Odpowiedź:
Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej lub lekarz specjalista mogą wystawić skierowanie na leczenie szpitalne, które nie jest skierowaniem na leczenie w SOR.
Uzasadnienie:
Szpitalny oddział ratunkowy, zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 757 z późn. zm.) - dalej u.p.r.m., jest komórką organizacyjną szpitala w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, stanowiącą jednostkę systemu, o której mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 u.p.r.m., udzielającą świadczeń opieki zdrowotnej osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, spełniającą wymagania określone w ustawie. SOR jest więc jednocześnie jednostką organizacyjną szpitala i jednostką systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego. Szpitalny oddział ratunkowy niezwłocznie udziela niezbędnych świadczeń opieki zdrowotnej pacjentowi urazowemu albo osobie w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (art. 33 ust. 1 u.p.r.m.). Stan zdrowia pacjenta, któremu udzielane są świadczenia zdrowotne w SOR ze swojej istoty wymaga więc niezwłocznego udzielenia tych świadczeń, co kłóci się z możliwością uzyskania skierowania.
Brak konieczności skierowania na świadczenia szpitalne udzielane w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego wynika wprost z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 518 z późn. zm.) - dalej u.ś.o.z. Zgodnie z art. 58 u.ś.o.z., świadczeniobiorca ma prawo do leczenia szpitalnego w szpitalu, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, na podstawie skierowania lekarza, lekarza dentysty lub felczera, jeżeli cel leczenia nie może być osiągnięty przez leczenie ambulatoryjne. Zasadą jest więc, że świadczenia szpitalne udzielane są na podstawie skierowania. Wyjątek od tej zasady ustanowiony został w art. 60 u.ś.o.z., zgodnie z którym w stanach nagłych świadczenia zdrowotne udzielane są bez skierowania. Stan nagły, to zgodnie z art. 5 pkt 33 u.ś.o.z. „stan nagłego zagrożenia zdrowotnego” w rozumieniu ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, który zdefiniowany jest jako stan polegający na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogarszania zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utraty życia, wymagający podjęcia natychmiastowych medycznych czynności ratunkowych i leczenia. Jak wspomniano wcześniej SOR udziela świadczeń zdrowotnych w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, który jednocześnie stanowi „stan nagły” w rozumieniu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Oznacza to, że świadczenia udzielane w SOR nie wymagają skierowania. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej lub specjalista, który stwierdzi konieczność hospitalizacji wystawia skierowanie na leczenie szpitalne, które nie jest jednak skierowaniem na leczenie w SOR.

Grzegorz Machulak, autor współpracuje z Serwisem Prawo i Zdrowie
Odpowiedzi udzielono 9.06.2015 r.