Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.
Jedna z mieszkanek gminy zwróciła się do starosty z prośbą o wydanie decyzji dotyczącej udrożnienia rurociągu przebiegającego przez jej działkę.
Jej zdaniem od 25 lat przy rurociągu nie były prowadzone żadne prace konserwacyjne. Doprowadziło to do jego zapiaszczenia i w rezultacie zalewania jej domu w czasie większych opadów.
W odpowiedzi starosta wyjaśnił, iż na terenie powiatu znajdują się rurociągi wykonane przez właścicieli gruntów w okresie międzywojennym i powojennym, które zostały wykonane bez uzgodnień i dokumentacji. Rurociągi te nie figurują w żadnej ewidencji i nie są naniesione na mapy ewidencyjne. Zdaniem starosty takiego właśnie rurociągu dotyczy sprawa.
Organ uznał, iż rurociąg nie jest urządzeniem wodnym i umorzył postępowanie.
W odwołaniu właścicielka posesji wniosła o stwierdzenie, że podmiotem odpowiedzialnym za naprawę i konserwację rurociągu jest gmina.
WSA zgodził się ze stanowiskiem starosty, iż rurociąg jest urządzeniem kanalizacyjnym. Pełni on funkcję kanalizacji deszczowej, odprowadzając wody powierzchniowe ze stawów, wody drenażowe z odwodnienia budynków i działek budowlanych oraz wody opadowe, w tym spływające z dachów budynków oraz dróg gminnych.
W związku z tym starosta nie może wydać decyzji dotyczącej udrożnienia rurociągu skoro jest on urządzeniem kanalizacyjnym, a nie wodnym.
Nie ma również znaczenia, iż główną przyczyną zamulenia rurociągu jest woda opadowa spływająca z ulic gminnych. Ustalenie, że do zamulania rurociągu głównie doprowadziły działania gminy nie daje staroście uprawnień do orzekania w sprawie – uznał WSA.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 5 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 805/13, nieprawomocny
Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.