Wnioskodawczyni skierowała do rektora akademii medycznej pismo z prośbą o udzielenie informacji publicznej. Wniosek dotyczył kwestii związanych z postępowaniem dyscyplinarnym prowadzonym wobec dwóch wymienionych we wniosku nauczycieli akademickich.

W odpowiedzi na wniosek skarżącej rektor odmówił przekazania jej dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, z powołaniem się na wyłączenie jawności postępowania dyscyplinarnego, ochronę danych osobowych oraz prawo do prywatności.

WSA rozpoznając sprawę przypomniał, iż informację publiczną stanowi każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują, bądź gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa, w zakresie swych kompetencji. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów, odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób go dotyczących. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzone, jak i te, które używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego. Przy czym udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno – technicznej, zaś obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. W związku z tym nie budzi wątpliwości, że akademia medyczna jest uczelnią publiczną i stanowi integralną część narodowego systemu edukacji i nauki, a organy tej uczelni wykonują władztwo administracyjne na zasadzie i w granicach określonych ustawą z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.). Bezsporny jest zatem fakt, że organy tej uczelni wykonują zadania publiczne oraz dysponują majątkiem publicznym. W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, że rektor akademii medycznej jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udzielenia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

WSA zwrócił uwagę, iż treść wniosku skarżącej w istocie rzeczy zawierała - poza żądaniem "kopii treści orzeczenia wraz z podpisami członków komisji dyscyplinarnej" – również konkretne pytania dotyczące kwestii związanych z postępowaniami dyscyplinarnymi, w tym między innymi informacji, czy od tego orzeczenia wniesione zostało odwołanie przez rzecznika dyscyplinarnego, a także wprost wyartykułowane żądanie wyniku orzeczenia komisji dyscyplinarnej. Zdaniem WSA wydane przez rektora rozstrzygnięcia nie obejmują swym zakresem całości wniosku strony, albowiem ograniczają się wyłącznie do kwestii udostępnienia dokumentów związanych z postępowaniem dyscyplinarnym, nie odnosząc się w ogóle do konkretnie sformułowanych pytań dotyczących tego postępowania. W powyższym zakresie należy odróżnić w sposób jednoznaczny wniosek strony żądającej udostępnienia informacji poprzez doręczenie jej konkretnego dokumentu, od wniosku o udostępnienie treści zawartych w tymże dokumencie. Ponadto wskazać należy, że jeżeli organ ma wątpliwości co do zakresu żądania wniosku powinien zwrócić się do wnioskodawcy o jego sprecyzowanie lub dookreślenie, albowiem właściwa realizacja wniosku o dostęp do informacji publicznej wymaga precyzyjnego udzielenia informacji na temat zawartych w nim kwestii. Nie chodzi bowiem o udzielenie jakiejkolwiek informacji, ale o przedstawienie jej w takim zakresie i w taki sposób, jaki odpowiada treści żądania. W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do zaprzeczenia idei dostępu do informacji publicznej, której założeniem jest jawność działań władzy publicznej. Natomiast przedstawienie informacji zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też informacji wymijającej czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku, świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej, co niewątpliwie narusza regulację zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie.


Na podstawie: Wyrok WSA we Wrocławiu z 7 października 2011 r., sygn. akt IV SAB/Wr 58/11, nieprawomocny