Jedna z mieszkanek gminy została zobowiązana do ponoszenia odpłatności za specjalistyczne usługi opiekuńcze.
Kobieta złożyła wniosek o zwolnienie z odpłatności za usługi, jednak organ odmówił zwolnienia.
Podstawą prawną działania organu był § 6 rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U. nr 189, poz. 1598 ze zm.).
Kobieta złożyła kolejny wniosek dotyczący zwolnienia tym razem z konkretnej kwoty zaległości, którą miała przymusowo uiścić.
Organy również powołując się na tę samą podstawę prawną odmówiły zwolnienia z płatności.
W sprawie pojawiło się pytanie czy przepis § 6 rozporządzenia dotyczy zwolnienia z ponoszenia odpłatności tylko na przyszłość czy też dotyczy zwolnienia z konkretnej kwoty, której obowiązek uiszczenia wynika z ostatecznej i prawomocnej decyzji.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
W ocenie WSA regulacja zawarta w § 6 rozporządzenia dotyczy tylko i wyłącznie zwolnienia z ponoszenia odpłatności na przyszłość.
Nie ma zastosowania do konkretnej kwoty za wykonaną usługę, ustaloną ostateczną i prawomocną decyzją. W takiej sytuacji zastosowanie ma regulacja zawarta w art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 930 ze zm.).
Sąd podkreślił, że strona ma prawo wielokrotnego wystąpienia z wnioskiem o zwolnienie z ponoszenia odpłatności. Niemniej jednak wniosek taki może dotyczyć tylko zwolnienia na przyszłość.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 30 marca 2017 r., sygn. akt II SA/Bk 118/17, nieprawomocny
