Ministerstwo Zdrowia pracuje obecnie nad poprawą transgranicznej opieki zdrowotnej - do uzgodnień międzyresortowych zostały przedstawione 3 nowe akty normatywne mające za zadanie dostosować krajowy porządek prawny do przepisów Unii Europejskiej.
Projektowane rozporządzenie w sprawie wydawania zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu, zgodnie z uzasadnieniem, będzie określało tryb składania i rozpatrywania, a także wzór wniosku o:
1) wydanie zgody na uzyskanie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej gwarantowanego świadczenia opieki zdrowotnej;
2) wydanie zgody na uzyskanie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) gwarantowanego świadczenia opieki zdrowotnej lub jego kontynuację, a także na pokrycie kosztów transportu do miejsca, w którym ma zostać udzielone świadczenie;
3) skierowanie do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia albo badań diagnostycznych, które należą do świadczeń gwarantowanych, ale nie wykonuje się ich na terenie Rzeczypospolitej Polskiej;
4) wydawanie zgody na pokrycie kosztów transportu do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, po przebytym leczeniu za granicą.
Nowy akt normatywny ma zastąpić obecnie obowiązujące rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu (Dz. U. Nr 249, poz. 1867 z późn. zm.). Zmiany w porównaniu do obecnie obowiązujących przepisów dotyczyć będą miedzy innymi:
1) zmiany zakresu zadań powierzonych dyrektorom oddziałów wojewódzkich NFZ, poprzez rozszerzenie kompetencji w zakresie wydawania zgody na leczenie za granicą;
2) częściowego zniesienia wymogu wypełniania wniosku przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego - specjalistę, posiadającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego nauk medycznych. Wyżej wymieniony lekarz nadal będzie wypełniał wnioski o leczenie lub badania diagnostyczne, które aktualnie nie są wykonywane w kraju. Wnioski o wydawanie zgody na uzyskanie w innym państwie członkowskim UE świadczenia opieki zdrowotnej oraz wydanie zgody na uzyskanie w innym państwie członkowskim UE/EFTA świadczenia opieki zdrowotnej lub jego kontynuację, w przypadku świadczeń, które wykonuje się w kraju, a także na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczenia w innym państwie członkowskim UE/EFTA mają być wypełniane przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, który posiada specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty.
Wydanie zgody na uzyskanie świadczeń opieki zdrowotnej za granicą i ewentualne uzyskanie zgody na transport poprzedzać będzie stosowny wniosek wypełniony przez osobę, której dotyczy oraz lekarza ubezpieczenia zdrowotnego i zawierać będzie między innymi rozpoznanie kliniczne, dotychczasowy przebieg choroby, zastosowane leczenie oraz prognozę co do dalszego, prawdopodobnego leczenia. W przypadku tych świadczeń gwarantowanych, które nie są realizowane na terenie kraju, lekarz wypełniając wniosek powinien wskazać zagraniczną placówkę opieki medycznej, w której można przeprowadzić leczenie oraz uzasadnić swój wybór. Przed wydaniem zgody na pokrycie kosztów transportu z miejsca leczenia za granicą do kraju, oddział wojewódzki NFZ będzie musiał skontaktować się z zagraniczną placówką, w której znajduje się wnioskodawca, celem uzyskania potwierdzenia, iż stan zdrowia pacjenta wymaga zastosowania transportu. Wnioski powinny być kierowane przez osoby uprawnione do ich złożenia do oddziałów wojewódzkich NFZ, ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy/wnioskodawcy. Koszty transportu oddział wojewódzki NFZ będzie pokrywał na podstawie faktury wystawionej przez podmiot wykonujący transport lub na podstawie zaświadczenia potwierdzającego poniesione koszty. Analogiczny sposób rozliczania będzie obowiązywał w przypadku pokrywania kosztów leczenia lub badań diagnostycznych z tych świadczeń gwarantowanych, które nie są realizowane w Rzeczypospolitej Polskiej.
Drugi z projektowanych aktów normatywnych, rozporządzenie w sprawie świadczeń opieki zdrowotnej wymagających uprzedniej zgody dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia, ma pozwolić na uniknięcie nadmiernych i niekontrolowanych wzrostów kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej, mogących mieć wpływ na właściwe zabezpieczenie dostępności świadczeń opieki zdrowotnej w kraju. Zgodnie z uzasadnieniem projektu, świadczenia opieki zdrowotnej objęte wykazem, z uwagi na ich specyfikę, powinny podlegać finansowaniu ze środków publicznych na zasadach zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej jedynie wówczas, gdy nie mogą one zostać udzielone w kraju, w terminie nieprzekraczającym dopuszczalnego czasu oczekiwania pacjenta.
Wykaz, stanowiący załącznik do projektowanego rozporządzenia, obejmuje między innymi:
1) świadczenia opieki zdrowotnej wymagające pozostania pacjenta w szpitalu co najmniej do dnia następnego po dniu przyjęcia, bez względu na rodzaj udzielanych świadczeń;
2) leczenie w ramach programów lekowych;
3) terapię izotopową;
4) teleradioterapię stereotaktyczną;
5) teleradioterapię handrową wiązką protonów;
6) terapię hiperbaryczną;
7) wszczepienie pompy baklofenowej w leczeniu spastyczności opornej na leczenie farmakologiczne;
8) badania genetyczne;
9) pozytonową tomografię emisyjną;
10) badania medycyny nuklearnej;
11) tomografię komputerową;
12) rezonans magnetyczny.
Ostatnim projektowanym aktem normatywnym, jest rozporządzenie w sprawie określenia wzoru wniosku o zwrot kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych poza granicami kraju. Zgodnie z uzasadnieniem, wzór ma przyczynić się do przyspieszenia postępowań administracyjnych prowadzonych przez oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia, dotyczących zwrotu kosztów transgranicznej opieki zdrowotnej.
Opracowanie: Jacek Tkacz, RPE WK
Źródło: www.rcl.gov.pl, stan z dnia 11 września 2014 r.
\