Starosta cofnął kierowcy uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi kategorii B jednocześnie zobowiązując go do zwrotu prawa jazdy. Przyczyną cofnięcia uprawnień było stwierdzenie - orzeczeniem lekarskim istnienia u kierowcy przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdami silnikowymi, do których wymagane jest posiadanie prawa jazdy.


Od decyzji kierowca złożył odwołanie. Strona wskazała, że nie zgadza się z treścią orzeczenia lekarskiego, nie uzasadniono w nim bowiem przyczyn niezdolności do kierowania pojazdami silnikowymi. Ponadto wskazał, że jest zawodowym kierowcą, a pozbawienie uprawnień do kierowania pojazdami spowoduje utratę zatrudnienia i znacząco wpłynie na pogorszenie jego sytuacji finansowej. Wniósł o ponowne skierowanie na badania.


WSA zwrócił uwagę, iż stosownie do treści 103 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz.U. Nr 30, poz. 151 ze zm.) starosta wydaje decyzję administracyjną o cofnięciu uprawnienia do kierowania pojazdami w przypadku stwierdzenia na podstawie orzeczenia lekarskiego istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.
Sąd zwrócił uwagę, iż ocena stanu zdrowia kierowcy nie należy do organów administracji, nie mają one bowiem koniecznej w tym zakresie wiedzy medycznej, aby móc oceniać wyniki badań i rozstrzygać, czy potwierdzają one określone schorzenia, które uzasadniają stwierdzenie przeciwwskazań do kierowania pojazdami. Organ właściwy w sprawach kontroli uprawnień do kierowania pojazdami jest związany treścią orzeczenia lekarskiego stwierdzającego istnienie przeciwwskazań zdrowotnych.


WSA podkreślił, iż orzeczenie lekarskie jest wydawane przez osoby posiadające wiadomości specjalne. Ponadto, procedura oceny stanu zdrowia kierowcy ma charakter szczególny, odrębny od procedury administracyjnej i jest prowadzona wyłącznie przez uprawnione osoby (lekarzy z uprawnieniami), co wynika z rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (Dz. U. z 2013 r. nr 133). Zatem wskazane wyżej okoliczności, a w szczególności specjalistyczna wiedza medyczna wymagana do oceny stanu zdrowia kierowcy w zakresie istnienia lub braku przeciwwskazań do kierowania pojazdami oraz szczególny tryb, w jakim to się odbywa – uprawniają do wniosku, że przedmiotowe orzeczenie lekarskie stanowi dokument urzędowy w rozumieniu art. 76 § 2 k.p.a., a więc jest dowodem tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Korzysta on z domniemania prawdziwości oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. Wyklucza to możliwość kontrolowania treści orzeczenia lekarskiego przez organ administracji prowadzący postępowanie, a w dalszej kolejności - także przez sąd administracyjny. W efekcie zarówno organy orzekające w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi, jak i kontrolujący je sąd administracyjny związane są takim ostatecznym orzeczeniem i nie mogą pominąć, czy poddawać ocenie jego treści decydując w kwestii zasadności lub niezasadności cofnięcia uprawnień – uznał WSA.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 8 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 474/13