W dniu 15 lutego 2006 r. Parlament Europejski i Rada uchwaliły dyrektywę 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r. dotyczącą zarządzania jakością wody w kąpieliskach i uchylającą dyrektywę 76/160/EWG (Dz. Urz. UE L 64 z 04.03.2006). W terminie dwóch lat od wejścia w życie wyżej wymienionej dyrektywy należało wprowadzić przepisy wykonawcze niezbędne do implementowania tej dyrektywy, co wiąże się z koniecznością dokonania zmian w ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą - Prawo wodne".

Ogromne trudności związane z implementacją tej dyrektywy związane są ze specyficzną sytuacją, z jaką mamy do czynienia w Rzeczypospolitej Polskiej. Nie mamy wyznaczonych kąpielisk ani podmiotów, które mogłyby być za nie odpowiedzialne. Dotychczas każde miejsce wykorzystywane do kąpieli, bez względu na fakt, czy posiadało właściciela lub organizatora, było objęte nadzorem Państwowej Inspekcji Sanitarnej, która mając na względzie ochronę zdrowia ludzkiego, za publiczne pieniądze wykonywała dziesiątki tysięcy badań wody w kąpieliskach. Dyrektywa 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiająca ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej (Dz. Urz. UE L 327 z 22.12.2000, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 15, t. 5, str. 275), zwana dalej "Ramową Dyrektywą Wodną", oraz dyrektywa 2006/7/WE zmieniają podejście do tego zagadnienia, traktując wodę w kąpielisku jako wydzielony fragment wód powierzchniowych, którego jakość jest zależna od ogólnego stanu ekosystemu, a także wymagając od państw członkowskich podjęcia intensywnych działań mających na celu poprawę jakości wody i ochronę zdrowia.

Ponadto niezbędne okazało się określenie podmiotu, który odpowiadałby za wyznaczenie, które miejsca wykorzystywane do kąpieli należy traktować jako kąpieliska, ponieważ wykorzystywane są do kąpieli przez dużą liczbę osób, a także mają odpowiednią infrastrukturę. Niezbędne jest również wyznaczenie podmiotu odpowiedzialnego za podejmowanie wszelkich działań organizacyjnych, w tym badanie wody, informowanie użytkowników o jej jakości, utrzymywanie kontaktów ze wszystkimi organami odpowiedzialnymi za zarządzanie wodami, na których zlokalizowane jest kąpielisko, oraz podmiotu odpowiedzialnego za sporządzanie profilu wody w kąpielisku.

Ponieważ w chwili obecnej objętych jest nadzorem Państwowej Inspekcji Sanitarnej 1390 różnego rodzaju miejsc wykorzystywanych do kąpieli mających różną jakość wody, niezbędne okazało się doprowadzenie do 2011 r. do sytuacji, że w Polsce będzie kilkaset wyznaczonych kąpielisk o co najmniej dostatecznej jakości wody, w których będzie można zarządzać jakością wody zgodnie z wymaganiami dyrektywy, a miejsca wykorzystywane do kąpieli będą miały organizatorów dbających o nie. Stąd wprowadzenie podziału na kąpieliska (miejsca, gdzie kąpie się duża liczba osób, zatwierdzone uchwałą rady gminy) i miejsca wykorzystywane do kąpieli.

W art. 1 pkt 2 lit. a projektu (art. 9 pkt 5a i 5c ustawy - Prawo wodne) wprowadzono definicję kąpieliska oraz definicję miejsca wykorzystywanego do kąpieli. Chodzi o wyraźne sprecyzowanie, że tylko kąpieliska, czyli miejsca wyznaczone uchwałą rady gminy, spełniają wszystkie obowiązujące wymagania dyrektywy, są pod stałym nadzorem i kąpiel w nich jest w pełni bezpieczna.

Przez definicję kąpieliska należy rozumieć wyznaczony uchwałą rady gminy, wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, wykorzystywany przez dużą liczbę osób kąpiących się, określoną w uchwale rady gminy, pod warunkiem że w stosunku do tego kąpieliska nie wydano stałego zakazu kąpieli. Dla pozycji wyjściowej przy określaniu dużej liczby osób kąpiących się rada gminy może przyjąć rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne (Dz. U. Nr 57, poz. 358), gdzie określono, że na 1 osobę prowadzącą zajęcia przypada nie więcej niż 15 uczestników. Biorąc jednak pod uwagę wielkości kąpielisk na różnym terenie (np. kąpieliska górskie są mniejsze niż kąpieliska morskie) właściwe wydaje się pozostawienie radzie gminy jako gospodarzowi na swoim terenie dookreślenie dużej liczby osób kąpiących się. Natomiast przez miejsce wykorzystywane do kąpieli rozumie się wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, niebędący kąpieliskiem i wykorzystywany do kąpieli.

Należy podkreślić, że "miejsce wykorzystywane do kąpieli" jest pojęciem wykraczającym poza dyrektywę i nie spełnia jej wymagań. Jednak mając na względzie zapewnienie bezpieczeństwa osobom kąpiącym się podczas zorganizowanego krótkotrwałego wypoczynku letniego (obozy harcerskie, sezonowe ośrodki wypoczynkowe lub gospodarstwa agroturystyczne) przewidziano możliwość nadzoru sanitarnego nad jakością wody w zakresie zapewniającym wyeliminowanie zagrożeń zdrowotnych w czasie kąpieli. Jednocześnie nie obciążając organizatorów wysokimi wymaganiami dyrektywy oraz dużymi kosztami inwestycyjnymi w infrastrukturę kąpieliska, niewspółmiernie wysokimi do przedsięwzięcia, jakim jest miejsce wykorzystywane do kąpieli, tym samym umożliwiono korzystanie z wód do kąpieli małym podmiotom gospodarczym czy też organizacjom.

Projekt zakłada zmianę koncepcji sprawowania nadzoru nad jakością wody w kąpielisku. Kontroli jakości wody podlegać będą wyłącznie kąpieliska oraz miejsca wykorzystywane do kąpieli posiadające organizatora. Rozwiązanie to jest zgodne z założeniami dyrektywy 2006/7/WE przewidującej kontrolę jakości wody tylko w kąpieliskach posiadających organizatora. W przypadku osób kąpiących się w miejscu, które nie zostało wyznaczone przez radę gminy jako kąpielisko, będą to robiły na własne ryzyko. Jest to krok na drodze do upodmiotowienia obywateli, którzy sami będą decydować, czy podejmują ryzyko kąpieli w wodzie o niepewnej jakości, czy też w kontrolowanym kąpielisku. Kąpiel w miejscu tradycyjnie wykorzystywanym do kąpieli, jeżeli nie uzyska ono statusu kąpieliska, będzie zatem możliwa na własne ryzyko kąpiącego się.


O tym, czy w danym regionie miejsce wykorzystywane do kąpieli będzie kąpieliskiem i jest w stanie spełniać wymagania dyrektywy, decydować będzie rada gminy. Obowiązek ten wynika z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn. zm.), która nakłada na gminy działania należące do spraw publicznych o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów, w tym sprawy z zakresu ochrony zdrowia, kultury fizycznej i turystyki, terenów rekreacyjnych i urządzeń wodnych. Także ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675, z późn. zm.) nakłada na organy jednostek samorządu terytorialnego obowiązek organizowania działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej (do której należy pływanie) oraz tworzenie odpowiednich warunków materialno-technicznych do jej rozwoju. Zadania te powinny być realizowane w szczególności poprzez popularyzację walorów rekreacji ruchowej, tworzenie, organizowanie, utrzymywanie i udostępnianie bazy sportowo-rekreacyjnej. Organy samorządu terytorialnego są także, zgodnie z ustawą - Prawo wodne, organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami.

Zgodnie z proponowanymi regulacjami rada gminy określi corocznie do dnia 31 maja, w drodze uchwały, wykaz kąpielisk na terenie gminy lub na polskich obszarach morskich przyległych do danej gminy.

Organizator kąpieliska jest natomiast obowiązany do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego sezon kąpielowy, w którym kąpielisko ma być otwarte, przekazać wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta wniosek o umieszczenie w wykazie kąpielisk na terenie gminy lub na polskich obszarach morskich przyległych do danej gminy wydzielonego fragmentu wód powierzchniowych, na których planuje utworzyć kąpielisko.

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przygotowuje przedmiotowy projekt uchwały obejmujący wykaz planowanych kąpielisk, sporządzony po rozpatrzeniu powyższych wniosków oraz wydzielonych fragmentów wód powierzchniowych, na których planuje utworzyć kąpieliska, dla których będzie organizatorem. Następnie wójt, burmistrz lub prezydent miasta podaje do publicznej wiadomości projekt uchwały w sposób zwyczajowo przyjęty, określając formę, miejsce i termin składania uwag oraz propozycji zmian do tego projektu uchwały, nie krótszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia.

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta rozpatruje uwagi oraz propozycje w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia upływu terminu ich składania.

Projekt uchwały wójt, burmistrz lub prezydent miasta, najpóźniej do dnia 15 kwietnia, przekazuje do zaopiniowania właściwym: dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, a w przypadku kąpielisk położonych na polskich obszarach morskich również właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, wojewódzki inspektor ochrony środowiska, państwowy powiatowy inspektor sanitarny i dyrektor urzędu morskiego, w terminie 14 dni, wydają opinie do przekazanego projektu. Brak opinii w tym terminie uznaje się za akceptację przesłanego projektu (art. 1 pkt 3 projektu ustawy dotyczący art. 34a ustawy - Prawo wodne).

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzi i aktualizuje ewidencję kąpielisk (art. 1 pkt 3 projektu ustawy dotyczący art. 34b ust. 1 ustawy - Prawo wodne).

Organizator kąpieliska jest obowiązany niezwłocznie zgłosić zmianę danych zawartych w ewidencji kąpielisk.

Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przechowuje dokumentację stanowiącą podstawę wpisu do ewidencji kąpielisk przez okres pięciu lat od dnia dokonania danego wpisu. Prowadzenie ewidencji kąpielisk jest zadaniem zleconym z zakresu administracji rządowej. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta wpisuje kąpieliska lub aktualizuje wpis do ewidencji kąpielisk w terminie 14 dni od dnia podjęcia właściwej uchwały.

Ponadto wójt, burmistrz lub prezydent miasta jest obowiązany do nieodpłatnego przekazywania informacji zawartych w ewidencji kąpielisk na wniosek właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego lub organów właściwych w sprawach gospodarowania wodami.

Organizator jest obowiązany oznakować kąpielisko. Jakość wody w tym kąpielisku powinna odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach, które będą wydane na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy - Prawo wodne.

Organizator miejsca wykorzystywanego do kąpieli wykonuje badanie jakości wody nie wcześniej niż 14 dni przed dniem rozpoczęcia jego funkcjonowania oraz przynajmniej raz w trakcie jego funkcjonowania, a także każdorazowo w przypadku wzrokowego stwierdzenia zanieczyszczeń niekorzystnie wpływających na jakość wody i mogących stanowić zagrożenie zdrowotne dla kąpiących się tam osób. Organizator miejsca wykorzystywanego do kąpieli jest obowiązany oznakować miejsce wykorzystywane do kąpieli oraz niezwłocznie przekazuje właściwemu państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu wyniki tych badań oraz informacje o wystąpieniu zmian, które mogą wpływać na pogorszenie jakości wody.

Jakość wody w miejscu wykorzystywanym do kąpieli powinna odpowiadać wymaganiom określonym w przepisach, które będą wydane na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy - Prawo wodne.

Na podstawie wyników badania wody państwowy powiatowy inspektor sanitarny dokonuje bieżącej oceny jakości wody, czy spełnia ona wymagania określone w przepisach, które będą wydane na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy - Prawo wodne.

W przypadku gdy wyniki badań wykonanych przez organizatora mogą wskazywać na to, że woda w miejscu wykorzystywanym do kąpieli nie spełnia wymagań określonych w przepisach, które będą wydane na podstawie art. 50 ust. 3 ustawy - Prawo wodne, właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę urzędową, o której mowa w art. 163 ust. 2 ustawy - Prawo wodne.

Państwowy powiatowy inspektor sanitarny jest obowiązany także do:
 1) nieodpłatnego, niezwłocznego przekazywania, wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta informacji dotyczących oceny jakości wody w kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli, klasyfikacji wody w kąpielisku oraz zakazu kąpieli. Informacje, o których mowa w zdaniu pierwszym, wójt, burmistrz, prezydent miasta niezwłocznie zamieszcza w ewidencji kąpielisk;
 2) nieodpłatnego, niezwłocznego przekazywania organizatorowi pochodzących z kontroli urzędowej ocen jakości wody w kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli oraz klasyfikacji wody w kąpielisku.

Po podjęciu uchwały, o której mowa w art. 34a ust. 1 ustawy - Prawo wodne, wójt, burmistrz lub prezydent miasta informuje właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o liczbie kąpielisk i podaje przyczynę zmian w liczbie kąpielisk w porównaniu do poprzedniego sezonu kąpielowego (art. 34f ust. 1 ustawy - Prawo wodne).

Zgodnie z art. 34f ust. 2 ustawy - Prawo wodne Główny Inspektor Sanitarny przed rozpoczęciem sezonu kąpielowego informuje Komisję Europejską o liczbie kąpielisk i podaje przyczynę zmian w liczbie kąpielisk w porównaniu do poprzedniego sezonu kąpielowego.

W art. 34g ustawy - Prawo wodne zawarto upoważnienie do wydania rozporządzenia dla ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia szczegółowego zakresu danych i informacji objętych ewidencją kąpielisk, wzoru ewidencji kąpielisk oraz sposobu oznakowania kąpieliska i miejsca wykorzystywanego do kąpieli, mając na względzie zagrożenia zdrowotne dla kąpiących się osób, a także przekazywanie społeczeństwu aktualnych informacji o jakości wody w kąpielisku i miejscu wykorzystywanym do kąpieli oraz zaleceniach organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

W art. 34h ustawy - Prawo wodne zawarto możliwość dla organizatorów kąpielisk do ich łączenia, w przypadku gdy kąpieliska sąsiadują ze sobą, kąpieliska uzyskały zbliżone oceny jakości wody za poprzednie 4 lata, profile wody w kąpielisku wskazują na wspólne czynniki ryzyka lub ich brak.

Organizatorzy kąpielisk mogą także dokonywać podziału kąpielisk gdy jest to uzasadnione jakością wody w kąpielisku lub jego części.
Łączenie albo podział kąpielisk odbywa się w trybie przepisów art. 34a i art. 34f ust. 1 ustawy - Prawo wodne oraz wymaga stosownego uzasadnienia.

Ważną kwestią jest, iż w przypadku zaprzestania prowadzenia przez organizatora kąpieliska lub miejsca wykorzystywanego do kąpieli, tracą one swój status, a organizator obowiązany jest usunąć oznakowanie tych miejsc.

Kąpielisko może również funkcjonować, jeżeli jakość wody w nim została sklasyfikowana co najmniej jako dostateczna. Jeżeli natomiast woda w kąpielisku została zakwalifikowana jako niedostateczna, kąpielisko może funkcjonować pod warunkiem podjęcia działań mających na celu:
 1) ochronę zdrowia ludzkiego i poprawę jakości wody, w tym celu wprowadzono zakaz kąpieli w danym sezonie kąpielowym albo tymczasowy zakaz kąpieli;
 2) ustalenie przyczyn nieosiągnięcia dostatecznej klasyfikacji jakości wody w kąpielisku;
 3) zapobieżenie, zmniejszenie lub wyeliminowanie przyczyn zanieczyszczenia;
 4) przekazanie społeczeństwu informacji dotyczących jakości wody w kąpielisku w sposób niebudzący wątpliwości co do stwierdzonych zagrożeń.

W celu pełnego wdrożenia dyrektywy 2006/7/WE konieczne jest sporządzanie także tzw. profili wody w kąpieliskach. Ich częścią składową są: opis cech fizycznych, geograficznych i hydrologicznych, nie tylko wody w kąpielisku, ale również wód powierzchniowych wokół kąpieliska lub powyżej kąpieliska dla rzek w celu określenia zanieczyszczeń, które mogłyby być źródłem zagrożeń zdrowotnych, oraz identyfikacja tych zanieczyszczeń. Część informacji potrzebnych do sporządzenia profilu zawarta jest w katastrze wodnym. Może zaistnieć potrzeba przeprowadzenia dodatkowych badań lub opracowań. Organy posiadające informacje, które mogą być wykorzystane przy sporządzaniu profilu, zostały zobowiązane do udostępniania ich nieodpłatnie i pobierania jedynie opłaty związanej z kosztem przygotowania dokumentów. Natomiast podmiot sporządzający profil wody w kąpielisku został zobowiązany do przekazania go właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu gospodarki wodnej, a w przypadku kąpielisk morskich - właściwemu terytorialnie dyrektorowi urzędu morskiego (art. 1 pkt 4 projektu ustawy).

Przy sporządzeniu profilu wody dla wyznaczonych kąpielisk za najistotniejsze uznano czynniki fizyczne, geograficzne, hydrogeologiczne, prądy wodne, przenoszone zanieczyszczenia, jakość wód. Zgodnie z zawartą definicją przez profil wody w kąpielisku rozumie się zespół danych i informacji, dotyczących cech fizycznych, geograficznych i hydrologicznych wody w kąpielisku oraz wód powierzchniowych, mających wpływ na jej jakość, wraz z identyfikacją i oceną przyczyn występowania zanieczyszczeń mogących wywierać niekorzystny wpływ na jakość wody w kąpielisku i stan zdrowia osób z niego korzystających (art. 1 pkt 2 lit. c projektu ustawy).

Z uwagi na powyższe do przygotowania przepisów dotyczących sposobu sporządzania profilu wody w kąpielisku (w art. 38a dodany ust. 7) zobowiązany został minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem do spraw gospodarki wodnej, ministrem do spraw gospodarki morskiej i ministrem do spraw zdrowia.

Ponieważ obecnie we wszystkich organizacjach międzynarodowych i w prawodawstwie wprowadza się przepisy dotyczące prowadzenia nadzoru własnego nad produkowanym wyrobem lub jakością świadczonych usług, wprowadzono przepis określający obowiązki organizatora kąpieliska, w tym obowiązek prowadzenia kontroli wewnętrznej (art. 163 ust. 4 ustawy - Prawo wodne). Także organizator miejsca wykorzystywanego do kąpieli został zobowiązany do prowadzenia badania wody w celu ustalenia, czy jej jakość gwarantuje bezpieczeństwo kąpiącym się (art. 34d).

Określone powyżej zasady dbania o jakość wody w kąpielisku stosuje się odpowiednio do miejsc wykorzystywanych do kąpieli. Zważywszy jednak na swój z zasady efemeryczny charakter, miejsca wykorzystywane do kąpieli nie podlegają obowiązkom tak ścisłej ewidencji i surowej kontroli wewnętrznej oraz urzędowej jak kąpieliska.

Nie podlegają one także konieczności podawania do wiadomości publicznej w serwisie internetowym.

Nadzór nad jakością wody, jej ocenę i klasyfikację prowadzą organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Wyróżniono ocenę jakości wody: bieżącą, po sezonie kąpielowym i czteroletnią. Ocena bieżąca służy do orzeczenia o jakości wody i ewentualnie o jej niedopuszczeniu do użytkowania w przypadku złych wyników mikrobiologicznych lub zakwitów sinic. Ocena dokonywana po zakończeniu sezonu kąpielowego służy do sporządzania raportów składanych Komisji Europejskiej o stanie jakości wody w krajowych kąpieliskach. Ocena czteroletnia służy do ustalenia klasyfikacji jakości wody w kąpielisku. Zgodnie z zaleceniami dyrektywy wprowadzono cztery klasy jakości wód: niedostateczną, dostateczną, dobrą i doskonałą. Dyrektywa 2006/7/WE zobowiązuje ponadto państwa członkowskie do zagwarantowania, że najpóźniej do końca sezonu kąpielowego w 2015 r. wszystkie wody w kąpieliskach osiągną status co najmniej "dostateczny" oraz że państwa członkowskie podejmują praktyczne i proporcjonalne środki w celu zwiększenia liczby kąpielisk, w których woda klasyfikowana jest jako "doskonała" lub "dobra". W tym celu niezbędne jest sprawowanie nadzoru nad powstawaniem i funkcjonowaniem kąpielisk oraz podejmowanie stosownych działań naprawczych.

Doprecyzowano również przepisy dotyczące "stałego zakazu kąpieli", zostało to uwzględnione w art. 163b ustawy - Prawo wodne.
Pierwszą klasyfikację oraz status jakościowy wód w kąpieliskach należy sporządzić najpóźniej w 2015 r., uwzględniając ostatni i trzy poprzedzające sezony kąpielowe. Natomiast organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej będą nadzorować kąpieliska wyznaczone uchwałą rady gminy.

W projekcie doprecyzowano wymóg dotyczący co najmniej dostatecznej klasyfikacji wody, aby kąpielisko mogło być zorganizowane, oraz sposobu postępowania w przypadku zakwalifikowania wody jako "niedostateczna". Oprócz podjęcia działań naprawczych jest niezbędne poinformowanie społeczeństwa o występujących zagrożeniach zdrowia.

W projekcie wprowadzono obowiązek informowania społeczeństwa o jakości wody w kąpielisku przez różne organy, w zależności od ich kompetencji, oraz możliwość udziału społeczeństwa w tworzeniu, przeglądzie i aktualizacji wykazu kąpielisk poprzez zgłaszanie uwag do projektu uchwały rady gminy wyznaczającej kąpieliska.

W celu ułatwienia wypełnienia obowiązków organizatora kąpieliska w projekcie wprowadzone zostały zmiany do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska pozwalające organizatorom kąpieliska, w okresie dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej ustawy, ubiegać się o dofinansowanie przez Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej kosztów związanych z wykonywaniem obowiązków nałożonych na organizatora kąpieliska (art. 2 i 5 projektu ustawy). Jest to element działań zmierzających do poprawy jakości wody w kąpieliskach i zwiększenia liczby kąpielisk, w których jakość wody jest sklasyfikowana jako "doskonała" lub "dobra".

W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy dofinansowanie wynosi do 100 % udokumentowanych nakładów. Po dwóch latach od dnia wejścia w życie ustawy dofinansowanie wynosi do 50 % udokumentowanych nakładów (art. 5 projektu ustawy).

Projektowane wejście życie przedmiotowej regulacji określono na dzień 1 stycznia 2011 r., (art. 6 projektu ustawy) z wyjątkiem:
 1) art. 1 pkt 3 w zakresie dotyczącym art. 34a, który wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2010 r.;
 2) art. 1 pkt 13 w zakresie dotyczącym art. 163c ust. 3, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Projektowane zmiany w ustawie są niezbędne do pełnej implementacji dyrektywy Rady 76/160/EWG i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/7/WE. Uchylanie przepisów dyrektywy 76/160/EWG przez przepisy dyrektywy 2006/7/WE jest rozłożone w czasie i zakończy się do dnia 31 grudnia 2014 roku. Termin implementacji dyrektywy 2006/7/WE do ustawodawstwa krajowego upłynął w dniu 24 marca 2008 r. Projekt zawiera wyłącznie regulacje niezbędne do implementacji dyrektywy.

Jedynym wyjątkiem jest art. 1 pkt 17 umożliwiający zmianę nazewnictwa dwóch substancji PCB (polichlorowanych bifenyli) i PCT (polichlorowanych trifenyli). Zmiana ta ma na celu uaktualnienie nazewnictwa chemicznego substancji uwzględnianych w tworzeniu profili wody i ocenie jej stanu.

Brak implementacji dyrektywy do prawa krajowego został zarejestrowany jako naruszenie prawa Unii Europejskiej według ewidencji Komisji Europejskiej pod nr 2008/0453, który powinien zostać usunięty.

Projektowana ustawa nie podlega procedurze notyfikacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597).

Projekt ustawy został stosownie do postanowień art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stosowania prawa (Dz. U. 169, poz. 1414 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 337) zamieszczony na stronach internetowych Biuletynu Informacji Publicznej Głównego Inspektoratu Sanitarnego. Żaden z podmiotów nie zgłosił zainteresowania pracami nad projektem w trybie cytowanej wyżej ustawy.

Niniejszy tekst pochodzi ze stron internetowych Sejmu (http://www.sejm.gov.pl) i Senatu (http://www.senat.gov.pl).