Chodziło o zwrot kosztów zabiegu usunięcia zaćmy z wszczepieniem miękkiej soczewki wewnątrzgałkowej przeprowadzonego w Klinice Neovize w Czeskim Cieszynie 6 grudnia 2013 roku.

Jak wynika z komunikatu kancelarii reprezentującej pacjenta, roszczenie to zostało oparte wprost o przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/24/UE z 9 marca 2011 roku w sprawie stosowania praw pacjentów w transgranicznej opiece zdrowotnej (Dz. U. UE. L z 2011 roku 88/45), która powinna była zostać implementowana do krajowego porządku prawnego do 25 października 2013 roku, a który to termin w przypadku Rzeczypospolitej Polskiej minął bezskutecznie.

Komunikat przypomina, że już 26 października 2013, dzień po wejściu w życie dyrektywy unijnej - w miejsce niewydolnego krajowego systemu opieki zdrowotnej – pacjenci sięgnęli po usługi i świadczenia oferowane im przez zagraniczne placówki zdrowotne.

Głównie są to usługi świadczone przez czeskie placówki, w których są one znacznie tańsze niż te oferowane w Polsce. Na przykład różnica między ceną zabiegu usunięcia zaćmy z wszczepieniem miękkiej soczewki wewnątrzgałkowej w klinice Neovize w Czeskim Cieszynie a ofertami dostępnymi na polskim rynku sięga od kilkuset do ponad tysiąca złotych.

Jak informuje kancelaria zabieg ten należy do najczęściej wybieranych przez polskich pacjentów. Wynika ta chociażby z faktu, że aktualnie w Polsce w kolejce na ten zabieg oczekuje około 400 tysięcy osób. Wśród pacjentów z Warszawy, którzy trafili do sieci Klinik Neovize, był i taki, któremu wyznaczono termin zabiegu na rok 2019.

Jak informuje kancelaria, powołując się na dane czeskiej kliniki, tylko w ciągu ostatnich kilku miesięcy w placówce Neovize przebadano ponad 500 pacjentów z Polski. Na zabieg usunięcia zaćmy zdecydował się, co piąty.  Spośród polskich pacjentów kliniki Neovize w Czeskim Cieszynie jak dotąd ponad 50 złożyło w NFZ wnioski o zwrot kosztów leczenia. Wyrok krakowskiego Sadu Rejonowego jest pierwszym wyrokiem w tej sprawie.
 
W komunikacie podkreślono, że odpowiedzialności Narodowego Funduszu Zdrowia, sąd upatrywał w szczególności w treści wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 19 listopada 1991 roku, wydanego w sprawie Frankowich & Bonifaci, w uzasadnieniu, którego ETS przesądził, że zobowiązania państwa członkowskiego wykonywane są przez państwo w drodze zorganizowania całego procesu ponoszenia kosztów związanych z leczeniem poprzez stosowne instytucje systemu opieki zdrowotnej. Narodowy Fundusz Zdrowia jest w związku z tym emanacją państwa w zakresie czynności związanych z wykorzystaniem środków państwowych przeznaczonych na ochronę zdrowia ubezpieczonych.

Wyrok nie jest prawomocny. Każdej ze stron przysługuje prawo wniesienia od niego apelacji do sądu II instancji.