Postanowienia wstępne.Za funkcjonarjuszów państwowych, w rozumieniu ustawy, normującej stosunki służbowe funkcjonarjuszów państwowych w czasie pełnienia służby wojskowej, uważać należy wszystkie osoby, powołane przez władze cywilne do spełnienia funkcji urzędowych, bądź stale, bądź prowizorycznie i pobierające uposażenie bezpośrednio ze skarbu państwa lub z funduszów publicznych zawiadywanych przez państwo.
O ile zachodzi wątpliwość czy dana osoba ma być uważana za funkcjonarjusza państwowego, rozstrzyga tę kwestję aż do czasu jej ustawowego wyjaśnienia szef odpowiedniej władzy centralnej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.
Do art. 1.
Funkcjonarjusz państwowy, powołany do służby wojskowej, winien o każdem powołaniu, o zmianach w stosunku służbowym wojskowym, a także o uznaniu za zdatnego do służby wojskowej przy przeglądzie, donieść natychmiast swej bezpośrednio przełożonej cywilnej władzy służbowej, o ile ta nie powzięła o tem wiadomości w drodze urzędowej w inny sposób, np. przez pośrednictwo w doręczeniu funkcjonarjuszowi karty powołującej i t. p.
Do art. 2. 1
Pozatem celem uzyskania zwolnienia funkcjonarjuszów, zajmujących stanowiska służbowe nie objęte powyższym wykazem (§ 1), którzy są ze względów publicznych niezbędnie potrzebni w służbie cywilnej, bezpośrednio przełożona władza służbowa tych funkcjonarjuszów winna złożyć w drodze służbowej albo równocześnie z ich powołaniem, albo i przedtem w razie spodziewanego powołania do służby wojskowej np. w razie uznania za zdatnego przy przeglądzie przełożonej władzy centralnej należycie umotywowany wniosek w trzech egzemplarzach na przepisanym według dołączonego wzoru A formularza (załącznik 1).
Władza centralna przesyła wniosek, uzupełniony ewentualnie zdaniem władzy podległej bezpośrednio władzy centralnej, wraz z własną opinją, Ministerstwu Spraw Wojskowych. Przed ewentualnem odmownem załatwieniem wniosku o zwolnienie Ministerstwo Spraw Wojskowych porozumie się w krótkiej drodze z właściwą władzą centralną.
Decyzję Ministerstwa Spraw Wojskowych wpisuje się w rubrykę IX formularza wniosku, którego jeden egzemplarz pozostaje w aktach Ministerstwa, drugi odsyła się właściwej władzy centralnej, trzeci właściwej Powiatowej Komendzie Uzupełnień, celem wystawienia, w razie zwolnienia, świadectwa zwolnienia, według dołączonego wzoru B (Załącznik 2) i doręczenia go, lub przesłania za pośrednictwem bezpośrednio przełożonej władzy służbowej, zwolnionemu funkcjonarjuszowi.
Minister opraw Wojskowych ustali w porozumieniu z odnośnymi Ministrami wykaz stanowisk służbowych według kategorji służby, dających prawo do czasowego zwolnienia funkcjonarjuszów państwowych, zajmujących te stanowiska od czynnej służby wojskowej na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia armji do stanu wojennego.
Do art. 4.
Władza wojskowa, zwalniając funkcjonarjusza państwowego z czynnej służby wojskowej, lub udzielając mu urlopu w myśl art. 6 ust. 2 tymczasowej ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej, winna zawiadomić o tem jego bezpośrednio przełożoną władzę służbową, której komunikować należy również wypadki śmierci i zbiegostwa, a także wypadki skazania funkcjonarjusza państwowego w czasie pełnienia służby wojskowej przez sądy wojskowe. Władza służbowa funkcjonarjusza winna wydać bezzwłocznie stosowne zarządzenia lub donieść o tem władzy bezpośrednio wyższej, powołanej ewentualnie do wydania tych zarządzeń.
Niezgłoszenie się funkcjonarjusza, mimo zwolnienia ze służby wojskowej, z powrotem do służby cywilnej traktowane będzie na równi z samowolnem opuszczeniem służby.
Do art. 5.
Uposażenie cywilne funkcjonarjusza, odchodzącego do wojska celem dopełnienia obowiązku służby w wojsku stałem, należy wstrzymać z końcem tego miesiąca, w którym odszedł on do wojska.
Po powrocie z wojska do służby cywilnej lub ukończeniu obowiązku służby w wojsku stałem, należy uposażenie cywilne asygnować do wypłaty z pierwszym dniem miesiąca następującego po powrocie lub ukończeniu obowiązku służby w wojsku stałem, stosując ewentualnie w tym ostatnim wypadku postanowienia art. 7 ustawy.
O ile zaś funkcjonarjusz państwowy nie otrzymał uposażenia wojskowego za cały miesiąc, w którym zwolnienie z wojska nastąpiło, należy uposażenie cywilne asygnować do wypłaty od dnia zwolnienia.
Fakt odejścia do wojska i wstrzymania uposażenia, a następnie powrotu do służby i asygnowania uposażenia odnotować należy w wykazie służbowym funkcjonarjusza.
Do art. 6.
Wypłata uposażenia cywilnego podczas pełnienia służby wojskowej w zapasie, tudzież podczas perjodycznych ćwiczeń wojskowych ma następować w zwykły sposób, po przedłożeniu przez funkcjonarjusza poświadczenia bezpośredniego dowódcy, względnie bezpośrednio przełożonej władzy wojskowej, stwierdzającego fakt pełnienia służby wojskowej.
Do art. 7.
Wypłatę różnicy między pełnem uposażeniem cywilnem, a pełnem uposażeniem wojskowem (gażą, żołdem), jakoteż i dodatku ze względu na stosunki rodzinne, w czasie służby wojskowej na skutek mobilizacji lub częściowego uzupełnienia do stanu wojennego, uskutecznia ta władza, która zarządzała wypłatę uposażenia funkcjonarjusza podczas pełnienia przez niego służby cywilnej.
W celu uskutecznienia wypłaty, funkcjonarjusz winien nadsyłać tej władzy kwit według załączonego pod C wzoru (Załącznik 3.), podpisany własnoręcznie przez funkcjonarjusza, z potwierdzeniem bezpośredniego dowódcy, względnie bezpośrednio przełożonej władzy wojskowej, iż funkcjonarjusz żyje i pełni służbę wojskową. Na kwicie winien nadto oficer kasowy stwierdzić wysokość uposażenia wojskowego funkcjonarjusza, wyszczególniając wszystkie dodatki.
Potwierdzenie dowódcy (władzy wojskowej) i oficera kasowego może nastąpić najwcześniej w dniu płatności ewentualnej różnicy, a także dodatku ze względu na stosunki rodzinne, a więc z reguły w pierwszym dniu każdego miesiąca.
O ile funkcjonarjusz nie może z ważnych powodów (choroba, zranienie, nieobecność z powodów służbowych i t. p.) podpisać własnoręcznie kwitu, okoliczność ta winna być stwierdzona na kwicie przez jego bezpośredniego dowódcę lub bezpośrednio przełożoną władzę wojskową, z podaniem tych powodów. W tym wypadku stwierdzenie władzy wojskowej zastępuje własnoręczny podpis funkcjonarjusza.
Funkcjonarjusz może prosić o wypłatę należnej sobie kwoty do rąk własnych lub przekazać tę kwotę do wypłaty osobie, żyjącej w wspólnem z nim gospodarstwie domowem
Prawo do dodatku z powodu prowadzenia własnego gospodarstwa rodzinnego należy zgłosić przed terminem pierwszej wypłaty różnicy między uposażeniem cywilnem a wojskowem
W tym celu należy złożyć władzy, która zarządzała wypłatę uposażenia cywilnego funkcjonarjusza, zaświadczenie właściwej władzy policyjnej lub administracyjnej
W zaświadczeniu winny być wyszczególnione imiennie osoby żyjące stale we wspólnem gospodarstwie domowem z funkcjonarjuszem państwowym i przez niego utrzymywane
Dodatek wynosi 20% całego uposażenia cywilnego, jeżeli funkcjonarjusz utrzymuje we wspólnem gospodarstwie domowem jedną osobę.
Za każdą następną osobę dodatek podwyższa się o 5%, tak że sięga [...] dla funkcjonarjuszów, którzy utrzymują we wspólnem gospodarstwie domowem pięć lub więcej osób.
Osób należących do służby domowej nie uwzględnia się.
O ile funkcjonarjusz pobieranie należnej różnicy i dodatku przekazał na rzecz osób żyjących z nim we wspólnem gospodarstwie domowem, a kwit z podpisem funkcjonarjusza nie nadszedł w ciągu dni 8-miu po terminie wypłaty, to należna kwota może być wypłacona, za kwitem upoważnionego do odbioru, w wysokości kwoty, wypłaconej po raz ostatni za kwitem podpisanym przez uprawnionego.
Dopóki różnicy nie można ustalić, to rodzinie szeregowców i podoficerów wypłaca się zaliczkę w wysokości 50% całego ostatniego uposażenia cywilnego.
Wypłata taka nastąpić może na wyraźne zlecenie szefa władzy, która zarządza wypłatę, z powołaniem się na przepis niniejszego rozporządzenia.
Tego rodzaju wypłaty należy uważać za zaliczki na poczet kwot, przysługujących funkcjonarjuszowi w myśl art. 7 ustawy.
W razie śmierci funkcjonarjusza, należy zaliczki te odpowiednio zarachować przy przyznawaniu ewentualnego zaopatrzenia dla wdowy i sierot, a w razie nie przyznania takiego zaopatrzenia umorzyć.
Wszelkie wypłaty, dokonywane na podstawie ustawy z dnia 11 lipca 1919 r. Dz. P. P. P. № 59 poz. 357 i niniejszego rozporządzenia, wolne są od opłat i należności stemplowych.
Do art. 8.
Zastosowanie postanowień art. 7 ustawy do funkcjonarjuszów pozaetatowych (odbywających praktykę, aplikację, próbną służbę, mianowanych prowizorycznie, t. zn. z zastrzeżeniem odwołania i t. p.) może mieć miejsce za zgodą Ministerstwa Skarbu wyjątkowo wówczas, jeżeli dany funkcjonarjusz, ze względu na swoje zdolności, fachowe wyrobienie, pilność i sumienność w wykonywaniu poruczonych sobie czynności, jest pracownikiem szczególnie pożądanym do zatrzymania w służbie państwowej.
W razie zastosowania do takiego funkcjonarjusza postanowień art. 7 ustawy, obowiązują go również wszystkie postanowienia art. 4 ustawy i rozporządzenia wykonawczego do tego artykułu.
Do art. 9.
Udzielenia urlopu, przewidzianego w art. 9 ustawy, nie należy uzależniać od zrzeczenia się uposażenia i prawa do zaliczenia czasu służby wojskowej do czasokresów, wymaganych do osiągnięcia wyższego uposażenia służbowego, o ile czas dobrowolnej służby wojskowej nie przekracza trzech miesięcy.
O ile dobrowolna służba wojskowa ma trwać dłużej niż trzy miesiące, należy udzielenie urlopu uzależnić od warunków przewidzianych w ustępie drugim art. 9 ustawy, odstępować zaś od tych warunków można jedynie w tym wypadku, jeżeli funkcjonarjusz ma zamiar wstąpić dobrowolnie do wojska w czasie mobilizacji lub uzupełnienia do stanu wojennego.
ZAŁĄCZNIKI
..................................................Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX
Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.
..................................................
