W ustawie przyjęto, że jednostki wojskowe to jednostki organizacyjne - niebędące jednostkami budżetowymi - dla których podmiotem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej, w których udzielane są świadczenia zdrowotne przez lekarza, realizujące zadania także poza granicami państwa, na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (Dz. U. z 2014 r. poz. 1510).
Zgodnie z obowiązującą ustawą z 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej świadczenia zdrowotne mogą być realizowane wyłącznie przez podmioty lecznicze wskazane w art. 4 tej ustawy. Wśród tych podmiotów znajdują się państwowe jednostki budżetowe, co wyklucza realizację określonych świadczeń medycznych przez jednostki organizacyjne Sił Zbrojnych niebędące jednostkami budżetowymi w rozumieniu przepisów ustawy o finansach publicznych.
Czytaj: Komisje sejmowe za włączeniem niektórych jednostek wojskowych do podmiotów leczniczych >>>
W tym kontekście zaznaczyć należy, że strukturach jednostek organizacyjnych SZ RP we wszystkich rodzajach Sił Zbrojnych tworzone są komórki organizacyjne wojskowej służby zdrowia.
Ze względu na liczbę powyższych jednostek organizacyjnych oraz specyfikę realizowanych przez nie zadań (dane objęte klauzulą niejawności), nadanie im wszystkim statusu jednostek budżetowych wymagałoby utworzenia w każdej z nich dodatkowej struktury pionu głównego księgowego realizującej zadania ustawowe z zakresu finansów publicznych. Podkreślić należy, że wprowadzenie takiego rozwiązania generowałoby dodatkowe skutki finansowe dla budżetu Ministerstwa Obrony Narodowej (i państwa) - nie jest także zasadne ze względów organizacyjnych, w tym gotowości bojowej.
Przedkładana nowelizacja ma na celu w szczególności rozszerzenie katalogu podmiotów leczniczych o jednostki wojskowe niebędące jednostkami budżetowymi, dla których podmiotem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej, posiadające w strukturze organizacyjnej lekarzy w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą - także gdy realizują zadania poza granicami państwa.
Umożliwi to realizację zadań związanych z zabezpieczeniem medycznym Sił Zbrojnych bez potrzeby angażowania systemu opieki zdrowotnej funkcjonującego na bazie Narodowego Funduszu Zdrowia.