakowań pełnych - zostanie zgłoszone, że będą one powrotnie wywiezione jako puste lub pełne;

b) przy przywozie opakowań pustych - zostanie zgłoszone, że będą one powrotnie wywiezione jako pełne.

W obu tych przypadkach powrotny wywóz powinien być dokonany przez osobę, na rzecz której dokonana została odprawa warunkowa w przywozie.

Artykuł  3.

Postanowienia niniejszej Konwencji nie naruszają w niczym ustawodawstw Umawiających się Stron w zakresie pobierania należności przywozowych od towarów znajdujących się w opakowaniach.

Rozdział  III.

Warunki szczególne.

Artykuł  4.

Każda Umawiająca się strona zobowiązuje się we wszystkich przypadkach, w których uzna to za możliwe, nie wymagać ustanowienia zabezpieczenia, lecz zadowolić się zobowiązaniem do powrotnego wywozu opakowań.

Artykuł  5.

Powrotny wywóz opakowań odprawionych w przywozie warunkowo nastąpi w ciągu sześciu miesięcy w odniesieniu do opakowań pełnych, a trzech miesięcy w odniesieniu do opakowań pustych, licząc od daty przywozu. Z ważnych powodów terminy te będą mogły być przez władze celne kraju przywozu przedłużone w granicach okresów przewidzianych przez ustawodawstwo tego kraju.

Artykuł  6.

Powrotny wywóz opakowań odprawionych w przywozie warunkowo może nastąpić jednorazowo lub partiami i do każdego kraju oraz przez każdy urząd celny właściwy do takich czynności, nawet inny niż ten, przez który nastąpił przywóz.

Artykuł  7.

Opakowania odprawione w przywozie warunkowo nie mogą być nawet doraźnie użyte wewnątrz kraju przywozu, chyba że używa się je do wywozu towarów. W razie przywozu opakowań pełnych zakaz ten stosuje się od momentu opróżnienia opakowania z jego zawartości.

Artykuł  8.

1. W razie wypadku, który został należycie stwierdzony, powrotny wywóz opakowań poważnie uszkodzonych nie będzie wymagany, pomimo obowiązku powrotnego wywozu przewidzianego niniejszą Konwencją, jeżeli stosownie do decyzji władz celnych opakowania zostaną:

a) obciążone właściwymi należnościami przywozowymi albo

b) przekazane nieodpłatnie i bez żadnych obciążeń na rzecz Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu, albo

c) zniszczone pod urzędową kontrolą bez kosztów dla Skarbu Państwa kraju czasowego przywozu.

2. Gdy opakowania wprowadzone do kraju na okres czasowy nie będą mogły być wywiezione na skutek zajęcia dokonanego z wniosku osoby innej niż prywatna, obowiązek powrotnego wywozu zostanie zawieszony na czas trwania zajęcia.

Rozdział  IV.

Postanowienia różne.

Artykuł  9.

Każde pogwałcenie postanowień niniejszej Konwencji, każde podstawienie, fałszywe oświadczenie lub każda czynność powodująca nienależne przyznanie jakiejkolwiek osobie lub rzeczy korzyści wynikających z niniejszej Konwencji narazi sprawcę w kraju, gdzie dokonano takiego naruszenia, na sankcje przewidziane ustawodawstwem tego kraju, jak i na zapłatę odpowiednich należności przywozowych.

Artykuł  10.

Postanowienia niniejszej Konwencji nie stoją na przeszkodzie stosowaniu ograniczeń i kontroli wynikających z przepisów krajowych w zakresie moralności publicznej, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego albo z przepisów weterynaryjnych lub fitopatologicznych.

Artykuł  11.

Dla celów niniejszej Konwencji terytoria Umawiających się Stron, które tworzą unię celną albo ekonomiczną, mogą być traktowane jako jedno terytorium.

Artykuł  12.

Postanowienia niniejszej Konwencji wprowadzają minimum ułatwień i nie stoją na przeszkodzie stosowaniu większych ułatwień, jakie niektóre Umawiające się Strony przyznają lub mogą przyznać w przyszłości na mocy przepisów jednostronnych lub w wyniku umów dwustronnych albo wielostronnych.

Rozdział  V.

Postanowienia końcowe.

Artykuł  13.

1. Umawiające się Strony będą się zbierać, ilekroć będzie to konieczne dla zbadania warunków, w jakich stosuje się niniejszą Konwencję, a szczególnie dla podjęcia środków w celu zapewnienia jednolitej interpretacji i jednolitego stosowania niniejszej Konwencji.

2. Zebrania te będą zwoływane przez Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron i jeżeli Umawiające się Strony nie postanowią inaczej, będą się one odbywać w siedzibie Rady Współpracy Celnej. Zebranie Umawiających się Stron ustala swój regulamin wewnętrzny.

3. Umawiające się Strony podejmują decyzje większością dwóch trzecich Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu.

4. Umawiające się Strony nie mogą ważnie podejmować decyzji w żadnej sprawie, jeżeli więcej niż połowa z nich nie jest reprezentowana.

Artykuł  14.

1. Każdy spór pomiędzy Umawiającymi się Stronami w zakresie interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji będzie, w miarę możliwości, rozstrzygnięty w drodze bezpośrednich negocjacji pomiędzy zainteresowanymi stronami.

2. Każdy spór, który nie zostanie rozstrzygnięty w drodze bezpośrednich negocjacji, będzie przedstawiony przez zainteresowane strony Umawiającym się Stronom, które zbadają go i udzielą zaleceń w celu jego załatwienia.

3. Strony będące w sporze mogą umówić się wcześniej, że zalecenia Umawiających się Stron będą dla nich wiążące.

Artykuł  15.

1. Rząd każdego Państwa członka Rady Współpracy Celnej i każdego Państwa członka Organizacji Narodów Zjednoczonych lub jej instytucji wyspecjalizowanych może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji:

a) przez jej podpisanie bez zastrzeżenia ratyfikacji;

b) przez jej ratyfikację po podpisaniu z zastrzeżeniem ratyfikacji lub

c) przez przystąpienie do niej.

2. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu Rządów Państw, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, do dnia 31 marca 1961 r. w Brukseli w siedzibie Rady Współpracy Celnej. Po tej dacie będzie ona otwarta do przystąpienia.

3. W przypadku przewidzianym w ustępie 1 (b) niniejszego artykułu Konwencja będzie poddana ratyfikacji Państw sygnatariuszy zgodnie z ich przepisami konstytucyjnymi.

4. Rząd każdego Państwa, które nie jest członkiem organizacji wymienionych w ustępie 1 niniejszego artykułu i do którego Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej na wniosek Umawiających się Stron zwróci się z zaproszeniem, może stać się Umawiającą się Stroną niniejszej Konwencji, przystępując do niej po jej wejściu w życie.

5. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia będą składane u Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej.

Artykuł  16.

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie trzech miesięcy od czasu, gdy pięć spośród Państw, o których mowa w ustępie 1 artykułu 15 niniejszej Konwencji, podpisze ją bez zastrzeżenia ratyfikacji albo złoży swoje dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przystąpienia.

2. Dla każdego Państwa ratyfikującego Konwencję lub przystępującego do Konwencji po podpisaniu jej bez zastrzeżenia ratyfikacji przez pięć Państw albo po złożeniu przez nie dokumentów ratyfikacyjnych lub dokumentów przystąpienia, niniejsza Konwencja wejdzie w życie w trzy miesiące po złożeniu przez to Państwo dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

Artykuł  17.

1. Niniejsza Konwencja zawarta jest na czas nieoznaczony. Jednakże każda Umawiająca się Strona będzie mogła wypowiedzieć ją w każdej chwili po dacie jej wejścia w życie, ustalonej w artykule 16 niniejszej Konwencji.

2. Wypowiedzenie będzie notyfikowane pisemnym dokumentem, złożonym u Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej.

3. Wypowiedzenie nabiera mocy prawnej po sześciu miesiącach od otrzymania dokumentu wypowiedzenia przez Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej.

Artykuł  18.

1. Umawiające się Strony mogą zalecać zmiany niniejszej Konwencji.

2. Tekst każdego projektu zalecanej zmiany będzie zakomunikowany przez Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej wszystkim Umawiającym się Stronom, Rządom wszystkich innych Państw, które podpisały Konwencję lub do niej przystąpiły, Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych i Umawiającym się Stronom Układu Ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu.

3. Każdy projekt zmiany, podany do wiadomości stosownie do ustępu poprzedniego, będzie uważany za przyjęty, jeżeli żadna z Umawiających się Stron nie wniesie sprzeciwu w terminie sześciu miesięcy, licząc od daty, w której Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej przekaże projekt zmiany do wiadomości.

4. Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony, jeżeli przeciwko projektowi zmiany zostanie wniesiony sprzeciw. W braku sprzeciwu zmiana wejdzie w życie dla wszystkich Umawiających się Stron w trzy miesiące po upływie sześciomiesięcznego terminu przewidzianego w ustępie poprzednim.

5. Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony i inne Państwa, które podpisały Konwencję lub do niej przystąpiły, Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Umawiające się Strony Układu Ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu o zmianach przyjętych lub uważanych za przyjęte.

6. Uważa się, że każdy Rząd, który ratyfikuje niniejszą Konwencję albo do niej przystępuje, uznaje tym samym zmiany będące w mocy w dniu złożenia jego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.

Artykuł  19.

1. Każdy Rząd w chwili podpisywania Konwencji bez zastrzeżenia ratyfikacji albo w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia bądź kiedykolwiek później może oświadczyć drogą notyfikacji Sekretarzowi Generalnemu Rady Współpracy Celnej, że niniejsza Konwencja rozciąga się na wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe ponosi odpowiedzialność; na wymienionych terytoriach Konwencja zacznie obowiązywać w trzy miesiące od dnia otrzymania notyfikacji przez Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej, lecz nie przed wejściem w życie niniejszej Konwencji w odniesieniu do danego Rządu.

2. Każdy Rząd, który stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu przyjął niniejszą Konwencję dla terytorium, za którego stosunki międzynarodowe ponosi odpowiedzialność, może notyfikować Sekretarzowi Generalnemu Rady Współpracy Celnej, zgodnie z postanowieniami artykułu 17 niniejszej Konwencji, że terytorium to przestaje stosować Konwencję.

Artykuł  20.

1. Każda Umawiająca się Strona może w chwili podpisywania lub ratyfikacji niniejszej Konwencji albo przystępowania do niej oświadczyć, że uważa się za związaną postanowieniami artykułu 2 Konwencji tylko w odniesieniu do opakowań, które nie były przedmiotem kupna, najmu lub podobnej umowy zawartej przez osobę mającą siedzibę lub zamieszkałą na jej terytorium.

2. Każda Umawiająca się Strona, która wniosła zastrzeżenie stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu, będzie mogła w każdym czasie wycofać je drogą notyfikacji Sekretarzowi Generalnemu Rady Współpracy Celnej.

3. Żadne inne zastrzeżenie do niniejszej Konwencji nie będzie przyjęte.

Artykuł  21.

Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej zawiadomi wszystkie Państwa, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły, Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych i Umawiające się Strony Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu o:

a) podpisaniach, ratyfikacjach i przystąpieniach stosownie do artykułu 15;

b) dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji zgodnie z artykułem 16;

c) wypowiedzeniach notyfikowanych zgodnie z artykułem 17;

d) wejściu w życie każdej zmiany zgodnie z artykułem 18;

e) notyfikacjach otrzymanych zgodnie z artykułem 19;

f) oświadczeniach i notyfikacjach otrzymanych zgodnie z ustępami 1 i 2 artykułu 20.

Artykuł  22.

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych niniejsza Konwencja będzie zarejestrowana w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej.

(i) Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję.

(ii) Sporządzono w Brukseli dnia 6 października tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego roku w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty mają jednakową moc, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony u Sekretarza Generalnego Rady Współpracy Celnej. Sekretarz Generalny Rady Współpracy Celnej prześle wszystkim Państwom sygnatariuszom i Państwom, które do Konwencji przystąpiły, uwierzytelnione odpisy.

• Identyfikator: Dz.U.1965.43.269
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Konwencja celna w sprawie czasowego przywozu opakowań. Bruksela.1960.10.06.
• Data aktu: 06/10/1960
• Data ogłoszenia: 22/10/1965
• Data wejścia w życie: 29/06/1965