Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.



Rada miasta uchwalając budżet miasta obniżyła, uzgodnioną pierwotnie w innej wysokości, dotację dla teatru.


Skargę do sądu administracyjnego wnieśli dyrektor teatru i jego pracownicy. Ich zdaniem zmniejszenie środków przeznaczonych na dotację prowadzić będzie do faktycznej likwidacji instytucji kultury.

Rada zanegowała możliwość wniesienia skargi do sądu. Jej zdaniem skarżący nie posiadali bowiem wymaganej ustawą legitymacji skargowej.

WSA odrzucił skargę pracowników teatru.

W ocenie sądu nie budzi wątpliwości dostrzegany i eksponowany przez skarżących wpływ uchwały na sytuację ekonomiczną teatru i pośrednio również na ich sytuację jako pracowników.

Jednak zdaniem sądu tak rozumiane oddziaływanie uchwały nie jest wystarczające, dla stwierdzenia istnienia interesu prawnego, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.). Naruszenie takie wystąpi dopiero wówczas, gdy zaskarżonym aktem zostanie odebrane lub ograniczone ich prawo, wynikające z przepisów, względnie zostanie nałożony na nich nowy obowiązek.

Sąd uznał, iż po stronie skarżących istniał jedynie interes faktyczny, a nie prawny.

Pracownicy byli wprawdzie zainteresowani sposobem uregulowania dotacji dla teatru, nie wykazali jednak naruszenia przepisu prawa powszechnie obowiązującego, dotyczącego ich sytuacji prawnej – uznał sąd.

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 22 października 2014 r., sygn. akt I SA/Po 298/14, nieprawomocny