Stwierdzenie to wydaje się być oczywiste, ale praktyka pokazuje, że może nie zostać zastosowane.
Procedurę sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego szczegółowo reguluje ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym . Jednym z zadań organu gminy sporządzającego plan (wójta, burmistrza, prezydenta miasta) w toku procedury planistycznej określonej w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , jest uzyskanie opinii i uzgodnień od organów, które potencjalnie mogą być zainteresowane treścią ustaleń planistycznych. Do organów uzgadniających należą np. wojewódzki konserwator zabytków, zarządcy dróg, organy administracji geologicznej czy wojskowej. Uzgodnienie następuje oczywiście w formie pisemnej.
Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragment gminy. Wojewoda stwierdził nieważność tego aktu prawa miejscowego z powodu istotnego naruszenia prawa. Jako jeden z przykładów istotnego naruszenia prawa organ nadzoru przywołał odesłanie z przepisów uchwały do treści pism, które organ gminy otrzymał od organu administracji drogowej w trakcie uzgadniania projektu planu.
Wojewoda zauważył, że ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego – jako aktu prawa miejscowego – powinny być formułowane w sposób zezwalający na ich bezpośrednie zastosowanie, zwłaszcza w kontekście możliwości realizacji inwestycji na terenie objętym planem, w tym uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Jego wątpliwości wzbudziły te zapisy planu, gdzie ustalając zasady obsługi w zakresie komunikacji drogowej powołano się na pisma Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, które pozostawały jedynie częścią korespondencji z urzędem gminy na etapie dokonywania uzgodnień przy sporządzaniu planu. Zdaniem wojewody pisma te, jako że nie stanowią elementu uchwały, nie powinny być przytaczane jako dokumenty wiążące potencjalnych inwestorów, zaś ustalenia w nich zawarte powinny znaleźć się bezpośrednio w treści uchwały.
Stanowisko wojewody należy w pełni zaakceptować. Uchwała rady gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, zatem jest aktem powszechnie obowiązującym oraz jest ogłaszana do publicznej wiadomości w urzędowym publikatorze, czyli wojewódzkim dzienniku urzędowym. Z tego powodu gmina musi precyzyjnie określać w przepisach prawa zakres spraw, który został jej przekazany do uregulowania i nie może odsyłać do dokumentów, które stanowią jedynie uzgodnienia między organami administracji i nie są dostępne dla obywateli.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 26 sierpnia 2009 r. sygn. WN.I-4.0911-321/09 (Dz. Urz. Woj. Wielk. z 2009 r. Nr 168, poz. 2883, LEX nr 554330)
Procedurę sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego szczegółowo reguluje ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym . Jednym z zadań organu gminy sporządzającego plan (wójta, burmistrza, prezydenta miasta) w toku procedury planistycznej określonej w art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym , jest uzyskanie opinii i uzgodnień od organów, które potencjalnie mogą być zainteresowane treścią ustaleń planistycznych. Do organów uzgadniających należą np. wojewódzki konserwator zabytków, zarządcy dróg, organy administracji geologicznej czy wojskowej. Uzgodnienie następuje oczywiście w formie pisemnej.
Rada gminy podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragment gminy. Wojewoda stwierdził nieważność tego aktu prawa miejscowego z powodu istotnego naruszenia prawa. Jako jeden z przykładów istotnego naruszenia prawa organ nadzoru przywołał odesłanie z przepisów uchwały do treści pism, które organ gminy otrzymał od organu administracji drogowej w trakcie uzgadniania projektu planu.
Wojewoda zauważył, że ustalenia planu zagospodarowania przestrzennego – jako aktu prawa miejscowego – powinny być formułowane w sposób zezwalający na ich bezpośrednie zastosowanie, zwłaszcza w kontekście możliwości realizacji inwestycji na terenie objętym planem, w tym uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. Jego wątpliwości wzbudziły te zapisy planu, gdzie ustalając zasady obsługi w zakresie komunikacji drogowej powołano się na pisma Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad, które pozostawały jedynie częścią korespondencji z urzędem gminy na etapie dokonywania uzgodnień przy sporządzaniu planu. Zdaniem wojewody pisma te, jako że nie stanowią elementu uchwały, nie powinny być przytaczane jako dokumenty wiążące potencjalnych inwestorów, zaś ustalenia w nich zawarte powinny znaleźć się bezpośrednio w treści uchwały.
Stanowisko wojewody należy w pełni zaakceptować. Uchwała rady gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawa miejscowego, zatem jest aktem powszechnie obowiązującym oraz jest ogłaszana do publicznej wiadomości w urzędowym publikatorze, czyli wojewódzkim dzienniku urzędowym. Z tego powodu gmina musi precyzyjnie określać w przepisach prawa zakres spraw, który został jej przekazany do uregulowania i nie może odsyłać do dokumentów, które stanowią jedynie uzgodnienia między organami administracji i nie są dostępne dla obywateli.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.)
Rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Wielkopolskiego z dnia 26 sierpnia 2009 r. sygn. WN.I-4.0911-321/09 (Dz. Urz. Woj. Wielk. z 2009 r. Nr 168, poz. 2883, LEX nr 554330)