Do tej pory świadczenia takie mogły być udzielane tylko przez lekarzy posiadających specjalizację w dziedzinie medycyny rodzinnej, odbywających szkolenie specjalizacyjne w tej dziedzinie lub posiadających specjalizację II stopnia z medycyny ogólne.

Ustawa modyfikuje też definicję podstawowej opieki zdrowotnej, obejmując nią także świadczenia z zakresu chorób wewnętrznych.

Nowelizacja wprowadza zmianę dotyczącą prawa wyboru nie tylko lekarza (pielęgniarki i położnej ubezpieczenia zdrowotnego, jak dotychczas), lecz również świadczeniodawcy, udzielającego świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, spośród
świadczeniodawców, którzy zawarli umowy z NFZ o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

Zmiana ta jest uzasadniana sytuacją, która ma miejsce, gdy wybrany przez pacjenta lekarz (pielęgniarka lub położna) zmienią miejsce udzielania świadczeń lub zaprzestaną ich udzielania. Ponadto zwiększono do trzech razy prawo do bezpłatnego wyboru tych podmiotów przez pacjenta.

Poza nowelizacją ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, znowelizowano siedem innych ustaw w zakresie, który wiąże się ze zmianą ustawy o świadczeniach, przy czym w przypadku ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej i ustawy o Straży Granicznej dokonuje się również uzupełnienia prawa wyboru nie tylko lekarza i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej, lecz także prawo wyboru położnej podstawowej opieki zdrowotnej.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia.