W związku z tym ustawa wprowadza szereg zmian w tym przede wszystkim w ustawie z 6 września 2001 roku – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr. 45, poz. 271, z późn. zm.) oraz w  ustawie z 28 września 1991 roku o kontroli skarbowej (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 214, z późn.), w ustawie z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217, z późn. zm.) oraz w ustawie z 28 kwietnia 2011 roku o systemie informacji w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 113, poz. 657, z późn. zm.).

Cel ustawy ma być zrealizowany poprzez wprowadzenie ograniczenia wywozu wskazanych rodzajów produktów, w przypadkach w których istnieje zagrożenie wystąpienia braku dostępności określonych produktów dla polskich pacjentów.

Czytaj: Wadą nowelizacji Prawa farmaceutycznego jest niewielki zakres i mała skuteczność >>>

Ustawa nakłada na przedsiębiorców prowadzących działalność polegającą na prowadzeniu hurtowni farmaceutycznej obowiązek informowania Głównego Inspektora Farmaceutycznego o zamiarze wywozu poza terytorium RP lub zbycia podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium RP produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych spośród objętych wskazanym powyższej wykazem.