Do WSA wpłynął wniosek o wymierzenie grzywny staroście za nieprzekazanie sądowi skargi na jego bezczynność w postaci usunięcia błędnych zapisów w ewidencji gruntów. Skarżący dowodził, że skargę na bezczynność przesłał przesyłką poleconą, w którym jako adresat figuruje przewodnicząca rady powiatu. Na rozprawie wyjaśnił, że to w tej korespondencji zawarta była skarga na bezczynność starosty, a kierował ją do przewodniczącej rady dlatego, gdyż starosta wcześniejsze pisma przekazywał geodecie bez załatwienia. Jak wyjaśniono oddzielnie skargi na bezczynność starosty adresowanej do tego organu nie przesyłano.

WSA ustalił, że pismo wnioskodawcy mające stanowić skargę na bezczynność starosty nie wpłynęło ani do starosty, ani do rady powiatu.

WSA rozpatrując skargę przypomniał, że zgodnie z treścią art. 54 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę do sądu wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi. Organ ten ma obowiązek przekazać sądowi skargę wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. Jeżeli tego obowiązku nie wykona – sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 55 § 1 p.p.s.a.

Aby zachodziła podstawa do zastosowania ostatnio wymienionego przepisu strona powinna wykazać w jakiej dacie złożyła skargę do organu oraz że w terminie trzydziestu dni organ nie przesłał tejże skargi sądowi. WSA stwierdził, iz w sprawie te okoliczności nie zostały wykazane, i skoro skarżący nie wykazali, by skargę w określonej dacie do organu złożyli, a organ zaprzeczył, by takowa skarga wpłynęła – brak było możliwości wymierzenia grzywny za nieprzekazanie skargi wraz z odpowiedzią na nią sądowi.

Przyjmując teoretycznie wpłynięcie spornej skargi do rady powiatu jako przesyłki poleconej wskazywanej przez skarżących – nie można takiego ewentualnego doręczenia odnosić do organu wskazanego w sprawie, bowiem aby ukarać grzywną organ w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. strona musi wykazać w niebudzący wątpliwości sposób, że skarga wpłynęła do danego organu, a ten jej nie przekazał sądowi w terminie określonym w art. 54 § 2 p.p.s.a. Nie jest wystarczające wykazanie skierowania skargi do innego organu, w tym nadrzędnego, chyba że zostanie udowodnione, iż tamten organ przekazał ją temu, którego działania lub bezczynności skarga dotyczy, co zostanie w niebudzący wątpliwości sposób wykazane wraz z datą wpływu do organu, którego ukarania w trybie art. 55 § 1 p.p.s.a. strona żąda.

Na podstawie: Postanowienie WSA w Białymstoku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. akt II SO/Bk 22/11

Przydatne materiały:
 Ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)