Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.


Sprawa dotyczyła wnioskodawcy, który planował umieścić reklamę na słupie oświetlenia ulicznego w pasie drogowym.


Zarządca drogi wyjaśnił, iż trwałe nośniki reklamowe na słupach oświetleniowych prowadzą do ograniczania miejsc dla potencjalnych znaków drogowych, wprowadzając chaos oraz nieczytelność organizacji ruchu w mieście. Ponadto duża koncentracja reklam na krótkim odcinku drogi wpływa negatywnie na koncentrację uczestników ruchu drogowego – podkreślił.


Mając to na uwadze zarządca drogi przyjął politykę ograniczania ilości reklam na terenie gminy. W rezultacie nie wyraził zgody wnioskodawcy na umieszczenie reklamy na słupie oświetleniowym.
 

Wnioskodawca zaskarżył decyzję do NSA. Jego zdaniem ciężar udowodnienia wystąpienia szczególnych okoliczności przemawiających za udzieleniem zgody na lokalizację reklamy w pasie drogowym ciążył na organie administracji prowadzącym postępowanie.


NSA nie zgodził się z takim stanowiskiem.


Zdaniem sadu skoro zakaz umieszczania reklam w pasie drogowym jest zasadą, a odstąpienie od tego zakazu wyjątkiem, oznacza, że to wnioskodawca powinien przedstawić argumenty i dowody na to, że zamieszczenie reklam na obszarze sąsiadującym ze skrzyżowaniem nie spowoduje w konkretnych okolicznościach zagrożenia dla bezpieczeństwa ruchu drogowego.


Ponadto wnioskodawca winien wykazać, że umieszczenie w tym miejscu reklamy jest szczególnie uzasadnionym przypadkiem – podkreślił NSA.

Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.

Na podstawie:
Wyrok NSA z 11 lutego 2014 r., sygn. akt II GSK 1948/12, prawomocny