Pytanie

Chcemy (NZOZ udzielający świadczeń szpitalnych) zatrudnić lekarza do świadczenia dyżurów lekarskich na oddziale. Lekarz proponuje zawrzeć umowę z prowadzoną przez niego spółką komandytową, która co prawda ma PKD dotyczące ochrony zdrowia, ale spółka nie jest zarejestrowana w Rejestrze Podmiotów Wykonujących Działalność Leczniczą (nie jest podmiotem leczniczym).

Czy zatem można zawrzeć między szpitalem prywatnym (zamawiający) a spółką komandytową (wykonawca) umowę na zapewnienie przez lekarza dyżurów medycznych?

Wówczas rachunek na koniec miesiąca za obsługę dyżurów przez lekarza będzie wystawiać spółka komandytowa.

Czy ma znaczenie w sprawie fakt, iż ta spółka komandytowa nie jest podmiotem leczniczym, a jedynie jej wspólnikami są (w części) lekarze?

Czy będzie to akceptowalne dla urzędu wojewódzkiego i NFZ w czasie kontroli?

Czy zapewnienie obecności na dyżurach lekarskich jest udzielaniem świadczeń zdrowotnych?

A zatem czy udział w dyżurach lekarskich / zapewnienie obsługi lekarskiej na dyżurach w szpitalu powinno być traktowane jako działalność lecznicza?

A zatem powinna być wykonywana albo przez podmiot leczniczy, albo przez prywatną praktykę (indywidualną lub grupową) albo przez pracownika/zleceniobiorcę jako będącego w strukturze szpitala (zlecającego obsługę lekarską dyżurów).

Odpowiedź

Rozwiązanie proponowane przez lekarza jest wykluczone i niegodne z prawem.

Uzasadnienie

Z regulacji prawnych ustawy z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej dalej u.p.p. wynika jednoznacznie, że działalność lecznicza może być wykonywana w dwu grupach form prawnych:

1) praktykach zawodowych;

2) podmiotach leczniczych.

Z pytania wynika, że kandydatem na podwykonawcę jest lekarz mający spółkę komandytową. Warto wskazać, że istota takiej spółki polega na tym, że na pewno nie jest ona jednoosobowa a zatem lekarz jest komandytariuszem lub komplementariuszem w tej spółce. Fakt wpisania odpowiedniego PKD nie uprawnia jeszcze takiej spółki do prowadzenia działalności. Spółka komandytowa zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 u.dz.l. po uzyskaniu wpisu do KRS rejestru przedsiębiorców staje się podmiotem leczniczym.

Na podstawie art. 100 u.dz.l. podmiot, który zamierza wykonywać działalność leczniczą jako podmiot leczniczy, składa organowi prowadzącemu rejestr, o którym mowa w art. 106 ust. 1 u.dz.l., wniosek o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą, zwanego dalej "rejestrem", zawierający następujące dane:

1) imię i nazwisko, nazwę albo firmę;

2) adres siedziby albo miejsca zamieszkania;

3) adres miejsca udzielania świadczeń zdrowotnych;

4) formę organizacyjno-prawną;

5) rodzaj działalności leczniczej oraz zakres udzielanych świadczeń zdrowotnych;

6) nazwę przedsiębiorstwa, oraz wykaz jego jednostek lub komórek organizacyjnych, których działalność jest związana z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;

7) numer REGON;

8) Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP);

9) dane podmiotu tworzącego - w przypadku podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą.

1a. Nazwa przedsiębiorstwa, o której mowa w ust. 1 pkt 6, nie może być taka sama jak oznaczenie podmiotu leczniczego, zgodnie z ust. 1 pkt 1.

2. Wraz z wnioskiem wnioskodawca składa oświadczenie następującej treści:

"Oświadczam, że:

1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą są kompletne i zgodne z prawdą;

2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności leczniczej w zakresie objętym składanym wnioskiem określone w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.".

3. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 2, zawiera ponadto:

1) imię i nazwisko, nazwę albo firmę wnioskodawcy, adres jego miejsca zamieszkania albo siedziby;

2) oznaczenie miejsca i datę złożenia oświadczenia;

3) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania wnioskodawcy, ze wskazaniem imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.

4. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dokumenty potwierdzające spełnienie warunków wykonywania działalności leczniczej, z zastrzeżeniem art. 25 ust. 3.

5. Dokumentem potwierdzającym spełnienie warunków, o których mowa w art. 22, jest, wydawana w drodze decyzji administracyjnej, opinia właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Autorka przywołała pełną treść art. 100 u.dz.l. by wiarygodnie zaprezentować jak znaczną listę formalności trzeba spełnić by móc z poziomu spółki komandytowej (między innymi takiej spółki) udzielać świadczeń zdrowotnych.

Inaczej rzecz ma się w odniesieniu do pojedynczego lekarza. Tu lekarz może występować jako osoba fizyczna, z którą zostanie zawarta umowa na dyżury w oparciu o prawo wykonywania zawodu lub – w razie zarejestrowanej praktyki zawodowej w formie działalności indywidualnej i po uzyskaniu wpisu do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą na podstawie art. 101 u.dz.l. – z podmiotem gospodarczym będącym taką właśnie praktyką zawodową. Jakiekolwiek inne rozwiązanie jest niezgodne z prawem.

Zobacz inne komentarze tej autorki:


Można zarejestrować pacjenta do psychiatry za pośrednictwem osób trzecich>>>

Grupowa praktyka lekarska nie może przystąpić do konkursu na podwykonawstwo >>>

Elektroniczna dokumentacja medyczna nie narusza dóbr pacjentów poradni psychiatrycznej>>>

Ordynatora można zatrudnić na podstawie umowy cywilnoprawnej>>>

Agnieszka Sieńko jest radcą prawnym, specjalistą w zakresie prawa ochrony zdrowia i ubezpieczenia zdrowotnego. Prowadzi wykłady i szkolenia z tej dziedziny. Jest autorką wielu publikacji (m.in. Zakład opieki zdrowotnej. Prawo ochrony zdrowia w pytaniach i odpowiedziach),  współpracownikiem Serwisu Prawo i Zdrowie. Ma wieloletnie doświadczenie w organizacji rynku ochrony zdrowia. Współpracowała z Branżową Kasą Chorych dla Służb Mundurowych i Urzędem Marszałkowskim Województwa Dolnośląskiego. W ramach własnej kancelarii prowadzi obsługę zakładów opieki zdrowotnej w tym dużych szpitali publicznych. Zajmuje się także obsługą prawną innowacyjnych projektów dedykowanych rynkowi usług medycznych a realizowanych ze środków unijnych. Jest nauczycielem akademickim.