Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.


Mężczyzna chorujący na rdzeniowy postępujący zanik mięśni, zwrócił się o przyznanie mu specjalistycznych usług opiekuńczych, w postaci opieki asystenta osoby niepełnosprawnej.

We wniosku mężczyzna wyjaśnił, iż potrzebuje pomocy w liczbie 3 godzin dziennie przez 5 dni w tygodniu. Pomoc asystenta miała umożliwić mu wyjście z domu, pomoc w załatwianiu w spraw w służbie zdrowia i w urzędzie.


Choć mężczyzna spełniał warunki do uzyskania świadczenia, to jednak odmówiono mu przyznania opieki asystenta. Przyczyną był brak akceptacji przez mężczyznę warunków realizacji usługi.


Zdaniem WSA jest oczywiste, że aby na rzecz danej osoby mogły być świadczone specjalistyczne usługi opiekuńcze, to muszą być one najpierw jej przyznane. A nie odwrotnie.


Zatem obowiązkiem organu rozpoznającego wniosek o przyznanie specjalistycznych usług opiekuńczych - jest w pierwszej kolejności precyzyjne ustalenie, zakresu i wymiaru godzin tych usług. Dopiero następnym krokiem organu jest znalezienie podmiotu, który w ramach zlecenia będzie realizował te usługi.


Dokonując tych ustaleń organ nie jest związany żądaniem zawartym we wniosku, ani oczekiwaniami strony.


Organ jednak powinien mieć na uwadze, że są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności osoby wnioskującej, zwłaszcza w przypadku tak ciężkiego schorzenia, jakim jest rdzeniowy postępujący zanik mięśni. Przekłada się to przykładowo chociażby na czas jaki jest potrzebny na przygotowanie strony na opuszczenie mieszkania – zaakcentował WSA.


Omówienie orzecznictwa pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.


Na podstawie:
Wyrok WSA w Gdańsku z 27 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Gd 15/14, nieprawomocny