Starosta prowadzi mapę katastralną (ewidencyjną) dla terenu wiejskiego w skali podstawowej 1:5000 i odmawia wydania mapy w skali 1:1000.

Odpowiedź

W sytuacji, gdy załącznik graficzny wniosku o ustalenie warunków zabudowy nie odpowiada warunkom określonym w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , właściwy w sprawie organ I instancji (tu: wójt), ma podstawę prawną do wezwania inwestora w trybie art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego do jego przedłożenia.

Uzasadnienie

Rozważania należy rozpocząć od zacytowania przepisu art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , który określa wymogi formalne wniosku o ustalenie warunków zabudowy. Zgodnie z nim wniosek powinien zawierać m.in. określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1.000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2.000. Dołączone do wniosku mapy winny być poświadczone za zgodność z oryginałem oraz powinny być opatrzone pieczęcią o przyjęciu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Należy nadmienić, że ustawodawca doprecyzował skalę mapy jaka ma zostać załączona do wniosku o ustalenie wz nie pozostawiając w tym zakresie żadnych odstępstw, które mogą wystąpić w praktyce działania organów administracji publicznej.

W sytuacji więc, gdy załącznik graficzny nie odpowiada warunkom określonym w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , rzeczą organu do którego wniosek o ustalenie warunków zabudowy został złożony jest wezwanie inwestora do uzupełnienia jego braków formalnych w trybie art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego tj. w terminie 7 dni od dnia doręczenia mu wezwania pod rygorem pozostawiania wniosku inwestora bez rozpoznania.

W analizowanym stanie faktycznym wójt, do którego złożono wniosek o ustalenie wz. ma podstawę prawną do żądania dołączenia do wniosku mapy w skali wskazanej w art. 52 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Jak wskazał WSA w wyroku, II SA/Łd 946/09 z dnia 25 stycznia 2010 r. w sytuacji, gdy załącznik graficzny nie odpowiada warunkom określonym w art. 52 ust. 2 u.p.z.p., rzeczą organu jest wezwanie inwestora do uzupełnienia jego braków formalnych w trybie art. 64 § 2 k.p.a. Przepis art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyraźnie wskazuje, iż wniosek powinien określać granice terenu planowanej inwestycji oraz wskazywać obszar oddziaływania tej inwestycji, tzn. wnioskodawca ma obowiązek przedłożenia załącznika graficznego w postaci mapy sporządzonej w stosownej skali. Jest to element obligatoryjny części graficznej wniosku (wyrok z dnia 19 lutego 2008 r. NSA, II OSK 31/07). Z kolei inwestor zobowiązany jest powyższy brak uzupełnić we wskazanym w wezwaniu terminie. Niemniej jednak w sytuacji braku wydania mapy w przewidzianej przepisami prawa skali przez Starostę inwestor powinien przedłożyć mapę w skali podstawowej wraz z zaświadczeniem Starosty o braku prowadzenia mapy katastralnej w skali o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym . Należy zwrócić uwagę, że strona nie może ponosić negatywnych skutków procesowych braku istnienia w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym mapy w określonej skali. Inaczej sytuacja kształtowałaby się gdyby mapa taka była prowadzona, a Starosta jedynie odmawiałby jej wydania inwestorowi.

W sytuacji gdyby organ prowadzący postępowanie uznał, że brak formalny wniosku nie został uzupełniony w terminie i pozostawił podanie bez rozpoznania, inwestor może wnieść do organu wyższej instancji (w odniesieniu do wójta będącego organem I instancji dla postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy organem wyższej instancji jest SKO) zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie (skargę na bezczynność). Taki zabieg procesowy pozwoli inwestorowi na uzyskanie w sprawie stanowiska organu odwoławczego, który przesądzając kwestię bezczynności organu I instancji dokona oceny kompletności i poprawności złożonego w sprawie wniosku.

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.)