Grupa mieszkańców wystąpiła z wnioskiem o przeprowadzenie referendum gminnego w przedmiocie likwidacji straży miejskiej.

Rada odrzuciła wniosek. Uznała bowiem, że inicjatorzy referendum nie dopełnili obowiązku podania do wiadomości na własny koszt informacji o przedmiocie referendum w sposób zwyczajowo przyjęty.

W odpowiedzi grupa wnioskujących mieszkańców wyjaśniła, iż ogłoszenia o przedmiocie zamierzonego referendum zamieszczone zostały w prasie lokalnej, w radiu oraz na stronach internetowych.

W ocenie rady taka publikacja dokumentu nie była wystarczająca. Wnioskodawcy powinni wywiesić informację na tablicy ogłoszeń w urzędzie gminy oraz wszystkich sołectwach na obszarze gminy.

Inicjatorzy referendum wnieśli skargę do sądu administracyjnego.

WSA uznał skargę za zasadną.

Sąd przypomniał, iż ustawodawca wprowadził jedynie wymóg powiadomienia o przedmiocie referendum w sposób zwyczajowo przyjęty w danej gminie. Brak precyzji w określeniu co oznacza podanie do wiadomości przedmiotu referendum "w sposób zwyczajowo przyjęty w danej gminie" może rodzić spory na tle jego interpretacji i stosowania, tak jak ma to miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Przede wszystkim, zdaniem sądu, nie można się zgodzić ze stanowiskiem, że podanie do wiadomości mieszkańców gminy przedmiotu zamierzonego referendum w sposób zwyczajowo przyjęty należy ograniczyć do oficjalnych, związanych z władzami gminy publikatorów takich jak tablice ogłoszeń w urzędzie i w sołectwach lub Biuletyn Informacji Publicznej.

Współcześnie zwyczajowo akceptowanym sposobem komunikowania się członków społeczności lokalnej i przekazywania między nimi wiadomości są także media społecznościowe (np. facebook) oraz prasa i telewizja lokalna. Są to niewątpliwie kanały komunikacji skuteczniejsze niż wywieszanie ogłoszeń na urzędowych tablicach.
Upowszechnienie wśród społeczności lokalnej informacji o przedmiocie zamierzonego przez inicjatorów referendum nie jest celem samo w sobie, lecz środkiem zmierzającym do tego, by jak największa liczba członków tej społeczności dowiedziała się o zamierzonym referendum i mogła ewentualnie udzielić mu wsparcia – złożyć podpisy na liście osób popierających, ze świadomością czego konkretnie ma ono dotyczyć.

Zdaniem sądu warto podkreślić, iż skoro wymagana ilość mieszkańców gminy poparła wniosek o przeprowadzenie referendum, to uznać należy, że informacja o jego przedmiocie została przez inicjatorów upowszechniona w sposób w pełni skuteczny.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 1 października 2015 r., sygn. akt III SA/Gd 721/15, nieprawomocny