Skargę do Trybunału wniosło trzynastu obywateli Grecji - nosicieli wirusa HIV, którzy odbywali kary pozbawienia wolności na oddziale psychiatrycznym tego samego szpitala przywięziennego. W petycji skierowanej do prokuratury nadzorującej działalność szpitala osadzeni nosiciele wirusa HIV poskarżyli się na warunki swego osadzenia: zatłoczone cele (poniżej 2 m2 na osobę), brak nadzoru nad przyjmowaniem nowych pacjentów, osadzenie w jednej celi z osobami cierpiącymi na choroby zakaźne, które powinny przebywać w izolatkach, brak działającej pralki na oddziale (chociaż ich odzież powinna być prana codziennie w wysokiej temperaturze), zakaz dotykania krat (co miało uchronić pielęgniarki podające leki przed zakażeniem), złe warunki higieniczne, nieodpowiednie ogrzewanie i wentylacja, nieodpowiednie pożywienie, wreszcie - żaden z lekarzy pracujących na oddziale nie był specjalistą od chorób zakaźnych. Petycje skarżących pozostały bez odpowiedzi. Przed Trybunałem skarżący zarzucili, iż ten stan rzeczy sprowadzał się do nieludzkiego i poniżającego traktowania, zakazanego w art. 3 Konwencji o prawach człowieka. Skarżący zarzucili także, że nie przysługiwał im żaden skuteczny środek prawny pozwalający na zmianę tej sytuacji, co sprowadzało się do naruszenia art. 13 Konwencji.
Trybunał zgodził się ze skarżącymi i uznał naruszenie art. 3 i art. 13 Konwencji. Trybunał przypomniał, iż obowiązkiem państw-stron Konwencji jest zapewnienie, by osoby pozbawione wolności przebywały w warunkach zgodnych z zasadą poszanowania godności ludzkiej, oraz by sposób odbywania kary pozbawienia wolności nie narażał je na cierpienie większe niż cierpienie nieuchronnie wpisane w samo pozbawienie wolności. Władze muszą, z uwzględnieniem praktycznych wymogów osadzenia w danej jednostce penitencjarnej, zadbać o dobrostan skarżącego, zapewnić mu odpowiednie warunki bytowe oraz właściwą opiekę medyczną.
Wskazane wymogi nie zostały w omawianej sprawie spełnione - rząd grecki nie zaprzeczył zarzutom skarżących dotyczącym warunków bytowych i opieki medycznej na oddziale, na którym skarżący odbywali karę pozbawienia wolności. Co więcej, zarzuty te zostały również potwierdzone przez greckiego Rzecznika Praw Obywatelskich oraz greckie ministerstwo sprawiedliwości po przeprowadzeniu odpowiednich kontroli, a na szczeblu międzynarodowym przez Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy oraz Europejski Komitet do spraw Zapobiegania Torturom oraz Nieludzkiemu lub Poniżającemu Traktowaniu albo Karaniu. Trybunał w Strasburgu wskazał również, że nie można greckim władzom uczynić zarzutu z samego umieszczenia skarżących w szpitalu przywięziennym w celu zapewnienia im - jako nosicielom HIV - lepszych warunków bytowych i opieki medycznej. W omawianej sprawie cel ten nie dość, że nie został zrealizowany, to został zupełnie wypaczony. Miało tym samym miejsce naruszenie standardów ochrony praw człowieka z art. 3 i art. 13 Konwencji.

Martzaklis i inni przeciwko Grecji - wyrok ETPC z dnia 9 lipca 2015 r.,