Rzesza Niemiecka-Polska. Zmiana przepisów wykonawczych Rozdział X Konwencji między Niemcami a Polską i W.M. Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec z dnia 21 kwietnia 1921 r. Berlin.1933.02.14.

UMOWA

między Polską a Niemcami, podpisana w Berlinie dnia 14 lutego 1933 r. o zmianie przepisów wykonawczych Rozdział X Konwencji między Niemcami a Polską i W. M. Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec z dnia 21 kwietnia 1921 r.

(Ratyfikowana zgodnie z ustawą z dnia 15 marca 1934 r. - Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 299).

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

MY, IGNACY MOŚCICKI,

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,

wszem wobec i każdemu zosobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

W dniu czternastym lutego tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku podpisana została w Berlinie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rzeszy Niemieckiej Umowa o zmianie przepisów wykonawczych, Rozdział X Konwencji między Niemcami a Polską i W. M Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec z dnia 21 kwietnia 1921 r. Umowa ta brzmi, jak następuje:

Przekład.

UMOWA

w sprawie zmiany Przepisów Wykonawczych, Rozdział X Konwencji między Niemcami a Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec, podpisanej w Paryżu 21 kwietnia 1921 r.

Polska i Wolne Miasto Gdańsk z jednej strony, a Niemcy z drugiej strony postanowiły przystąpić, zgodnie z artykułem 113 Konwencji w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec, zawartej w Paryżu 21 kwietnia 1921 r., do zmiany Przepisów Wykonawczych, Rozdział X, tej Konwencji.

Mianowani w tym celu Pełnomocnicy,

za Polskę:

p. Franciszek MOSKWA, Dyrektor Departamentu Ministerstwa Komunikacji, działający zgodnie z artykułem 104, ustęp 6, Traktatu Wersalskiego także w imieniu Wolnego Miasta Gdańska, o ile ono wchodzi w rachubę jako Strona Umawiająca się.

za Niemcy:

p. Dr. Paul ECKARDT, Poseł i Minister Pełnomocny, i

p. Carl SCHOLZ, Tajny Radca Rządu, Dyrektor Kolei Rzeszy,

postanowili po zbadaniu swych pełnomocnictw i uznaniu ich za dobre i należyte, co następuje:

§ 1.

Przeprowadzono zmiany w postanowieniach Rozdziału X Konwencji między Niemcami a Polską i Wolnem Miastem Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec, podpisanej w Paryżu 21 kwietnia 1921 r. Postanowienia, które zostały zmieniane otrzymały następujące brzmienie:

KOLEJE.

Do art. 28.

Pociągi tranzytowe przejeżdżać będą przez kraj tranzytowy, z zachowaniem składu, jaki miały w kraju wysyłającym, z wyjątkiem przypadku, gdyby ten lub ów wagon miał być wycofany z ruchu ze względów eksploatacyjnych.

W celu zmniejszenia postojów pociągów na stacjach zmiany personelu, konduktorzy bagażowi, konduktorzy wagonów sypialnych, palacze wagonów ogrzewczych, czyścicielki wagonów, służba wagonów restauracyjnych kolei wysyłającej, wykonywający swoje czynności w pociągach i w częściach pociągów osobowych, przeznaczonych do tranzytu uprzywilejowanego, będą mogli pozostawać w pociągu podczas przejazdu przez kraj tranzytowy.

Każdy z tych funkcjonarjuszów, z wyjątkiem personelu wagonów restauracyjnych, powinien posiadać zaświadczenie swej zwierzchności, stwierdzające jego zatrudnienie w ruchu tranzytowym z urzędu. Zaświadczenie to będzie upoważniało również do przekraczania granicy.

Zaświadczenie będzie zredagowane w języku niemieckim i polskim, podług odpowiednio przystosowanego wzoru, określonego w Umowie o wzajemnej komunikacji kolejowej z dnia 27 marca 1926 r. Sporządzone będzie ono na białym kartonie.

Personel wagonów restauracyjnych powinien posiadać karty tożsamości przewidziane w artykule 99, bez wiz (art. 102).

Dozorca parowozu kraju, wysyłającego będzie mógł konwojować parowóz zimny na obszarze tranzytowym. Dozorca ten powinien również posiadać dokument tożsamości, wydany przez jego zwierzchność.

Hamulec parowozu zimnego będzie w kraju tranzytowym obsługiwany przez funkcjonarjusza kolei tranzytowej.

Osoby, pełniące powyższe obowiązki, pozostawać będą pod dozorem celnym władz kraju tranzytowego. Do osób tych mają zastosowanie przepisy artykułu 4 co do zachowania się jakiego mają przestrzegać podróżni, korzystający z pociągów uprzywilejowanych, w czasie przejazdu przez kraj tranzytowy. Urzędnicy celni, konduktorzy bagażowi oraz hamulcowi kraju tranzytowego, konwojujący pociągi, będą czuwali, żeby przepisy, o których mowa, były przestrzegane przez wyżej wymieniony personel służbowy.

Do art. 29.

Pociąg uprzywilejowany, lub część pociągu uprzywilejowanego będzie mogła być skasowana w przyszłym okresie rozkładu jazdy, jeżeli w bieżącym okresie rozkładu jazdy, miejsca do siedzenia w wagonach pociągu uprzywilejowanego były zajęte w kraju tranzytowym przeciętnie tylko poniżej 60% w stosunku do miejsc, znajdujących się w wagonach.

Wagony będą mogły być zajęte przez podróżnych tylko w takim stopniu, żeby kontrola celna nie była krępowana.

Ilość pociągów, ustanowionych przy układaniu rozkładów jazdy, będzie mogła być zmieniona na żądanie jednej ze stron, nawet podczas bieżącego okresu rozkładu jazdy, a to na podstawie obopólnej zgody interesowanych zarządów.

Jeżeli dodatkowe pociągi towarowe będą uruchomiane w bardzo nieznacznych odstępach czasu po sobie, to interesowane zarządy kolejowe zbadają, czy nie należy zastąpić tych pociągów pociągami stałemi i to nawet w okresie bieżącym rozkładu jazdy.

Gdyby na linji, nieotwartej dla tranzytu uprzywilejowanego, ilość wagonów, przechodzących tranzytem codziennie była na tyle znaczna, że spowodowałaby konieczność częstego uruchomiania zwartych pociągów, wówczas interesowane zarządy, porozumieją się w celu uregulowania tego ruchu.

Do art. 30.

Przepisy wykonawcze unieważnione.

Do art. 31.

Interesowane Zarządy kolejowe umówią się na każdy okres rozkładu jazdy co do ilości wagonów w składach pociągów i w grupach wagonów.

Ilość osi określoną została w sposób następujący:

w pociągach pośpiesznych od 28 - 60;

w pociągach przyśpieszonych i w pociągach osobowych od 28 - 60;

w pociągach towarowych pośpiesznych od 60 -100;

w innych pociągach towarowych od 100 -120.

W granicach wogóle dozwolonej ilości osi można doczepiać wagony towarowe do pociągów pasażerskich w ilości nieprzenoszącej 12 osi, jeżeli te wagony są ładowne, nadają się do włączania do pociągów pasażerskich i są zaopatrzone w hamulce zespolone. Jeżeli ładowne wagony towarowe nie są zaopatrzone w hamulce zespolone, to ilość osi nie może przenosić 6.

Ilości powyższe mogą być za zgodą interesowanych zarządów zmienione.

Do art. 33.

W razie uszkodzenia wagonu (zagrzanie i t. p.) podczas tranzytu, należy analogicznie stosować przepisy Umowy o wzajemnem używaniu wagonów osobowych i bagażowych w komunikacji międzynarodowej (R. I. C.) i Umowy o wzajemnem używaniu wagonów towarowych w komunikacji międzynarodowej (R. I. V.).

Wagonów sypialnych nie zastępuje się. Jeżeli wagon sypialny nie może być natychmiast doprowadzony do stanu zezwalającego na jego dalszy bieg, to konduktor wagonu sypialnego pozostaje przy swym wagonie aż do jego wysłania. Nie wolno jednak konduktorowi wydalać się ze stacji, na której wagon sypialny został wyłączony z pociągu. Gdyby to było nieuniknionem, naprzykład dla zakupu żywności lub dla czegoś innego podobnego, wówczas konduktor powinien się zwrócić do zawiadowcy stacji o pośrednictwo i pomoc.

Przesyłki znajdujące się w wagonach bagażowych, które nie mogą być natychmiast doprowadzone do stanu zezwalającego na ich dalszy bieg, należy przeładować. Konduktor wagonu bagażowego pozostaje przy swym bagażu aż do jego wysłania. Do jego zachowania się w czasie pobytu w kraju tranzytowym stosują się wyżej wspomniane postanowienia, dotyczące konduktorów wagonów sypialnych.

Jeżeli wagony towarowe nie mogą być natychmiast doprowadzone do stanu zezwalającego na ich dalszy bieg, to należy z nich przesyłki natychmiast przeładować i dodać do pierwszego dalekobieżnego pociągu towarowego.

Do art. 34.

W razie przerwy ruchu lub trudności w ruchu należy dołożyć starań w tym względzie, żeby przeprowadzić pociągi dalej w sposób odpowiadający najbardziej celowi.

Przypuszczalny czas trwania przeprowadzania pociągów drogą okólną, należy natychmiast podać telegraficznie do wiadomości stacjom granicznym, położonym na obu końcach tej linji tranzytowej, na której zaszła przeszkoda, jak również właściwym dyrekcjom kolejowym.

Gdyby zaszła potrzeba skierowania pociągów linjami okólnemi, to interesowane zarządy kolejowe porozumieją się możliwie szybko co do środków, jakie należy przedsięwziąć. Rozkłady jazdy pociągów dodatkowych ustanowione zgóry na każdy okres rozkładu jazdy, mogą być wyzyskane do przeprowadzenia pociągów drogą okólną.

Do art. 35.

O każdym wypadku pociągu lub też części pociągu uprzywilejowanego, zaszłym w kraju tranzytowym, należy zawiadomić telegraficznie lub telefonicznie stacje graniczne, położone na obu końcach linji tranzytowej i właściwe Dyrekcje kolejowe.

Sposób udzielania sobie nawzajem pomocy zostanie ustanowiony w obopólnych układach eksploatacyjnych.

Pociąg ratunkowy będzie konwojowany przez komisarza kolejowego tego kraju, w którym wypadek się zdarzył.

Ten komisarz będzie odpowiedzialny za ścisłe przestrzeganie przepisów eksploatacyjnych kolei swego kraju, podczas jazdy pomiędzy granicą a miejscem wypadku.

Wobec tego drużyna pociągowa pociągu ratunkowego będzie obowiązana poddawać się rozkazom dotyczącym eksploatacji, które otrzyma od tego komisarza.

Rozporządzenia ogólne wydawać będzie na miejscu wypadku komisarz; co się tyczy samej akcji ratunkowej, to wykonanie jej będzie w ręku zwierzchnika pociągu ratunkowego.

Rannych podróżnych, którzy zdaniem lekarza mogą być przewożeni, należy na żądanie możliwie szybko odwieźć na stację zdawczo - odbiorczą, którą należy przedtem o tem zawiadomić. Powyższy przepis ma analogiczne zastosowanie do przewozu zwłok.

Do art. 36.

Co się tyczy przepisów o pomocy, jakiej należy udzielić personelowi kolejowemu, wagonów sypialnych i wagonów restauracyjnych, który uległ wypadkowi na służbie, to będą stosowane analogiczne postanowienia artykułu 14 Umowy o wzajemnej komunikacji kolejowej z dnia 27 marca 1926 r.

Stacja, która zgodnie z postanowieniami § 7 artykułu 36, jest obowiązana do wysyłania zawiadomień, prześle je drogą telegraficzną lub telefoniczną do stacyj granicznych położonych na obu końcach linji tranzytowej i do właściwych Dyrekcyj kolejowych.

Do art. 37.

1. Polska odda do rozporządzenia Niemiec:

pomiędzy Marienburgiem a Schneidemühl, przez Tczew Chojnice: druty telegraficzne Nr. 108/4961/108, 143/4959/143, 712/4963/712 i podwójny przewód telefoniczny Nr. 1006/4908/1006;

pomiędzy Dt. Eylau a Schneidemühl przez Toruń - Bydgoszcz: druty telegraficzne Nr. 141/4967/141 i 239/4965/239 oraz przewód telefoniczny Nr. 702/4910/702;

pomiędzy Marienburgiem i Lauenburgiem przez Gdańsk: drut telegraficzny Nr. 300/4957/300 i podwójny przewód telefoniczny Nr. 1005/ 4906/1005;

pomiędzy Dt. Eylau i Neu-Bentschen przez Toruń - Poznań - Zbąszyń: drut telegraficzny Nr. 707/3951/707.

2. Niemcy oddadzą do rozporządzenia Polsce:

pomiędzy Gardeją i Tczewem przez Marienburg: drut telegraficzny Nr. 4955/227/4955;

pomiędzy Dt. Eylau i Tczewem przez Marienburg: drut telegraficzny Nr. 228/4953 i podwójny przewód telefoniczny Nr. 618/10.

3. Przytoczone powyżej kombinacje łączności interesowane zarządy zmienią w razie potrzeby.

W razie potrzeby, każdy z zarządów kolejowych odda drugiemu do rozporządzenia miejsce na słupach kolejowych, niezbędne do zawieszania nowych drutów i przewodów, a mianowicie, stosownie do tego, jakie miejsce jest wolne. Miejsce to zostanie odstąpione bezpłatnie.

Każdy z interesowanych zarządów zawiesi na swem terytorjum nowe druty i przewody i wykona zmiany konstrukcyjne, ułatwiające inny sposób obsługi, jako też inne ulepszenia drutów i przewodów, wymienionych pod 1 i 2 na koszt tej strony, w której interesie druty mają być zawieszone, albo zmiany i ulepszenia dokonane. Strona wykonywająca budowę będzie obowiązana wykonywać robotę przewodów według uznanych zasad techniki i według przekazanych jej planów budowlanych (plany cewek Pupina i zabezpieczające od wpływów indukcji).

Aparaty telegraficzne i telefoniczne mogą być włączone w kraju tranzytowym do drutów i przewodów, wymienionych pod 1 i 2, tylko do celów kontroli ich działania.

Interesowane zarządy kolejowe porozumieją się co do urządzenia posterunków, przeznaczonych do kontrolowania prawidłowego działania telegrafów i telefonów.

4. Druty telegraficzne i telefoniczne utrzymywać będą Niemcy na terytorjum niemieckiem, a Polska na terytorjum polskiem i gdańskiem.

Niemcy płacić będą Polsce koszta utrzymania drutów i przewodów, znajdujących się na terytorjum polskiem lub gdańskiem, a oddanych do dyspozycji Niemiec. Polska płacić będzie Niemcom koszta utrzymania drutów i przewodów oddanych do dyspozycji Polsce. Koszta utrzymania za 1 klm drutu określa się na 13.50 złotych rocznie; płacić je należy w ratach kwartalnych. Rozrachunek ureguluje specjalne porozumienie. W kwocie powyższej zawierają się koszta utrzymania, rekonstrukcji i odnowienia linij o jakich mowa, jako też oprocentowanie kapitału włożonego w te linje.

Wyżej podana wysokość kosztów utrzymania będzie mogła być zmienioną na żądanie jednego z interesowanych zarządów.

Rozliczenia kosztów utrzymania będą dokonywały urzędy, wyznaczone przez zarządy kolejowe.

5) Gdyby uszkodzenie drutu telegraficznego albo przewodu telefonicznego nie zostało usunięte w przeciągu 72 godzin po zawiadomieniu, to, począwszy od następnego dnia po upływie tego terminu, z kwoty, należnej za utrzymanie, odliczoną zostanie za każdy dzień uszkodzenia 1/365-ta część opłaty, określonej pod liczbą 4.

Do art. 38.

Punkt 2.

2. Zdawanie kolei kraju tranzytowego bagażu i przesyłek expresowych, jak również zdawanie bagażu i przesyłek expresowych przez kolej kraju tranzytowego kolei sąsiedniej, odbywać się będzie stosownie do przepisów, zawartych w punktach 6 i 8.

Jeżeli chodzi o pociągi lub o części pociągów, służących do przewozu podróżnych w tranzycie uprzywilejowanym, konwojowanych w kraju tranzytowym przez konduktorów bagażowych w kraju wysyłającego, to bagaż, przesyłki expresowe, przyśpieszone przesyłki pośpieszne pozostają pod dozorem i odpowiedzialnością tych konduktorów bagażowych. Tych przesyłek nie będzie się zdawało faktycznie. Kolei tranzytowej będzie oddawany specjalny wykaz zdawczy bagażu i przesyłek expresowych, przewożonych w tranzycie uprzywilejowanym, sporządzony na formularzu przygotowanym w języku polskim i niemieckim, umówionym w taryfach, przewidzianych w art. 39, chyba, że zarządy kolejowe obu umawiających się Stron porozumieją się co do zastosowania wyjątków od tego przepisu.

Punkt 4.

4. Co się tyczy ruchu towarowego, to następujące zmiany zostaną wprowadzone do przepisów Międzynarodowej Konwencji Berneńskiej z 14 października 1890 roku o przewozie towarów kolejami, zmienionej i uzupełnionej Deklaracją Dodatkową z 20 września 1893 r. Układem Dodatkowym z 16 lipca 1895 roku, Konwencją Dodatkową z 16 czerwca 1898 roku i z 19 września 1906 r. (ta Konwencja, z dodatkowemi układami i uzupełnieniami, oznaczana będzie w niniejszych Przepisach Wykonawczych literami K. M.).

Do art. 1 K. M.

Postanowieniami taryf, wskazanych w art. 39, mogą być wprowadzone w zakres stosowania Konwencji, oprócz kolejowych także regularne komunikacje samochodowe, wodne lub powietrzne. Jednakże postanowienie niniejsze nie ma zastosowania do kraju tranzytowego.

Do art. 3 K. M.

Materjały samozapalne, lub zagrażające niebezpieczeństwem wybuchu, ciecze palne, jak również materjały trujące, żrące i wydające odór, będą dopuszczone do przewozu tranzytowego nawet w takim razie, jeżeli nie są wymienione w załączniku I do Postanowień Wykonawczych Międzynarodowej Konwencji Berneńskiej, albo jeżeli nie są dopuszczone do przewozu według przepisów tejże Konwencji.

Przewóz tranzytowy artykułów wyżej wymienionych podlega warunkom następującym:

a) wysyłane będą tylko przedmioty, dopuszczone do przewozu przez kolej kraju tranzytowego;

b) przepisy, obowiązujące w kraju tranzytowym będą przytem stosowane;

c) będą dopuszczone przedmioty, służące tylko do użytku cywilnego na obszarach, należących do Stron umawiających się;

d) do przesyłek powinna być dołączona deklaracja właściwej władzy Państwa, dla którego towar jest przeznaczony, stwierdzająca warunek wymieniony pod c). Deklaracja ta będzie oddawana na stacji wyjściowej kolei kraju tranzytowego;

e) postanowienia, odnoszące się do wysyłania przedmiotów wyżej wymienionych, nieodpowiadających warunkom podanym pod a) i b), będą zawierały taryfy wskazane w art. 39;

f) przewóz amunicji i wybuchowych materjałów wojskowych pociągami wojskowemi odbywać się będzie według Przepisów wykonawczych do art. 44.

Do art. 6 K. M,

a) Zamiast międzynarodowego listu przewozowego będzie używany list przewozowy kolei nadawczej. W komunikacji z Gdańska z przeznaczeniem do Polski będzie używany list przewozowy zredagowany w języku niemieckim i polskim.

Pod wyrazami "list przewozowy" będzie zamieszczone powołanie na niniejszą Konwencję;

b) wysyłający nie będzie miał prawa wskazywać drogę przewozu przez kraj tranzytowy; nie będzie on miał również prawa wskazywać stację graniczną, na której miałyby być wykonane formalności celne.

Wszelkie wskazówki, sprzeczne z niniejszym przepisem, będą uważane za nieistniejące.

Do art. 7 § 3 Postanowień wykonawczych K. M.

Dodatkowa opłata będzie obliczana według przepisów kolei nadawczej.

Do art. 8, ustęp (5) K. M.

Wtórniki listów przewozowych będą sporządzane i wydawane zgodnie z przepisami kolei nadawczej.

Do art. 9 K. M.

Jeżeli kolej przyjmie do przewozu towar z widocznemi śladami uszkodzenia, to może żądać, ażeby w liście przewozowym stan tego towaru był opisany w osobnej uwadze.

Do art. 10, ustęp (5) K. M.

Zamiast tych przepisów, będą miały zastosowanie przepisy kolei nadawczej. Dodaje się następujący ustęp (6):

Kolej żelazna odpowiada zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji za skutki zagubienia dokumentów, wymienionych w liście przewozowym i do niego dołączonych, lub złożonych na stacji granicznej, potrzebnych do załatwienia formalności ze strony władz celnych, akcyzowych, skarbowych, policyjnych lub innych władz administracyjnych.

Do art. 12 K. M.

a) do ustępu 4.

Zdanie pierwsze uzupełnia się następującem postanowieniem:

Do dopłaty różnicy, wynikającej z pobrania niedostatecznych opłat i do zapłaty procentów od sum, należnych z listu przewozowego będą miały zastosowanie przepisy kolei wysyłającej;

b) do § 5 ustęp (2) Postanowień Wykonawczych.

Zamiast tych postanowień będą miały zastosowanie przepisy kolei nadawczej.

Do art. 14 § 6 Postanowień Wykonawczych K. M.

Ustęp (3) zastępuje się następującem postanowieniem:

Prawa i przepisy regulaminowe każdego z Państw określają, w jakich rozmiarach koleje żelazne, jemu podległe, mogą wyznaczać terminy dodatkowe w następujących przypadkach:

w razie okoliczności nadzwyczajnych, mogących spowodować:

a) nadzwyczajne zwiększenie się przewozów,

lub

b) nadzwyczajne trudności w ruchu.

Terminy dodatkowe powinny być we wszystkich przypadkach określane ilością dni. Należy je ogłaszać i nie mogą one uzyskać ważności przed ich ogłoszeniem.

Ustęp (10) zastępuje się następującem postanowieniem:

Te dwa wyjątki nie odnoszą się do przesyłek pośpiesznych, dla których stacje nadania i przeznaczenia są otwarte w niedziele i w ustawowe dni świąteczne.

Do art. 15 K. M.

Zamiast tych postanowień będą miały zastosowanie przepisy kolei nadawczej.

Koleje kraju tranzytowego nie będą obowiązane uwzględniać zleceń dodatkowych nadawcy.

Do art. 18 K. M.

a) Ustęp (1) zastępuje się następującym tekstem:

Gdy przewóz natrafił na przeszkody lub został wstrzymany, a niema innej drogi przewozu, wówczas kolej jest obowiązaną zażądać wskazówek od nadawcy.

b) Ostatnie zdanie pod (3) zostaje zastąpione następującem postanowieniem:

W razie, gdyby towar został skierowany do miejsca przeznaczenia inną drogą, koszta dodatkowe mogłyby być z tego powodu pobrane tylko wtedy, gdyby te koszta były pobierane w przypadkach podobnych w ruchu wewnętrznym kolei nadawczej.

Do art. 25 K. M.

Ustęp (3) zastępuje się następującem postanowieniem:

Odpis tego protokółu należy na żądanie wręczyć osobie uprawnionej.

Do art. 26 K. M.

Art. 26 zostaje zastąpiony następującemi postanowieniami:

Reklamacje wnoszone drogą administracyjną. Osoby uprawnione do wnoszenia skargi sądowej.

1. Reklamacje kierowane drąga administracyjną, oparte na umowie o przewóz, powinny być wnoszone na piśmie do kolei określonej w art. 27.

2. Jeżeli reklamację wnosi nadawca, to powinien on przedstawić wtórnik listu przewozowego, gdy taki był sporządzony, odbiorca zaś list przewozowy. Prawo do wnoszenia reklamacji służy osobom, które mają prawo wystąpić ze skargą sądową przeciw kolei żelaznej zgodnie z ustępem (3).

3. Prawo do wniesienia skargi sądowej o zwrot kwoty zapłaconej z tytułu umowy o przewóz służy tylko tej osobie, która dokonała zapłaty.

4. Prawo do wniesienia skargi sądowej z tytułu zaliczeń (artykuł 13) służy tylko nadawcy.

5. Prawo do wniesienia przeciw kolei innych skarg sądowych, wynikających z umowy

o przewóz, służy;

nadawcy o tyle, o ile ma prawo zmienić umowę o przewóz według brzmienia artykułu 15;

odbiorcy od chwili, gdy otrzymał list przewozowy albo skorzystał z prawa, przysługującego mu na mocy art. 16 ustęp (2).

Wnosząc takie skargi sądowe, nadawca powinien przedstawić wtórnik listu przewozowego, jeżeli on został sporządzony. W braku wtórnika, nadawca może wnieść skargę przeciw kolei tylko wtedy, gdy go odbiorca do tego upoważnił, albo, gdy udowodni, że odbiorca odmówił przyjęcia towaru.

Do art. 27 K. M.

Ustęp (3) zastępuje się następującym tekstem:

Skargę o zwrot kwoty, zapłaconej z tytułu umowy o przewóz, można wnieść tylko przeciw tej kolei, która tę kwotę pobrała.

Skargę z tytułu zaliczeń (artykuł 13) można wnieść tylko przeciw kolei wysyłającej.

Inne skargi sądowe, wynikające z umowy o przewóz, można wnosić przeciw kolei wysyłającej przeciw kolei przeznaczenia, lub przeciw tej kolei, na której zaszedł fakt, dający podstawę do roszczenia. Wnoszący skargę ma prawo wyboru między wymienionemi kolejami.

Do art. 29 K. M.

Dodaje się następujący ustęp (2):

Jeżeli jednak personel kolejowy, na żądanie interesanta sporządza listy przewozowe, dokonywa tłumaczeń lub spełnia inne czynności, do których kolej żelazna nie jest obowiązana, to uważa się go za działającego z ramienia tej osoby, dla której te czynności spełnia.

Do art. 32 K. M.

Ustęp (1) § 8 Postanowień Wykonawczych uzupełnia się następującemi towarami:

świeże jarzyny; odpadki skór.

Do art. 34 K. M.

Dodaje się następujący ustęp (2):

Jeżeli, przy obliczaniu odszkodowania, trzeba przerachować pewne kwoty z waluty obcego Państwa, to dokonywa się tego przerachowania według kursu ważnego w dniu i miejscu zapłaty.

Do art. 35 K. M.

Dodaje się następujący ustęp (2):

Gdy maximum w ten sposób określone wynika z taryfy, mającej zastosowanie tylko na pewnej części przewozu, wówczas można się na to maximum powoływać tylko wtedy, gdy fakt, dający podstawę do odszkodowania, zaszedł na tej części przewozu.

Do art. 36 K. M.

Ustęp (1) Słowa "po upływie terminu dostawy" zastępuje się słowami "po zapłaceniu odszkodowania".

Do art. 38, § 9 Postanowień Wykonawczych K. M.

Obliczanie opłat, wymienionych w ustępach 2 i 3 odbywać się będzie według przepisów kolei nadawczej.

Do art. 40 K. M.

Między ustępami (2) i (3) wstawia się następujący nowy ustęp (3):

Odszkodowań, przewidzianych w ustępach (1) i (2) niniejszego artykułu, nie można łączyć z odszkodowaniami, któreby się należały za całkowite zaginięcie przesyłki. W razie częściowego zaginięcia, należy w danym razie wypłacić odszkodowanie za niezaginioną część przesyłki. W razie uszkodzenia, odszkodowania łączą się, gdy ten przypadek zachodzi z odszkodowaniem przewidzianem w art. 37.

Ustępy (3) i (4) zmieniają się na ustępy (4) i (5).

Do art. 42 K. M.

Zamiast tych postanowień mają zastosowanie przepisy kolei nadawczej.

Do art. 43 K, M.

Obecne postanowienie oznacza się jako ustęp (1).

Dodaje się ustępy (2) i (3) w następującem brzmieniu:

2) Gdy według okoliczności danego faktu, szkoda mogła powstać wskutek jednej z przyczyn, wymienionych pod 1), wówczas zachodzi domniemanie, że szkoda z tej przyczyny powstała.

3) Kolei nie może być zwolnioną od odpowiedzialności, jeżeli szkoda powstała z jej winy.

Do art. 44 K. M. ustęp (2), punkt 2.

Zamiast tych postanowień, będą stosowane przepisy kolei nadawczej.

Dodaje się pod punktem 5 następujące postanowienie:

5. W razie reklamacyj, mających na celu zwrot kwot zapłaconych, albo zaliczeń.

Do art. 45 K. M.

Zamiast postanowień objętych ustępami 1 - 2 będą miały zastosowanie następujące postanowienia:

1. Skargi z tytułu umowy o przewóz ulegają przedawnieniu po roku. To postanowienie nie ma zastosowania wtedy, gdy całkowite lub częściowe zaginięcie, uszkodzenie lub opóźnienie dostawy przesyłki zostało spowodowane złym zamiarem kolei żelaznej.

2. Termin przedawnienia liczy się:

a) co do roszczeń o odszkodowanie z powodu częściowego zaginięcia, uszkodzenia lub opóźnienia dostawy:

od dnia, w którym nastąpiło wydanie;

b) co do roszczeń o odszkodowanie z powodu całkowitego zaginięcia:

od dnia upłynięcia terminu dostawy;

c) co do roszczeń o zapłatę lub zwrot opłat przewozowych, o zwrot dopłat, należności dodatkowych i innych należności lub zaliczeń:

od dnia uiszczenia tych opłat, gdy zaś nie zostały uiszczone,

od dnia nadania przesyłki do przewozu;

d) co do roszczeń o zapłatę kwoty, żądanej przez władę celną:

od dnia zażądania przez władzę celną.

Dnia wskazanego jako początek terminu przedawnienia, nie wlicza się nigdy do tego terminu.

Do art. 47 K. M.

Rozdziału szkody dokonywa się proporcjonalnie do ilości kilometrów taryfowych.

Punkt 6.

6. Równocześnie ze zdaniem towarów kolei kraju tranzytowego, kolei wysyłająca powinna jej oddać dokument rachunkowy, którego treść będzie ustanowiona przez interesowane zarządy kolejowe (ceduła). Ceduły należące do jednego wagonu, załadowanego drobnicą, należy oddawać pod osobną opaską.

Zdawanie towarów przez kolej nadawczą kolei kraju tranzytowego, jak również zdawanie towarów przez kolej kraju tranzytowego następnej kolei, uskuteczniane będzie na stacjach zdawczo - odbiorczych na podstawie list pociągowych, co do ilości których porozumieją się zarządy kolejowe.

Fakt zdania należy stwierdzić przez odbicie datownika stacji granicznej na dokumentach przewozowych.

Ta formalność nie dotyczy kwitów bagażowych.

Punkt 7.

7. Zarządy kolejowe wprowadzą w ruchu pasażerskim, stosownie do potrzeb komunikacji, prócz biletów kartonowych i specjalnych biletów blankietowych inne bilety specjalne, które zostaną określone w taryfach wskazanych w art. 39.

Do przewozu bagażu będą używane specjalne zeszyty kwitów bagażowych, do przewozu przesyłek expresowych listy expresowe, których specjalne oznaczenie określone zostanie w taryfach wskazanych w art. 39, oraz osobne księgi nadania.

Bilety, listy expresowe jak również listy przewozowe należy sporządzać i wypełniać tylko w języku kraju wysyłającego.

Co się tyczy ceduł, kwitów bagażowych, dokumentów zdawczych i innych dokumentów, które mogłyby być sporządzane przez stacje zdawcze, to ich formularze zostaną ułożone w języku niemieckim i polskim. Adnotacje odręczne należy czynić w języku kraju kolei wysyłającej, literami łacińskiemi. Stacje kolejowe kraju tranzytowego będą oznaczone ich nazwami obowiązującemi w kraju tranzytowym. Zarządy interesowanych kolei ustanowią za wspólnem porozumieniem wzory formularzy, jak również i ilość kopij, jaka powinna być wręczona przy zdawaniu.

Punkt 8.

8. Zdawanie wagonów zaplombowanych odbywać się będzie "symbolicznie", bez stwierdzenia ładunku. Plomby nałożone przez kolej nadawczą, uznane będą za ważne przez kolej kraju tranzytowego, która naogół nie będzie nakładała plomb dodatkowych.

Wszelkie inne przesyłki, z wyjątkiem wagonów zaplombowanych, będą zdawane faktycznie, t. j. ze sprawdzeniem ładunków.

W ten sam sposób postępować należy w razie, gdyby było widocznem, że zawartość wagonów zaplombowanych częściowo zaginęła, lub doznała uszkodzenia.

We wszystkich przypadkach, gdy zdanie towarów przez kolej kraju tranzytowego kolei sąsiedniej odbędzie się symbolicznie, i jeżeli plomby kolei nadawczej nie zostały uszkodzone, to domniemywać się będzie w razie braku dowodu przeciwnego, że zaginięcie całkowite, albo częściowe, nie powstało podczas przewozu przez obszar tranzytowy. We wszelkich przypadkach, gdy plomby kolei wysyłającej zostały uszkodzone, domniemywać się będzie w razie braku dowodów przeciwnych, że zaginięcie całkowite, lub częściowe, nastąpiło podczas przewozu przez obszar tranzytowy.

Gdyby dla jakiegokolwiek powodu, kolej kraju tranzytowego uważała za potrzebne sprawdzić przesyłki, lub otworzyć wagon, te czynności te zostaną wykonane, o ile możności, na stacji granicznej w obecności urzędników obu interesowanych zarządów.

Protokół podpisany przez obie strony określi stwierdź one nieprawidłowości.

Zarząd, załatwiający roszczenia o odszkodowanie, rozstrzyga samodzielnie w przypadkach, gdy chodzi o kwoty nie przenoszące 500 mk niemieckich; co do odszkodowań, przewyższających tę kwotę, potrzebna jest zgoda drugiego zarządu interesowanego. Na wniosek jednego z interesowanych zarządów wysokość kwoty maksymalnej może być inaczej określona.

Jeżeli drugi zarząd interesowany nie zgodził się na załatwienie roszczenia o odszkodowanie, to w razie przegrania procesu przez zarząd załatwiający roszczenie, koszta procesu ponosi drugi zarząd.

Zapisanie na ciężar drugiego zarządu może bez względu na wysokość, nastąpić jedynie za jego zgodą. Gdyby nie doszło do porozumienia, wówczas powzięcie decyzji będzie oddane specjalnej konferencji, która zostanie zwołana i jej skład ustanowiony w porozumieniu obu zarządów.

Punkt 9.

9. Wagony, naładowane przesyłkami drobnemi, powinny być wyzyskane przynajmniej do 2.000 kg, naładowane wyłącznie przesyłkami pośpiesznemi przynajmniej do 1.500 kg.

Przepis ten nie będzie stosowany do wagonów, naładowanych towarami przestrzennemi, wypełniającemi całkowicie wnętrzne wagonu, jak również do wagonów naładowanych żywnością i towarami ulegającemi łatwo zepsuciu, jeżeli podłoga wagonu została całkowicie wyzyskaną.

Punkt 10.

10. Konwojowanie przesyłek, jak też ilość konwojowych powinny być ograniczone do niezbędnego minimum. Kolej kraju tranzytowego nie może odmówić przyjęcia konwojowych, dopuszczonych przez kolej wysyłającą.

Każdy konwojowy powinien mieć bilet, odpowiadający postanowieniom taryf, wskazanych w art. 39 i posiadać taki dowód tożsamości bez wizy (art. 102), jaki jest przepisany w art. 99.

Punkt 11.

11. Konduktorzy wagonów sypialnych, palacze wagonów ogrzewczych, służba wagonów restauracyjnych, konduktorzy bagażowi jako też czyścicielki wagonów, jeżeli spełniają służbowo swoje czynności, korzystają z bezpłatnego przejazdu.

Punkt 12.

12. Przesyłki służbowe będą przesyłane za służbowym kwitem przesyłkowym, albo za służbowym listem przewozowym.

Koszta przewozu tych przesyłek nie powinny za przewóz tranzytowy przewyższać opłat, ustanowionych w taryfie kolei kraju tranzytowego. Należności stacyjne nie będą pobierane.

Graniczna stacja zdawczo - odbiorcza będzie oddawała zarządowi kolei kraju tranzytowego kopję kwitu przesyłkowego albo służbowego listu przewozowego. Zamiast kopji stacja ta będzie mogła oddawać kolei tranzytowej cedułę.

Koleje kraju tranzytowego odpowiadać będą za przesyłki służbowe według przepisów, ustanowionych w niniejszej Konwencji dla komunikacji towarowej.

Do art. 39.

Punkt 1.

1. Opłaty, ustanowione dla kolei kraju tranzytowego, stanowią ich udziały w przewoźnem.

Należności przypadające kolejom kraju tranzytowego, określone będą według udziałów przyznanych drogom, uprawnionym do przewozu zgodnie z art. 22.

Co się tyczy rozrachunków, to zarządy kolejowe porozumieją się co do postanowień, któreby, o ile możności, wykluczały omyłki w przyszłości.

Następujące wyjątki będą dopuszczone:

A. Przewóz pasażerów, bagażu i przesyłek ekspresowych.

Jeżeli droga wybrana przez podróżnego (którego bagaż został lub nie został nadany), stała się niemożliwą do użycia, czy to w całości, czy częściowo, a podróżny jedzie dalej (z bagażem, lub bez bagażu), ażeby dojechać na stację przeznaczenia inną drogą, wskazaną mu przez kolej, to należy rozróżnić przypadki następujące:

a) jeżeli podróż napotkała na przeszkody na kolejach kraju tranzytowego, to otrzymają one tylko udziały, przypadające im za przewóz drogą, na którą bilet, lub też kwit bagażowy był wydany.

Jeżeli jednak droga, z której podróżny skorzystał, jest krótsza od drogi, wskazanej na bilecie, to udział kolei kraju tranzytowego będzie określony według długości drogi, z której podróżny rzeczywiście skorzystał.

b) Jeżeli podróż napotkała na przeszkody na kolei wyjazdu, lub przeznaczenia, to udział kolei kraju tranzytowego będzie określony według długości dróg, z których podróżny rzeczywiście skorzystał.

Gdyby ruch pociągów pasażerskich napotkał na przeszkody, wówczas przesyłki ekspresowe należy dowieźć na stację przeznaczenia drogą pomocniczą.

W takim razie udziały będą określone według zasad wyżej wymienionych.

B. Przewóz towarów.

a) Jeżeli wskutek wypadku lub siły wyższej użycie danej drogi zostało bądź to w całości bądź to w części uniemożliwione, a towary zostały dowiezione na stację przeznaczenia drogą pomocniczą, to należy rozróżniać przypadki następujące:

aa) jeżeli ruch został przerwany na linji tranzytowej, a kolej nadawcza została o tem zawiadomiona dopiero po przyjęciu towaru do przewozu, to koleje kraju tranzytowego mają prawo tylko do udziału, należnego im za linję tranzytową, której rzeczywiście użyto, jeżeli linja ta była krótszą od linji, wyznaczonej dla tranzytu;

bb) jeżeli ruch został przerwany na linji tranzytowej a kolej wysyłająca została zawiadomiona o tem zawczasu, t. j. przed przyjęciem przesyłki do przewozu, to koleje kraju tranzytowego mają prawo do udziałów przypadających im za długość linji, której rzeczywiście użyto. Zarządy kolejowe porozumieją się co do tego, w jakim mianowicie przypadku uznaje się zawiadomienie o przerwie w ruchu za dokonane zawczasu;

cc) w razie, gdyby koleje kraju tranzytowego były zmuszone do posłużenia się drogą pomocniczą wskutek przerwy w ruchu, zaszłej na kolei wysyłającej lub na kolei przeznaczenia, to koleje kraju tranzytowego będą miały prawo do udziałów, przypadających im za długość linji, której rzeczywiście użyto.

b) Gdyby z jakiegoś powodu, nieprzewidzianego powyżej, towary miały być przewiezione linją tranzytową pomocniczą, wówczas należy rozróżniać przypadki następujące:

aa) jeżeli ruch napotkał na przeszkodę na linji tranzytowej, to koleje kraju tranzytowego otrzymają udziały, przyznane dla drogi, uprawnionej do przewozu. Jeżeli jednak towar został przewieziony linją tranzytową, krótszą od linji uprawnionej do przewozu, to koleje kraju tranzytowego otrzymają udziały według długości linji, której rzeczywiście użyto;

bb) jeżeli ruch napotkał na przeszkody na kolei wysyłającej, albo na kolei przeznaczenia, to koleje kraju tranzytowego otrzymają swoje udziały według długości linji, której rzeczywiście użyto; udziały te jednak nie będą mogły być w takim razie mniejsze od tych, jakieby im przypadły według długości linji uprawnionej do przewozu.

Punkt 5.

5. Gdyby do celów rozrachunków, było potrzebne do biletów innych aniżeli bilety kartonowe i blankietowe, zastosować prócz środków kontrolnych, używanych przy biletach kartonowych i blankietowych, jeszcze inne środki kontrolne, to zostaną przewidziane dla odcinków tranzytowych kupony kontrolne, zawierające nazwę jednej stacji nią linji, o którą chodzi.

Punkt 6.

6. Rachunki powinny być sporządzane miesięcznie i to za każdy miesiąc osobno.

Wszelkie przesyłki, wykonane w ciągu jednego miesiąca, objęte zostaną rachunkiem, odnoszącym się do tegoż miesiąca.

Zarząd kolei niemieckich sporządzać będzie rozrachunki za przewóz wykonany pomiędzy Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec przez terytorjum, ustąpione Polsce, jak również przez obszar Wolnego Miasta Gdańska. Zarząd kolei polskich sporządzać będzie rozrachunki za przewóz wykonany pomiędzy Polską a Wolnem Miastem Gdańskiem przez terytorjum niemieckie, położone na prawym brzegu Wisły.

Długi i należności będą podawane do wiadomości najpóźniej w ciągu 2 miesięcy, następujących po miesiącu, do którego rozrachunek się odnosi.

Wyrównanie salda powinno nastąpić najpóźniej 15 dnia trzeciego miesiąca, następującego po miesiącu, do którego się rozrachunek odnosi.

Za przewóz podróżnych, bagażu i przesyłek ekspresowych interesowane zarządy kolejowe będą mogły sporządzać rozrachunki kwartalne.

W takim razie będą wypłacane kolei kraju tranzytowego przybliżone zaliczki za każdy z dwu pierwszych miesięcy kwartału; zaliczki te powinny być dokonane najpóźniej w terminach, ustanowionych powyżej do wyrównywania sald miesięcznych.

Salda powinny być wyrównane podług przeciętnego kursu miesiąca, do którego rozrachunek się odnosi. Co się tyczy przewozu podróżnych, bagażu i przesyłek ekspresowych, to wyrównanie należności powinno w razie, gdyby rozrachunek był sporządzany kwartalnie, odbywać się według przeciętnego kursu kwartału, do którego rozrachunek się odnosi.

Dla określenia przeciętnego kursu, interesowane zarządy kolejowe wybiorą we wspólnem porozumieniu jakąkolwiek giełdę.

Rozrachunki obejmą wszelkie należności za wyżej wymienione przewozy, jak również i za wszelkie inne przewozy, które byłyby wykonane z udziałem kolei znajdujących się na terytorjum niemieckiem, polskiem i gdańskiem. Rozrachunki te będą również mogły obejmować wszelkie należności, związane z wykonaniem przewozów, jak np. należności za wynajem wagonów, za przebieg lub postój wagonów, za spóźnienie w terminach, należności za wynajęte parowozy, za dostarczone części wymienne, za wykonanie naprawy taboru, za utrzymanie drutów telegraficznych i telefonicznych należących do kolei i t.p.

Kompensaty będą mogły być stosowane wyłącznie tylko do wyrównania należności, wypływających z wykonania przewozów kolejami, położonemi na terytorjum niemieckiem, polskiem i gdańskiem wobec tego, że wszystkie inne należności są z jakiejkolwiek kompensaty absolutnie wyłączone.

Każda należność, zapisana na dobro, przynosić będzie 5% rocznie, licząc od 20 dnia miesiąca, który następuje po miesiącu, do którego się rozrachunek odnosi, aż do dnia, w którym nastąpi wyrównanie.

Niezależnie od tych odsetek, płacone będą od należności, nieuregulowanych w terminie, odsetki zwłoki w wysokości 5%, te odsetki zwłoki liczone będą, poczynając od dnia 1 czwartego miesiąca, następującego po miesiącu, do którego się rozrachunek odnosi, aż do dnia uregulowania należności.

Do art. 42.

Przepisy wykonawcze unieważnione.

Do art. 43.

Przepisy wykonawcze unieważnione.

TRANZYT WOJSKOWY.

Do art. 44.

Do § 6.

Jeżeli chodzi o przewóz mienia wojskowego bez konwoju jako też koni w oddzielnych wagonach, to przewóz będzie się mógł odbywać również, w maksymalnej ilości 3 wagonów tygodniowo, pociągami towarowemi ruchu cywilnego w tranzycie uprzywilejowanym, na linji przewidzianej dla tranzytu wojskowego; jednakże nie można będzie przewozić w jednym pociągu więcej, niż jeden wagon, załadowany końmi lub mieniem wojskowem bez konwoju. Jeżeli do tego będzie użyty cały wagon, to ładunek musi ważyć najmniej 2.000 kg. Jeżeli mienie wojskowe jest wysłane razem z innemi towarami, to waga mienia wojskowego nie może przewyższać 500 kg. To ograniczenie ciężaru nie ma zastosowania do transportów koni.

Dopuszczony będzie tranzyt wszelkiego rodzaju amunicji i materjałów wybuchowych, będących w użyciu w wojsku państwa wysyłającego. Przewóz będzie się odbywał towarowemi pociągami wojskowemi, według przepisów kraju wysyłającego, jeżeli kraj wysyłający i kraj tranzytowy nie uzgodnią swych przepisów w tym względzie.

Do art. 44.

Do § 12.

Stwierdzenie ilości podróżnych w pociągach wojskowych, przewidziane w paragrafach 4 i 8, odbędzie się tylko raz w czasie całego przejazdu. Sprawdzania innego rodzaju w czasie przejazdu, któreby mogły pociągnąć za sobą pomnożenie ilości postojów mogą się odbywać wyłącznie w przypadkach nadzwyczajnych i wyjątkowych.

Zastąpienie polskiego personelu konwoju przez personel gdański i odwrotnie odbywać się będzie bez sprawdzań tego rodzaju.

Maksymalny skład pociągów wojskowych i wojskowych pociągów towarowych, przewidzianych w §§ 4, 6 i 8 powinien być określony w rozkładzie jazdy na 110 osi; jednak długość pociągu nie może przenosić 550 metrów.

Ilość osi jako też długość pociągów mogą być zwiększone we wspólnem postanowieniu władz interesowanych.

Do art. 45.

Punkt 1.

1. W celu zapewnienia łączności pomiędzy interesowanemi władzami niemieckiemi, gdańskiemi i polskiemi, ustanowione będzie przy kolejowych władzach polskich w Gdańsku biuro łącznikowe; składać się ono będzie z personelu fachowców oddanych do jego dyspozycji przez interesowane kraje.

Czynności jego będą następujące:

a) stałe utrzymywanie w wiadomości o ruchu wojskowym wojskowych i cywilnych władz niemieckich i polskich, jako też urzędów gdańskich;

b) zapowiadanie zawczasu pociągów wojskowych i zawiadomienie w danym razie o odwołaniu jakiegoś pociągu;

c) otrzymywanie i podawanie do dalszej wiadomości wszelkich niemieckich, gdańskich i polskich, próśb, propozycyj i zażaleń, dotyczących ruchu wojskowego.

W nagłych sprawach, dotyczących tranzytu wojskowego, biuro łącznikowe w Gdańsku ma prawo za pośrednictwem przedstawiciela kraju interesowanego zasięgać potrzebnych informacyj bezpośrednio od urzędów innych, aniżeli od tych, które znajdują się w Gdańsku.

W razie, gdyby specjalne okoliczności powodowały przedłużenie postoju wojskowego pociągu tranzytowego lub części tego pociągu, interesowany członek biura łącznikowego w Gdańsku powinien, na wezwanie kraju tranzytowego, udać się na miejsce. Członek ten może także z własnej inicjatywy zwrócić się do kraju tranzytowego o pozwolenie udania się na miejsce.

Do art. 45.

Punkt. 4.

4. Pod względem zachowania się podróżnych wojskowych, następujące przepisy powinny być przestrzegane i podane przed wyjazdem do wiadomości wszystkich podróżnych:

a) w wagonach i na stacjach należy zachowywać się bez zarzutu i ściśle przestrzegać dyscypliny;

b) wszelkie śpiewy, napisy na wagonach i wszelkiego rodzaju manifestacje, które mogłyby wywołać zajścia pomiędzy podróżnymi i ludnością kraju tranzytowego są surowo zabronione;

c) podczas jazdy wszyscy podróżni powinni znajdować się wewnątrz wagonów, nawet podczas postojów opuszczać wagonów nie wolno. Jedynie dowódca transportu ma prawo wysiadać z wagonu i chodzić wzdłuż pociągu, dla przekonania się, czy zachowanie się transportu jest zgodne z przepisami regulaminu. Naczelnik personelu konwojującego powinien być przytem obecny;

d) w razie, gdyby podróżni wyjątkowo byli zmuszeni wysiąść z pociągu, to może to nastąpić jedynie na rozkaz dowódcy transportu i to wyłącznie po stronie specjalnie do tego wyznaczonej. Dowódca transportu powinien przedtem uzyskać na to zgodę naczelnika personelu konwojującego, który to naczelnik powinien ze swej strony postarać się o zezwolenie władz miejscowych;

e) wszelka bezpośrednia styczność między podróżnymi i ludnością kraju tranzytowego jest zabroniona.

Do art. 49.

Punkt 5.

5. W razie, gdyby wagony uszkodzone musiały być zatrzymane lub wyładowane, to dowódca transportu powinien o tem zawiadomić telegraficznie lub telefonicznie biuro łącznikowe w Gdańsku i oddać, w razie potrzeby niezbędny personel w granicach możności, do dyspozycji władz kolejowych do ponownego załadowania i konwojowania tych wagonów.

Takie wagony powinny być wysłane najbliższym pociągiem cywilnym.

POCZTA, TELEGRAFY I TELEFONY.

Do art. 55.

Kontrolerzy niemieccy będą mogli jechać w niemieckich wagonach pocztowych, dla dozorowania i kontrolowania niemieckiej służby pocztowej, bez obowiązku uiszczania należności za przejazd koleją. Kontrolerzy powinni w takim razie posiadać kolejowo - pocztowe dowody tożsamości z fotografją, albo rozkaz inspekcji służby pocztowej.

Kontroler polski, lub gdański, będzie mógł na tych samych warunkach, co kontroler niemiecki, jechać w wagonach pocztowych niemieckich na obszarze polskim, lub gdańskim a to dla kontrolowania urzędników poczty polskiej, lub gdańskiej.

Do art. 59.

1. Niemiecki zarząd pocztowy będzie płacił polskiemu zarządowi pocztowemu:

a) za przewóz wagonów pocztowych i wagonów zamkniętych z ładunkiem pocztowym, kwotę, obliczoną przez polski zarząd kolejowy za każdy osio - kilometr linij kolei polskich, po których przeszły niemieckie ambulanse pocztowe;

b) za przewóz pocztowych worków z listami za pośrednictwem personelu kolejowego, te same opłaty, jakie zarząd pocztowy kraju tranzytowego płaci za takie przewozy zarządowi kolejowemu.

Takie same należytości należy również płacić polskiemu zarządowi kolejowemu za przewóz linjami kolejowemi na obszarze Wolnego Miasta Gdańska, pozostającemi pod polskim zarządem. Polski zarząd kolejowy przyjmuje również na tych linjach odpowiedzialność przewidzianą w art. 60.

2. Niemiecki zarząd pocztowy płaci polskiemu i gdańskiemu zarządowi pocztowemu:

a) koszta konwojowania niemieckich wagonów pocztowych przez polski lub gdański personel pocztowy; koszta te będą odpowiadały wydatkom rzeczywiście poniesionym;

b) premję asekuracyjną 0.015 centa waluty Stanów Zjednoczonych Ameryki, za każdy osio - kilometr, zrobiony na linji tranzytowej.

3. Przy obliczaniu opłaty za osio - kilometry, ułamki kilometra poniżej połowy nie będą liczone; pół kilometra, i ułamki, ponad pół kilometra będą liczone za cały kilometr.

4. W pierwszej połowie pierwszego miesiąca każdego kwartału, każdy zarząd prześle zarządowi drugiemu ogólny rachunek opłat, które ten ostatni powinien uiścić za ubiegły kwartał. Rachunki te powinny być zwrócone, uznane lub sprostowane w drugiej połowie rzeczonego miesiąca. Z wyjątkiem odmiennego porozumienia, dług zarządu niemieckiego będzie spłacony w walucie kraju wierzyciela. Zapłata nastąpi w miejscu wskazanemi przez zarząd tego ostatniego kraju, najpóźniej w pierwszej połowie drugiego miesiąca tego kwartału. Dług, który nie będzie zapłacony w przepisanym terminie, będzie powiększony o odsetki, obliczane w stosunku 5%, licząc od 16 dnia, drugiego miesiąca kwartału.

Do art. 62.

Przepisy wykonawcze unieważnione.

Do art. 64.

Przepisy wykonawcze unieważnione.

Do art. 66.

1. Kwota, którą Polska obowiązana będzie wypłacać Niemcom za przewóz przesyłek pocztowych, wykonany przez Niemcy, zostanie obliczona zgodnie z postanowieniami Przepisów wykonawczych do art. 59 i będzie wypłacona w walucie niemieckiej.

2. Z zastrzeżeniem wyżej wymienionych przepisów, niniejsze postanowienia wykonawcze do Rozdz. IV należy stosować w sposób analogiczny do komunikacji polskiej na prawym brzegu Wisły.

CŁO.

Komunikacja kolejowa. Ruch osobowy.

Do art. 78 - 82.

TRANZYT UPRZYWILEJOWANY.

Punkt 2.

2. W razie potrzeby kraj tranzytowy będzie konwojował pociągi od ostatniej stacji wyjazdowej kraju wysyłającego. Eskorta będzie mogła również konwojować pociągi aż do pierwszej stacji kraju wysyłającego.

Na linji Lauenburg - Gdańsk - Marienburg konwój celny będzie wykonywany, jak następuje:

pomiędzy granicą niemiecko-polską a Zoppotami, przez funkcjonarjuszów celnych polskich;

pomiędzy Zoppotami a Marienburgiem, przez funkcjonarjuszów celnych gdańskich.

Na linji Chojnice - Tczew - Marienburg, Polska będzie konwojowała pociągi, idące między Chojnicami a Tczewem, zaś Wolne Miasto Gdańsk będzie dostarczało konwoju między Tczewem a Marienburgiem.

Zmiana pod tym względem będzie mogła nastąpić na podstawie porozumienia między Polską a Wolnem Miastem Gdańskiem.

Konwojowi będą mieli, odnośnie do tranzytu, jedynie za zadanie czuwać nad wykonaniem postanowień zawartych w niniejszej Konwencji.

Organa celne, konwojujące pociągi tranzytowe, obowiązane są nosić odznakę, wskazującą na to, że są funkcjonarjuszami konwoju. Prócz tego powinny posiadać, w celu stwierdzenia ich urzędowego charakteru, zaświadczenie opatrzone pieczęcią urzędu, do którego należą. Zaświadczenie to powinno być zredagowane w języku niemieckim i polskim na białym formularzu.

Podróżnym nie wolno otwierać drzwi wagonów. Jeżeli z powodów, wynikających z potrzeby służby kolejowej lub też wskutek wypadku, podróżni są zmuszeni opuścić chwilowo pociąg, to pozostają wraz ze swym bagażem pod dozorem funkcjonarjuszów celnych do chwili podjęcia na nowo podróży.

Jeżeli podróżny, w razie choroby lub ciężkiego zranienia, które zdaniem lekarza uniemożliwa dalsza podróż, zostaje oddany do szpitala, po otrzymaniu przedtem od zawiadowcy stacji zaświadczenia, iż wysiadł z pociągu lub części pociągu uprzywilejowanego, to jego bagaż ręczny może po rewizji celnej zostać przy nim bez opłaty cła. Jeżeli zajdą szczególne powody, to bagaż ręczny będzie oddany na przechowanie kolei, lub też władzom celnym. Za bagaż, wzięty pod taki dozór, nie będzie się pobierało opłat celnych w razie jego wywozu.

RUCH TOWAROWY.

Do art. 83 - 85.

Punkt 2.

2. Zarząd kolejowy sporządzi na każdy pociąg listę pociągową, zawierającą wagony tranzytowe. Lista ta zredagowana będzie w języku niemieckim i polskim, według formularza, przyjętego we wspólnem porozumieniu władzy kolejowej i celnej. Dwa egzemplarze tej listy przeznaczone są dla władz celnych niemieckich, zaś trzy dla władz celnych kraju tranzytowego.

Razem z listą pociągową, która powinna być złożona w granicznych urzędach celnych, należy w tychże urzędach składać listy przewozowe. Prócz tego należy na ładunki zbiorowe w każdym z dwóch granicznych urzędów celnych, składać po dwa egzemplarze wykazu ładunkowego każdego wagonu. Zamiast wykazów ładunkowych można składać ceduły.

O zmianach, zaszłych w składzie pociągu, w zawartości wagonów, jako też w zamknięciu celnem, powinna być w liście pociągowej zrobiona wzmianka. Kilka wagonów próżnych, idących jeden za drugim, będzie mogło być wykazanych razem jako całość.

Władza celna kraju wysyłającego zaznaczy w liście pociągowej termin przekazania wagonów tranzytowych wejściowemu urzędowi celnemu kraju wysyłającego. Termin ten będzie ustanowiony we wzajemnem porozumieniu władz kolejowych i władz celnych stacji wyjściowej kraju wysyłającego.

Nałożenie pieczęci celnych przez kraj wyjściowy lub kraj tranzytowy, należy przy przejściu do kraju tranzytowego zaznaczyć w liście pociągowej ze strony niemieckiej literami "Z. V.", zestrony polskiej literami "P. C.".

Do art. 88 - 92.

Punkt 2.

2. Statki, przeznaczone do transportu towarów tranzytem bez przeładowania w opieczętowanych kabinach, powinny być w ten sposób zbudowane i urządzone, żeby można było opatrzyć pieczęcią bądź cały statek, bądź jego oddzielne części, biorąc wzgląd na zabezpieczenie opłat celnych. Rządy umawiających się Stron porozumieją się co do ujednostajnionego sposobu zamknięć celnych na statkach żeglugi wewnętrznej.

Statki nie odpowiadające przepisom wymienionego ujednostajnionego sposobu zamknięć celnych, będą dopuszczane do ruchu do 1-go stycznia 1940 roku. Statki te będą mogły być używane w wymienionym okresie nawet do przewozu tranzytem towarów, podlegających opłatom celnym, za złożeniem zabezpieczenia opłaty należności celnych, z wyłączeniem konwoju celnego.

Punkt 8.

8. Funkcjonariusze konwojujący mają, co się tyczy tranzytu, za jedyne zadanie czuwać nad wykonaniem przepisów zawartych w niniejszej Konwencji.

Otrzymają oni od kapitana bezpłatne pomieszczenie na statku; będą korzystać bezpłatnie i tego samego pożywienia, co szyper, z opału i potrzebnego oświetlenia, nie będą mogli natomiast ani żądać ani przyjmować żadnego wynagrodzenia.

Koszta konwoju wynosić będą połowę należności konwojowych, obowiązujących ogólnie w kraju tranzytowym, oraz połowę kosztów podróży powrotnej konwojowego; koszta konwoju opłacać będzie kapitan statku w wyjściowym urzędzie celnym kraju tranzytowego.

Wejściowy urząd celny kraju tranzytowego będzie miał prawo żądać od kapitana złożenia przed wejściem na wody tranzytowe odpowiedniej zaliczki kosztów konwoju; zaliczka ta odliczona zostanie od kosztów, które będzie należało uiścić w wyjściowym urzędzie celnym.

§ 2.

Umowa niniejsza wejdzie w życie 30-tego dnia po dniu wymiany not, stwierdzających, że Rządy obu Umawiających się Stron Układ ten zatwierdziły.

Na dowód czego, Pełnomocnicy Układ niniejszy podpisali i wycisnęli na nim swe pieczęcie.

Sporządzono w Berlinie czternastego lutego tysiąc dziewięćset trzydziestego trzeciego roku, w trzech egzemplarzach autentycznych. Niemcy otrzymają jeden egzemplarz a Polska dwa egzemplarze. Polska doręczy jeden z tych dwu egzemplarzy Wolnemu Miastu Gdańskowi.

Moskwa

Eckardt

Scholz

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadczamy, że jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 23 maja 1934 r.

• Identyfikator: Dz.U.1934.67.590
• Rodzaj: Umowa międzynarodowa
• Tytuł: Rzesza Niemiecka-Polska. Zmiana przepisów wykonawczych Rozdział X Konwencji między Niemcami a Polską i W.M. Gdańskiem w sprawie wolności tranzytu między Prusami Wschodniemi a resztą Niemiec z dnia 21 kwietnia 1921 r. Berlin.1933.02.14.
• Data aktu: 14/02/1933
• Data ogłoszenia: 27/07/1934
• Data wejścia w życie: 27/07/1934