Złośliwy międzybłoniak opłucnej jest rzadkim, źle rokującym nowotworem, związanym z ekspozycją na azbest. Stanowi trudny problem diagnostyczny (z powodu niecharakterystycznych objawów, dużej zmienności obrazu radiologicznego i podobieństwa do innych nowotworów) oraz terapeutyczny. Pomimo prób z nowymi rodzajami terapii, wyniki leczenia międzybłoniaka opłucnej są ciągle złe. Średni czas przeżycia pacjentów to 12 miesięcy od chwili rozpoznania.

Postęp nauk biologicznych pozwala na lepsze zrozumienie molekularnych podstaw różnych ścieżek sygnałowych związanych z rozwojem nowotworów. To z kolei często przyczynia się do odkrywania nowych biomarkerów, które nie tylko pozwalają na wczesne diagnozowanie choroby, ale też umożliwiają stworzenie skuteczniejszych narzędzi terapeutycznych.

Przy użyciu mikromacierzy DNA (techniki służącej do badania ekspresji genów) naukowcy z New York University Langone Medical Center przeanalizowali wielkość ekspresji białka EPHB2 (efryny B2) w próbkach pobranych od 34 osób ze złośliwym międzybłoniakeim opłucnej. Okazało się, że poziom ekspresji tego genu w tkankach nowotworu był znacznie wyższy niż w tkankach zdrowych. Nadekspresja ta dotyczyła wszystkich linii komórkowych tego typu nowotworu, natomiast nie odnotowano jej w niezłośliwej (łagodnej) odmianie międzybłoniaka.

Badacze uważają, że otrzymane wyniki pokazują zasadność opracowania nowych metod walki ze złośliwym międzybłoniakiem opłucnej w oparciu o EPHB2. „Leki skierowane przeciwko temu białku mogą znacząco poprawić rokowanie chorych na omawiany nowotwór” - uważa autorka pracy dr Chandra Goparaju.

„Mamy zamiar przeprowadzić dalsze badania in vitro, w których przetestujemy różne inhibitory EPHB2. Da nam to pełniejszy obraz nie tylko funkcji, jaką pełni w organizmie efryna B2, ale także ujawni jej interakcje z innymi białkami receptorowymi i ich ligandami, co pomoże zrozumieć, dlaczego tak silnie wpływa na pogorszenie rokowań u chorych na złośliwego międzybłoniaka opłucnej” - dodaje Goparaju.

Wyniki omawianych badań opublikowano we wrześniowym wydaniu „Journal of Thoracic Oncology”.