Przepisy zezwalające samorządom na finansowanie klubów sportowych powinny być zmienione

Pomimo dość długich prac legislacyjnych nad ustawą o sporcie, a także wielu jej projektami poddanymi pod konsultacje społeczne, regulacje te w zestawieniu z innymi aktami prawa mogą budzić wątpliwości. Przy ocenie i interpretacji przepisów nowej ustawy o sporcie niezbędna jest bowiem analiza całokształtu regulacji w tym zakresie, także na gruncie uchylonego już ustawodawstwa oraz przez pryzmat wykładni tychże przepisów.

Artykuł pochodzi z czasopisma Samorząd Terytorialny nr 7-8/2012.

Ustawa z 25.06.2010 r. o sporcie[1], która weszła w życie 16.10.2010 r., wprowadziła istotne zmiany w zakresie regulacji prawnych obejmujących szeroko pojętą kulturę fizyczną. Uchyliła bowiem dwie obowiązujące dotychczas ustawy regulujące przedmiotową materię – ustawię o sporcie kwalifikowanym[2] oraz ustawę o kulturze fizycznej[3]. Zniesienie owego dualizmu legislacyjnego było jednym z zasadniczych celów ustawodawcy, gdyż – jak wskazano w uzasadnieniu projektu ustawy o sporcie – uchylone już regulacje stanowiły swoisty kompromis pomiędzy rozwiązaniami starymi i nowymi, co wymagało dokończenia reformy rozpoczętej w 2005 r. w momencie uchwalenia ustawy o sporcie kwalifikowanym[4].

Istotną częścią nowych regulacji ustawy o sporcie były przepisy odnoszące się do finansowego wspierania sportu przez jednostki samorządu terytorialnego. Precyzyjne uregulowanie tej kwestii było celem ustawodawcy[5], zważywszy na liczne problemy pojawiające się w tym zakresie na podstawie ustawy o sporcie kwalifikowanym, zakończone wyrokami sądów administracyjnych bądź rozstrzygnięciami nadzorczymi wojewodów[6]. Z tego właśnie powodu ustawodawca zdecydował się wprowadzić do ustawy o sporcie kwalifikowanym przepis art. 2 ust. 3, który przewidywał, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, określa warunki i tryb wspierania, w tym finansowego, rozwoju sportu kwalifikowanego[7]. Zmiana ta z pewnością nie rozstrzygnęła wszelkich wątpliwości pojawiających się na gruncie ustawy o sporcie kwalifikowanym, jednak obejmowała najważniejszą – jak się wydaje – kwestię, a mianowicie finansowe wspieranie klubów sportowych przez jednostki samorządu terytorialnego. Zrezygnowano jednak z dalszych, gruntownych, zmian ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz ustawy o kulturze fizycznej i przystąpiono do prac nad aktem prawnym, który kompleksowo regulowałby sprawy kultury fizycznej, w tym – rzecz jasna – i sportu. Stąd też od końca 2008 r. Ministerstwo Sportu i Turystyki rozpoczęło publiczne konsultacje, najpierw nad założeniami do projektu ustawy, a później nad projektem ustawy o sporcie, który w 2009 r. wpłynął do Sejmu RP.

1. Możliwości wspierania sportu na gruncie ustawy o sporcie

Ustawa o sporcie w rozdziale szóstym zawiera regulacje odnoszące się do wspierania sportu przez organy władzy publicznej, nie zawężając ich wyłącznie do organów jednostek samorządu terytorialnego.
Przewidziano w tym względzie następujące formy wspierania sportu:
1) dotacje jednostek samorządu terytorialnego dla klubów sportowych (art. 27–28 u.s.);
2) dofinansowywanie uprawiania lub organizowania sportu oraz jego promocję przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej (art. 29 u.s.);
3) wspieranie, w tym finansowo, rozwoju sportu w środowisku szkolnym przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania (art. 29 u.s.);
4) wspieranie, w tym finansowo, rozwoju sportu w środowisku akademickim przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (art. 29 u.s.);
5) wspieranie, w tym finansowo, rozwoju sportu w jednostkach organizacyjnych służb im podległych przez Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych (art. 29 u.s.);
6) finansowanie kosztów opieki medycznej nad zawodnikami zakwalifikowanymi do kadry narodowej w sportach olimpijskich i paraolimpijskich z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister właściwy do spraw zdrowia (art. 29 u.s.);
7) finansowanie kosztów wydania orzeczenia lekarskiego, w tym koszty badań niezbędnych do wydania tego orzeczenia, w stosunku do zawodników, którzy nie ukończyli 23 lat i nie otrzymują wynagrodzenia w związku z uprawianiem sportu (art. 29 u.s.);
8) ustanawianie i finansowanie okresowych stypendiów sportowych oraz nagród i wyróżnień dla osób fizycznych za osiągnięte wyniki sportowe przez jednostki samorządu terytorialnego (art. 31 u.s.);
9) przyznawanie członkowi kadry narodowej okresowego stypendium sportowego za osiągnięte wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym, a także nagród pieniężnych i wyróżnień dla osób fizycznych za wybitne osiągnięcia sportowe lub szczególną aktywność i wybitne osiągnięcia w działalności w zakresie sportu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej (art. 32, art. 34–35 u.s.);
10) przyznawanie świadczeń dla medalistów Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej (art. 36 u.s.).@page_break@

Z powyższego wyliczenia widać, że ustawa o sporcie przewiduje różnorodne formy wspierania sportu przez organy władzy publicznej, jednak większość z nich była znana poprzedniemu ustawodawstwu.

Niniejsze opracowanie zostanie poświęcone pierwszej z form, tj. wspieraniu klubów sportowych przez jednostki samorządu terytorialnego, ze względu na znaczenie tej problematyki w praktyce stosowania prawa przez setki jednostek samorządu terytorialnego różnych szczebli, a także przez pryzmat uchylonych już regulacji ustawy o sporcie kwalifikowanym, które wzbudziły wiele wątpliwości na etapie ich stosowania.
 

2. Finansowe wspieranie klubów sportowych

Finansowanemu wspieraniu klubów sportowych przez jednostki samorządu terytorialnego są poświęcone art. 27–28 u.s. Artykuł 27 ust. 1 formułuje zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego w postaci tworzenia warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu. Niebagatelne znaczenie ma jednak ust. 2, który przewiduje, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić, w drodze uchwały, warunki i tryb finansowania powyższego zadania własnego, wskazując w uchwale cel publiczny z zakresu sportu, który jednostka ta zamierza osiągnąć. Artykuł 28 ust. 1 u.s. wskazuje natomiast beneficjentów owych dotacji oraz zasady, na jakich powinna się opierać procedura ich przyznawania. Przepis ust. 2 tego artykułu formułuje natomiast katalog wydatków, na jakie może być przeznaczona omawiana dotacja.

Przepisy te, mimo ich obowiązywania od 16.10.2010 r., nie są zbyt często wykorzystywane przez jednostki samorządu terytorialnego, większość zaś dotacji jest przyznawanych na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie[8]. Może to wynikać z tego, że stosowanie procedury tam zawartej nie wymaga podejmowania przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwał, które mogłyby zostać uznane za nieważne przez organ nadzoru. Argument ten nie jest iluzoryczny, gdyż można znaleźć przykłady, kiedy uchwała organu jednostki samorządu terytorialnego podjęta na podstawie art. 27 ust. 2 u.s. nie weszła w życie.

Kluczowy, z perspektywy niniejszego opracowania, jest sposób zaprezentowania omawianej tematyki – kompleksowe omówienie tematu lub też analiza przypadku. Zważywszy na treść uchwał regionalnych izb obrachunkowych (RIO), które odnoszą się jedynie do pewnych kwestii, inne zaś pomijają, zdecydowałem w pierwszej kolejności wskazać prawidłowy – w moim przekonaniu – sposób interpretacji przepisów i schemat postępowania w przedmiocie wdrożenia w praktyce regulacji art. 27–28 u.s. Następnie szczegółowo odniosę się do jednej z uchwał organu nadzoru.

2.1. Tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi sportu jako zadanie własne jednostki samorządu terytorialnego

Artykuł 27 ust. 1 u.s. statuuje tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu jako zadanie własne jednostki samorządu terytorialnego. Powstaje więc pytanie, jakie odniesienie ma ten przepis do tzw. ustaw samorządowych (np. ustawy o samorządzie gminnym[9]) oraz ustawy o działalności pożytku publicznego? Artykuł 7 u.s.g. w katalogu zadań własnych gminy wskazuje sprawy kultury fizycznej, a więc zgodnie z obecną definicją legalną tego pojęcia (zob. art. 2 ust. 2 u.s.) obejmujące sport, wychowanie fizyczne oraz rehabilitację ruchową.

Zadanie sformułowane w art. 27 ust. 1 u.s. będzie więc uszczegółowieniem (ale częściowym) zadania określonego w ustawie o samorządzie gminnym[10]. W świetle definicji legalnej pojęcia kultura fizyczna nie jest bowiem możliwe uznanie go za zupełnie odrębne zadanie własne. Należy także rozstrzygnąć, czy zgodnie z art. 7 ust. 2 u.s.g. art. 27 ust. 1 u.s. wprowadza zadanie własne o charakterze obowiązkowym, czy też nieobowiązkowym do realizacji. W literaturze podniesiono, że jeżeli ustawodawca zamierzał z określonego zadania uczynić zadanie o charakterze obligatoryjnym, czynił to expressis verbis w treści przepisu[11]. Tak też czynił uchylony już art. 42 ust. 1 u.k.f., który stanowił, że organizowanie działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej oraz tworzenie odpowiednich warunków materialno-technicznych dla jej rozwoju jest obowiązkiem organów administracji rządowej, organów jednostek samorządu terytorialnego i klubów sportowych. Ustawodawca nie zdecydował się na taką konstrukcję ani w uchylonej ustawie o sporcie kwalifikowanym, ani w obowiązującej ustawie o sporcie. W doktrynie zwrócono uwagę, że nie tylko wyrażony wprost nakaz będzie świadczyć o obligatoryjnym charakterze zadania własnego, gdyż może to wynikać także z redakcji przepisu ustaw szczególnych[12]. Jako przykład podano chociażby art. 2 ust. 1 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych[13], który stanowi, że utrzymanie cmentarzy komunalnych i zarządzanie nimi należy do właściwych wójtów (burmistrzów, prezydentów miast), na których terenie cmentarz jest położony. Wydaje się, że także w tym przypadku ani redakcja art. 27 ust. 1 u.s., ani intencja ustawodawcy – o której wspomniałem – uniemożliwiają uznanie tego zadania za obligatoryjne.@page_break@

Druga istotna kwestia to zestawienie zadania z art. 27 ust. 2 u.s. z zadaniem zawartym w art. 4 ust. 1 pkt 17 u.d.p.p., który w sferze zadań publicznych realizowanych przez organizacje pozarządowe umieszcza zadanie z zakresu wspierania i upowszechniania kultury fizycznej. Powstaje więc wątpliwość, czy zadanie „wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej” z ustawy o działalności pożytku publicznego oraz „tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu” z ustawy o sporcie są różnymi zadaniami? Odpowiedź na to pytanie ma niebagatelne znacznie, chociażby z perspektywy podstawy prawnej ogłaszania otwartych konkursów ofert i przyznawania dotacji dla klubów sportowych. Należy przecież zauważyć, że podobnie jak w zestawieniu zadań z ustawy o samorządzie gminnym i ustawy o sporcie, także w omawianym przypadku mamy do czynienia z wpisywaniem się zadania z ustawy o sporcie w szerzej sformułowane zadanie z ustawy o działalności pożytku publicznego[14]. Jest to przecież związane z definicją kultury fizycznej, czyli pojęciem użytym w ostatniej z wymienionych ustaw.

Powyższe zagadnienie należy rozważyć przez pryzmat art. 27 ust. 3 u.s., który stanowi, że przepisy tej ustawy nie naruszają uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do wspierania kultury fizycznej na podstawie odrębnych przepisów (w tym, rzecz jasna, ustawy o działalności pożytku publicznego – przyp. J.K.). Miał on bowiem – moim zdaniem – zastąpić art. 2 ust. 2 u.s.k. i nie ma tutaj istotnego znaczenia, czy ustawodawca rozważał ten aspekt przez pryzmat przyjęcia szerokiej definicji sportu. Wydaje się więc, że intencją ustawodawcy było stworzenie odrębnej podstawy prawnej do udzielania dotacji[15]. Podstawy, która w zakresie udziału klubów w rozgrywkach lig państwowych umożliwi m.in. wsparcie „wynagrodzenia” zawodników w postaci stypendiów sportowych opłacanych z dotacji (art. 28 ust. 2 pkt 5 u.s.), co na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego nie było realizowane. Wynika to także pośrednio z uzasadnienia projektu ustawy o sporcie, w którym szerzej uargumentowano wprowadzenie regulacji obecnego art. 27 ust. 3 u.s.[16] Zajęcie przeciwnego stanowiska i wspieranie klubów sportowych wyłącznie na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego powodowałoby, że regulacja art. 27 ust. 1 u.s. byłaby de facto zbędna.

2.2. Uchwała organu stanowiącego

Wspieranie sportu na podstawie art. 27 ust. 2 u.s. musi odbywać się na podstawie uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. Uchwała ta powinna określać warunki i tryb finansowania zadania. Poprzez warunki należy rozumieć przesłanki, od których zaistnienia jest uzależnione przyznanie dotacji, w tym m.in. podmiotowe (odnoszące się do podmiotu uprawnionego do otrzymania dotacji) czy przedmiotowe (odnoszące się do zakres możliwego wsparcia w ramach dotacji). Określenie trybu finansowania zadania to nic innego jak określenie procedury przyznania dotacji oraz jej późniejszego rozliczenia. W uchwale organu stanowiącego niezbędne jest także określenie celu publicznego z zakresu sportu, który jednostka samorządu terytorialnego zamierza realizować, oraz przeznaczenia dotacji, zważywszy na to, że art. 28 ust. 2 u.s. wymienia jedynie przykładowy katalog możliwości przeznaczenia dotacji.

Niebagatelne znaczenie na etapie konstruowania przedmiotowej uchwały ma określenie trybu finansowania zadania, o którym mowa w art. 27 ust. 2 u.s. Artykuł 28 ust. 1 u.s., mówiąc o dotacji dla klubów sportowych, odsyła w zakresie jej udzielania do ustawy o finansach publicznych[17]. Będzie miał tutaj zastosowanie art. 221 ust. u.f.p., z tym jednak zastrzeżeniem (niewynikającym z art. 28 ust. 1 u.s. – przyp. J.K.), że dotacja nie będzie mogła być udzielona podmiotowi zaliczanemu do sektora finansów publicznych.

Trudno sobie bowiem wyobrazić sytuację, że podmiot taki byłby jednocześnie klubem sportowym, stąd zapewne ustawodawca w art. 28 ust. 1 u.s. nie sformułował takiego zastrzeżenia[18]. W art. 221 ust. 2 u.f.p. mamy natomiast odesłanie do ustawy o działalności pożytku publicznego w zakresie zlecenia zadania i udzielenia dotacji[19]. Regulacja ta jest przewidziana do realizowania zadań wyrażonych w ustawie o działalności pożytku publicznego, w przypadku zaś zadań innych niż wskazane w tej ustawie określa to uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego (art. 221 ust. 4 u.f.p.).

Ponownie wrócę więc do analizowanej kwestii, czy zadanie „wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej” z ustawy o działalności pożytku publicznego oraz „tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu” z ustawy o sporcie są różnymi zadaniami? W tym miejscu należy także wskazać na art. 27 ust. 2 u.s., który zakłada, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w uchwale określa m.in. tryb finansowania zadania zleconego. Ustawodawca obliguje więc do określenia trybu postępowania przy udzielaniu dotacji, co byłoby zbędne przy założeniu, że zastosowanie miałby wprost art. 221 ust. 2 u.f.p., który odsyła do procedury z ustawy o działalności pożytku publicznego[20]. Artykuł 28 ust. 1 u.s. odsyła bowiem ogólnie do zasad przyjętych w ustawie o finansach publicznych, nie zaś bezpośrednio do przytoczonego powyżej przepisu.@page_break@

Reasumując, należy opowiedzieć się za uregulowaniem trybu udzielania i rozliczania dotacji w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, przy założeniu określonym w art. 221 ust. 2 in fine i ust. 4 u.f.p., że powinna być zawarta umowa, a także niezbędne jest zapewnienie jawności postępowania o udzielenie dotacji i jej rozliczenia[21].

W piśmiennictwie słusznie zauważono, że określenie trybu postępowania następuje poprzez określenie: sposobu informowania o zadaniu zleconym do wykonania, trybu wyboru najkorzystniejszej oferty w drodze ogłoszenia i przeprowadzenia otwartego konkursu, elementy wniosku, formę, termin zarówno jego składania, jak i rozpatrzenia, a także formę powiadomienia wnioskodawcy o sposobie rozpatrzenia wniosku[22]. Z pewnością zasadne będzie także sięgnięcie do obowiązujących już podstawowych zasad przyznawania i rozliczania dotacji z ustawy o działalności pożytku publicznego, z modyfikacjami, które w założeniach powinny uprościć przyjętą tam procedurę, szczególnie w zakresie terminów składania, rozpatrywania wniosków, druku oferty czy pozycji w kosztorysie.

Z uwagi na to, że zagadnienia celu publicznego z zakresu sportu, katalogu beneficjentów oraz możliwości przeznaczenia omawianej dotacji wymagają obszernej analizy, odniosę się do nich w kolejnych punktach.

2.3. Cel publiczny z zakresu sportu

Zgodnie z art. 27 ust. 2 u.s. w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego niezbędne jest określenie warunków i trybu finansowania zadania własnego polegającego na tworzeniu warunków sprzyjających rozwojowi sportu, a ponadto należy wskazać cel publiczny z zakresu sportu, który jednostka zamierza osiągnąć. Przepis ten nie definiuje jednak, jak należy rozumieć cel publiczny, chociażby w taki sposób, jak to robi art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami[23], wskazując jedynie, że ma to być cel z zakresu sportu.

Ustawa o samorządzie gminnym posługuje się natomiast pojęciem sprawy publiczne (art. 6), które w piśmiennictwie zdefiniowano jako zmierzające do zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, a więc mające na celu korzyść ogółu[24]. Cezary Kosikowski zwrócił natomiast uwagę, że realizację celów publicznych należy kojarzyć przede wszystkim z działaniami mającymi zaspokajać potrzeby zbiorowe, nie indywidualne, kryterium to zaś należy traktować łącznie z realizacją zadań publicznych danej jednostki samorządu terytorialnego[25].

Pojawia się więc pytanie, jaki cel publiczny można wskazać w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego? Z pewnością ujęcie owego celu jako „upowszechniania kultury fizycznej” będzie zbyt ogólne, gdyż art. 27 u.s. wyraźnie zawęża zakres przedmiotowy uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego do wspierania sportu, a więc części składowej pojęcia kultura fizyczna. Należy więc sformułować bardziej precyzyjnie cele, które jednostka poprzez wspieranie sportu zamierza osiągnąć. Artykuł 27 ust. 2 u.s. wspomina o celu publicznym z zakresu sportu, a więc nie można jako cel ująć promocji jednostki samorządu terytorialnego na arenie ogólnopolskiej/międzynarodowej czy też poprawę wizerunku jednostki, gdyż trudno to uznać za cel z zakresu sportu[26]. Celem może być natomiast promocja sportu wśród mieszkańców.

Wydaje się natomiast, że jako cele można wskazać przykładowo:
− zapewnienie warunków niezbędnych do występów w określonej klasie rozgrywkowej lub zdobycia pozycji medalowych na danych imprezach,
− zapewnienie warunków niezbędnych do osiągania wysokich wyników sportowych przez zawodników klubów sportowych,
− poprawa warunków uprawiania sportu,
− zwiększenie dostępności mieszkańców do działalności sportowej lub obiektów sportowych,
− propagowanie postawy fair play poprzez kibicowanie lub czynny udział mieszkańców w zawodach sportowych,
− zaspokajanie potrzeb społecznych poprzez integrowanie się kibiców,
− zwiększenie dostępności mieszkańców do działalności sportowej,
− pobudzanie inicjatyw społecznych w zakresie organizacji (nowych) imprez sportowych,
− promocja sportu wśród mieszkańców.

W literaturze także można znaleźć sprecyzowane przykładowe cele wspierania sportu. Wiktor Cajsel wyróżnił, za art. 28 ust. 2 in fine u.s., poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu oraz zwiększenie dostępności społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez klub[27]. Co prawda, art. 28 ust. 2 u.s. odsyła do celu publicznego z zakresu sportu określonego w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, jednak analiza art. 28 ust. 2 in fine doprowadza do wniosku, że wymienione w nim elementy mogą być jednocześnie uznane przez organ stanowiący za cele publiczne w zakresie sportu, które jednostka ta zamierza osiągnąć.

Takich celów można by wskazać więcej, pozostawić bardziej ogólnymi lub je uszczegóławiać. W moim przekonaniu zasadne jest jednak formułowanie celów ogólnych, co zapewni elastyczność w przyznawaniu dotacji i nie będzie w praktyce powodowało wątpliwości co do wykorzystania środków z udzielonej klubom sportowych dotacji.

2.4. Relacje pomiędzy art. 27 i 28 u.s.

W czasie konstruowania uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 27 ust. 2 u.s. pojawia się pytanie o relacje pomiędzy art. 27 i 28 u.s. Artykuł 27 mówi bowiem ogólnie o tworzeniu warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu, art. 28 zaś wyraźnie wskazuje kluby sportowe jako beneficjentów dotacji. W ramach funkcjonowania sportu można wyróżnić przecież jeszcze związki sportowe, które zazwyczaj prowadzą współzawodnictwo w danej dyscyplinie sportu. Mam tutaj na myśli nie polskie związki sportowe – finansowane przez administrację rządową – lecz związki okręgowe, które organizują to współzawodnictwo na poziomie regionalnym czy lokalnym. Problem będzie dotyczył przede wszystkim wsparcia tych podmiotów przez władze samorządu województwa, niemniej jest zagadnieniem istotnym z punktu widzenia praktyki.
 

Z pewnością art. 27 ust. 1 u.s. jest przepisem o charakterze ogólnym, który nie zakreśla form wspierania sportu, stąd też należy sięgnąć do kolejnych regulacji. Tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi sportu to przecież także powoływanie rad sportu (art. 30) czy też przyznawania stypendiów sportowych, nagród i wyróżnień (art. 31). W przepisach tych znajdują się jednak normy kompetencyjne dla organów jednostek samorządu terytorialnego do wydania odrębnych przepisów (art. 30 ust. 1, art. 31 ust. 3 u.s.). Uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego podjęta na podstawie art. 27 ust. 2 u.s. będzie więc odrębnym aktem prawnym, choć można wyobrazić sobie jedną uchwałę regulującą kwestie wsparcia finansowego oraz ustanowienia stypendiów sportowych (art. 31 ust. 3). Należy jednak zauważyć, że redakcja art. 27 ust. 2 u.s. nie jest do końca poprawna, gdyż stypendia sportowe (art. 31) są także formą wsparcia finansowego rozwoju sportu.
 

Powstaje więc wątpliwość, czy na podstawie uchwały podjętej na gruncie art. 27 ust. 2 u.s. można wspierać finansowo podmioty niebędące klubami sportowymi? Wykładania językowa art. 27 i art. 28 nie daje jednoznacznej odpowiedzi, niezbędna jest więc analiza uzasadnienia projektu ustawy, a ponadto sytuacji, która wystąpiła na gruncie poprzednio obowiązującego ustawodawstwa.@page_break@

W projekcie ustawy o sporcie wyraźnie podkreślono, że regulacje przewidziane w art. 35 i 36 projektu (obecny art. 27 i 28 u.s.) mają na celu rozszerzenie możliwości jednostek samorządu terytorialnego w zakresie dofinansowania zadań zlecanych klubom sportowym. Zgodnie z art. 36 kluby, niezależne od ich formy prawnej, a więc także funkcjonujące w formie spółek prawa handlowego, będą mogły ubiegać się o dotacje celowe, jeżeli są klubami niedziałającymi w celu osiągnięcia zysku[28]. Na etapie procesu legislacyjnego nie odniesiono się bowiem do wspierania podmiotów innych niż kluby sportowe na gruncie omawianych przepisów.
 

Należy także przytoczyć wątpliwości, które powstały na gruncie ustawy o sporcie kwalifikowanym, a dotyczące form wsparcia rozwoju sportu kwalifikowanego[29]. Ustawodawca zdecydował się wówczas wprowadzić do ustawy o sporcie kwalifikowanym przepis art. 2 ust. 3, który przewidywał, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, w drodze uchwały, określa warunki i tryb wspierania, w tym finansowego, rozwoju sportu kwalifikowanego[30]. Jego brzmienie jest więc niezwykle zbliżone do art. 27 ust. 2 u.s., przy czym należy pamiętać, że ustawa o sporcie kwalifikowanym nie zawierała odpowiednika art. 28 ust. 1 u.s., który wprost przewiduje dotowanie klubów sportowych.
 

W świetle powyższych argumentów przychylam się do stanowiska, że na gruncie obecnych regulacji uchwała, o której mowa w art. 27 ust. 2 u.s., może dotyczyć wyłącznie wspierania klubów sportowych. Wydaje się, że przyjęcie stanowiska przeciwnego byłoby trudne do zaakceptowania zarówno przez organy nadzoru w zakresie spraw finansowych, jak i sądy administracyjne.
 

Zasadne jest jednak rozważenie, czy nie należy objąć omawianymi przepisami także związków sportowych. Wymagałoby to przeniesienia art. 27 ust. 2 do art. 28, a tym samym powstałaby konstrukcja legislacyjna analogiczna do obowiązującej chociażby w zakresie ustanawiania stypendiów sportowych (art. 31 ust. 1 i 3). Drugim rozwiązaniem byłaby modyfikacja art. 27 ust. 2 poprzez sformułowanie katalogu wszystkich form finansowego wspierania rozwoju sportu przez jednostkę samorządu terytorialnego.
 

2.5. Beneficjenci dotacji

Z perspektywy rozważań punktu poprzedniego wynika, że wsparcie finansowe może dotyczyć klubów sportowych. Artykuł 28 ust. 1 u.s. wprowadza dwie przesłanki o charakterze podmiotowym, a więc odnoszące się właśnie do klubów sportowych.
 

Po pierwsze, klub sportowy ma działać na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego. Działanie nie oznacza jednak posiadania siedziby na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego. Liczy się bowiem realizacja zadań statutowych takiego klubu sportowego dla mieszkańców danej jednostki samorządu terytorialnego i na jej obszarze. Nie będzie więc możliwe wprowadzenie kryterium posiadania przez klub sportowy siedziby na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego.
 

Druga przesłanka to niedziałanie w celu osiągnięcia zysku. Z pewnością będą to organizacje non-profit, czyli stowarzyszenia (nawet prowadzące działalność gospodarczą), oraz fundacje, a także spółki prawa handlowego, przy odpowiednich regulacjach statutowych. W. Cajsel zauważył natomiast, że kryterium tego nie będzie spełniała spółdzielnia, która – co do zasady – jest zawiązywana w celu prowadzenia zarobkowej działalności gospodarczej[31]. Nie jest to jednak prawna forma działalności, w jakiej z reguły działają kluby sportowe.
 

2.6. Przeznaczenie dotacji

Ustawa o sporcie w art. 28 ust. 2 wprowadza katalog wydatków, które mogą być pokryte z przyznanej dotacji. Warto zwrócić uwagę, że z brzmienia tego przepisu wynika, iż nie jest to katalog zamknięty, lecz przykładowy. Będzie to oznaczało, że w uchwale organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego będzie mógł dodać nowe elementy[32], choć z uwagi na praktyczne działanie należałoby zauważyć, iż art. 28 ust. 2 zawiera najważniejsze wydatki z punktu widzenia prowadzenia szkolenia sportowego i udziału we współzawodnictwie. Wydaje się, że intencją ustawodawcy było sformułowanie takiego katalogu, który w maksymalny sposób ułatwiałby realizację zadania przez kluby sportowe, stąd bardzo ogólny punkt – „realizacja programów szkolenia sportowego”. Nie budzi więc wątpliwości, że to klubowi sportowemu pozostawia się swobodę w określaniu stawek osobodnia, miejsca zgrupowania (kraj, zagranica), liczby dni szkolenia, liczby szkolonych osób i kadry szkoleniowej itd. Ważne jest także umożliwienie zakupu sprzętu, czego często unikają dziś jednostki samorządu terytorialnego w organizowanych konkursach ofert.
 

Najistotniejszym – moim zdaniem – sposobem przeznaczenia dotacji jest natomiast sfinansowanie stypendiów sportowych. Dotychczas było możliwe wynagrodzenie szkoleniowców z dotacji przyznawanych na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego. Klub nie miał jednak możliwości w podobny sposób wesprzeć zawodników. Oczywiście możliwe było zawarcie umowy zlecenia np. na obsługę techniczną zawodów, jednak były to „półśrodki”. Ustawa o sporcie w art. 5 przewiduje – co prawda – stypendia sportowe ustanawiane przez klub sportowy, jednak ich ustanowienie musi wiązać się z posiadaniem odpowiednich środków własnych. Nie mają z tym problemu kluby, które posiadają możnych sponsorów, lecz dla pozostałych (większości klubów – przyp. J.K.) jest to nierealne. Stąd też ustawodawca umożliwił w ramach przyznanej dotacji finansowanie stypendiów sportowych ustanawianych przez kluby sportowe, w tym także i pochodne od nich. Nie odnosząc się do zasadności wprowadzenia powyższego rozwiązania, należy zauważyć, że będzie to stanowić ominięcie systemu stypendiów sportowych ustanawianych bezpośrednio przez jednostki samorządu terytorialnego na podstawie art. 31 u.s. Z pewnością usprawni to proces ich przyznawania, zwolni jednostki samorządu terytorialnego od opracowywania kryteriów przyznawania stypendiów, a także odciąży urzędy gmin (i jednostek wyższego szczebla) od przeprowadzania żmudnej procedury (naboru, przyjmowania wniosków, bieżącej wypłaty czy też – ogólnie rzecz ujmując – obróbki księgowej).
 

3. Wspieranie klubów sportowych na gruncie ustawy o sporcie – studium przypadku

Na wstępie powyższych wywodów zaznaczyłem, że pojawiające się wątpliwości z pewnością wyjaśni praktyka stosowania omawianych przepisów. Jednym z pierwszych „rozstrzygnięć” odnoszących się do wspierania sportu na gruncie nowej ustawy o sporcie była uchwała nr 21/2011 Kolegium RIO w Lublinie z 8.02.2011 r. w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miasta Tomaszów Lubelski[33]. Izba stwierdziła nieważność uchwały nr V/11/2010 Rady Miasta Tomaszów Lubelski z 29.12.2010 r. w sprawie określenia warunków i trybu finansowania zadania własnego Miasta Tomaszów Lubelski w zakresie rozwoju sportu z powodu istotnego przekroczenia delegacji ustawowej wynikającej z art. 27 ust. 2 u.s.@page_break@

W uzasadnieniu uchwały RIO można znaleźć następujące, zasadnicze, tezy:
1) kluby sportowe, działające na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałające w celu osiągnięcia zysku i niezaliczane do sektora finansów publicznych, winny być wspierane w drodze dotacji udzielanej z budżetu tej jednostki wyłącznie na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego;
2) w ramach zadania „wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej”, które przewiduje aktualne brzmienie art. 4 ust. 1 pkt 17 u.d.p.p., może być finansowana i ta cześć kultury fizycznej, którą ustawodawca zdefiniował jako działalność sportową, w tym udział klubu sportowego w rozgrywkach ligowych;
3) możliwe jest podjęcie uchwały na podstawie art. 27 ust. 2 u.s., lecz może ona obejmować podmioty nieobjęte dyspozycją art. 221 u.f.p. i z pominięciem formy dotacji jako sposobu ich finansowania.

1. RIO uznała, że skoro materia wspierania klubów sportowych została uregulowana w przepisach powszechnie obowiązujących (ustawa o działalności pożytku publicznego – przyp. J.K.), to badana uchwała jest zbędna i nie może w sposób odmienny regulować trybu finansowania zadania mieszczącego się w katalogu zadań z zakresu działalności pożytku publicznego, a takim jest wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej. Wyżej wskazałem, że zadanie określone w art. 27 ust. 1 u.s., a polegające na tworzeniu warunków sprzyjających rozwojowi sportu, należy traktować odrębnie od zadania sformułowanego na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego, gdyż przemawia za tym intencja ustawodawcy, ale także względy funkcjonalne. Wskazuje na to także treść art. 27 ust. 3 u.s., który przewiduje, że przepisy te nie naruszają uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do wspierania kultury fizycznej na podstawie odrębnych przepisów.
 

Podobne stanowisko zajęła RIO w Łodzi, powołując się na art. 221 ust. 4 u.f.p. jako upoważnienie dla organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, gdyż to ten przepis odnosi się do zlecania i udzielania dotacji na zadania inne niż objęte ustawą o działalności pożytku publicznego[34].
 

2. Należy zgodzić się z uzasadnieniem omawianej uchwały RIO w Lublinie, że wspieranie działalności sportowej, w tym udziału klubu sportowego w rozgrywkach ligowych, może być finansowane na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego. Tak też dzieje się obecnie w znaczącej większości przypadków. Błędnie argumentował więc Burmistrz Tomaszowa Lubelskiego w swoim stanowisku skierowanym do RIO, że ustawa o działalności pożytku publicznego nie obejmuje bezpośrednio działalności klubów z tytułu udziału w rozgrywkach ligowych. Stanowisko to byłoby uzasadnione, lecz na gruncie tekstu pierwotnego ustawy o sporcie kwalifikowanym, o czym wspomniałem w punktach poprzedzających.
 

Wydaje się więc, że intencją ustawodawcy było sformułowanie dwóch prawnych możliwości wspierania sportu, jednej – na gruncie ustawy o działalności pożytku publicznego oraz drugiej – na podstawie ustawy o sporcie. W tym miejscu warto przytoczyć dyskusyjną tezę z uchwały RIO w Zielone Górze, która stanęła na stanowisku, że ustawodawca przewidział w ustawie o sporcie dwie możliwości, tj. podjęcie uchwały z art. 27 u.s. określającej odrębnie tryb finansowania zadania własnego w sferze sportu albo pozostanie przy dotychczasowych zasadach pożytku publicznego, stosując dyspozycję art. 28 u.s.[35] Powyżej odniosłem się do relacji pomiędzy art. 27 i art. 28 u.s., uznając, że uchwała podjęta na podstawie art. 27 ust. 2 daje możliwość wspierania wyłącznie klubów sportowych. W uchwale Kolegium RIO z Zielonej Góry podniesiono jednak kwestię odmienną, dopatrując się w art. 28 u.s. uszczegółowienia rozwiązań ustawy o działalności pożytku publicznego. Wydaje się jednak, że nie było to intencją ustawodawcy, który w art. 28 ust. 1 u.s. umożliwił otrzymywanie dotacji z zastosowaniem przepisów ustawy o finansach publicznych, nie zaś wprost do ustawy o działalności pożytku publicznego, co eliminowałoby wszelkie wątpliwości. W uzasadnieniu tej uchwały wskazano również, że to właśnie dotacja celowa będzie formą finansowego wsparcia zadania, o którym mowa w art. 27 ust. 1 u.s. Jeśli natomiast mowa o dotacji celowej, to z pewnością tryb jej przyznania będzie się opierać na art. 28 u.s., a przede wszystkim na przepisie ust. 2 tego artykułu, który określa sposoby jej przeznaczenia. Łączy to więc przepis art. 27 i art. 28 u.s.
 

3. Nie można także zgodzić się z twierdzeniem RIO w Lublinie, jakoby uchwała organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego podjęta w trybie art. 27 ust. 2 u.s. mogła dotyczyć wyłącznie podmiotów innych niż określone w art. 221 ust. 1 u.f.p., a więc klubów sportowych działających w formie spółek akcyjnych nastawionych na zysk czy spółdzielni[36]. De facto stawiałoby to pod znakiem zapytania zasadność ich wprowadzenia przez ustawodawcę. Trudno bowiem oczekiwać, że ustawodawca chciał poprzez przepisy ustawy o sporcie umożliwić funkcjonowanie wyłącznie takim podmiotom, które stanowią margines wśród form prawnych funkcjonujących obecnie klubów sportowych.
 

Reasumując, należałoby stwierdzić, że uzasadnienie uchwały RIO w Lublinie w sposób wyraźny stoi w opozycji nie tylko do wykładni omawianych regulacji, ale i przepisów ustawy. Może o tym świadczyć fakt, że Kolegium RIO w ostatnim zdaniu uzasadnienia stwierdziło: „Dotacja bowiem jako podlegający szczególnym zasadom rozliczania środek (wydatek) publiczny powinna mieć niejako ustawowe umocowanie (art. 126 u.f.p.)”. Pominięto, że owo umocowanie expressis verbis jest zawarte w art. 28 ust. 1 u.s. Potwierdza to także wyrażone przeze mnie wyżej stanowisko, że art. 27 i art. 28 u.s. należy rozpatrywać łącznie w świetle podejmowania uchwały przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.

Wyciągnięte przez RIO w Lublinie wnioski są – w moim przekonaniu – błędne, gdyż dokonana analiza całokształtu regulacji w tym zakresie, także na gruncie uchylonego już ustawodawstwa, przez pryzmat wykładni celowościowo-funkcjonalnej prowadzi do wniosku, że ustawa o sporcie wraz z wydaną na jej podstawie uchwałą organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego może stanowić odrębną podstawę prawną do przyznania dotacji klubom sportowym w ramach tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sporu na terenie danej jednostki samorządu terytorialnego. Celowo ustawodawca w art. 28 ust. 3 u.s. wskazał bowiem, że omawiane przepisy nie naruszają uprawnień jednostek samorządu terytorialnego do wspierania kultury fizycznej na podstawie odrębnych przepisów, w tym ustawy o działalności pożytku publicznego. To od decyzji jednostki samorządu terytorialnego powinno więc zależeć, czy poprzestanie na przyznawaniu dotacji na podstawie ustawy o działalności pożytku publicznego, czy skorzysta z nowej możliwości.

4. Uwagi końcowe

Z powyższych analiz wynika, że pomimo dość długich prac legislacyjnych nad ustawą o sporcie, a także wielu jej projektami poddanymi pod konsultacje społeczne, regulacje te w zestawieniu z innymi aktami prawa mogą budzić wątpliwości. Przy ocenie i interpretacji przepisów nowej ustawy o sporcie niezbędna jest bowiem analiza całokształtu regulacji w tym zakresie, także na gruncie uchylonego już ustawodawstwa oraz przez pryzmat wykładni tychże przepisów.

W ich interpretacji nie pomagają organy nadzoru, które często w sposób odmienny interpretowały te same kwestie. Na podstawie opublikowanych uchwał RIO w Łodzi[37], Zielonej Górze[38] i Lublinie[39] należy przykładowo wskazać na krąg beneficjentów, czy też zakres przedmiotowy uchwały organu stanowiącego podjętej na podstawie art. 27 ust. 2 u.s.

Odnosząc się do pierwszej kwestii, RIO w Lublinie uznała, że podjęcie uchwały na gruncie art. 27 ust. 2 jest możliwe jedynie w odniesieniu do podmiotów nieobjętych dyspozycją art. 221 u.f.p. (podmiot niezaliczany do sektora finansów publicznych i nienastawiony na zysk – przyp. J.K.).

W uchwałach RIO w Łodzi i w Zielonej Górze nie kwestionowano jednak legalności przyznawania dotacji klubom sportowym, spełniającym przesłanki z art. 221 ustawy u.f.p. Odnosząc się natomiast do zakresu przedmiotowego, RIO w Łodzi w uzasadnieniu wprost uznała, że art. 221 ust. 4 u.f.p. będzie podstawą do podjęcia przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2 u.s. Dopuszczając taką możliwość, organ nadzoru przyznał, że ustawa o sporcie formułuje zadanie odmienne od wyrażonego w ustawie o działalności pożytku publicznego, stąd też nie będzie stosowany tryb przyznawania dotacji określony w ostatniej z wymienionych ustaw.@page_break@

Pośrednio zbliżone stanowisko przyjęła RIO w Zielonej Górze, uznając, że jednostka samorządu terytorialnego może podjąć uchwałę z art. 27 ust. 2 u.s. określającą odrębnie tryb finansowania zadania własnego w sferze sportu albo pozostać przy dotychczasowych zasadach pożytku publicznego, stosując dyspozycję art. 28 u.s. W przytoczonej argumentacji widać, że RIO w Zielonej Górze dopuszcza także łączenie procedury określonej w ustawie o działalności pożytku publicznego z przepisem art. 28 ust. 1 u.s. RIO w Lublinie uznała natomiast, że uchwała podjęta na podstawie art. 27 ust. 2 u.s. może odnosić do wspierania zadań z zakresu sportu, lecz z pominięciem formy dotacji jako sposobu ich finansowania.
 

W świetle przytoczonych uchwał RIO, zawierających często odmienne interpretacje, a także zagrożenia przyjmowania podobnych, rozbieżnych i często błędnych uchwał czy rozstrzygnięć przez inne organy państwowe można rozważyć także nowelizację ustawy o sporcie, która expressis verbis statuowałaby relację pomiędzy art. 27 i art. 28 ustawy. De lege ferenda można postulować przeniesienie art. 27 ust. 2 do art. 28, tym samym powstałaby konstrukcja legislacyjna analogiczna do obowiązującej chociażby w zakresie ustanawiania stypendiów sportowych (art. 31 ust. 1 i 3). Drugim rozwiązaniem byłaby modyfikacja art. 27 ust. 2 poprzez sformułowanie katalogu wszystkich form finansowego wspierania rozwoju sportu przez jednostkę samorządu terytorialnego.
 

W przypadku braku ingerencji ustawodawcy pozostaje oczekiwać na wyroki sądów administracyjnych. Należy sądzić, że temat finansowania klubów sportowych i sportu w ogólności na gruncie ustawy o sporcie z pewnością powróci w niedalekiej przyszłości, szczególnie, że ustawa o sporcie przewiduje niezwykle korzystne dla klubów sportowych rozwiązania, jak np. finansowanie z przyznanej dotacji stypendiów sportowych dla zawodników.

Artykuł pochodzi z czasopisma Samorząd Terytorialny nr 7-8/2012. 


Przypisy:
[1] Ustawa z 25.06.2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857 ze zm.), dalej: u.s.
[2] Ustawa z 29.07.2005 r.o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. Nr 155, poz. 1298 ze zm.), dalej: u.s.k.
[3] Ustawa z 18.01.1996 r. o kulturze fizycznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 ze zm.), dalej: u.k.f.
[4] Uzasadnienie do projektu ustawy o sporcie, Sejm VI kadencji, druk sejmowy nr 2313, s. 2.
[5] Uzasadnienie do projektu ustawy o sporcie..., s. 17–19.
[6]Zob. m.in.: wyrok NSA z 13.03.2007 r. (II GSK 303/06), LEX nr 316225; wyrok WSA w Gliwicach z 19.07.2006 r. (SA/Gl 927/06), LEX nr 195716; wyrok NSA z 6.12.2000 r. (I SA/Gd 1977/99), LEX nr 47576; wyrok WSA w Rzeszowie z 19.06.2006 r. (I SA/Rz 400/06), LEX nr 211305; rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z 24.03.2006 r. (PN-N-0911/188/R/06), NZS 2006/5, poz. 95; rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z 29.02.2008 r. (NK.II.0911/91/08), niepubl.
[7] Przepis ten został wprowadzony ustawą z 23.08.2007 r. o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1208).
[8] Ustawa z 24.04.2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536 ze zm.), dalej: u.d.p.p.
[9] Ustawa z 8.03.1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej: u.s.g.
[10] Podobnie: A. Szewc w: A. Szewc, G. Jyż, Z. Pławecki, Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, Warszawa 2010, s. 102–104; P. Chmielnicki w: P. Chmielnicki (red.), Ustawa o samorządzie gminnym. Komentarz, Warszawa 2010, s. 151–152.
[11] A. Szewc w: A. Szewc, G. Jyż, Z. Pławecki, Ustawa..., s. 104; P. Dobosz w: P. Chmielnicki (red.), Ustawa..., s. 131.
[12] Por. A. Szewc w: A. Szewc, G. Jyż, Z. Pławecki, Ustawa..., s. 104; Z. Leoński, Samorząd terytorialny w RP, Warszawa 2006, s. 40; B. Dolnicki, Samorząd terytorialny, Warszawa 2009, s. 280; H. Izdebski, Samorząd terytorialny. Podstawy ustroju i działalności, Warszawa 2008, s. 117–118.
[13] Ustawa z 31.01.1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295 ze zm.).
[14] Tworzenie warunków sprzyjających rozwojowi sportu jest przecież wspieraniem rozumianym jako udzielanie pomocy, w tym finansowej. Szerzej zob. M. Szymczak (red.), Słownik języka polskiego, t. 3, Warszawa 1981, s. 681.
[15] Podobnie W. Cajsel, Ustawa o sporcie. Komentarz, Warszawa 2011, s. 231.
[16] Uzasadnienie do projektu ustawy o sporcie..., s. 19.
[17] Ustawa z 27.08.2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.), dalej: u.f.p.
[18] Podobnie W. Cajsel, Ustawa..., s. 234–236.
[19] Szerzej zob. m.in. C. Kosikowski, Finanse publiczne. Komentarz, Warszawa 2007, s. 374.
[20] Podobnie uchwała nr 437/10 RIO w Zielonej Górze z 15.12.2010 r., LEX nr 726586.
[21] Szerzej na temat elementów składowych uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego w świetle art. 221 ust. 4 u.f.p. zob. m.in. L. Lipiec-Warzecha, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Warszawa 2011, s. 1009.
[22] K. Sawicka w: M. Karlikowska, W. Miemiec, Z. Ofiarski, K. Sawicka, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Wrocław 2010, s. 581–582. Podobnie C. Kosikowski, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Warszawa 2011, s. 536.
[23] Ustawa z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).
[24] A. Szewc w: A. Szewc, G. Jyż, Z. Pławecki, Ustawa..., s. 91–93; P. Dobosz w: P. Chmielnicki (red.), Ustawa..., s. 127–128. Publiczny to przecież, zgodnie ze słownikiem języka polskiego, dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, dostępny dla wszystkich. Szerzej zob. M. Szymczak (red.), Słownik..., t. 2, s. 1074.
[25] C. Kosikowski, Finanse..., s. 371; C. Kosikowski, Ustawa..., s. 534. Podobnie: P. Chmielnicki w: W. Kisiel (red.), Prawo samorządu terytorialnego w Polsce, Warszawa 2006, s. 107; L. Lipiec-Warzecha, Ustawa..., s. 1004.
[26] Tak uchwała nr 43/193/10 Kolegium RIO w Łodzi z 15.12.2010 r., LEX nr 726585.
[27] W. Cajsel, Ustawa..., s. 228.
[28] Uzasadnienie do projektu ustawy o sporcie..., s. 18.
[29] Przykładowo WSA w Gliwicach stwierdził, że uprawnienia jednostki samorządu terytorialnego w zakresie finansowego wspierania sportu kwalifikowanego zostały ograniczone do – wyraźnie wskazanej w art. 35 i 37 u.s. – możliwości przyznawania stypendiów sportowych oraz nagród i wyróżnień zawodnikom, którzy osiągnęli wysokie wyniki sportowe. Zob. wyrok WSA w Gliwicach z 19.07.2006 r. (SA/Gl 927/06), LEX nr 195716. Podobne stanowisko zajął WSA w Rzeszowie w wyroku z 19.06.2006 r. (I SA/Rz 400/06), LEX nr 211305. Szerzej zob. M. Paczocha, Glosa do wyroku WSA w Rzeszowie z 19.06.2006 r. (I SA/Rz 400/06), „Finanse Komunalne” 2007/1–2, s. 120.
[30] Przepis ten został wprowadzony ustawą z 23.08.2007 r. o zmianie ustawy o sporcie kwalifikowanym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 171, poz. 1208).
[31] W. Cajsel, Ustawa..., s. 234.
[32] Jak słusznie uznało Kolegium RIO w Łodzi, katalog sposobów przeznaczenia dotacji zawarty w uchwale organu stanowiącego powinien mieć charakter wyczerpujący. Szerzej zob. uchwała nr 43/193/10 Kolegium RIO w Łodzi z 15.12.2010 r., LEX nr 726585.
[33] Uchwała nr 21/2011 Kolegium RIO w Lublinie z 8.02.2011 r.,LEX nr726584.
[34] Uchwała nr 43/193/10 Kolegium RIO w Łodzi z 15.12.2010 r., LEX nr 726585. Por. uchwałę nr 437/10 Kolegium RIO w Zielonej Górze z 15.12.2010 r., LEX nr 726586.
[35] Uchwała nr 437/10 Kolegium RIO w Zielonej Górze z 15.12.2010 r., LEX nr 726586. Na taką ewentualność nie zwrócono natomiast uwagi m.in. w uchwale nr 43/193/10 Kolegium RIO w Łodzi z 15.12.2010 r., LEX nr 726585.
[36] Szerzej zob. W. Cajsel, Ustawa..., s. 234.
[37] Uchwała nr 43/193/10 Kolegium RIO w Łodzi z 15.12.2010 r., LEX nr 726585.
[38] Uchwała nr 437/10 Kolegium RIO w Zielonej Górze z 15.12.2010 r., LEX nr 726586.
[39] Uchwała nr 21/2011 Kolegium RIO w Lublinie z 8.02.2011 r., LEX nr726584.