Rada gminy ustaliła regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy.

Wprowadziła w nim między innymi całkowity zakaz wprowadzenia psów i innych zwierząt domowych do obiektów użyteczności publicznej: do piaskownic dla dzieci, boisk szkolnych, do sklepów, zakładów produkcji spożywczej, zakładów usługowych, lokali gastronomicznych, aptek, obiektów użyteczności publicznej oraz innych obiektów, których administracje wprowadziły ten zakaz.

Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności tego zapisu regulaminu.

WSA uznał skargę za zasadną.

Sąd przyznał rację, iż zapis zakazujący wprowadzania psów i innych zwierząt domowych do obiektów użyteczności publicznej, nie znajduje swojej podstawy w art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu w czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r. poz. 1399 z późn. zm.).

W ocenie sądu ustawodawca nie upoważnił rady gminy do sformułowania zakazu wprowadzania psów na określone tereny, lecz do ustalenia sposobu postępowania ze zwierzętami domowymi w taki sposób, by ich pobyt na terenie przeznaczonym do wspólnego użytku nie był uciążliwy oraz nie zagrażał przebywającym tam osobom.
Zdaniem sądu wprowadzenie w regulaminie zakazu wprowadzania zwierząt na dane tereny jest środkiem nadmiernie ograniczającym swobodę poruszania się i przebywania w określonym miejscu, która przysługuje wszystkim obywatelom, w tym właścicielom zwierząt domowych.

Ponadto sąd uznał, że w tego rodzaju regulaminach nie można wprowadzać regulacji dotyczących zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 14 października 2015 r., sygn. akt II SA/Łd 693/15, nieprawomocny