Niestety, rozwiązania wynikające zwłaszcza z dyrektyw mają w wielu przypadkach charakter mało precyzyjny i nie mogą być bezpośrednio zastosowane w systemie prawa krajowego, nie oznacza to jednak, że ich postanowienia nie muszą być uwzględniane w procesie stosowania prawa. Dlatego też w praktyce dużą pomocą przy ustalaniu rzeczywistej treści przepisów prawa Unii Europejskiej oraz ich wpływu na wykładnię prawa polskiego mogą być poglądy wypowiadane przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości oraz Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyrokach oceniających prawidłowość postępowania państw z punktu widzenia standardów wynikających z prawa Unii Europejskiej oraz prawa międzynarodowego. Praktyczne znaczenie tych orzeczeń z punktu widzenia stosowania prawa jest trudne do przecenienia, gdyż pozwalają one na wyeliminowanie wielu wątpliwości interpretacyjnych. Niestety, mimo publikacji wielu z nich w języku polskim (między innymi w Systemie Informacji Prawnej LEX) znaczna część z nich (zwłaszcza tych starszych pochodzących jeszcze sprzed akcesji Polski do Unii Europejskiej) jest dostępnych w innych wersjach językowych, np. angielskiej.

Teoretycznie znajomość tego ostatniego języka jest dosyć powszechna i publikacja w nim orzeczeń nie powinna stanowić poważniejszej przeszkody w zapoznaniu się z ich treścią. W procesie tłumaczenia nie można zapominać jednak o tym, że język prawniczy jest specyficzną odmianą każdego języka i dlatego proste tłumaczenie w niektórych przypadkach może doprowadzić do wypaczenia poglądów wypowiedzianych przez sąd w konkretnym orzeczeniu.

Dlatego też w praktyce olbrzymią pomocą w tym zakresie mogą służyć słowniki prawnicze. Jednym z nich jest wydany przez Wolters Kluwer Polska w 2009 r. Angielsko-polski słownik orzecznictwa sądów europejskich autorstwa Rafała Bujalskiego. Publikacja ta ma układ klasycznego słownika, co ułatwia osobie zainteresowanej szybkie odszukanie hasła lub zwrotu stanowiącego przedmiot tłumaczenia. Olbrzymią zaletą tej pracy jest jednak to, że jej autor nie ogranicza się do podania najpopularniejszych znaczeń poszczególnych haseł, ale ich tłumaczenie rozpoczyna w większości przypadków od przypomnienia, jakie mają one znaczenie w języku potocznym, przechodząc dalej do ich znaczenia prawnego. W tych przypadkach, gdy znaczenie konkretnego słowa może być uzależnione od kontekstu, w jakim zostało ono użyte, autor wylicza najpopularniejsze zwroty, w jakich ono występuje, tłumacząc ich znaczenie na język polski. Kolejną zaletą tej pracy mogącą w znaczący sposób wpłynąć na poszerzenie znajomości dorobku orzeczniczego Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka jest to, że liczba terminów, wyrażeń i zdań kontekstowych przetłumaczonych przekracza 10.500 wyrazów, co nie jest już liczbą symboliczną. Biorąc natomiast pod uwagę fakt, że wielu pracowników administracji samorządowej ma gruntowne przygotowanie merytoryczne, które jednak niekoniecznie jest połączone z przygotowaniem prawniczym lub administracyjnym, to znaczy, że recenzowany słownik właśnie dla nich może stanowić olbrzymią pomoc i wpłynąć na podniesienie merytorycznego poziomu orzecznictwa samorządowych organów administracji.

Podsumowując zatem powyższe rozważania, należy stwierdzić, że recenzowana praca ze wszech miar zasługuje na zauważenie i praktyczne wykorzystanie, gdyż z uwagi na jej poziom merytoryczny będzie mogła służyć dużą pomocą wszystkim osobom stosującym lub interpretującym zwłaszcza przepisy Unii Europejskiej. Jak bowiem była o tym mowa wyżej, nie da się tego zrobić dobrze w oderwaniu od orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości i Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.