Inwestor zarzucił organom budowlanym przewlekłość i bezczynność w postępowaniu administracyjnym w sprawie samowoli budowlanej dokonanej na jego działce.


W odpowiedzi organy wyjaśniły, iż skarga została wniesiona w okresie zawieszonego postępowania, którego przewlekłość skarżył inwestor i w którym zarzucał bezczynność organowi. Postępowanie legalizacyjne w sprawie zostało zawieszone z uwagi na prowadzone przez wójta gminy postępowanie w sprawie warunków zabudowy działki inwestora. Zdaniem organów nie było możliwe podjęcie merytorycznego rozstrzygnięcia bez uprzedniego wydania przez wójta decyzji w tym zakresie.


WSA przypomniał, iż ogólna zasada szybkości i prostoty postępowania administracyjnego skonkretyzowana została w art. 35 kpa , który określa maksymalne ustawowe terminy załatwiania spraw, przewidując dla spraw wymagających postępowania wyjaśniającego miesiąc na ich załatwienie, a dla spraw szczególnie skomplikowanych dwa miesiące na ich załatwienie od daty złożenia wniosku. Jednocześnie w art. 35 par. 2  kpa  ustawodawca nałożył na organy administracji publicznej obowiązek niezwłocznego załatwiana spraw, które mogą być rozpatrzone w oparciu o dowody przedstawione przez stronę łącznie z żądaniem wszczęcia postępowania lub w oparciu o fakty i dowody powszechnie znane albo znane z urzędu organowi, przed którym toczy się postępowanie, bądź możliwe do ustalenia na podstawie danych, którymi rozporządza ten organ. Niewątpliwie niezwłoczne działanie dotyczy jedynie spraw prostych i rutynowych, które organ administracji załatwiać powinien "od ręki". Jednocześnie z art. 35 par. 5  kpa  wynika, że do wskazanych terminów załatwienia spraw nie wlicza się terminów przewidzianych przepisami prawa dla dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania i okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, czy powstałych z przyczyn niezależnych od organu.


Zdaniem WSA stwierdzenie, że skarga na bezczynność organu została wniesiona w okresie pozostawania postępowania w zawieszeniu, przy jednoczesnym ustaleniu, że w dacie orzekania przez skład orzekający legalność podstaw zawieszenia była przedmiotem kontroli, nie pozwala sądowi na uwzględnienie skargi na bezczynność. W uwzględnieniu bowiem takiej skargi sąd ma obowiązek zobowiązania organu do wydania w określonym terminie aktu. Koniecznym zaś warunkiem dla takiego zobowiązania jest stwierdzenie, że bieg terminów do załatwienia sprawy przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego nie jest wstrzymany – podkreślił WSA.


Przydatne materiały:

Wyrok WSA w Białymstoku z 29 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SAB/Bk 73/12, nieprawomocny

Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2013 r., poz. 267)