Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 24 listopada 1930 r.

w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie § 22 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 117, poz. 1043) zarządzam co następuje:

Postanowienia ogólne.

§ 1. Przedmiotem monopolu sprzedaży jest wszelka sól jadalna, a zatem tak warzonka, jak i sól kamienną, zarówno czysta, jak i zmieszana z innemi ciałami.

§ 2. Organem powołanym do nabywania na potrzeby monopolu solnego i sprzedaży soli jest Biuro Sprzedaży Soli z siedzibą w Warszawie, podległe Ministrowi Skarbu.

§ 3. Przedmiotem obrotu na obszarze Rzeczypospolitej może być wyłącznie sól nabywana za pośrednictwem Biura Sprzedaży Soli.

Wyprowadzanie soli lub solanki z miejsca produkcji względnie ze składu monopolowego w sposób powodujący dla Skarbu Państwa ubytek dochodu monopolowego zarówno na własny użytek, jak na sprzedaż, jest zabronione.

§ 4. Sól nie może być przedmiotem handlu domokrążnego względnie obnośnego.

§ 5. Sól przywożona za zezwoleniem Ministra Skarbu z zagranicy lub z obszaru W M. Gdańska podlega opłacie należytości monopolowej.

§ 6. Należytość monopolową od 100 kg soli wyprodukowanej w kraju i wprowadzonej do obrotu oraz, przywiezionej z zagranicy lub z obszaru W. M. Gdańska ustala się w wysokości:

a) od soli warzonej lub białej soli kamiennej 13 zł 50 gr,

b) od szarej soli kamiennej 8 zł 50 gr.

Sól przeznaczona na cele przemysłowe, na poprawę paszy dla bydła oraz sprzedawana po ulgowej cenie w myśl ustępu 2 powołanego na wstępie rozporządzenia nie podlega opłacie należytości monopolowej.

Sprzedaż soli na spożycie przez ludzi (sól kuchenna).

§ 7. Detaliczne ceny sprzedaży sali kuchennej w kraju ustala się na:

a) 36 zł za 100 kg soli warzonki i białej soli kamiennej w raz z opakowaniem;

b) 26 zł za 100 kg szarej soli kamiennej wraz z opakowaniem.

Do powyższych cen soli sprzedawanej w ozdobnych opakowaniach kartonowych po 1 kg względnie po ¹/₂ kg dolicza się na koszty opakowania 10 zł na 100 kg przy opakowaniu po 1 kg oraz 15 zł aa 100 kg przy opakowaniu po ¹/₂ kg soli.

§ 8. Sprzedaż hurtowa soli kuchennej na rynku krajowym odbywa się w trybie określonym w § 3 ustęp 1 za pośrednictwem koncesjonowanych wolnych składów soli.

§ 9. Wolne składy soli będą ustanowione w zasadzie jeden w powiecie.

W miarę potrzeb handlowych i miejscowych warunków komunikacyjnych w powiatach o przeciętnem spożyciu soi; ponad 100 tonn miesięcznie będą mogły być ustanowione przez Ministerstwo Skarbu na wniosek izby skarbowej dwa wolne składy.

Ilość miejsc detalicznej sprzedaży soli nie podlega żadnemu ograniczeniu.

§ 10. Na prowadzenie wolnego składu soli potrzebne jest zezwolenie (koncesja) właściwej izby skarbowej względnie wydziału skarbowego śląskiego urzędu wojewódzkiego w Katowicach, wydawane po zasięgnięciu opinji Biura Sprzedaży Soli.

Na prowadzenie detalicznej sprzedaży soli nie potrzeba zezwolenia władz skarbowych.

§ 11. Osoba fizyczna może otrzymać tylko jedno zezwolenie na prowadzenie wolnego składu.

§ 12. Nie mogą otrzymać zezwolenia na prowadzenie wolnego składu osoby nie posiadające obywatelstwa polskiego, prawomocnie skazane za przemytnictwo, defraudację podatkową, oszustwo lichwą żywnościową lub inne przekroczenia popełnione z chęci zysku, jak również osoby, do których majątku zgłoszono konkurs.

§ 13. Kto zamierza starać się o zezwolenie na prowadzenie wolnego składu, winien wnieść podanie do izby skarbowej za pośrednictwem właściwego urzędu skarbowego akcyz i monopolów państwowych z dołączeniem dowodu, że rozporządza odpowiedniemi trwałemi suchemi pomieszczeniami, nadającemi się do przechowywania soli, opisu i planu pomieszczeń, przeznaczonych na skład i biuro oraz pomieszczeń przylegających z wykazaniem ich wzajemnego połączenia. W podaniu należy złożyć oświadczenie co do sposobu zabezpieczeniu wartości soli powierzonej na sprzedaż tudzież wskazać osobę, mającą prowadzić wolny skład i jego rachunkowość.

§ 14. Przed uruchomieniem wolnego składu przedsiębiorca powinien złożyć zabezpieczenie w wysokość: ustalonej przez izbę skarbową. Wysokość zabezpieczenia nie może być niższa od 1/3 wartości przepisowego zapasu soli przechowywanej na składzie.

Zabezpieczenie ma być złożone w formie przepisanej dla zabezpieczenia kredytowanych należności podatkowych i monopolowych.

§ 15. Przed uruchomieniem wolnego składu soli będzie dokonana przez urząd skarbowy akcyz i monopolów weryfikacja składu.

O weryfikacji spisuje się protokół w dwóch egzemplarzach, z których jeden jest przeznaczony dla przedsiębiorcy wolnego składu celem zachowania w aktach składu, a drugi dla urzędu skarbowego akcyz i monopolów.

O zmianach w pomieszczeniach i urządzeniach wolnego składu przedsiębiorca obowiązany jest zawiadomić urząd skarbowy akcyz i monopolów w ciągu 8 dni po ich dokonaniu.

§ 16. Wolne składy soli otrzymują sól z salin na zlecenie Biura Sprzedaży Soli i sprzedają ją detalistom na jego rachunek po ustanowionej cenie według cennika podanego im przez Biuro Sprzedaży Soli.

Przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest zabezpieczyć przechowywane na składzie zapasy soli od ognia i kradzieży, a polisę ubezpieczeniową scedować na rzecz Biura Sprzedaży Soli.

§ 17. W wolnym składzie soli ma być utrzymywany zapas soli, odpowiadający co najmniej 3-miesięcznemu spożyciu soli kuchennej w okręgu, w którym wolny skład został uruchomiony, stanowiącemu co najmniej ¹/₄ sprzedaży soli w wolnym składzie w ciągu ubiegłego roku kalendarzowego.

Przy uruchomieniu nowego wolnego składu wysokość zapasu soli określa dla każdego wolnego składu Biuro Sprzedaży Soli.

§ 18. Wolny skład soli ma być czynny w ramach ogólnie obowiązujących przepisów o godzinach handlu.

§ 19. W wolnych składach soli nie wolno przechowywać żadnych innych towarów oprócz soli.

§ 20. Wolny skład ma być stale zaopatrzony w legalizowaną wagę i odważniki.

§ 21. Przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest dostarczyć przy składzie ciepłego i widnego pomieszczenia dla urzędowych czynności urzędników skarbowych, zaopatrzonego w niezbędne sprzęty i przybory do pisania.

§ 22. Zezwolenie na prowadzenie wolnego składu nie może być ani wydzierżawione, ani odstąpione innym osobom.

§ 23. Na prowadzenie wolnego składu przez zastępcę potrzebne jest zezwolenie izby skarbowej.

§ 24. Pomieszczenia wolnego składu mają być oznaczone nazewnątrz napisem: "Wolny Skład Soli w .... (miejscowość)".

W lokalu sprzedaży ma się znajdować na widocznem miejscu cennik na sól, podany przez Biuro Sprzedaży Soli.

§ 25. Sól może być wprowadzona do wolnego składu tylko na podstawie listów przewozowych opatrzonych numerem i pieczęcią Biura Sprzedaży Soli. O ile dostawa soli do wolnego składu będzie się odbywała drogą kołową wprost z saliny, zawiadomienie saliny o wysłaniu soli zastępuje list przewozowy.

Biuro Sprzedaży Soli obciąża rachunek wolnego składu w wysokości ceny monopolowej równocześnie z wydaniem zlecenia na wysłanie soli z saliny.

Przewóz i sprzedaż soli mielonej i warzonej odbywa się w opakowaniu oryginalnem; cena worka mieści się w cenie soli.

§ 26. Przedsiębiorcy wolnego składu przysługuje prawo otwierania poza siedzibą składu oddziału za zgodą izby skarbowej.

Przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest utworzyć oddział składu na żądanie izby skarbowej.

W wypadku utworzenia oddziału zapas składu przewidziany w § 17 rozdzieli izba skarbowa pomiędzy magazyny składu i oddziału.

Pomieszczenia oddziału wolnego składu winny być oznaczone nazewnątrz napisem: "Wolny skład soli w .... (siedziba składu), oddział w .... (miejscowość)".

§ 27. W zakres obowiązków wolnego składu wchodzą następujące czynności: a) odbiór przesyłek soli wysłanych z salin na zlecenie Biura Sprzedaży Soli pod adresem składu, b) załatwianie formalności kolejowych, związanych z odbiorem przesyłek soli, c) zwoź soli do składu, d) przepisowe przechowywanie soli w składzie i e) sprzedaż soli odbiorcom.

Należności przewozowe za przewóz soli koleją z saliny do najbliższej stacji kolejowej wolnego składu lub jego oddziału ponosi Biuro Sprzedaży Soli. Gdyby w jakimkolwiek wypadku zaszła konieczność dopłaty po nadejściu przesyłki na stację przeznaczenia, formalności związane z dopłatą oraz samą dopłatę obowiązany będzie uskutecznić przedsiębiorca wolnego składu na rachunek Biura Sprzedaży Soli.

Osiowe i postojowe spowodowane z winy składu obciążają przedsiębiorcę wolnego składu.

Koszty wyładowania i zwozu soli ze stacji do składu obciążają wolny skład soli.

Przedsiębiorca wolnego składu powinien stosować się ściśle do wszelkich wskazówek i wymagań Biura Sprzedaży Soli, dotyczących sprzedaży soli i rachunkowości.

§ 28. O nadejściu transportu soli przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest zawiadomić Kontrolę Skarbową. Odbiór soli, nadesłanej z saliny do wolnego składu, odbywa się w obecności Kontroli Skarbowej. W razie nieprzybycia urzędnika Kontroli Skarbowej w ciągu 2-ch godzin po zawiadomieniu go o nadejściu przesyłki, przedsiębiorca jest upoważniony do jej odbioru. W razie uszkodzenia przesyłki w drodze lub zauważenia braku towaru przedsiębiorca wolnego składu jest obowiązany zażądać od władz kolejowych sporządzenia właściwego protokółu, który winien być przesłany do Biura Sprzedaży Soli.

Ubytki przewozowe będą uwzględnione przez Biuro Sprzedaży Soli tylko przy przewozie koleją i w granicach uzasadniających pretensję o odszkodowanie od zarządu kolejowego.

W składzie sól ma być ułożona w łatwo dostępne sterty, w sposób umożliwiający kontrolę i sprawdzenie. Przy każdej stercie umieszcza się tabliczkę z wymienieniem ilości i jakości soli zawartej w stertach.

§ 29. Z wolnego składu nie wolno wydawać jednorazowo mniej niż 100 kg soli.

§ 30. Przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest prowadzić: a) księgę główną przychodu i rozchodu soli i b) księgę pomocniczą kontroli sprzedaży dziennych, według załączonych wzorów Nr. 1 i 2. Księgi powinny być parafowane przez urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych.

W oddziałach wodnych składów będą prowadzone oddzielne księgi według tych samych wzorów.

Po upływie każdego miesiąca przedsiębiorca sporządza w księdze głównej przychodu i rozchodu soli miesięczne zestawienie i przesyła odpis z księgi, poświadczony przez Kontrolę Skarbową, Biuru Sprzedaży Soli do 5 dnia. miesiąca, następującego po sprawozdawczym.

Zamknięte księgi po upływie roku operacyjnego przechowuje się wraz z dowodami w wolnym składzie soli, a pozostałość księgową wciąga się do nowozałożonych ksiąg na rok następny z poświadczeniem przeniesienia przez inspektora Kontroli Skarbowej.

§ 31. Przedsiębiorca wolnego składu obowiązany jest wpłacić w ciągu 24 godzin lub w pierwszy dzień poświąteczny do Pocztowej Kasy Oszczędności na rzecz Biura Sprzedaży Soli całą należność za sól wydaną lub wysłaną w danym dniu z wolnego składu, a dowód wpłaty dołączyć do księgi przychodu i rozchodu.

Pozostawia się uznaniu przedsiębiorcy wolnego składu ewentualne udzielanie odbiorcom kredytu z zachowaniem określonego w ustępie poprzednim terminu wpłaty należności za sól na rzecz Biura Sprzedaży Soli. Z tytułu udzielonego, odbiorcy kredytu nie może przedsiębiorca wolnego składu rościć żadnych pretensyj do Biura Sprzedaży Soli.

§ 32. Od sprzedanej soli kuchennej przyznaje się rabat handlowy w wysokości:

a) dla wolnych składów soli 7 % ceny sprzedażnej soli za sprzedaż z wolnego składu do 50 tonn miesięcznie, 6 % za sprzedaż dalszych 50 do 100 tonn miesięcznie, 5 % za sprzedaż dalszych 100 do 200 tonn miesięcznie i 4 % za sprzedaż ponad 200 tonn miesięcznie;

b) dla detalicznych sprzedawców 10 % ceny sprzedażnej soli.

Rabat oblicza się od ceny sprzedażnej soli kuchennej bez względu na gatunek.

Oddziały wolnych składów będą traktowane przy obliczaniu wysokości rabatu, jak samoistne wolne składy.

§ 33. Wolnym składom, których siedziba lub siedziba oddziału znajduje się w odległości ponad 5 klm od najbliższej stacji kolejowej względnie saliny, przysługuje prawo uzyskania powiększenia rabatu handlowego przez przyznanie bonifikaty na koszty przewozu kołowego. Wysokość kosztów przewozu kołowego, przypadających do zwrotu, będzie ustalana przez Biuro Sprzedaży Soli na wniosek izby skarbowej.

§ 34. Wolne składy oraz ich oddziały podlegają Kontroli Skarbowej. Urzędnikom skarbowym przysługuje prawo sprawdzania ksiąg, dokumentów i zapasów siali oraz dokonywania w księgach wpisów o wynikach rewizji.

W razie stwierdzenia nieusprawiedliwionych ubytków soli lub też zaległości za sprzedaną sól zostanie spisany protokół, a odpis tegoż będzie przesłany do Biura Sprzedaży Soli. Przypadającą należność obowiązany będzie przedsiębiorca wolnego składu wpłacić bezzwłocznie po stwierdzeniu ubytku względnie zaległości.

§ 35. Zezwolenie na prowadzenie wolnego składu gaśnie wskutek zrzeczenia się go przez uprawnionego lub śmierci tegoż oraz w razie nieuruchomienia składu w ciągu 30-u dni od wyznaczanego przez izbą skarbową terminu. Zrzeczenie się zezwolenia na prowadzenie wolnego składu powinno być poprzedzane odpowiedniem zawiadomieniem izby skarbowej oraz Biura Sprzedaży Soli przynajmniej na 2 miesiące przed zamierzonem unieruchomieniem wolnego składu.

W razie zgaśnięcia zezwolenia na prowadzenie wolnego składu izba skarbowa wyznaczy zrzekającemu się, a w wypadku śmierci przedsiębiorcy wolnego składu, jego następcom prawnym, ostateczny termin likwidacji wolnego składu w zależności od pozostałego zapasu soli względnie otwarcia nowego składu.

Gdyby wskutek niezachowania przez uprawnionego terminu uprzedzenia o zamiarze zrzeczenia się zezwolenia na prowadzenie wolnego składu, albo niezgłoszenia chęci na prowadzenie likwidacji wolnego składu przez następców prawnych zmarłego przedsiębiorcy lub z innych powodów groziła przerwa w zaopatrywaniu detalicznych sprzedawców w sól dłuższa niż 48 godzin, prowadzenie sprzedaży zapasów soli obejmie urząd skarbowy akcyz i monopolów państwowych na rachunek Biura Sprzedaży Soli.

§ 36. Zezwolenie na prowadzenie wolnego składu będzie cofnięte:

1) jeżeli przedsiębiorca wolnego składu nie spełnia obowiązków nałożonych nań niniejszem rozporządzeniem oraz zarządzeniami władz skarbowych, wydanemi w ramach tegoż rozporządzenia, a przedewszystkiem jeżeli uprawnienie na prowadzenie wolnego składu odstąpił innej osobie lub też nie posiada przepisanego zapasu soli na składzie;

2) jeżeli zajdą okoliczności, przewidziane w § 12 niniejszego rozporządzenia.

W wypadkach przewidzianych w tym paragrafie równocześnie z cofnięciem zezwolenia urząd skarbowy akcyz i monopolów obejmie prowadzenie wolnego składu na rachunek Biura Sprzedaży Soli aż do rozprzedaży zapasu soli względnie przejęcia go przez nowego przedsiębiorcę wolnego składu.

§ 37. Izba skarbowa może również cofnąć zezwolenie na prowadzenie wolnego składu bez podania powodów za jednorocznem wypowiedzeniem.

Sprzedaż soli przemysłowej, bydlęcej i kąpielowej.

§ 38. Przemysłowcom na potrzeby zakładów przemysłowych oraz rolnikom na poprawę paszy dla bydła będzie sprzedawana sól przemysłowa i bydlęca, przepisowo skażona, po każdocześnie obowiązującej cenie.

Sól przemysłowa i bydlęca będzie sprzedawana w ilościach wagonowych przez Biuro Sprzedaży Soli, a w mniejszych ilościach w wolnych składach, które obowiązane są mieć na składzie zapasy soli przemysłowej i bydlęcej, odpowiednie do miejscowego zapotrzebowania.

Sól przemysłowa i bydlęca w wolnych składach powinna być przechowywana oddzielnie od soli kuchennej.

Sól przemysłową i bydlęcą wolne składy będą sprzedawały osobom i przedsiębiorstwom, uprawnionym do jej nabycia, według cennika podanego przez Biuro Sprzedaży Soli.

Ceny sprzedażne soli przemysłowej i bydlęcej będą ustalone w ten sposób, ażeby w nich się mieścił rabat przedsiębiorcy wolnego składu w wysokości 10 %.

§ 39. Sól przemysłowa i bydlęca musi być dokładnie skażona na salinie w obecności Kontroli Skarbowej, o czem spisuje się protokół.

Celem skażenia jest uczynić sól niezdatną do spożycia przez ludzi.

Urząd skarbowy akcyz i monopolów może zwolnić od skażenia sól nieprzeznaczoną do spożycia przez ludzi, jeżeli sól z natury swojej nie nadaje się do takiego spożycia.

§ 40. Za środek ogólnego skażenia uznaje się 1 kg oleju mineralnego na 1 q soli.

Za środki szczególnego skażenia uznaje się następujące domieszki na 1 q soli:

a) 0,5 kg tlenku żelaza, zwanego kolkotarem, celem skażenia soli na sól bydlęcą,

b) 5 kg sody bezwodnej do solenia i konserwowania skór tudzież do studzenia lodu,

c) 5 kg lub 5 l posoki z jelit do solenia jelit,

d) 6 kg roztworu stężonego ługu sodowego (około 32 %), lub 2 kg sody bezwodnej, lub 2 kg drobno potłuczonego wodorotlenku sodowego (ług), lub 2 kg kwaśnego siarczanu sodowego do wyrobu kwasu solnego, siarczanu sodowego, mydeł., gliceryny i t. p.,

e) 2 kg sproszkowanego węgla do regeneracji filtrów zmiękczających wodę, używaną na potrzeby przemysłu.

Ministerstwo Skarbu może zezwolić na prośbę zainteresowanego przedsiębiorstwa na stosowanie również innych środków do skażenia soli lub na stosowanie wyżej wymienionych środków w innym stosunku do soli.

§ 41. Należyte własności środka skażającego muszą być stwierdzone przed jego użyciem przez organy uczestniczące przy skażaniu soli.

Do badania środków skażających upoważnia się Laboratorjum Salinarne w Wieliczce, Centralne Laboratorjum Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego i wszystkie laboratorja okręgowe tejże Dyrekcji. Urząd skarbowy akcyz i monopolów może również powierzyć zbadanie środków skażenia laboratorjom aptecznym lub laboratorjom przedsiębiorstw przemysłowych w obecności urzędnika skarbowego.

§ 42. Skażenie soli odbywa się w salinie z wyjątkami poniżej przewidzianemi. Przy skażeniu musi być obecny urzędnik Kontroli Skarbowej, dozorujący sprzedaży soli, oraz przedstawiciel saliny.

Urząd skarbowy akcyz i monopolów może zezwolić w razie wyjątkowej potrzeby na skażenie soli przemysłowej w miejscu jej użycia. Przy skażeniu muszą być obecni w takich wypadkach dwaj urzędnicy Kontroli Skarbowej, w tem jeden inspektor Kontroli Skarbowej.

§ 43. Warzonka przeznaczona do skażenia musi być wilgotna i jaknajbardziej drobnoziarnista. Skażenia dokonywa się z pomocą przyrządów mieszalnych (np. bębnów, ślimaków), jakie urząd skarbowy akcyz i monopolów uzna za odpowiednie. W braku takich przyrządów szufluje się sól po dodaniu środka skażającego i przepuszcza przez sita z oczkami na 2 mm². Urząd skarbowy akcyz i monopolów może pozwolić na zaniechanie przesiewania, jeżeli przy skażeniu stosuje się środek płynny lub barwiący, a parokrotne szuflowanie wystarcza do należytego skażenia soli.

§ 44. Sól kamienna, przeznaczona do skażenia, musi być mielona na tyle miałko, by się w całości przesiewała przez sito z oczkami na 4 mm²; środki skażające należy dodawać w czasie przemiału albo też uskuteczniać skażenie według przepisu § 43.

§ 45. Dla kontroli obrotu solą skażoną saliny obowiązane są prowadzić księgę kontroli według załączonego wzoru Nr. 3.

Przedsiębiorstwa, które otrzymują sól do celów przemysłowych w stanie nieskażonym, a skażenia dokonywa się na miejscu, obowiązane są prowadzić księgę według załączonego wzoru Nr. 4 na podstawie świadectw przewozowych według załączonego wzoru Nr. 5.

§ 46. Do nabywania soli skażonej olejem mineralnym oraz soli bydlęcej nie potrzeba żadnego zezwolenia.

Do nabywania soli skażonej innemi środkami potrzebne jest zezwolenie urzędu skarbowego akcyz i monopolów, który, wydając je, udziela odpisu tegoż Biuru Sprzedaży Soli i salinie względnie wolnemu składowi soli, w którym sól ma być nabywana. Przed otrzymaniem odpisu zezwolenia nie wolno wydawać soli przemysłowej.

Kto zamierza starać się o zezwolenie na nabycie soli do celów przemysłowych, powinien dołączyć do podania zaświadczenie władzy przemysłowej, stwierdzające potrzebę użycia soli, wysokość zapotrzebowania oraz środek skażający.

Zezwolenia na nabycie białej soli (warzonki i soli kamiennej z kopalni w Wapnie) mogą być wydawane tylko w razie stwierdzenia przez władzę przemysłową, że do danego celu przemysłowego może być użyta jedynie biała sól.

§ 47. Zezwolenia wydaje się na określony czas i na określoną ilość soli z zaznaczeniem środka skażającego.

Urzędnicy Kontroli Skarbowej, którzy pełnią nadzór nad saliną, wolnym składem soli i przedsiębiorstwem korzystającem z soli skażonej, obowiązani są pilnować, by przesyłka soli odpowiadała warunkom zezwolenia; na zezwoleniu, względnie na jego odpisie, będzie wpisywana każda ilość wydanej soli skażonej aż do wyczerpania całego uprawnienia w czasie dozwolonym (wzór Nr. 6).

§ 48. Soli przemysłowej nie wolno odstępować osobom trzecim, nieposiadającym zezwolenia na jej nabycie, ani używać jej na cele w zezwoleniu niewymienione.

§ 49. Urząd skarbowy akcyz i monopolów może również zezwolić przy zastosowaniu §§ 46 i 47 niniejszego rozporządzenia na nabycie soli nieskażonej do celów przemysłowych, dla których sól skażona nie nadaje się, a mianowicie do wyrobu sody, soli glauberskiej, kwasu solnego, barwników smołowych, środków wybuchowych, do solenia śledzi oraz innych świeżych ryb i krabów morskich.

Przez solenie ryb i krabów w znaczeniu niniejszego paragrafu należy rozumieć tylko stosowanie soli w celu utrwalenia ryb i krabów. Natomiast dla nadania tym artykułom pewnego smaku, np. przy wędzeniu i marynowaniu, można używać tylko soli kuchennej.

§ 50. Dla otrzymania zezwolenia na nabycie soli bez skażenia na cele przemysłowe (§ 49) należy złożyć w urzędzie skarbowym akcyz i monopolów podanie, z wymienieniem rocznego zapotrzebowania soli, sposobu technicznego postępowania przy użyciu soli i gatunku potrzebnej soli, oraz zaświadczenie władzy przemysłowej, przewidziane w § 46.

Sól przemysłowa powinna być przechowywana w miejscu jej zużycia w oddzielnem pomieszczeniu, nadającem się do urzędowego zamknięcia.

§ 51. Ponadto będzie sprzedawana do celów leczniczych sól kąpielowa oraz rolnikom w trybie określonym w § 38 sól spiżowa w kruchach na lizankę dla bydła i ze źródeł solnych solanka na poprawę paszy dla bydła, po każdocześnie obowiązującej cenie. Do nabywania i sprzedaży soli kąpielowej nie potrzeba żadnego zezwolenia.

Dla nabycia nieskażonej soli spiżowej dla bydła należy uzyskać zaświadczenie urzędnika Kontroli Skarbowej, policji!, magistratu lub wójta gminy o ilości głów posiadanego inwentarza żywego, dla którego sól ma być przeznaczona.

Do nabycia solanki niezbędne jest uzyskanie zezwolenia urzędu skarbowego akcyz i monopolów na warunkach, które zostaną ustalone w osobnem zarządzeniu.

Organizacje i związki rolnicze mogą nabywać sól spiżową na sprzedaż rolnikom bez osobnych zaświadczeń. Jednakże ciąży na nich odpowiedzialność za sprzedaż tej soli na przepisowy cel i w odpowiednich ilościach.

§ 52. Dla kontroli obrotów solą nieskażoną zużytą na cele określone w § 49 przedsiębiorstwa uprawnione do przerobu soli obowiązane są prowadzić księgę kontroli według załączonego wzoru Nr. 7.

§ 53. Na każdą bez wyjątku przesyłkę soli, wysłanej z saliny lub wolnego składu do celów przemysłowych w stanie tak skażonym, jak i nieskażonym, wydaje się świadectwo przewozowe w 2-ch egzemplarzach (wzór Nr. 5). Świadectwo towarzyszy przesyłce, wtórnik zaś przesyła się do inspektora Kontroli Skarbowej, właściwego dla miejsca przeznaczenia przesyłki. Urzędnik Kontroli Skarbowej, obecny przy odbiorze przesyłki, porówna nadeszłe świadectwo z przesyłką, wpisze na wtórniku wyniki odbioru przesyłki i zwróci go dla kontroli do miejsca wysłania.

Powyższe świadectwa przewozowe, o ile są wysyłane z salin, powinny być podpisywane przez dozorującego salinę urzędnika Kontroli Skarbowej i ekspedytora saliny.

Przy wysyłce soli z wolnego składu świadectwa przewozowe na ilości do 1000 kg soli mogą być podpisywane tylko przez przedsiębiorcę wolnego składu, na ilości zaś powyżej 1000 kg muszą być podpisywane przez urzędnika Kontroli Skarbowej, pełniącego nadzór nad wolnym składem.

§ 54. Na kolejowych listach przewozowych na przesyłki soli nieskażonej na cele przemysłowe należy zaznaczać, że przesyłka może być wydana odbiorcy dopiero za zgodą urzędnika Kontroli Skarbowej pełniącego nadzór nad przedsiębiorstwem.

§ 55. O nadejściu przesyłki soli (§ 54) odbiorca obowiązany jest zawiadomić właściwego urzędnika Kontroli Skarbowej, który powinien umożliwić niezwłoczny odbiór przesyłki ze stacji oraz czuwać, by w czasie wyładowania i przewozu do przedsiębiorstwa nie popełniono nadużyć, aby skażenie odbyło się w sposób przepisowy i dokładny, a sól przerabiana w stanie naturalnym, nieskażonym, nie była użyta do celów innych niż określone w zezwoleniu.

§ 56. Sól nabyta po cenach zniżonych musi być przechowywana w osobnem pomieszczeniu, w którem oprócz tej soli nie wolno przechowywać żadnych innych artykułów.

W tem pomieszczeniu oraz w miejscu przerobu soli należy wywiesić obwieszczenie o przeinaczeniu soli do celów przemysłowych i o karalności za używanie jej do innych celów nieobjętych otrzymanem zezwoleniem.

§ 57. Przedsiębiorstwa używające soli do celów przemysłowych, oprócz soli skażonej olejem mineralnym, podlegają nadzorowi Kontroli Skarbowej.

Przedsiębiorstwa takie obowiązane są na każde żądanie zezwolić urzędnikom Kontroli Skarbowej na wstęp do składu soli przemysłowej oraz do zakładu przemysłowego używającego soli, okazać im księgi kontroli zużycia soli i udzielać wszelkich wyjaśnień.

§ 58. Przedsiębiorstwa, obowiązane do prowadzenia ksiąg kontrolnych użycia soli, winny sporządzać miesięczne odpisy z tych ksiąg i przesyłać je do dnia 8 następnego miesiąca izbom skarbowym.

§ 59. Jeżeli w zakładach przemysłowych, wyrabiających inne produkty, otrzymuje się sól, jako produkt uboczny, lub jako odpadek, chociażby w stanie niezdatnym do spożycia przez ludzi, przedsiębiorcy takich zakładów obowiązani są donieść o tem przed rozpoczęciem produkcji właściwemu urzędowi skarbowemu akcyz i monopolów, który zarządzi należyty nadzór nad przechowywaniem tej soli.

Postanowienia przejściowe.

§ 60. Zezwolenia wydane na sprzedaż soli na podstawie dotychczasowych przepisów gasną z upływem dnia 30 czerwca 1931 r.

Sprzedaż soli przez przedsiębiorstwa, działające na podstawie wymienionych w ustępie 1 zezwoleń, w okresie czasu do dnia 30 czerwca 1931 r., normują dotychczasowe przepisy.

Postanowienia końcowe.

§ 61. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Równocześnie tracą moc obowiązującą z zachowaniem postanowienia zawartego w § 60:

a) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 19 lutego 1925 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 142),

b) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 5 lipca 1927 r. o wolnych składach soli (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 613),

c) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 21 listopada 1927 r. w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 19 lutego 1925 r. oraz ustanowienia rabatu handlowego dla sprzedawców soli (Dz. U. R. P. Nr. 109, poz. 930),

d) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 25 listopada 1927 r. o sprzedaży soli do celów przemysłowych (Dz. U. R. P. Nr. 114, poz. 978),

e) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 24 kwietnia 1930 r. w sprawie zmiany rabatu handlowego dla sprzedawców soli (Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 328),

f) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 21 lipca 1930 r. w sprawie ustalenia wysokości opłaty skarbowej od soli jadalnej (Dz. U. R. P. Nr. 54, poz. 458),

g) rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 23 sierpnia 1930 r. w sprawie zmiany cen soli jadalnej (Dz. U. R. P. Nr. 63, poz. 501) oraz

h) wszelkie inne przepisy, wydane w sprawach unormowanych niniejszem rozporządzeniem, a z niem sprzeczne.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIKI

Wzór Nr 1

(Załącznik do § 30).

KSIĘGA GŁÓWNA

Przychodu i Rozchodu Soli

oraz Należności i wpłat na rzecz B. S. S.

Wzór Nr 2

(Załącznik do § 30).

KSIĘGA KONTROLI

Wzór Nr 3

(Załącznik do § 45).

KSIĘGA KONTROLI SOLI SKAŻONEJ

Wzór Nr 4

(Załącznik do § 45).

KSIĘGA KONTROLI SKAŻANIA SOLI

Wzór Nr 5

(Załącznik do § 45).

GRZBIET ŚWIADECTWA Nr ......

WTÓRNIK ŚWIADECTWA Nr ......

ŚWIADECTWO Nr ......

Wzór Nr 6

(Załącznik do § 47).

POZWOLENIE.

Wzór Nr 7

(Załącznik do § 52).

KSIĘGA KONTROLI SOLI NIESKAŻONEJ

grafika

• Identyfikator: Dz.U.1930.87.686
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Wykonanie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o wprowadzeniu jednolitego monopolu sprzedaży soli na obszarze całej Rzeczypospolitej Polskiej.
• Data aktu: 24/11/1930
• Data ogłoszenia: 11/12/1930
• Data wejścia w życie: 11/12/1930