Rada miasta podjęła uchwałę w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Ełk-Brama Mazur".
Wojewoda zaskarżył jeden z zapisów uchwały do sadu administarcyjnego. Organ nadzoru wyjaśnił, że rada zdefiniowała pojęcie "intensywności zabudowy" określając je jako "wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej", a w kolejnym paragrafie uchwały zdefiniowała "powierzchnię całkowitą zabudowy" jako "sumę powierzchni zabudowy, mierzonej po obrysie ścian zewnętrznych wszystkich budynków, na działce budowlanej".
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Obligatoryjne i fakultatywne elementy planu miejscowego
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
WSA przyznał rację organowi nadzoru.
Rada miasta definjując pojęcie "intensywności zabudowy" powtórzyła w istocie powtórzenie treści art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 199). Zabieg taki, czyli jedynie powtórzenie normy ustawowej nie stanowi samo w sobie istotnego naruszenia prawa.Jednak rada dodatkowo doprecyzowała wskazaną definicję ustawową, określając w uchwale znaczenie pojęcia "powierzchnia całkowita zabudowy".
Unormowania te pozostają w ścisłym ze sobą związku, należy więc je interpretować, a tym samym oceniać łącznie.
Zdaniem sądu treść uchwały ingeruje w sposób niedopuszczalny w treść definicji ustawowej "intensywności zabudowy" co przesądziło o konieczności stwierdzenia jej nieważności w części.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Olsztynie z 2 września 2015 r., sygn. akt II SA/Ol 644/15, nieprawomocny








