Chodzi o art. 115 § 7 zdanie pierwsze k.k.w., który jest niezgodny z art. 47 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawa z 6 lutego 2015 roku dokonuje zmian zgodnie z kierunkiem nakreślonym przez Trybunał Konstytucyjny polegających na wyłączeniu zasady pełnego prawa do intymności w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych jedynie w odniesieniu do pewnych kategorii osób, czyli skazanych stwarzających poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu oraz skazanych, którzy podczas pobytu w areszcie śledczym lub zakładzie karnym naruszyli w poważnym stopniu dyscyplinę i porządek.
Czytaj: NIK krytycznie o opiece medycznej dla więźniów >>>
W przypadku, gdy osoba udzielająca świadczenia zdrowotnego zawnioskuje o to, świadczenie będzie mogło zostać udzielone w warunkach zapewniających zachowanie całkowitej prywatności. Podobne reguły będą miały zastosowanie wobec osadzonych, którzy są leczeni w placówkach medycznych zlokalizowanych poza zakładem karnym. Dotyczy to przypadków, gdy świadczenia zdrowotne udzielane są w zwykłych placówkach leczniczych, przez personel medyczny, który na co dzień nie ma do czynienia z osobami pozbawionymi wolności.
W pozostałych sytuacjach obecność funkcjonariusza SW może być konsekwencją wyrażenia życzenia w tym przedmiocie przez personel medyczny udzielający danego świadczenia zdrowotnego, z uwagi na konieczność zapewnienia odpowiedniej ochrony osobie udzielającej świadczenia zdrowotnego.
Ustawa wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.