Poza tym przemieszczanie się personelu medycznego, w tym diagnostów laboratoryjnych, pomiędzy oddziałami szpitalnymi i laboratorium stanowi ryzyko przeniesienia i rozprzestrzenienia groźnych z punktu widzenia epidemiologicznego patogenów alarmowych w środowisku szpitalnym, wśród pacjentów i personelu podmiotu leczniczego – oświadcza Rada.

Wątpliwości diagnostów wzbudza także prawidłowość zabezpieczenia w tym czasie funkcjonowania samego laboratorium z uwagi na możliwość powstania uchybień w jego obsadzie osobowej.

Rada przypomina, że zgodnie z art. 6b ust. 1 ustawy z 27 lipca 2001 roku o diagnostyce laboratoryjnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 2245), każdy diagnosta może pobierać od pacjenta materiał do badań laboratoryjnych, czyli między innymi krew. Z kolei art. 16 ust. 1 ustawy o diagnostyce laboratoryjnej wskazuje, że wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego polega na wykonywaniu czynności w laboratorium.

 [-DOKUMENT_HTML-]

 

Pobieranie krwi nie stanowi sensu stricto czynności diagnostyki laboratoryjnej, jednak każdy materiał pobrany do badań traktowany jest jako zakaźny.

„Pełne bezpieczeństwo pacjenta, personelu placówki medycznej i działalności podmiotu leczniczego jest zapewnione wyłącznie, gdy pobieranie krwi przez diagnostę odbywa się w warunkach punktu pobrań stanowiącego część laboratorium diagnostycznego. W związku z powyższym należy przyjąć, iż diagności laboratoryjni nie powinni pobierać krwi w oddziałach szpitalnych” – oświadcza w swoim stanowisku prezydium KRDL.

 

Źródło: www.kild.org.pl